Morgunblaðið - 06.10.1995, Síða 38

J8 FÖSTUDAGUR 6. OKTÓBER 1995
MINIUINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
r

GUÐNÝ
EINARSDÓTTIR
+ Guðný Einars-
dóttir fæddist í
Hrísey á Eyjafirði
28. apríl 1938. Hún
andaðist á Land-
spítalanum í
Reykjavík laugar-
daginn 30. septem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Sigríður Jóns-
dóttir, f. 25. apríl
1912 í Reykjavík,
d. 4. desember
1964, og Einar M.
Þorvaldsson kenn-
ari, f. 9. október
1905 á Völlum i Svarfaðardal,
d. 24. júní 1984. Bræður
Guðnýjar eru Hörður, tann-
læknir, f. 29. apríl 1938 (tví-
buri) og Þorvaldur Gretar, lög-
fræðingur, f. 6. desember
1941. Guðný var heitbundin
Jóhanni Georg Möller, f. 23.
apríl 1937, en hann lést af slys-
förum 3. mars 1958. Saman
eignuðust þau dótturina Jó-
hönnu Gretu, leiðbeinanda, f.
15. janúar 1958, búsett í
Tálknafirði. Hún er gift Gunn-
laugi Sigfússyni og eiga þau
tvo syni, Sigfús, f. 8. júní 1976,
í sambúð með Huldu Egilsdótt-
ur, barn þeirra, Gunnlaugur
Yngvi, f. 3. ágúst 1994, og
Yngva Pál, f. 21. apríl 1978.
Guðný giftist 20. febrúar
1960 Páli Halldóri Ásgeirssyni,
flugumferðarstjóra, f. 24. sept-
ember 1928, en hann lést 3.
ágúst 1994. Börn þeirra eru:
1) Sigríður Kristín, leikskóla-
starfsmaður, f. 2. júlí 1960,
búsett í Kópavogi, gift Snæ-
birni Ólafssyni og eiga þau tvö
Kveðja frá börnum
Hví skyldi ég yrkja um önnur fljóð,
en ekkert um þig, ó, móðir góð?
Upp, þú minn hjartans óður!
Því hvað er ástar og hróðar dís,
og hvað er engill úr Paradís
hjá góðri og göfugri móður?
Án efa fáir, það er mín trú,
sér áttu göfugra hjarta en þú,
það vakti mér löngum lotning;
í örbirgð mestu þú auðugust varst
og alls kyns skapraun og þrautir barst
sem værir dýrasta drottning.
Ég kveð þig, móðir, í Kristi trú,
sem kvaddi forðum mig sjálfan þú
á þessu þrautanna landi.
Þú, fagra ljós, í ljósinu býrð,
nú launar þér guð í sinni dýrð,
nú gleðst um eilífð þinn andi.
(Matthías Jochumsson)
Ó, Jesú bróðir besti
og bama vinur mesti,
æ, breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
Elsku Guðný amma okkar. Við
litlu krílin þín viljum þakka þér alla
þá ást og þann kærleika sem þú
hefur gefið okkur á lífsleiðinni.
Megi allir góðu englarnir vera hjá
þér og vernda þig þar sem þú ert
um ókomna tíð.
Með bliðum bamarómi
mitt bænakvak svo hljómi:
börn: Ólaf Ásgeir,
f. 6. september
1978, og Guðnýju
Brá, f. 23. júlí 1984.
2) Einar Kristján,
tónlistarmaður, f.
6. desember 1961,
búsettur í Reykja-
vík, í sambúð með
Árdísi Bjarnþórs-
dóttur. 3) Ásgeir
Heiðar, íþrótta-
þjálfari, f. 7. maí
1966, búsettur í
Hafnarfirði,
kvæntur Ingiríði
Olgeirsdóttur og
eiga þau þrjú börn: Söru, f. 3.
