Morgunblaðið - 21.11.1993, Side 24

24
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUDAGUR 21. NÓVEMBER 1993
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
EVA PÁLMADÓTTIR,
lést í Droplaugarstöðum föstudaginn 19. nóvember.
Erla Eliasdóttir, Ágúst H. Eliasson,
Halldóra Elíasdóttir, Sveinn H. Ragnarsson.
-= t
GUÐLAUG JÓIMSDÓTTIR,
Einholtum,
andaðist fimmtudaginn 18. nóvember í sjúkrahúsinu á Akranesi.
Gunnlaugur Eggertsson.
-
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SIGTRYGGUR PÁLL SVEINSSON,
Hringbraut 50,
lést þann 9. nóvember f Landspítalanum.
Jarðarförin hefur farið fram.
Þórarna Pálsdóttir, Eiríkur R. Einarsson,
Hólmfríður Pálsdóttir, Garðar Halldórsson
og barnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
stjúpfaðir, afi og langafi,
STEINDÓR GUÐMUNDSSON
flokksstjóri
frá Stóra Hofi,
Hörgshlíð 4, Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju
þriðjudaginn 23. nóvember kl. 13.30.
Þórður Jóhann Þór-
isson — Minning
Mig langar í örfáum orðum til
að minnast kærs vinar míns, Þórðar
Þórissonar, sem andaðist á heimili
sínu fimmtudaginn 21. október síð-
astliðinn.
Leiðir okkar Tóta, eins og hann
var jafnan kallaður meðal vina
sinna, lágu fyrst saman 4. apríl
1989. Um kvöldið þann dag hafði
hann boðað til stofnfundar katta-
ræktarfélags íslands sem á fund-
inum hlaut nafnið Kynjakettir.
Þangað var ég nú sem sagt komin
fyrir forvitni sakir þar sem katta-
ræktun hafði lengi verið mér hug-
leikin, þótt engan ætti ég hreinrækt-
aðan köttinn. Það var auðvelt að
hrífast með, þar sem Tóti stóð fyrir
framan hópinn og lýsti af brennandi
áhuga fyrirhuguðum markmiðum
hins nýstofnaða félags. Það var líka
á þessum sama fundi sem ég sá í
fyrsta skipti hreinræktaða pers-
neska ketti, öðruvísi en á mynd í
bók. Þarna voru komnir þrír fyrstu
innfluttu persarnir og átti Tóti tvo
þeirra. Við áttum oft eftir að hlæja
að því saman síðar hve honum
reyndist erfitt að losa tak mitt af
fressinu hans og lét hann þess jafn-
an getið að hann hefði verið hrædd-
ur um að bijóta á mér puttana, svo
hrifín hefði ég verið og ófús að láta
hann af hendi.
Tíminn leið og nokkrum mánuð-
um síðar hringdi Tóti í mig. Varafor-
maður félagsins hafði óskað eftir
því að verða leystur frá störfum og
áður en símtalinu lauk hafði hann
fengið mig með sinni alkunnu ljúf-
mennsku til að taka að mér starfið.
í hönd fór trúlega einn skemmti-
legasti tími ævi minnar. Hópurinn
var samstilltur sem einn maður og
mér er óhætt að fullyrða að stjórnar-
fundir í þessu félagi fyrstu árin
voru tíðari en gengur og gerist í
félagsstarfí almennt, svo vel
skemmtum við okkur á þeim. Að
öðrum ólöstuðum bar Tóti hitann
og þungann af starfí félagsins. Við
hin vorum eins og lærlingar á skóla-
bekk hjá læriföður, hann einn hafði
einhveija þekkingu til að bera í
þessum málum og þreyttist ekki á
að miðla okkur hinum af henni. Þar
að auki sá hann um skráningu nýrra
félagsmanna og katta þeirra í félag-
ið, skrifaði og setti upp fréttabréf
félagsins — oftst einn, safnaði
styrktaraðilum og auglýsendum og
skipulagði félagsfundi, sem sagt
allt sem þörf er á að gera í einu
félagi og dreifíst venjulega á fleiri
en tvær hendur. Þegar kom að
fyrstu kattasýningu félagsins 30.
t
Ástkær móðir mín,
RANNVEIG JÓSEFSDÓTTIR,
Helgamagrastræti 17,
Akureyri,
verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju þriðjudaginn 23. nóvember
kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hinnar látnu, er bent á Fjórðungssjúkra-
húsið á Akureyri eða Kristniboðssambandið.
