Morgunblaðið - 11.11.1992, Síða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 11. NÓVEMBER 1992
Jóhann Hjálmtýs
son - Minning
í dag fer fram frá Fríkirkjunni
í Reykjavík útför Jóhanns Hjálm-
týssonar, en hann lést 2. nóvember
sl. Jóhann fæddist 15. júlí 1924 í
Villingadal í Dalasýslu. Foreldar
hans voru Sigurfljóð Jónsdóttir og
Hjálmtýr Jóhannsson, bóndi. Þegar
Jóhann var fjögurra ára að aldri
flutti fjölskyldan að Saurstöðum í
Haukadal og ólst þar upp ásamt
fimm systkinum.
Á úppvaxtarárum Jóhanns varð
sveitin fyrir stóráföllum er sauðfjár-
sjúkdómar hetjuðu á bústofninn og
því fátt til bjargar og kjör kröpp.
Jóhann þurfti ungur að taka til
hendinni og létta undir með heimil-
inu. Um tvítugt flutti hann úr föður-
húsum til Reykjavíkur. Næstu fímm
ár starfaði hann við þau störf sem
til féllu, en 1949 hóf hann störf hjá
Sambandi íslenskra samvinnufé-
laga og starfaði lengst af hjá Kjöt-
iðnaðarstöð sambandsins á Kirkju-
sandi. Jóhann var ákaflega sam-
viskusamur starfsmaður og hollur
húsbændum sínum eins og íjörutíu
ára starf á sama vinnustað sýnir.
Um líkt leyti og Jóhann hóf störf
hjá Sambandinu kynntist hann
Ágústu Jónsdóttur Rafnar, og hófu
þau fljótlega búskap. Þau giftust
ekki en sambúð þeirra varaði svo
lengi sem Ágústa lifði, en hún lést
9. febrúar 1985. Sambúð þeirra
Jóhanns og Ágústu var farsæl og
eignuðust þau soninn Stefán sem
er trétæknir að mennt og kvæntur
er Katrínu Ámadóttur og eiga þau
þrjú börn. Ágústa sem var ekkja
og hafði verið gift Stefáni Rafnar
átti fýrir tvær dætur þær Þórunni
Rafnar sem gift er undirrituðum
og Hildi Rafnar sem gift er James
Padgett og er búsett í Bandaríkjun-
um. Jóhann ól upp dætur Ágústu
sem sínar eigin og þegar bama-
bömin komu til skjalanna var ávallt
tilhlökkunarefni ef fyrir dymm stóð
heimsókn til afa og ömmn á Bald-
ursgötu. Þar áttu börnin víst hlýlegt
viðmót húsráðenda enda bæði með
afbrigðum bamgóð og rólegt and-
rúmsloft ríkjandi á heimilinu.
Jóhann helgaði heimilinu krafta
sína en átti jafnframt ýmis áhuga-
mál. Hann hafði mikinn áhuga á
bókum, ekki síst bókum sem fjöll-
uðu um ættfræði og kom sér upp
góðu bókasafni. Einnig var hann
áhugasamur mynt- og frímerkja-
safnari. Jóhann var ákaflega póli-
tískur og fylgdist vel með lands-
málaumræðunni. Þar var hann trúr
uppmna sínum og fylgdi jafnan
Framsóknarflokknum að málum.
Á árinu 1984 veiktist Ágústa af
illkynja sjúkdómi. í erfiðu sjúk-
dómsstríði hennar komu vel í ljós
mannkostir Jóhanns. Umhyggja
hans átti sér engin takmörk og
vakti aðdáun þeirra sem til þekktu.
Við andlát Ágústu hófst erfítt
tímabil í ævi Jóhanns, en öll él stytt-
ir upp um síðir og fyrir fjórum ámm
kynntist Jóhann Herdísi Hauksdótt-
ur. Hófu þau fljótlega búskap og
giftust síðan í júní á þessu ári og
höfðu þau því aðeins verið gift í
tæpa sex mánuði er Jóhann andað-
ist. Samband þeirra var traust og
færði þeim hamingju.
Að leiðarlokum vil ég þakka góða
samfylgd. Blessuð sé minning hans.
Hallgrímur Jónsson.
Okkur systkinin langar til að
minnast afa okkar, Jóhanns Hjálm-
týssonar, sem lést I Landspítalanum
að kvöldi 2. nóvember sl. Afí, eða
afí á Baldó, eins og við kölluðum
hann, var hjartahlýr og barngóður
maður. Ekki munum við eftir því
að hann hafí nokkum tíma skamm-
að okkur, enda var alltaf komið
fram við okkur eins og jafningja.
