Morgunblaðið - 24.02.1993, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 24. FEBRÚAR 1993
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 24. FEBRÚAR 1993
23

Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Fulltrúar ritstjóra
Fréttastjórar
Ritstjórnarfulltrúi
Árvakur h.f., Reykjavík
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Björn Jóhannsson,
Árni Jörgensen.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson,
Ágúst Ingi Jónsson.
Björn Vignir Sigurpálsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 691100. Auglýsingar: Aðal-
stræti 6, sími 691111. Afgreiðsla: Kringlan 1, sími 691122. Áskriftar-
gjald 1200 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 110 kr. eintakið.
Eiga skattgreiðend-
ur að kosta starfs-
stéttaþing?
að er trúlega að bera í
bakkafullan lækinn að
minna enn einu sinni á halla-
j reksturinn í ríkisbúskapnum,
i opinbera skuldasöfnun og
j hækkandi einstaklingsskatta.
Það er hins vegar eðlilegt að
opinber eyðsla langt um tekjur
fram og meira en tíu milljarða
króna árlegur vaxtakostnaður
A-hluta ríkissjóðs kalli á skýr-
ingar á ýmiss konar opinberri
eyðslu, sem stingur í augu al-
mennings. Þannig krafði Guð-
mundur Hallvarðsson, þing-
maður Sjálfstæðisflokksins,
Friðrik Sophusson fjármála-
ráðherra skýringa á greiðslum
úr ríkissjóði vegna þinga og
funda ýmissa starfsstétta. I
svari ráðherrans kom fram, að
ríkissjóður greiðir 14 til 18
milljónir króna til nokkurra
reglubundinna þinghalda, sem
í nokkrum tilvikum eru bundin
í lögum. Hér er einkum um að
ræða fiskiþing, búnaðarþing,
kirkjuþing, dómsmálaþing,
prestastefnu og sýslumanna-
fundi.
Búnaðarfélag íslands hefur
lengi fengið framlag á fjárlög-
um, um 80 milljónir króna
1993. í svari fjármálaráðherra
við fyrirspurn þingmannsins
kom fram að framlög úr ríkis-
sjóði hafi numið um 75% af
tekjum félagsins. Samkvæmt
skilgreiningu Búnaðarfélags-
ins er kostnaður við búnaðar-
þing (4,5 milljónir króna 1992)
hins vegar ekki greiddur úr
ríkissjóði, heldur heyrir til fé-
lagslegum þætti í starfsemi
þess, sem er fjármagnaður með
sérstöku gjaldi á bændur. Bak-
landið er engu að síður það,
að Búnaðarfélagið fær um þrjá
fjórðu hluta af tekjum sínum
beint úr ríkissjóði. Sem og að
búnaðarþingsfulltrúar fengu í
fyrra krónur 4.500 í laun fyrir
hvern þingdag, auk dagpen-
inga og greiðslu ferðakostnað-
ar, samkvæmt því er fram kom
í máli ráðherra.
Með nýlegum lögum um
Fiskistofu var stjórnsýsla ríkis-
ins í sjávarútvegsmálum end-
urskipulögð frá grunni. Fjár-
veiting til Fiskifélags Islands,
sem var rúmar 40 milljónir
króna 1992, lækkar, vegna
þessarar endurskipulagningar,
í rúmar 6 milljónir króna 1993.
Þar af er gert ráð fyrir að veija
um 2 milljónum króna til að
standa straum af kostnaði við
fiskiþing, en kostnaður við það
nam 3,3 milljónum króna 1992.
Samkvæmt upplýsingum ráð-
herra fengu fulltrúar á fiski-
þingi í fyrra greiddar 3.600
krónur hvern heilan dag, sem
þingið sat, en „utanborgarfull-
trúar“, sem gistu í borginni,
fengu 7.200 krónur í dvalar-
kostnað, auk ferðakostnaðar.
