Morgunblaðið - 06.10.1995, Qupperneq 41

MORGUNBLAÐIÐ
b
:
I
I
I
*
i
1»
3
J
i
3
i
i
3
MINNINGAR
í Eyjafjörð." Og var það ekki á viss-
an hátt táknrænt, að þú skyldir
deyja á „Eyfirðingadaginn". Þann
dag þegar brottfluttir Eyfirðingar
hittast, drekka saman kaffi, rifja
upp gamlar minningar og ræða sam-
an á „eyfirsku".
Svo mikill og sannur Eyjaijarðar-
vinur varstu og margur innfæddur
mátti öfunda þig af. Þú fylgdist
með mönnum og málefnum í Eyja-
firði af lifandi áhuga og hélst tryggð
við gamla vini á eyfirskam máta.
Ekki með skrúðmælgi og fjasi -
heldur með hógværri hlýju og orð-
fáum skilningi.
Ung að árum réðst þú sem kaupa-
kona að Torfum í Hrafnagilshreppi
og síðar að stórbýlinu Grund til frú
Margrétar Sigurðardóttur. Þá vaktir
þú athygli fyrir óvenjulegan dugnað
og áræði til allra verka. Var sérstak-
lega til þess tekið hve vasklega þú
gekkst fram í að bjarga fé úr Finna-
staðaánni, vor eitt um rúninginn.
Þá óðst þú út í ána, þótt hún væri
í foráttuvexti, til þess að bjarga
fénu, en margur fullknár karlmað-
urinn stóð á bakkanum og dáðist
að ósérhlífni þinni og krafti.
Kannski var það líka táknrænt
að þú skyldir deyja í Hafnarfírði.
Þar með varstu búin að loka lífs-
hringnum, því að þú fæddist á Set-
bergi við Hafnaríjörð og ólst upp í
Urriðakoti. - Já - gengur ekki allt
í hring hér í þessum heimi?
f Njálu er sagt um Bergþóru „hún
var drengur góður“ og vísar þar til
skapfestu og trygglyndis þeirrar
mætu konu. Eins mátti segja um
Jórunni vinkonu mína. Hún var ein-
mitt „drengur góður“. Hún var hrein-
lynd og stóð við sínar skuldbinding-
ar. Skuldaði ekki neinum neitt og
var jafnan veitandi fremur en þiggj-
andi í viðskiptum sínum við sam-
ferðamennina. Já, við þjófstörtum
ekki oftar með því að halda skötu-
veislu viku fyrir Þorláksmessu. Við
förum heldur ekki í fleiri ferðir á
Laufásveginn til að fægja silfrið. Og
við sem eftir lifum verðum að vera
án þín við sláturgerðina. Lítill dóttur-
sonur minn sagði þegar honum var
sagt að Jórunn væri dáin: „Það verð-
ur ekki erfítt fyrir Guð að gera
laufabrauð í vetur - en hver kemur
og gerir laufabrauð með okkur?
AIls staðar er söknuður. Söknuður
sem þó er blandaður þakklæti yfír
því að þú þurftir ekki að þjást lengur.
Ekki er hægt að ljúka svo þessum
fátæklegu minningarbrotum um
mína góðu vinkonu að ekki sé
minnst á handavinnuna hennar. Jór-
unn var nefnilega einstök ham-
hleypa við hannyrðir og bar fallega
heimilið hennar glöggt vitni þar um.
Einnig eru ótaldar allar þær tæki-
færisgjafír, þar sem hún færði ætt-
ingjum og vinum yndislega hand-
gerða muni.
Þegar Jórunn var komin yfír átt-
rætt fór hún að læra að mála, bæði
með litkrít og vatnslitum. Náði hún
undraverðum árangri í þessari list-
grein og ekki voru afköstin minni
við málverkin en við handavinnuna.
Skemmtilegast þótti henni að mála
myndir af fjöllum. Hún hafði líka
óvenju næmt auga fyrir formfegurð
og litadýrð íslenskra fjalla og ófá
eru þau skiptin sem við nánum stað-
ar á ferðum okkar og horfðum til
fjallanna í þögulli lotningu.
Þá gátum við tekið undir með
Guðmundi skáldi Böðvarssyni þegar
hann segir:
Dó á fjöllum geislaglit
glóir mjöll á dröngum.
Skógarhöll með haustsins lit
hló þar öll af söngvum.
Sannarlega lyfti fjallasýn í haust-
blíðu sálum okkar til hæða, og nú
er sál þín horfin inn í haustblíðuna
Kveðju og þakkir flyt ég vinkonu
okkar frá Hjördísi á Laufásveginum
og öllum vinum þar.
Það er komið að kveðjustund.
Öldruð kona hefur lokið lífshlaupi
sínu. Sæmdarkona, sem við öll, sem
áttum vináttu hennar, söknum.
Einkasyni, fósturdóttur og öllum
ættingjum sendi ég samúðarkveðjur.
Megi hinn hæsti himnasmiður
veita sál hennar himnavist.
...hægur er dúr á daggamótt
dreymi þig ljósið
sofðu rótt.
Hvíl í friði kæra vinkona og hafðu
þökk fyrir samfylgdina.
Edda Eiríksdóttir
frá Kristnesi.
FÖSTUDAGUR 6. OKTÓBER 1995 41
v?\ oQ
e\Qs
á Mevð'

OQ
e\Qs

sm\Ö
W
VAW
29U
W
V\\ov\u

GLÆSIBÆ • LAUGAIÆK
1á\Vl.
BORGARKRINGLU • ENGIHJALLA
MIÐBÆ Hafnarfirði .