Morgunblaðið - 05.10.1994, Page 31

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 5. OKTÓBER 1994 31
laxveiðar sem varð þeim mikið áfall.
Helgi og Hulda seldu reksturinn
fyrir allnokkrum árum til að geta
notið elliáranna. Þau voru mjög
samhent hjón og var auðvelt að sjá
að þar sem þau voru fóru tveir vin-
ir. Við félagar í Úrsmiðafélagi ís-
lands minnumst Helga með hlýhug,
en hann sótti þrátt fyrir fjarlægð
frá höfuðstaðnum nær alla okkar
fundi og nutum við þess hve tillögu-
góður hann var. Um leið og ég
kveð góðan félaga sendi ég eigin-
konu hans og fjölskyldu samúðar-
kveðjur.
Fyrir hönd félaga í Úrsmiðafélagi
íslands,
Axel Eiríksson formaður.
Oftast þegar ég kom til Akraness
hitti ég vin minn, Helga Júlíusson,
og oft sá ég hann á heimili Péturs,
sonar hans. Traust og látlaust yfir-
bragð einkenndi hann alla tíð. Hann
talaði af yfírvegun og áhugi á þjóð-
málum ásamt ríkri kímnigáfu ein-
kenndi hann. Það var eftirsóknar-
vert að tala við hann og hluta á
skoðanir hans. Síðast sá ég hann á
björtum vordegi á heimili hans og
Huldu á Höfða, nýju dvalarheimili
á Akranesi. Það var gaman að
ganga um þessa glæsilegu bygg-
ingu þar sem fólkið tók á móti mér
af mikilli alúð. Það var eftirminni-
legt að koma í nýja íbúð þeirra
hjóna þar sem öllu hafði verið hag-
anlega fyrir komið af natni og
snyrtimennsku sem einkenndi þau
alla tíð.
Helgi var alla tíð áhugasamur
um félagsmál og lét sig hag ann-
arra miklu skipta. Það var greini-
legt að það var mikils virði fyrir
alla heimilismenn að njóta frum-
kvæðis hans og dugnaðar. Hann
sýndi mér hvemig hann hafði út-
búið aðstöðu svo hægt væri að leika
golf í nágrenninu og öll hans hugs-
un miðaðist við að sem flestir gætu
notuð skemmtilegrar afþreyingar.
Hann kom alltaf á fundi hjá
framsóknarmönnum þegar ég kom
til Akraness og eins og áður þá
töluðum við um þjóðmálin. Helgi
hafði ákveðnar skoðanir en hann
var sanngjarn og hafði þá trú að
allir vildu gera gagn og standa sig
sem best fyrir hönd þjóðar sinnar.
Síst datt mér í hug að þetta yrði
í síðasta skipti sem ég sæi Helga.
Þannig vill það oft verða og nú á
þessum fögru haustdögum kveðjum
við hann hinstu kveðju. Sorgin held-
ur áfram að knýja dyra og þar eins
og fyrri daginn er ekki farið í mann-
greinarálit. Minningin um góðan
dreng gefur aðstandendum styrk
og Hulda horfíst í augu við lífíð af
sama hugrekki og alltaf hefur ein-
kennt hana.
Við Sigurjóna sendum henni og
öðrum aðstandendum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur og við
þökkum góð kynni um langan tíma.
Halldór Ásgrímsson.
Sumir kveðja
og síðan ekki
söguna meir.
- Aðrir með söng
er aldrei deyr
(Þorsteinn Valdimarsson)
Mér flugu í hug þessar ljóðlínur
þegar mér barst fregnin um lát vin-
ar míns, Helga Júlíussonar. Hann
var afar viðkvæmur og hlýr maður
og fáum hefi ég kynnst sem höfðu
jafnmikið yndi af söng og tónlist
og hann. Helgi var með afbrigðum
tónvís og átti sérlega auðvelt með
að fínna sína rödd þegar lagið var
tekið - en hann var gæddur djúpri
og fagurri bassarödd.
Kynni mín við Helga hafa staðið
hátt á íjóra áratugi og hefír þar
aldrei borið skugga á. Oft leit ég
inn í verslunina hjá honum eða hann
inn til mín. Þá voru dægurmálin
rædd og slegið á létta strengi. Gott
var að leita til hans og ræða við
hann um úrlausn hvers konar vanda.