ágúst 1985, ísak, f. 26. október
1989 og Gretu Maríu, f. 30.
nóvember 1993. 4) Jóhann Ge-
org, nemi, f. 30. ágúst 1971,
búsettur í Reykjavík, í sambúð
með Auði Lailu Jónasdóttur.
Guðný lauk gagnfræðaprófi
1955 frá Gagnfræðaskóla Ak-
ureyrar. Veturinn 1956-57
stundaði hún nám við Hús-
mæðraskólann á Laugalandi.
Síðar stundaði hún söngnám,
meðal annars við Tónskóla Sig-
ursveins. Um árabil söng hún
í kirkjukórum Garðakirkju og
Kópavogskirkju. Þá tók hún
virkan þátt í starfi skátahreyf-
ingarinnar, síðast með skátafé-
laginu Vífli í Garðabaé. Guðný
starfaði á árunum 1957-60 hjá
Rafmagnsveitu ríkisins,
1987-92 hjá Fjárfestingarfé-
laginu Glitni og síðan hjá Verk-
fræðistofu Sigurðar Thorodds-
ens til starfsloka.
Guðný verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
þitt gott bam gef ég veri
og góðan ávöxt beri.
Sara, ísak og Greta María
Ásgeirsbörn.
Ég umvef þig í hjarta mínu þeim
fegurstu kveðjum sem ég á og sendi
yfir til þín. Með þökk fyrir liðna
tíma. Megir þú hvílast og endur-
nærast, elsku Guðný mín. Við
sjáumst síðar.
Inga.
Kær vinkona mín og fjölskyldu
minnar er látin — það er einkenni-
legt að hugsa sér að eiga ekki eftir
að heyra í Guðnýju aftur. Hún bar
alltaf ferskan blæ inn í hið daglega
amstur.
Guðný Einarsdóttir var mjög tón-
elsk og söng mikið. Margar kvöld-
stundirnar höfum við átt saman
.undir ljúfum tónum sígildrar tónlist-
ar og rabbað um lífið og tilveruna.
Eins og Guðnýjar var von og vísa
var það fjölskylda hennar sem átti
stærstan hlut huga hennar. Páll
heitinn Ásgeirsson, eiginmaður
hennar, börn þeirra og fjölskyldur
voru henni alltaf ofarlega í huga.
Guðný tók mikinn þátt í öllu sem
Páll tók sér fyrir hendur, en hann
var meðal annars mikill frímerkja-
safnari og Guðný fór alltaf með
honum á sýningar, og þegar Páll var
formaður Félags frímerkjasafnara
t
Stjúpfaðir okkar og bróðir,
GUNNAR THORBERG ÞORSTEINSSON,
Hraunbæ 24,
Reykjavfk,
er látinn.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Elisabet Lárusdóttir,
Nína Lárusdóttir,
Helga Þorsteinsdóttir,
Ingimundur Þorsteinsson.
stóð hún við hlið hans og sá til
margra ára um kaffi og meðlæti á
fundum félagsins.
Við fjölskyldan erum ríkari eftir
kynni okkar af Guðnýju, og samband
hennar og unglingsins í fjölskyld-
unni var sérstakt. Þrátt fyrir erfiðan
sjúkdóm síðustu árin var viðkvæði
Guðnýjar ætíð: „Það er ekkert að
mér“. Hún var einstaklega jákvæð
og bjartsýn á lífið og tilveruna, og
það eru hlýjar minningar sem fylgja
þeim sem þekktu hana.
Guðný missti Pál, eiginmann
sinn, fyrir rúmu ári, og saknaði
hans mikið. Það er gott til þess að
vita að þau eru sameinuð að nýju
nú í haust, en það var einmitt sá
tími ársins sem þeim hjónum fannst
mest til koma. Það er vissa okkar
ij'ölskyldunnar að Palli heitinn er
ánægður að vera búinn að fá
Guðnýju sína til sín aftur og hann
hefur tekið vel á móti henni.
