Morgunblaðið - 08.03.1995, Blaðsíða 40

40 MIÐVIKUDAGUR 8. MARZ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
t
Ástkær móðir okkar og amma,
GUÐRÚN ELÍSABET
VORMSDÓTTIR,
Lyngbrekku 12,
Kópavogi,
lést í Borgarspítalanum aðfaranótt
7. mars.
Jarðarförin auglýst síðar.
Baldvin ísaksson, Sigríður ísaksdóttir
og barnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
GUNNAR INGI EINARSSON,
Búhamri 58,
Vestmannaeyjum,
sem lést af slysförum sunnudaginn 26. febrúar sl., verður jarð-
sunginn frá Landakirkju fimmtudaginn 9. mars kl. 14.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Birna Hilmisdóttir,
Alda Gunnarsdóttir,
Hrefna Gunnarsdóttir,
Iðunn Gunnarsdóttir.
t
Bróðir okkar og mágur,
HERMANN GUÐJÓNSSON,
Langholtsvegi 146,
Reykjavík,
lést í Borgarspítalanum 28. febrúar sfð-
astliðinn.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Guðfreður Guðjónsson,
Sigurbjörg Guðjónsdóttir,
Gunnar Guðjónsson,
Guðríður Guðjónsdóttir, Helgi Gunnarsson.
t
ARNFRÍÐUR GUÐNÝ
GUÐJÓNSDÓTTIR,
Hörðalandi 4,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju
fimmtudaginn 9. mars kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda.
Kristján Jón Guðnason.
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
MATTHÍAS ÞÓRÐUR
HREIÐARSSON
tannlæknir,
verður jarðsunginn frá Áskirkju fimmtu-
daginn 9. mars kl. 13.30.
Kristin Matthfasdóttir,
Elísabet Matthíasdóttir, Lýður Sörlason,
Matthias H. Matthíasson, Margrét Aðalsteinsdóttir,
Alfred G. Matthíasson, Sigrún H. Helgadóttir
og barnabörn.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
VALGERÐUR
HILDIBRANDSDÓTTIR,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
áðurtil heimilis
á Selvogsgötu 15,
Hafnarfirði,
verður jarðsungín frá Þjóðkirkjunni í
Hafnarfirði fimmtudaginn 9. mars nk.
kl. 15.00.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Gunnhildur G. Smithson, Clyde S. Smithson jr.,
Ásgeir B. Guðlaugsson, Arndi's L. Ni'elsdóttír,
Sævar Guðlaugsson, Karen Ólafsdóttir,
Gísli Hildibrandur Guðlaugsson, Jóna V. Höskuldsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
HREFNA
EINARSDÓTTIR
+ Hrefna Einars-
dóttir fæddist í
Reykjavík 29.
nóvember 1958.
Hún lést á Land-
spitalanum 25. febr-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru Guðlaug Sigur-
jónsdóttir húsmóð-
ir, f. 1921, og Einar
J. Gíslason, fyrrv.
vörubifreiðasljóri
og starfsmaður í
Áburðarverksmiðju
ríkisins, f. 1918.
Systkini Hrefnu
eru: Ólöf, f. 1944, hárgreiðslu-
meistari, gift Boga Þórðarsyni
tæknifræðingi; Sigurlaug, f.
1946, starfsmaður á hár-
greiðslustofu, gift Gylfa Jóns-
syni vélvirkja; Erna, f. 1949,
starfsmaður á leikskóla, gift
Bergþóri Einarssyni forstöðu-
manni; Einar Örn, f. 1951, húsa-
smíðameistari, kvæntur Huldu
Haraldsdóttur,
starfsmanni á leik-
skóla. Hrefna ólst
upp á Ásvegi 16.
Hún gekk í Lang-
holtsskóla og
Laugalækjarskóla.
Hún hóf búskap í
Þórormstungu í
Vatnsdal með Snæ-
birni Sigurgeirs-
syni. Þau slitu sam-
vistum. Með Snæ-
birni eignaðist hún
tvo drengi, svein-
barn, f. 1976, sem
lést skömmu eftir
fæðingu, og Sigurgeir, f. 1977.
Dóttir Sigurgeirs og Oddfríðar
Helgadóttur er Katrín Taiya, f.
1993. Eftirlifandi maki Hrefnu
er Einar Marteinsson verktaki.
Þau bjuggu fyrst á Ásvegi 16
en síðast í Berjarima 21.
Útför Hrefnu fer fram frá
Áskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
KVEN SKÖRUNGAR, hetjur. Við
lesum um þær í íslendingasögunum.