Þá kom fram í svari ráð-
herra að dóms- og kirkjumála-
ráðuneytið greiðir ferðakostn-
að og dagpeninga vegna sýslu-
mannafunda, dómsmálaþinga^
kirkjuþinga og prestastefnu. I
öðrum ráðuneytum tíðkast
ekki að greiða beinan kostnað
vegna þinghalds eða funda ein-
stakra starfsstétta, að sögn
ráðherrans.
Fyrirspurn Guðmundar
Hallvarðssonar alþingismanns
um opinberar greiðslur vegna
þinga og funda einstakra
starfsstétta fjallar ekki um þá
útgjaldaþætti, sem þyngst
vega í heildardæmi ríkisbú-
skaparins. Hún varðar hins
vegar grundvallaratriði. Og
hún leiðir og hugann að þvi,
hvort ekki sé tímabært fyrir
fjárlaganefnd og viðkomandi
ráðuneyti að endurskoða þær
reglur sem gilt hafa um þessi
efni.
Endurskoðun af þessu tagi
styðst við ýmiss konar rök. í
fyrsta lagi þarf aðhald, hag-
ræðing og niðurskurður, sem
hallinn á ríkisbúskapnum og
opinber skuldasöfnun kalla á,
að ná til allra útgjaldaþátta,
smárra sem stórra. Ekki er
réttlætanlegt að hreyfa ekki
við útgjöldum af þessu tagi á
sama tíma og staðið er á flest-
um bremsum í fél^g’s-, heil-
brigðis- og skólamáluni. í ann-
an stað mæla engin rök með
því að skylda skattgreiðendur
almennt til að standa straum
af kostnaði vegna þinga eða
funda einstakra starfsstétta. í
þriðja lagi er rangt að gera
starfsstéttum þjóðfélagsins
mishátt undir höfði að þessu
leyti. Og loks verður að horfa
á þennan kostnaðarþátt sem
hluta af miklu stærra kostnað-
ardæmi atvinnuvega-tengdra
útgjalda ríkissjóðs, m.a. hjá
landbúnaðinum.
Ráðist á tvær
stúlkur á leið
af skátafundi
„VIÐ vorum búnar að sjá hann koma á móti okkur á gangstéttinni
og þegar hann var kominn alveg að okkur þá sparkaði hann í löppina
á mér og ég hrökklaðist frá. Þá setti hann hnéð í bakið á mér og
sneri upp á hendina. Eg sagði stelpunni að hlaupa heim til sín og hún
hljóp af stað. Þegar hann sá að hún var að sleppa þá forðaði hann sér.“
A þennan veg sagði stúlka á 15. ári frá árás sem hún varð fyrir á
Furumel, á móts við Garðarsbúð, á ellefta tímanum í fyrrakvöld. Þar
réðist piltur, sem hún þekkir ekki en telur vera 16-17 ára, fyrirvara-
laust á hana. Hún var á gangi á Furumel ásamt 9 ára telpu sem hún
var að fylgja heim af skátafundi. Arásarmaðurinn slapp og var ófund-
inn í gær en telpurnar hafa gefið á honum greinargóða lýsingu.
Stúlkan sagðist í gær finna til í
baki eftir árásina og einnig í vinstri
öxl og hné. Fljótlega eftir að árásar-
maðurinn hljóp á brott komu vegfar-
endur henni til hjálpar þar sem hún
sat grátandi á gangstéttinni og
fylgdu henni heim.
Um það leyti sem hún kom heim
höfðu foreldrar yngri telpunnar, sem
komist hafði undan, haft samband
við foreldra hennar og látið vita hvað
gerst hefði og einnig höfðu þau
hringt á lögreglu. Móðir stúlkunnar
fór með hana á slysadeild í gær-
kvöldi þar sem hlúð var að henni en
síðan fékk hún að fara heim.