Freyja Jóhannsdóttir.
Ágústa Anna Valdimarsdóttir,
Þórir Steindórsson, Sigríður G. Guðmundsdóttir,
Anna Brynhildur Steindórsdóttir,
Steingerður Steindórsdóttir, Þorvarður E. Björnsson,
Þórður E. Árnason, Vigdis Hjartardóttir,
Hinrik I. Árnason, Oddný Steingrímsdóttir,
Sigurður Þ. Árnason, Hafdís Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Útför móður okkar, tengdamóður, syst-
ur, ömmu og langömmu,
SVÖVU SÖLVADÓTTUR
frá Bíldudal,
Norðurbrún 1,
Reykjavík,
verður gerð frá Fossvogskirkju á morg-
un, mánudaginn 22. nóvember,
kl. 13.30.
Ársæll Egilsson Jóhanna Guðmundsdóttir,
Ingi Rafn Lúthersson,
Hulda B. Cushing,
Sólbjört Egilsdóttir, Sigurður Gíslason,
Sölvi Egilsson, Guðrún Einarsdóttir,
Sveinbjörn Egilsson, Sigrún Anna Jónsdóttir,
Páll Sölvason,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær unnusti minn, sonur okkar,
tengdasonur, bróðir, frændi og vinur,
GUÐBJARTUR MAGNASON
frá Neskaupstað,
lést af slysförum miðvikudaginn 17.
nóvember sl.
Minningarathöfn um hann fer fram í
Fossvogskirkju þriðjudaginn 23. nóv-
ember, kl. 10.30.
Útförin fer fram frá Norðfjarðarkirkju
og verður auglýst síðar.
Þórey Haraldsdóttir,
Sigríður Guðbjartsdóttir,
Magni Kristjánsson,
Matthildur Sigursveinsdóttir,
Haraldur Jörgensen,
Bryndis Magnadóttir,
Kristján Magnason
og aðrir vandamenn og vinir.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
GUÐMUNDUR MARKÚSSON,
Háaleitisbraut 49,
Reykjavík,
sem andaðist þann 15. nóvember, verð-
ur jarðsunginn frá Fíladelfíukirkjunni
þrðjudaginn 23. nóvember kl. 13.30.
Auður Kristinsdóttir,
Benjamfn Guðmundsson, Helga E. Sigurðardóttir,
Gunnar B. Guðmundsson, Helga Jónsdóttir
og barnabörn.
t
Móðir okkar, tengamóðir, amma og langamma,
ÁSTA THORARENSEN,
áðurtil heimilis
á Laugarnesvegi 118,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 23. nóvember
kl. 13.30.
Stefanía Harðardóttir, Ásgeir Sigurgestsson,
Óii Harðarson, Ingunn Helgadóttir,
Guðrún María Harðardóttir, Bjarne i. Jensen,
Solveig Harðardóttir, Heimir Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
\
Ástkær vinur minn, sonur okkar og
bróðir,
ÁRMANN GUÐMUNDSSON,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í
Hafnarfirði mánudaginn 22. nóvember
kl. 13.30.
Þórir Þorláksson,
Magnúsina Guðmundsdóttir, Guðmundur Oddsson,
Hrafnkell Gunnarsson, Kolbrún Gunnarsdóttir,
Oddur Æ. Guðmundsson, Unna Guðmundsdóttir,
Ingjaldur B. Guðmundsson, Vilhelmína H. Guðmundsdóttir.
september 1990, var hann auðvitað
driffjöðrin og skipuleggjandinn. Já,
Tóti var félagið og félagið var Tóti.
Nú má segja að félagið hafi slitið
bamsskónum og stormasöm ungl-
ingsárin hafa tekið við. Það er ein-
læg ósk mín að við sem valist höfum
til ábyrgðar fyrir félagið berum
gæfu til að annast og hlúa að óska-
baminu hans Tóta. Þannig getum
við best heiðrað minningu hans.