Ég og fjölskylda mín vottum
börnum Guðnýjar, tengdabörnum,
barnabörnum og barnabarnabarni
okkar innilegustu samúð við fráfall
ástríkrar móður, og biðjum þau að
minnast þess að það eru allir auð-
ugri sem kynntust Guðnýju Einars-
dóttur, og sá auður forgengur ekki.
Þórunn Kristinsdóttir.
Eins og laufin sem falla nú til
jarðarinnar hvarf Guðný vinkona
okkar inn í haustlitadýrðina. Hún
hafði átt við erfiðan sjúkdóm að
stríða undanfarið og ekki nema rúmt
ár síðan hún missti eiginmann sinn
Pál Ásgeirsson flugumferðarstjóra.
Hann var þá nýlega kominn á
eftirlaun og var henni stoð og stytta
þegar sjúkdómur hennar ágerðist.
Lát hans var henni því þungbært
og hún saknaði vinar í raun. Við
minnumst þess tíma þegar við átt-
um saman námsdvöl við Kvenna-
skólann á Laugalandi í Eyjafirði
fyrir tæplega fjörutíu árum síðan.
Ungar stúlkur frá flestum lands-
hlutum deildu kjörum í heimavist í
níu mánuði. Guðný kom frá Akur-
eyri, einkadóttir foreldra sinna, sem
áttu auk hennar tvo syni. Hún var
frjálsleg og félagslynd og tók góðan
þátt í leik og starfi í skólanum,
hafði fallega söngrödd, lék á hljóð-
færi og var vel til forystu fallin.
Veturinn varð henni líka örlaga-
ríkur því um vorið bast hún tryggða-
böndum við ungan nýstúdent úr
Menntaskóla Akureyrar, Jóhann G.
Möller. Hann hóf nám í læknisfræði
haustið eftir en hamingjusól þeirra
skein ekki lengi því í mars 1958
fórst Jóhann ásamt þrem skóla-
bræðrum sínum í flugslysi á Öxna-
dalsheiði. Þau áttu þá nýfædda
dóttur sem skírð var eftir nafni
hans, Jóhanna Gréta. Guðný
gleymdi þessum atburði aldrei og
minninguna um Jóhann geymdi hún
í hjarta sínu alla tíð.
En forlögin höfðu búið hana vel
undir að taka við áföllum sem þessu
því hún var í eðli sínu bjartsýnis-
manneskja, dugleg og fylgin sér.
Árin liðu og flestar skólasysturnar
voru uppteknar við stofnun heimilis
og barneignir og allt sem því fylgir
að hefja lífsstarfið. Það tognaði á
vináttuböndunum og fátt varð um
fundi. En Guðný hafði ekki gleymt
gömlu félögunum sínum og á haust-
dögum fyrir réttum þijátíu árum
kallaði hún okkur saman sem sest
höfðum að í námunda við höfuðborg-
arsvæðið. Þá var Páll kominn inn í
líf hennar og þau voru nýflutt á
Smáraflöt 9 í Garðabæ þar sem
heimili þeirra stóð ætíð síðan. Þarna
var tekin ákvörðun um að stofna
saumaklúbb og hittast reglulega.
Þessi ákvörðun hefur síðan fært
okkur vinkonunum mikla ánægju.
Ungar konur hittust með pijóna og
sauma, allar í barnastússi og íbúð-
arkaupum. Seinna kom skólaganga
barnanna, fermingarveislur, út-
skriftir og brúðkaup. Og aftur er
verið með smábarnaflíkur á pijón-
unum, ömmur sem fylgjast með Iífi
og starfi barna hver annarrar.
Guðný naut sín vel í þessum hópi,
oft hefur verið minnst á gömlu dag-
ana í skólanum og rifjuð upp atvik
þaðan. Enginn hló þá hærra en hún
enda kunni hún ógrynni af sögum
frá bæjar- og ballferðum skóla-
meyja.
Lífsstarf Guðnýjar var að mestu
bundið heimilinu. Börnin urðu fimm
og heimilisfaðirinn vann alla tíð
vaktavinnu, langar vaktir við flug-
umferðarstjórn á Keflavíkurflug-
velli. Að mörgu leyti fannst okkur
því líf hennar minna okkur á líf sjó-
mannskonu, hún var löngum ein um
að stjórna heimilinu.