Ætla ekki að vera mikið ein úti
þegar komið er myrkur
Stúlkan kvaðst í samtali við Morg-
unblaðið margsinnis hafa farið þessa
leið áður að kvöldlagi og var spurð
hvort hún teldi að þessi atburður
mundi breyta einhveiju um það: „Ég
ætla ekkert að vera mikið að labba
ein úti þegar það er komið myrkur,“
sagði hún.
Árásarmaðurinn sem hljóp undan
er sagður á að giska 16-17 ára og
um það bil 180 sm á hæð, með
meðalsítt dökkt hár. í fyrrakvöld var
hann klæddur í svartar gallabuxur
o g svartan mittisjakka. Stúlkan
sagðist í samtali við Morgunblaðið
ekki vita hvort hann hefði verið ölv-
aður eða ekki. Hún hefði enga áfeng-
islykt fundið og ekki séð manninn
slaga. Hins vegar hefðu þeim engin
orð farið á milli.
Þrátt fyrir að tiltækt lögreglulið
leitaði piltsins um Vesturbæinn í
fyrrakvöld bar það ekki árangur en
unnið er að málinu. Ómar Smári
Ármannsson aðstoðaryfirlögreglu-
þjónn vildi í gær beina þeim tilmæl-
um til piltsins að hann gæfi sig sjálf-
ur fram við lögregluna.
Morgunblaðið/Júlíus
Árásarstaðurinn
Á þessum stað á Furumelnum urðu stúlkurnar tvær fyrir árás.
Þeim rauða landað á Grandanum
Morgunblaðið/RAX
ÞAÐ VAR ekki laust við að þeir væru í stíl við aflann, rauðstakkarnir sem voru að landa karfa úr Óskari Halldórs-
syni vestur á Granda í gær.
Fimm af fjölmennustu aðildarfélögum BSRB
Atkvæðagreiðsla
ákveðin um verkfall
FIMM af stærstu aðildarfélögum Bandalags starfsmanna ríkis og
bæja hafa ákveðið að láta fara fram atkvæðagreiðslu um verkfall
sem hefjast á 22. mars næstkomandi. Atkvæðagreiðsla um verk-
fall grunnskóla- og framhaldsskólakennara innan Kennarasam-
bands Islands sem einnig á að byija 22. mars hófst í gær og verð-
ur framhaldið á morgun. Atkvæði eru greidd í grunnskólum lands-
ins en rúmlega 3.500 manns eru á kjörskrá. Atkvæði hjá Kennara-
sambandinu verða talin 4. mars, en verkfallið ef samþykkt verður
þarf að boða með 15 daga fyrirvara.
Fundur í stjórn, samninganefnd
og fulltrúaráði Starfsmannafélags
Reykjavíkurborgar samþykkti að
láta fara fram atkvæðagreiðslu um
boðun verkfalls og það sama var
samþykkt hjá Starfsmannafélagi
Akureyrar og Fóstrufélagi íslands.
Félag íslenskra símamanna ákvað
.það sama á mánudaginn var og
Starfsmannafélag ríkisstofnana
samþykkti atkvæðagreiðslu um
verkfall á föstudag.
Urskurður um eignarnámsbætur vegna línulagnar á Ytri-Löngumýri
Bjöm krafðist 5,4 imlljóna
króna en fær 240 þúsund
MATSNEFND eignarnámsbóta hefur úrskurðað I máli Landsvirkjunar
gegn Birni Pálssyni eiganda jarðarinnar Ytri-Löngumýrar og eigenda
og ábúenda Syðri-Löngumýrar í Svínavatnshreppi. Birni voru úrskurð-
aðar 242 þúsund krónur í bætur vegna lagningar háspennulínu frá
Blönduvirkjun yfir land hans en Björn hafði krafist 5,4 milljóna kr.