Guðrúnu Ósvífursdóttur, Hallgerði
og Bergþóru. Voru þær raunveru-
lega til eða voru þær uppspuni? Við
efumst. Spurningar vakna um ágæti
þeirra og tilveru. En ég efast ekki.
Eg trúi. Ekki vegna þess hve listi-
lega er frá þeim sagt í fomsög-
unum, heldur vegna þess að ég hef
kynnst konu. Konu, sem var brot
af sama bergi, konu sem bar blóð
formæðranna í æðum sínum. Konu,
sem var ljós yfirlitum og fríðust
kvenna. Konu, sem var fínleg og
nett. Konu, sem var allt í senn,
Guðrún, Bergþóra og Hallgerður.
Konu, sem var meyja og móðir.
Konu, sem við hefðum ekki að fyrra
bragði getað trúað að byggi yfir
þvílíkri orku, styrk og þori. Henni
var gefínn fallegur líkami. Henni
var gefinn líkami sem hafði ótrúleg-
an styrk, en þoldi ekki sífelldar árás-
ir. En umfram allt var henni gefin
Sál. Ég rita sál með stórum staf,
vegna þess að sálinni hennar og
andans krafti verður ekki með orð-
um lýst.
Hrefna Einarsdóttir fæddist fyrir
36 ámm í þennan heim. Lítil, ljós
og fríð. Hún var tápmikil, ærsíafull
ung stúlka sem þroskaðist fijótt og
varð á sínum stutta lífsferli meiri
manneslqa, meiri kona en aðrar sem
ég þekki. Hún mætti öllum sínum
ótrúlegu mannraunum með æðm-
leysi hins sterka. Hrefna litla vin-
kona mín lifði sem kvenskömngur
og dó hetja.
Hún hóf ung sambúð með Snæ-
bimi Sigurgeirssyni. Þau eignuðust
sitt fyrra barn, dreng sem lést stuttu
eftir fæðingu. Rúmu ári seinna
fæddist Sigurgeir. Þá vom þau flutt
norður að Þórormstungu í Vatnsd-
al. Það var stolt móðir sem fór með
litla ljóshærða drenginn sinn norður
í sveitina. I Þórormstungu fengu
mörg böm að dvelja að sumri til,
bæði frændsystkin og aðrir, þar á
meðal bömin mín. Þessi dvöl var
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta.
Upplýsingar
í síma 22322
FLUGLEIDIR
HðmioFTteme
þeim ómetanleg og minnast þau
hennar með hlýjum hug.
í Þórormstungu dvaldi Hrefna í
nokkur ár, eða þar til þau Snæbjörn
slitu samvistum. Þá kom hún til
Reykjavíkur og fluttist aftur á Ás-
veginn. Hún vann um tíma á Kópa-
vogshæli og á Kleppsspítalanum.
Stuttu eftir komuna til Reykja-
víkur hóf Hrefna sambúð með Ein-
ari Marteinssyni. Þau bjuggu í
Kópavogi, á Ásvegi og nú síðast í
Beijarima. Þar höfðu þau byggt sér
raðhús. Hrefnu var mikils virði að
eignast sitt eigið hús. Fallegt heim-
ilið ber vitni um smekkvísi hennar.
Þegar ungt fólk hittist og ákveð-
ur að ganga götuna saman, þá em
allir hlutir óráðnir. En sporin hennar
Hrefnu með Einari vom gæfuspor.
Þeirra samvera hefur einkennst af
göfuglyndi, ást og tryggð. Þetta
kom gleggst í ljós í erfiðum veikind-
um hennar.
Hrefna hafði mikinn áhuga á
ferðalögum. Henni fannst gaman
að skreppa í bíltúra, þó að það
væri bara rétt út fyrir bæinn. Marg-
ar ferðir fómm við saman í sumar-
bústaði og alltaf var gaman að
skreppa í Hjarðarholt. Ogleyman-
legar minningar eigum við frá sam-
vem okkar í Kiðjabergi og þegar
hluti okkar samrýndu fjölskyldu
dvaldi á Spáni. Þegar sorg fyllir
hjörtun er gott að hugsa til þess sem
gladdi. Það er gott til þess að hugsa
að Hrefna fékk að kynnast Katrínu
Tönju sonardóttur sinni sem kom
eins og fagur sólargeisli inn í líf
ömmu sinnar á erfíðri stund. Allar
þessar minningar og myndir munu
ylja okkur um ókomin ár.
Baráttukona hefur lagt aftur
augu sín í síðasta sinn. Fallegu lifí
er lokið. Lífí sem okkur er til eftir-
breytni. Við kveðjum yndislega
stúlku. Megi góður Guð styrkja alla
hennar ástvini.