Þegar hægjast fór um heima fyrir
og börnin stækkuðu hóf Guðný söng-
nám, nokkuð sem hugur hennar hafði
lengi staðið til, enda tók hún þátt í
kórstarfí um árabil. Um tíma vann
hún utan heimilis en þá var farið að
bera á heilsubresti svo hún naut þess
ekki sem skyldi. Rómaði hún mjög
vinnuveitendur sína og samstarfsfólk
fyrir það hve skilningsrík þau voru
gagnvart sjúkdómi hennar.
ANNA
PÁLSDÓTTIR
+ Anna Pálsdóttir
fæddist í Hala-
koti í Biskups-
tungum 11. okt.
1902. Hún lést á
Skjóli 30. sept. síð-
astliðinn. Foreldr-
ar hennar voru
Guðbjörg Og-
mundsdóttir, f. 3.9.
1868, d. 19.6. 1961,
og Páll Árnason, f.
9.11. 1861, d. 27.2.
1945. Anna átti
fjórar systur sem
allar eru látnar.
Þær voru: Guðrún,
f. 4.9. 1896, d. 3.8. 1982, Guð-
björg, f. 3.3.1899, d. 17.8.1982,
Margrét, f. 21.10. 1905, d. 20.2.
1984, og Katrín, f. 15.8. 1913,
d. 30.1. 1936.
Hinn 25.12. 1938 giftist Anna
Jóni H. Friðrikssyni, f. 14.9.
1904, d. 17.1. 1990. Þau eignuð-
ust engin börn, en fyrir átti Jón
einn son, Reyni H. Jónsson, f.
9.4. 1931.,
Útför Önnu fer fram frá
Háteigskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
ÞÁ ER kveðjustundin komin. Þegar
langri ævi lýkur verður hvíldin
kærkomin. Svo var um hana Önnu
frænku, hún hefði orðið 93 ára 11.
október næstkomandi.
Það má segja um hana
Önnu að hún hafi lifað
tímana tvenna, eins og
sú kynslóð sem fædd
var um síðustu alda-
mót.
Þegar Anna var
fjögurra ára fluttist
fjölskyldan frá Hala-
koti í Biskupstungum
niður á Eyrarbakka.
Hún sagði oft frá því
hvað hún var hrædd,
þar sem hún sat í fangi
föður síns, þegar
sundriðið var yfir
Hvítá við flutningana, en hræddust
var hún þó um mömmu sína og litlu
systur sem sat í fangi hennar. Á
Eyrarbakka bjó fjölskyldan við
kröpp kjör eins og var um flesta á
þeim tímum. Það var því snemma
sem Anna byijaði að vinna fyrir
sér. Hún stundaði öll algeng störf
sem buðust á þeim tíma, fyrst
barnagæslustörf síðan sveitastörf
og lengi vann hún sem matráðs-
kona á Kleppjárnsreykjum í Borg-
arfirði. Þar gegndi hún ýmsum
störfum og sinnti oft um sjúka sem
þar lágu.
Leiðir Önnu lágu til Reykjavík-
ur. Þar kynntist hún eiginmanni
sínum, Jóni H. Friðrikssyni, ættuð-
um frá Vindheimum á Þelamörk.
Það gat gustað um Guðnýju, lífið
var henni ekki alltaf létt en hún var
sáttfús og mat vináttu mikils. Sá
sem bundinn er við nýrnavél Landsp-
ítalans getur ekki notið fulls frelsis
tii að ferðast eins og okkur flestum
finnst svo sjálfsagt. Á tímabili í
haust átti þó Guðný nokkuð góða
daga. Svo góða að hún hafði tekið
ákvörðun um að heimsækja dóttur
sína sem býr á Tálknafirði og dvelja
hjá fjölskyldu hennar um tíma. Hún
var að koma frá því að kaupa sér
farmiða þangað þegar lokaorrustan
hófst.