Þó að tíminn sem við þekktumst
talinn í mánuðum eða árum hafi
ekki verið langur, fínnst mér við
alltaf hafa þekkst, enda leið vikan
varla svo þessi ár að við hefðum
ekki að minnsta kosti samband í
síma og oftast oft í viku. Ég á því
eftir að sakna hans sárt, en ég vil
trúa að það sem við ræddum riýver-
ið um, þegar draga tók að endalok-
unum, rætist þegar minn tími er
kominn til að halda á vit feðranna.
Við ætluðum nefnilega að vera sam-
an með ótal ketti af öllum stærðum
og gerðum þar sem híbýlin eru ótak-
mörkuð og smánunir eins og tími
og peningar verða afstæðir. Þangað
til mun ég búa að því láni að hafa
kynnst jafn góðri manneskju og
Tóti var og þakka fyrir aliar
skemmtilegu stundirnar sem við
áttum saman á liðnum árum.
Elsku Viggi, Inga, Anna og fjöl-
skylda, megi ykkur hlotnast styrkur
til að ganga í gegnum þennan erfiða
tíma.
Minningin um góðan dreng lifír
um ókomna tíð meðal okkar allra.
Dagmar.
Mig tekur það mjög sárt að horfa
á eftir frænda mínum og elskuleg-
um vini, Þórði Jóhanni, sem kvadd-
ur var burt úr þessum heimi eftir
hrikaleg veikindi 21. október þ.m.
Víðsfjarri íslandsströndum sendi ég
þessar fátæklegu línur til að votta
einstökum samferðamanni hinstu
kveðju. Þórður er mér og öllum sem
hann þekktu harmdauði. Guði er
vissulega þökk fyrir að hafa bundið
enda á kvalir hans, en þakklæti
mitt er þó engu að síður beiskju
blandið. Af hveiju var hgnn Tóti
minn tekinn burt í blóma lífsins?
Af hveiju varð hann fórnarlamb
þessa miskunnarlausa sjúkdóms
sem skelfir okkur öll og kallaður
hefur verið alnæmi á íslensku. Enn
einu sinni sannast það að vegir hins
æðri máttar eru sannarlega órann-
sakanlegir og oft fátt um svör við
stórum spurningum. Hvort sem
okkur líkar það betur eða verr verð-
um við að lúta í lægra haldi fyrir
dómi almættisins. Dauðinn er hrika-
leg áminning um hverfulleika lífs-
ins. í napurri nálægð sinni knýr
dauðinn mann til umhugsunar um
raunveruleg lífsgæði, lífsgildi. Dag-
legt streð og áhyggjur verða hjóm
eitt við miskunnarlaust auglit hans.
Þegar ég horfí til baka finnst
mér ljúfmennska, heiðarleiki og
hugrekki komast næst því að lýsa
vini mínum og frænda Þórði Jó-
hanni. Hann var ljós yfirlitum, há-
vaxinn, grannholda og myndarleg-
ur. Glaðsinna og hvers manns hug-
ljúfi. Við vissum harla lítið af tilvist
hvort annars fyrr en við kynntumst
fyrir tilviljun fyrir tæpum tíu árum
í gegnum sameiginlega vinkonu í
sönglistinni, Önnu Sigríði Helga-
dóttur. Úr varð að Þórður og Anna
Sigga leigðu íbúð á sama stiga-
gangi og ég og deildum við sama
baðherbergi. Fyrr en varði urðum
við öll mestu mátar og bjuggum í
besta samlyndi í nokkur ár eða þar
til við tókum stefnuna sitt í hveija
áttina. Þau fluttust í aðra staði og
ég fluttist vestur um haf. Á Hverfís-
götunni áttum við saman marga
góða stund. Þar var mikið gantast
og hlegið og var hlutur Þórðar ekki
hvað minnstur þar. Músikin var líka
í hávegum höfð hjá okkur. Við vor-
um öll í kór og áttum ófáar stundir
yfir fallegum söng. Mér hlýnar um
hjartarætumar þegar ég hugsa til
þessara stunda.
Við vorum búin að „búa saman“
í all nokkra mánuði þegar við Tóti
uppgötvuðum að við vorum þre-
menningar. Ekki spillti skyldleikinn
fyrir kærleikanum sem við bárum
hvort til annars. Mér fannst ég
verða ríkari að hafa allt í einu eign-
ast nýjan frænda sem var svo yndis-
lega blátt áfram. Þórður var sjálfum
sér trúr og kenndi mér að láta af