bóta í matsmálinu og fær hann því 5% krafna sinna. Landsvirkjun
hafði boðið Birni 750 þúsund kr. fyrir rúmum tveimur árum. Eigend-
um og ábúendum Syðri-Löngumýrar voru úrskurðaðar eignarnámsbæt-
ur að fjárhæð 198 þúsund kr. en þeir höfðu krafist rúmlega 2 millj-
óna kr. Auk bótanna er Landsvirkjun gert að greiða málskostnað eign-
arnámsþola, 140 þúsund til hvors, og kostnað af starfi matsnefndar,
430 þúsund vegna hvors málsins um sig. Heildarkostnaður Landsvirkj-
unar vegna úrskurðarins verður því tæplega 1,6 milljónir kr.
Samkomulag næst ekki
Á árinu 1990 óskaði Landsvirkj-
un eftir leyfi landeigenda til að
leggja háspennulínu frá Blöndu-
virkjun yfir lönd þeirra og að
byggðalínu. Ekki náðist samkomu-
lag við eigendur og ábúendur Syðri-
og Ytri-Löngumýrar um bætur fyrir
línustæðið. I framhaldi af því ákvað
stjórn Landsvirkjunar að' nýta sér
heimild til eignarnáms í jörðunum
fyrir þessa framkvæmd. Áður þurfti
að fá leyfi skipulagsyfirvalda fyrir
línulögninni og átti Landsvirkjun
um skeið í bréfaskriftum við bygg-
ingarnefnd og hreppsnefnd Svína-
vatnshrepps vegna þess. Bygging-
arnefndin veitti skilyrt leyfi fyrir
legu línunnar. Landsvirkjun taldi
skilyrðin ólögmæt og kærði hrepps-
nefnd og bygginganefnd til félags-
málaráðuneytis og umhverfisráðu-
neytis. Með úrskurði í apríl 1991
felldi umhverfisráðuneytið úr gildi
tvö af þrem skilyrðum byggingar-
nefndar, meðal annars því að skrif-
legt leyfi allra landeigenda þyrfti
Könnun Þjóðhagsstofnunar meðal vinnuveitenda um atvinnuástandið
Vilja fækka um 900 starfsmenn
ATVINNUREKENDUR í atvinnukönnun
Þjóðhagsstofnunar vildu fækka starfsmönn-
um um 900 á landinu öllu í janúar sl., sem
svarar til um 1,1% af áætluðum mannafla sem
könnunin náði til. I sambærilegri könnun í
september sl. vildu atvinnurekendur fækka
alls 1.200 starfsmönnum og í janúar í fyrra
vildu atvinnurekendur fækka um 580 manns.
Atvinnurekendur vildu fækka í öllum at-
vinnugreinum nema í rekstri sjúkrahúsa en
þar vildu stjórnendur fjölga um 30 manns á
landinu öllu.
í frétt frá Þjóðhagsstofnun um niðurstöður
könnunarinnar segir að vilji atvinnurekenda til
fækkunar starfsfólks hafi verið mestur í iðnaði
eða um 2,7%, í byggingarstarfsemi um tæp 2% og
í verslun og veitingastarfsemi um 1,7%. I öðrum
greinum var æskileg fækkun talin um 0,5%.
í fiskiðnaði vildu atvinnurekendur fækka um
30 manns eingöngu á landsbyggðinni en í septem-
ber töldu þeir hins vegar þörf á að fækka um
45 manns á höfuðborgarsvæðinu og 115 á lands-
byggðinni. í iðnaði vildu atvinnurekendur fækka
um 310 manns en í september var fjöldinn 385
manns.
í byggingastarfsemi vildu atvinnurekendur
fækka um 170 manns, sem er fjölgun frá í septem-
ber þegar fækkunarþörfin var sögð 100 manns.
Sömu sögu var að segja úr verslun og veitinga-
starfsemi en þar vildu atvinnurekendur fækka
um 195 manns í september en í janúar var fjöldi
starfsmanna sem þeir töldu þörf á að fækka kom-
inn í 280 manns.