Augun þreyttu þurftu að hvfla sig.
Það er stundum gott að fá að sofa.
Armar drottins umlylga nú þig,
okkar er að tilbiðja og lofa.
Við þér tekur annað æðra stig,
aftur birtir milli skýjarofa.
Enginn nær flúið örlögin sín
aldrei ég þér gleymi.
Nú ert þú sofnuð systir mín
Sæl í öðrum heimi.
Hlátra og hlýju brosin þín
í hjarta mínu geymi.
(Haraldur Haraldsson)
Blessuð sé minning Hrefnu Ein-
arsdóttur.
Hulda S. Haraldsdóttir.
Vandaðir legsteinar
Varanleg minning
BAUTASTEINN
Brautarholti 3,105 R
Sími 91-621393
Elsku Hrefna frænka mín er
dáin. Það er erfítt að trúa því að
ég eigi ekki eftir að sjá hana fram-
ar í þessu lífi.
Hrefna var alltaf svo hress og
skemmtileg og mikill vinur og jafn-
ingi okkar krakkanna. Það var gott
að tala við hana, því hún skildi
okkur svo vel. Hún var lífsglöð og
barðist hart fyrir lífí sínu. Hrefna
talaði alltaf um hvað hún hlakkaði
mikið til þess er ég myndi eignast
barnið mitt. Hún náði því að sjá
strákinn minn litla, nýfæddan og
mun hann fá að heyra margar sög-
ur af frænku sinni.
Margar góðar minningar á ég
úr sveitinni hjá henni þar sem ég
og Haukur bróðir minn dvöldum oft
og þótti okkur alltaf jafn gaman
að koma í Þórormstungu. Þegar hún
fluttist til Reykjavíkur urðum við
bæði leið og kát. Leið yfir því að
fá ekki að fara í Þórormstungu aft-
ur og kát yfír því að nú gætum við
svo miklu oftar hist. Voru þær ekki
fáar heimsóknirnar sem við fengum
frá Hrefnu og Einari og alltaf þótti
okkur jafn gaman að sjá þau.
Ég kveð elsku Hrefnu frænku
með söknuði.
Svanhildur Einarsdóttir
Elsku sygtir þá er kveðjustundin
runnin upp. Þótt erfítt sé að sætta
sig við dauðann og sorg mín sé
mikil er það huggun að vita að nú
ert þú í góðum höndum hjá Guði.
Ég þakka þér fyrir allar góðu stund-
irnar sem við áttum saman, þótt
þær væru stundum erfiðar í þínum
veikindum gastu alltaf fundið góðar
stundir innan um. Þegar við vorum
úti í Gautaborg og þú búin að fá
fyrstu lifrina varstu að heimsækja
aðra sjúklinga og hughreysta þá:
Verið þið nú dugleg, þetta gengur
allt vel.
Ég skildi aldrei þennan kraft sem
þú hafðir, en það er svo margt sem
maður skilur ekki. Er kom að þú
þurftir að fara aftur í lifrarskipti
var mér nú allri lokið en þú varst
alltaf jafn ákveðin í að láta þér
batna. Eftir sex mánaða baráttu í
Gautaborg komstu heim. Ótrúlegt.
Við áttum margar ógleymanlegar
stundir saman, elsku systir. Blessuð
sé minning þín.
Elsku Einar, Geiri, mamma,
pabbi, Katrín, Tanja, allir ættingjar
og vinir, minnist hennar með gleði.
Það hefði hún viljað.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Kær kveðja.
Þín systir,
Erna.
Það var svo gaman hinn 29. nóv-
ember 1958. Þá eignaðist ég litla
systur. Ég man það eins og það
hafí gerst í gær, þá var ég 12 ára
gömul.
Mér fannst svo gaman að fá Iitla
systur sem ég gat passað og verið
með.
Ég minnist gráa Silvereross-
barnavagnsins sem okkur þótti svo
fallegur, með bremsu á hliðinni.
Og enn man ég fötin hennar, þau
voru svo fín og hvað vinkonur mín-
ar glöddust með mér.
Þegar Hrefna systir var tveggja
ára gömul varð mamma veik og var
á sjúkrahúsi. Það var að sumri til
þá vorum við Hrefna saman á dag-
inn og fórum oft í strætó að heim-
sækja mömmu. Þá var stundum
farið í íssjoppu og keyptur ís sem
pabbi gaf okkur pening fyrir.
Hrefna var alltaf gott barn og
við fórum oft að gefa öndunum á
tjörninni og svo var líka farið oft á
róló í hverfinu okkar en við áttum
heima á Ásvegi 16 alla okkar barn-
æsku.