Hann hafðí ávallt eitthvað gott til
málanna að leggja.
Það er fátt sem gefur lífínu meira
gildi en að blanda geði við góða
vini, skiptast á skoðunum við þá og
trúa þeim fyrir hugðarefnum sínum.
Slíkur vinur var Helgi Júlíusson. Það
var gott að eiga hann að.
Við Helgi sungum saman um
margra ára skeið í karlakórnum
Svönum. Þá voru glaðir dagar sem
gott er að minnast.
Árið 1967 stofnuðum við fjórir
félagar út Oddfellowstúkunni Agli
hér á Akrensi kvartett sem nefndur
var Skagakvartettin. Tilgangurinn
var að syngja á árshátíð félagsins
þá um veturinn. Það þótti takast
dável og ekki síst fyrir orð og áhuga
Helga var haldið áfram að syngja
saman. Kom kvartettinn oft fram
við ýmis tækifæri, sérstaklega
fyrstu árin. Við sungum ekki ein-
ungis á Akranesi heldur allvíða um
land, svo og í útvarp og sjónvarp.
Árið 1976 gaf hljómplötuútgáfa
Svavars Gests, SG hljómplötur, út
plötu með söng kvartettsins.
Nokkur ár eru liðin síðan við
hættum að hafa reglubundnar æf-
ingar. En þegar við hittumst var
gítarinn gjarnan tekinn upp og
sungið saman. Svo bar við nú um
miðjan septembermánuð að við fé-
lagamir úr kvartettinum, Sigurður
R. Guðmundsson, Sigurður Ólafsson
og undirritaður, heimsóttum Helga
á Landspítalann, fársjúkan. Við
höfðum gítarinn með okkur og
sungum inni á stofu hjá honum
nokkur lög. Helgi settist upp i rúmi
sínu og söng með okkur af hjartans
lyst. Ekki gmnaði okkur þá að hann
ætti svo skammt eftir ólifað sem
raun varð á. En enginn ræður sínum
næturstað. Þessi stund við sjúkra-
beð Helga vinar okkar verður okkur
örugglega ógleymanleg.
Um margra ára skeið höfum við
nokkrir félagar úr Oddfellowstúk-
unni Agli, ásamt eiginkonum okkar,
farið saman í ferðalag á sumrin og
nefnum við okkur Apavatnshópinn
því fyrstu árin dvöldumst við ávallt
við Apavatn í bústað símamanna.
Nú seinni árin höfum við dvalist á
ýmsum öðrum stöðum. í þessum
ferðum voru þau Helgi og Hulda
jafnan miklir gleðigjafar en nú í
sumar gátu þau ekki komið með í
ferðina sökum veikinda. Var þeirra
sárt saknað.
Eins og að framan er getið var
Helgi Júlíusson félagi í Oddfellow-
stúkunni Agli á Akranesi. Hann var
þar afar virkur félagi og hafði gegnt
þar öllum helstu trúnaðarstörfum.
Honum þótti mjög vænt um stúkuna
sína og leit jafnan á hana sem ann-
að heimili sitt. Ég hefí verið beðinn
að flytja þér, Hulda mín, og öðrum
aðstandendum dýpstu samúðar-
kveðjur frá bræðrunum í stúkunni.
Elsku Hulda. Það er erfítt fyrir
þig að sja á bak kærum lífsförunaut
þínum. Ég vil fyrir hönd okkar hjón-
anna votta þér, börnum, barnabörn-
um og öðrum ættingjum og vinum
dýpstu samúð.
Guð blessi ykkur öll.
Hörður Pálsson.
Kunningi okkar og vinur i gegn-
um árin, Helgi Júlíusson, var alinn
upp hjá foreldrum sínum á myndar-
og menningarheimili á Leirá í Leir-
ársveit í Borgarfírði. Hann stundaði
nám við Reykholtsskóla 1935-
1937, tók íþróttakennarapróf frá
Iþróttaskólanum á Laugarvatni
1939 og var íþróttakennari á vegum
UMFÍ 1940-1942. Lögregluþjónn
var hann í Reykjavík 1942-1944,
stundaði úrsmíði og verslunarrekst-
ur á Akranesi frá 1956-1990.