I samgöngum vildu atvinnurekendur fækka um
20 manns í janúar sem er mikil fækkun frá í
haust þegar þeir vildu fækka starfsmönnum um
155 manns.
Þjóðhagsstofnun telur að ástæða þess að held-
ur hefur dregið úr vilja atvinnurekenda til að
fækka starfsfólki kunni að vera sú að fækkunar-
þörfin á síðasta ári sé að einhverju leyti þegar
komin fram eins og vaxandi atvinnuleysi ber vitni
um.
Betur horfir með vinnu skólafólks
I könnuninni voru atvinnurekendur einnig beðn-
ir um að meta þörfina fyrir afleysingafólk næsta
sumar. Kom í ljós að á höfuðborgarsvæðinu var
talin þörf fyrir um 7.900 sumarafleysingastörf,
sem er aðeins minna en í janúar í fyrra, en á
landsbyggðinni var talin þörf á um 4.200, sem
er meira en í janúar í fyrra.
Könnunin náði til 260 fyrirtækja í öllum at-
vinnugreinum nema landbúnaði, fískveiðum og
annarri opinberri þjónustu en sjúkrahúsaþjónustu
og bárust svör frá 220 fyrirtækjum.
í
að liggja fyrir línulögninni.
í kjölfar þessa fékk Landsvirkjun
úrskurðuð yfirráð yfir landinu til
framkvæmda og tókst að leggja lín-
una fyrir gangsetningu Blöndu-
virkjunar. Þá tók við rekstur mats-
málsins.
Ekki tjón af byggingabanni
Háspennulínan liggur um beiti-
land jarðanna. Á landi Ytri-Löngu-
mýrar eru 12 turnstæði, auk vegar-
slóða meðfram línunni. Þá er lagt
bann við byggingum innan 30 metra
breiðs beltis sitt hvoru megin lín-
unnar. Lögmaður Landsvirkjunar,
Hreinn Loftsson hdl., lagði á það
áherslu í málflutningi sínum að
ekki væri krafist afhendingar eígn-
arlands, heldur einungis takmark-
aðra afnota. Hélt hann því fram að
framkvæmdirnar skertu ekki með
neinum hætti búskap á jörðinni.
Kröfur Björns á Löngumýri voru
við það miðaðar að eignaskerðingin
vegna línulagnarinnar jafngildi því
að hann væri sviptir öllu landi á
60 metra breiðu belti undir og með-
fram allri línunni á 3 km kafla, alls
um 18 ha lands. Jafnframt krafðist
hann einnar milljónar kr. í bætur
vegna sjónmengunar af völdum lín-
unnar. Alls námu kröfur hans lið-
lega 5,4 milljónum kr.
Matsnefndin komst að þeirri nið-
urstöðu að byggingabannið hafi
ekki út af fyrir sig í för með sér
neitt fjárhagslegt tjón fyrir eign-
amámsþolann, enda sé um að ræða
beitiland eingöngu og ekkert sem
bendi til að unnt verði að nota land-
ið til annarra verðmeiri þarfa í fyrir-
sjáanlegri framtíð. Því eigi landeig-
andinn ekki rétt á bótum fyrir land
það sem undir bannið fellur. Nefnd-
in taldi hins vegar ljóst að beitiland
hafi rýmað sem nemur því landi sem
undir vegslóða, aðkeyrslur og
staurastæði hafi'fallið og beri að
greiða bætur fyrir það. Land þetta
taldi matsnefndin að væri um 2,2
ha að stærð og hæfilegar bætur
fyrir missi afnota þess lands til
frambúðar 242 þúsund kr.