Það var ávallt tilhlökkunarefni að
vera nótt hjá ömmu og afa á Bald-
ursgötunni, en þar bjuggu þau
lengsf af. Okkur var þá alltaf leyft
að vaka fram eftir og fengum gos
og Macintosh, eins og við gátum í
okkur látið þar til amma sagði
stopp. Daginn eftir var oft farið
niður að Tjörn, til að gefa öndunum
brauð, eða gengið um miðbæinn og
mannlífíð skoðað.
Þegar við urðum eldri var iðulega
komið við á Baldó eftir búðarráp
og fengum við þá alltaf ristað brauð
úr Bemhöftsbakaríi. Þar dvöldum
við yfírleitt lengi og spjölluðum um
heima og geima eða lásum bækur
úr safninu hans afa. Afí átti nefni-
lega stórt safn bóka, og allir gáfu
fundið bækur við sjtt hæfí.
Ymsar minningar rifjast upp fyr-
ir manni eins og til dæmis þegar
afí og Stebbi, þá ijögurra til fimm
ára gamall, læstu sig inni á klós-
etti þar sem fram fór kennsla í að
pissa standandi í klósett. Eða þegar
hann blés út á sér magann og ýtti
gervitönnunum fram, en það fannst
okkur óstjómlega fyndið.
Amma okkar, Ágústa Jónsdóttir,
lést í febrúar 1985. Reyndist frá-
fall hennar afa mjög erfítt. Fyrir
fjórum ámm kynntist afí mjög góðri
konu, Herdísi Hauksdóttur, og
síðastliðið sumar gengu þau í hjóna-
band. Herdís hefur reynst afa frá-
bærlega og stutt hann í veikindum
hans.
Með þessum fáum orðum kveðj-
um við elsku afa okkar og biðjum
algóðan Guð að styrkja ástvini
hans.
Blessuð sé minning hans.
Helga, Hanna, Sigrún,
Stebbi og Jói.
Ég vil skrifa nokkur orð til minn-
ingar um afa okkar, Jóhann Hjálm-
týsson, eða afa í Breiðholti eins og
við kölluðum hann.
Að koma heim til afa var eins
og að koma í nýjan heim, eins kon-
ar ævintýraheim. Því afí var mikill
safnari í sér og safnaði öllu milli
himins og jarðar. Margt af því sem
hann safnaði var mjög spennandi
fyrir ungt fólk. Afí hafði gott lag
á bömum enda sóttu þau til hans.
Það voru ekki eingöngu við barna-
bömin sem heimsóttum hann reglu-
lega heldur vom flest börnin í
blokkinni tíðir gestir hjá afa. Það
var eins og hann hafí alltaf haft
nægan tíma fyrir bömin og þegar
hann var að gera eitthvað þá leyfði
hann okkur að fylgjast með og
koma með ef hann var að fara eitt-
hvað. Ég man t.d. þegar ég fékk
að fara með afa upp í búð. Þá leyfði
hann mér oft að hafa einhver áhrif
á innkaupin. Maður varð mjög upp
með sér, setti upp spekingslegan
svip og reyndi að stinga upp á ein-
hveiju skynsamlegu í bland við allt
nammið og hinar ýmsar tegundir
af morgunkorni sem ég benti afa á
að kaupa. Afi tók iðulega vel í ráð-
leggingarnar enda var ávallt til full-
ur skápur af hænsnabyggi eins og
afí kallaði það. Það var alltaf nóg
að gera þegar við vorum hjá afa.
Það var hægt að lesa það sem
manni datt í hug því afí átti mikið
og merkilegt bókasafn þótt Tinna-
bækurnar og Andrésblöðin hafi í
fyrstu vakið mestan áhuga. Og ef
við vorum á þeim buxunum að þurfa
ekkert að hafa fyrir hlutunum þá
horfðum við á myndbönd þar sem
afí safnaði þeim einnig.
Við það að fylgjast með afa raða
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SIGURJÓN ÓLAFSSON
bóndi,
Stóru-Borg,
Grímsneshreppi,
andaðist í Borgarspítalanum að kvöldi sunnudagsins 8. nóvember.
Útförin auglýst síðar.
Svanlaug Auðunsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug viö andlát og
útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÞORBJARGAR PÁLSDÓTTUR,
fyrrum húsmóður,
Stórubrekku, Fljótum,
Gyðufelli 4,
Reykjavfk.