Helgi minn, við þökkum þér fyrir
alla þíná ljúfmennsku og nærgætni
við Huldu eftir að hún missti heils-
una. Elsku Hulda, við erum með
hugann hjá ykkur og biðjum Guð
um að varðveita ykkur og styrkja
í sorg ykkar.
Við kveðjum Helga og óskum
honum góðrar heimkomu á æðri
stöðum. Blessuð sé minning Helga
Júlíussonar.
Lára Jónsdóttir.
Okkar góði vinur Helgi Júlíusson,
úrsmiður á Akranesi, er látinn.
Okkur hjónunum þótti sárt að fá
þá frétt, því það var svo stutt síðan
við hittumst og áttum saman góðar
stundir. Það var alltaf svo létt og
gaman að hitta þau Helga og Huldu
konu hans.
Fyrstu kynni okkar Helga var í
gegnum kennara okkar og meistara
í úrsmíði, Eggert Hannah. Oft
glöddumst við þá saman með vinum
okkar, Eggerti og Sissu, Einari J.
Skúlasyni og Diddu, Magnúsi Guð-
laugssyni og Láru, ýmist á Akra-
nesi, í Hafnarfírði eða Reykjavík.
Oft lá leið okkar til Huldu og
Helga á Ak'ranes, ekki síst þegar
við áttum laxveiði saman. Þær ferð-
ir stunduðum við mikið á tímabili,
þegar við vorum yngri og spræk-
ari. Þá var það fastur liður okkar
Bjarna bróður Helga og fleiri að
gista hjá Helga og Huldu á Akra-
nesi og þiggja þar hinar vinalegu
og góðu móttökur þeirra hjóna. Við
vorum oft við veiðar í Laxá í Leirár-
sveit, sem voru æskuslóðir Helga
og hann gjörþekkti. Eigum við
margar ógleymanlegar og skemmti-
legar minningar frá þeim tíma.
Helgi var um margt líkur föður
sínum Júlíusi á Leirá, síkátur, glað-
vær, skemmtilegur, traustur og
tryggur. Hann var opinn og ræð-
inn, áhugasamur um þjóðmál,
íþróttir og velferð fólks og nánast
hvað sem mannlegan mátt snerti.
Á yngri árum tók hann virkan þátt
í íþróttum, var góður sundmaður
og sundkennari áður fyrr. Hann
hafði sérstakt yndi af góðri tónlist
og söng og var góður söngmaður
sjálfur. Þá tók hann töluverðan
þátt í félagsmálum og hafði mjög
gaman af spilum, einkum bridds.
Hann var allra vinur, sérstaklega
þó barna sinna og barnabarna. Er
okkur í því sambandi sérstaklega
minnisstætt, er hann hélt á einu
bamabama sinna undir skím,
Helgu, dóttur Atla sonar síns og
Sigríðar við giftingu þeirra í Akra-
neskirkju. Stoltið og gleðin var þá
svo einlæg og yfirgnæfandi. Æsku-
stöðva sinna, Ákraness og nágrenn-
is, minntist Helgi oft með hlýjum
hug. Sérstakan styrk sýndi Helgi
og við sviplegt fráfall sonar síns
Atla, sem þau hjónin höfðu ætlað
taka við ævistarfínu á Akranesi.
Með aðdáun fylgdumst við vinir
þeirra hjóna með þeim -Huldu og
Helga og lofuðum öll styrk þeirra
og þrótt við þær erfiðu aðstæður
sem þá sköpuðust.
Við áttum margt sameiginlegt
með Helga eftir að við kynntumst.
Við stofnuðum saman úra- og
skartgripaverslun á Skólabraut á
Akranesi. Hana rákum við saman
um nokkurt skeið. Síðan tók Helgi
einn við rekstrinum, og rak eins og
kunnugt er lengi og um tíma með
syni sínum Atla, sem fetað hafði í
fótspor föður síns og lært úrsmíðar
í Danmörku. Fyrir nokkru seldi
Helgi síðan Guðmundi Hannah
rekstur sinn á Akranesi, verkstæði
og verslun, syni Eggerts Hannah
okkar gamla lærimeistara í faginu.