198 þúsund vegna
Syðri-Löngumýrar
Eigendur og ábúendur Syðri-
Löngumýrar, Birgitta H. Halldórs-
dóttir, Halldór Eyþórsson og Sig-
urður Ingi Guðmundsson, töldu sig
missa eignarrétt á 15 ha svæði
vegna byggingabannsins við há-
spennulínuna og kröfðusst rúmlega
2 milljóna kr. bóta. Matsnefndin
taldi hins vegar að 1,8 hektarar
lands hafi farið undir vegslóða og
staurastæði og beri Landsvirkjun
að bæta það með 198 þúsund kr.
Úrskurðinn kváðu upp Ragnar
Aðalsteinsson hrl., formaður mats-
nefndar eignarnánisbóta, og mats-
mennirnir Ragnar Ingimarsson
verkfræðingur og Stefán Tryggva-
son bóndi. Björn á Löngumýri fór
sjálfur með málið framanaf mála-
rekstri en að lokum flutti Jónatan
Sveinsson hrl. það fyrir hann. Lög-
maður eigenda Syðri-Löngumýrar
var Sigurður Ingi Halldórsson hdl.
Óljóst með áfrýjun
Aðilar geta leitað til dómstóla
vegna ágreinings um fjárhæð eign-
arnámsbóta. Ekki liggur fyrir hvort
landeigendur muni una niðurstöðu
matsnefndarinnar.
Til að verkfall hljóti samþykki
þarf að minnsta kosti helmingur
félagsmanna að taka þátt í at-
kvæðagreiðslunni og helmingur
þeirra sem taka þátt að svara ját-
andi. Ekki dugir að meira en helm-
ingur þeirra sem afstöðu taka segi
já, því samkvæmt dómi Félagsdóms
frá 12. apríl 1988 í máli sem Hið
íslenska kennarafélag höfðaði gegn
fjármálaráðherra verður „meiri hluti
þeirra, sem greitt hafa atkvæði í
slíkri atkvæðagreiðslu að hafa á
ótvíræðan hátt lýst vilja sínum til
að fara í verkfall". Auð og ógild
atkvæði eru því talin með þeim sem
hafna verkfalli.
í umræddri verkfallsboðun sem
Félagsdómur fjallaði um voru 464
af 986 sem þátt tóku meðmæltir
verkfallsboðun eða 47,06%. Það var
því niðurstaða Félagsdóms að skil-
yrði laga um að meirihluta þurfi til
samþykkis verkfallsboðunar hafí því
ekki verið fullnægt.
15 daga fyrirvari
Ef verkfallsboðun hlýtur sam-
þykki í atkvæðagreiðslu ber að til-
kynna hana með 15 daga fyrirvara.
í 16. grein laga um kjarasamninga
opinberra starfsmanna nr. 94/1986
segir: „Ákvörðun um vinnustöðvun
ber að tilkynna ríkissáttasemjara
og þeim sem hún beinist gegn
skemmst 15 sólarhringum áður en
hún skal hefjast. Verkfallsboðun
skal vera skrifleg og kynnt viðtak-
anda á sannanlegan hátt.“
Eftir að verkfall hefur verið sam-
þykkt og verkfall boðað þarf gerð
nýs kjarasamnings til þess að hægt
sé að fresta því að flestra mati sem
Morgunblaðið ræddi við. Svanhildur
Kaaber, formaður Kennarasam-
bands íslands, sagði aðspurð að
ekki væri hægt að fresta eða hætta
við verkfall eftir að það hefur verið
samþykkt nema nýr kjarasamning-
ur væri gerður. Þetta ætti við um
alla opinbera starfsmenn, sam-
kvæmt lögum um samningsrétt op-
inberra starfsmanna, ekki einungis
kennara. Hjá Kennarasambandinu
giltu þær reglur að fulltrúaráð tæki
afstöðu til draga að kjarasamningi.
Skrifað væri undir með fyrirvara
um samþykki félagsmanna og sam-
kvæmt félagslögum Kennarasam-
bandsins dygði það til að aflétta
verkfalli. Samningurinn væri síðan
borinn undir atkvæði félagsmanna
til samþykkis eða synjunar.