Guri Lív Stefánsdóttir,
Óskar Hjaltason,
Trausti Hjaltason, Lilja Sigurðardóttir,
Ásta Hjaltadóttir, Kjartan Þorbergsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför mannsins míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
SIGURÐAR ÓLAFSSONAR,
Austurvegi 44,
Seyðisfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Vífilsstaðaspítaia, geisladeildar
Landspítalans og Seyðisfjarðarspítala fyrir frábæra umönnun og
hlýhug.
Guð blessi ykkur öll.
Ragna Sigurðardóttir,
Þóra Sigurðardóttir, Viðar Valdimarsson,
Ólafur Sigurðsson, Sigríður Bjarnadóttir,
Linda Sigurðardóttir, Hallur Viggósson
og barnabörn.
frímerkjum og fyrstadagsumslög-
um í möppur fylltist maður söfnun-
aráhuga og byrjaði strax að safna
einhveiju af áfergju. En það var
eitthvað sem afi hefði en ekki ég,
því ég náði aldrei að safna neinu
nema drasli. Stundum fékk maður
stór verkefni hjá afa, það var að
hjálpa honum að skipuleggja eða
endurraða einhveiju sem hann var
að safna. En þegar við barnabörnin
komumst á unglingsárin gáfum við
okkur mun minni tíma til að vera
hjá afa. En nú var ný kynslóð að
taka við, yngsta bamabamið og
langafabörnin voru farin að gista
eina og eina nótt hjá afa og þau
héldu mikið upp á hann. Það var
alltaf stutt í bros hjá afa og sá
hann oftast spaugilegu hliðina á
öllu sem maður sagði.
Með þessum orðum vil ég fyrir
mína hönd og systkina minna þakka
afa fyrir allan þann tíma sem hann
gaf okkur.
Imma Kata.
„Jói er dáinn, hann lést í gær-
kvöldi.“ Þannig voru hin látlausu
orð Kristjáns verkstjóra þegar við
félagamir komum til vinnu þriðju-
daginn 3. nóvember síðastliðinn.
Okkur setti hljóða nokkra stund.
Maður er aldrei viðbúinn dauðan-
um. Þó vissum við allir að Jóhann
var alvarlega veikur. En daginn
áður hafði vaknað hjá okkur nokkur
von því borist hafði til okkar sú
fregn að hann væri kominn heim
af sjúkrahúsinu og liði sæmilega.
En þetta var staðreynd. Hann var
horfínn, góði félaginn sem hafði
unnið með okkur svo lengi. Minn-
ingarnar komu í hugann ein af
annarri. Glöggt er í minni þegar
ég sá Jóa fyrst. Þá átti ég sem
þessar línur rita leið framhjá Af-
urðasölu SÍS. Sá ég þá myndarleg-
an og glaðlegan mann standa í
dymm vöruafgreiðslunnar.
Nokkmm dögum síðar, eða 4.
janúar 1984, hóf ég svd störf á
þessum vinnustað. Þekkti ég þá
aftur þennan vörpulega mann. Nú
stóð hann við vigtina og vó kjötið,
en það var hans aðalstarf eftir að
ég kom í Afurðasöluna. Fyrst í stað
kynntist ég Jóhanni ekki mikið, en
þegar tímar liðu urðu kynni okkar
nánari. Mér varð ljóst að Jóhann
var góður fulltrúi þess byggðarlags
sem ól hann og um leið traustur
íslendingur.
Jóhann Hjálmtýsson fæddist í
Dölum vestur 15. júlí 1924 og þar
dvaldi hann öll sín bemsku- og
unglingsár. En um tvítugsaldur
hleypti hann heimadraganum og
flutti til Reykjavíkur og hér fyrir
sunnan var eftir það hans starfs-
vettvangur. Fyrst var hann á ýms-
um vinnustöðum hér í borginni, en
árið 1948 hóf hann vinnu hjá Af-
urðasölu SÍS og þar og hjá arftaka
hennar, Goða hf., starfaði hann nær
óslitið til dauðadags. Starfstími
hans hjá því fyrirtæki var því orð-
inn ærið langur. Þetta sýnir að Jó-
hann var ekki mjög gefínn fyrir að
ERFIDRYKKJUR
frá kr. 850-
ími620200
Erfidrykkjur
(ilæsileg kaffi-
hlaöborö lidlegir
Sídirogmjög
góð þjónusUL
Upplýsingar
ísíma22322
FLUGLEIDIR
1ÍTEL LOFTLEIIIK
PERLAN