Börnin hennar hafa setið við
sjúkrabeð móður sinnar í rúma viku,
þangað til yfir lauk. Þau hafa nú
misst báða foreldra sína á rúmu
ári. Við sendum þeim okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur og biðjum þeim
allrar blessunar.
Guðnýju vinkonu okkar kveðjum
við með þökk fyrir allt.
Saumaklúbburinn.
Mig langar með nokkrum fátæk-
legum orðum að minnast vinkonu
minnar, Guðnýjar Einarsdóttur, sem
fædd var 28. apríl 1938. Hún lést á
Landspítalanum 30. september síð-
astliðinn. Elsku vinkona, mig grun-
aði ekki þegar ég kom til þín upp á
Borgarspítala 23. september að það
yrrði í síðasta skiptið sem við töluð-
um saman. Þú varst svo bjartsýn
og dugleg og við sem ætluðum að
gera svo margt.
En eigi má sköpum renna. Þú
varst hrifin burt og orð mega svo
lítils á stund sem þessari. Ég vil
bara þakka þér allar þær gleðistund-
ir sem við áttum saman. Við áttum
líka okkar sorgarstundir þegar við
misstum okkar lífsförunauta með
stuttu millibili. Þá gátum við huggað
hvor aðra. Já, við gátum alltaf grát-
ið, hlegið og sungið saman og nú
streyma ljúfar minningar í gegnum
huga minn. Guðný var afar músí-
kölsk og hafði fallega söngrödd.
Kirkjutónlist og söngur var henni
afar kær. • Hún söng lengst af í
Kirkjukór Kópavogskirkju undir
stjórn Guðmundar Gilssonar org-
anista og söngstjóra og var vel met-
in af honum og kórfélögum. Elsku
vinkona, nú ert þú horfin yfir móð-
una miklu og ég er þakklát fyrir að
hafa átt þig að vinkonu. Ég vil votta
börnum þínum, tengdabörnum og
barnabörnum mína dýpstu samúð.
Ég bið algóðan Guð að styrkja þau
og hugga í þeirra miklu sorg.
Halldóra Hansen.
Þau bjuggu allan sinn búskap í
Reykjavík. Með Önnu og Reyni ríkti
ávallt gagnkvæm vinátta og báru
þau mikla umhyggju hvort fyrir
öðru.
Hún Anna frænka var glæsileg
kona, glaðlynd, hláturmild, tein-
rétt, maður rétti ósjálfrátt úr sér
í návist hennar og gestrisin var
hún. Þeir eru ófáir kaffíbollarnir,
með alls konar meðlæti, sem
drukknir voru í borðkróknum á
Háaleitisbrautinni. Og ekki eru
síðri í minningunni móttökurnar
hjá Önnu, þegar við sveitabörnin
komum til Reykjavíkur í heimsókn.
Það voru hátíðastundir.
Já, hún Anna frænka var glað-
lynd og hláturmild. Það var gaman
að bjóða henni í bíltúr austur fyrir
íjall. Þegar komið var austur á
Kambabrún var hún vön að segja:
„Nú líður mér vel, nú sé ég bless-
aða sveitina mína.“ Síðan fór hún-
með ótal vísur og hló dátt.
Anna var heilsuhraust lengst af
ævinnar, þar til fætumir fóru að
gefa sig. Þá var gott að eignast
heimili á Skjóli. Þar dvaldi hún síð-
ustu sex æviár sín. Ég hygg að þar
hafí hún margan glatt með vísum
og dillandi hlátri. Við' ættingjamir
viljum þakka jafnt heimilisfólki sem
starfsfólki fyrir alla þá umönnun
og umhyggju sem Anna hlaut.
Ég kveð þig með söknuði, kæra
frænka, og þakka þér allar gleði-
stundirnar sem við áttum saman.
, Við Jón biðjum algóðan guð að
varðveita þig.
Far þú í friði.
Sigríður Ólafsdóttir.