Við Helgi áttum oft samleið á mót
Norðurlandaúrsmiða og var Helgi
góður vinur margra kollega okkar
á Norðurlöndum. Hafði hann ávallt
gott samband við þá og heimsóttu
þeir hann oft á Akranesi, þegar
þeir komu hingað til lands. Helgi
var því mjög vinmargur bæði hér
heima og erlendis enda sérstakur
maður, afar traustur vinur og hug-
ljúfi allra sem til hans þekktu. Sér-
staka vináttu sýndu þau Helgi og
Hulda dætrum okkar og tengdason-
um alla tíð, sérstaklega dóttur okk-
ar Guðrúnu og tengdasyni Jóni
meðan þau bjuggu á Ákranesi.
Samgangur þeirra á milli var mik-
ill og góður. Með slíkum kynnum,
góðvild og hjálpsemi bættu þau
Hulda og Helgi yngrá fólki í stóran
vinahóp sinn.
Á þessari sorgar- og kveðju-
stundu finnum við hjónin til djúps
saknaðar með Huldu, afkomendum
þeirra hjóna, bræðrum þeirra Helga
og öðrum aðstandendum. Sendum
við hjónin, dætur ökkar og tengda-
synir, þeim öllum okkar innilegustu
samúðarkveðjur og ósk um að góð-
ur Guð huggi þau í harmi þeirra.
Unnur og Magnús E.
Baldvinsson.
Fleiri minningargreinar um
Helga Júlíusson bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
+
Bróðir okkar,
ÓLAFUR BERGSVEINSSON,
Brekkustig 1,
Reykjavfk,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 6. október
kl. 15.00.
Systkini hins látna.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar
og sonur,
SÆVAR MAGNÚSSON,
Reykási 29,
Reykjavfk,
sem lést miðvikudaginn 28. september
sl., verður jarðsunginn frá Árbæjarkirkju
fimmtudaginn 6. október kl. 13.30.
Hekla Gunnarsdóttir,
Ragnar Sævarsson, Anna Margrét Sævarsdóttir,
Eyrún Sævarsdóttir, Halldór Gunnarsson,
Magnús Guðjónsson.
t
Innilegar þakkir til allra er sýndu okkur
samúð og hlýhug við fráfall eiginkonu
minnar, móður o.kkar, dóttur, tengda-
dóttur og systur,
SVANHILDAR HJALTADÓTTUR,
Hlfðargerði 13,
Reykjavík.
Tryggvi Guðmundsson,
Thelma Lind Tryggvadóttir, Ómar Tryggvason,
Hjalti Örnólfsson, Guörún Valgarðsdóttir,
Margrét Guðjónsdóttir
og systur hinnar látnu.
+
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
LÚÐVÍKS KJARTANSSONAR,
Kirkjuvegi 1 E,
Keflavfk.
Marfa Guðmannsdóttir,
Rúnar Lúðvfksson,
Sigurður Lúðvfksson,
Guðrún Lúðvíksdóttir,
Hjördís Lúðvíksdóttir,
Ragnheiður Lúðvfksdóttir,
Særún Lúðvfksdóttir,
Frfða Felixdóttir,
Anna Hulda Óskarsdóttir,
Jóhannes Jensson,
Sigþór Óskarsson,
Hallur Þórmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug viö andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu, langömmu
og langalangömmu,
HÓLMFRÍÐAR ÞURÍÐAR
GUÐMUNDSDÓTTUR,
Sæbliki,
Raufarhöfn.
Kristín Magnúsdóttir, Högni Magnússon,
Stefán Magnússon, Kristjana Ó. Kristinsdóttir,
Jóhannes K. Guðmundsson, Guðlaug Guðlaugsdóttir,
Jóna Nikulásdóttir, Friðþjófur Þorsteinsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
Birting afmælis- og
• •

mmnmgargrema
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar end-
urgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í Kringl-
unni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Hafnarstræti 85, Akur-
eyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinamar í símbréfí í númer
691181. Það eru vinsamleg tilmæli blaðsins að lengd greinanna fari
ekki yfir eina og hálfa örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega
línulengd — eða 3600-4000 slög. Greinarhöfundar eru beðnir að
hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmæl-
isfréttir ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.