Indriði H. Þorláksson, varafor-
maður Samninganefndar ríkisins,
sagði hins vegar að ekkert ákveði
kæmi fram um þessi efni í lögum
um samningsrétt opinberra starfs-
manna og það væri í höndum hvers
og eins félags hvemig það tæki á
og þá í samræmi við ákvæði í félags-
lögum þess.
Samningafundir ríkisins með KÍ og BSRB
Rætt um framhald
viðræðnanna í dag
Á FUNDUM Samninganefndar rikisins með Kennarasambandi ís-
lands annars vegar og Bandalagi starfsmanna ríkis og bæja hins
vegar var ákveðið að samband yrði milli aðila í dag um framhald
á viðræðum. Indriði H. Þorláksson, varaformaður Samninganefnd-
ar ríkisins, segist óánægður með þá mynd sem gefin hafi verið af
fyrri fundum aðila áður en ákvörðun hafi verið tekin um að efna
til atkvæðagreiðslu um verkfall. Svanhildur Kaaber, formaður
Kennarasambands íslands, segir að á fundinum I gær hafi verið
tekinn upp þráðurinn þar sem frá var horfið.
Svanhildur Kaaber sagði að fund-
urinn í gær hefði gengið ágætlega
fyrir sig. Tekinn hefði verið upp
þráðurinn frá síðasta fundi og mál-
in rædd almennt áfram. Ákveðið
hefði verið að vera í sambandi í dag
til að skipuleggja áframhaldandi
vinnu, en ekkert nýtt hefði komið
fram.
Indriði H. Þorláksson segir að
þessir fundir séu eðlilegt framhald
af þeim viðræðum sem átt hafí sér
stað. Af einhveijum undarlegum
ástæðum hafi komið upp sá kvittur
að það hafi orðið viðræðuslit, en það
væri víðsfjarri öllu réttu lagi, menn
hefðu verið að byrja viðræður en
ekki ljúka þeim. „Við óskuðum eftir
því að þeir kæniu því á framfæri
við sína liðsmenn og öllum væri
gert ljóst að það væri engin tregða
af okkar hálfu að halda áfram við-
ræðum. Við höfum aldrei litið öðru
vísi á en að um eðlilegan gang
mála væri að ræða,“ sagði Indriði.
Samhliða öðrum viðræðum
Hann sagði að á fundunum hefðu
orðið mjög gagnlegar umræður, þó
það væri ljóst að mikil vinna væri
eftir áður en samningar tækjust.
Samninganefndin hefði lagt áherslu
á að þær viðræður sem færu fram
núna yrðu að fara fram samhliða
öðrum samningaviðræðum í land-
inu. Það stafaði af því að það væri
verið að ræða ýmis sameiginleg mál
sem snertu alla aðila hvort sem
þeir sætu við sama samningaborðið
eða ekki og framvindan á einum
stað hefði áhrif á það sem færi fram
annars staðar. Samningsaðilamir
hefðu sýnt þessari afstöðu fullan
skilning og því væri ráðgert að
halda áfram að ræða málin með
hliðsjón af þessu.
Aðspurður hvort hann hefði í ljósi
þessa einhveija skýringu á því hvers
vegna félögin hefðu hafið undirbún-
ing að verkfallsaðgerðum, sagðist
hann ekki hafa hana. Samninga-
nefndin hefði lýst yfir óánægju sinni
með að félögin skyldu hafa gripið
til þessa ráðs áður en meira hefði
reynt á viðræðurnar. BSRB hefði
gripið til þessa þegar eftir annan
fund. Mun fleiri fundir hefðu verið
haldnir með Kennarasambandinu
en þó ekki nema einn fundur eftir
að kröfur BSRB og annarra aðila
voru komnar fram, en það hefði
verið forsenda þess að hægt hefði
verið að leggja mat á kröfugerð
KÍ með tilliti til umhverfísins í heild.