Morgunblaðið - 24.01.1996, Síða 45

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 24. JANÚAR 1996 45
BRÉF TIL BLAÐSIMS
Athugasemd
við eftirmæli
Frá Hjalta Kristgeirssyni:
VIÐ sem komin erum á efri ár
hneigjumst til að lesa minningar-
greinar og þykir vænt um þann sið
að mælt skuli vel eftir hina látnu.
Jafnan er dregið fram það sem helst
mátti prýða þann sem genginn er
og hitt látið liggja í þagnargildi sem
fremur væri til ófrægingar. Kemur
þar hvort tveggja til að flestum
finnst nóg um þrasið í mannheimi
þó að það sé takmarkað við lifendur
og svo hitt að jafnan mælir vinur
eftir vin eða skyldmenni eftir skyld-
menni. Lesendur kynnast ekki að-
eins þeim sem mælt er eftir heldur
einnig þeim sem mæla eftir.
Mér þótti sem hin sjálfsagða sið-
prýðisregla minningargreina væri
brotin á Halldóri Þorsteini Briem um
daginn í eftirmælum Kristjáns Guð-
bjartssonar (Mbl. 18. jan.) og get því
ekki orða bundist. Rétt er að taka
fram að Halldór heitinn var mér
óskyldur og jeiðir okkar lágu ekki
oft saman. í eftirmælum Kristjáns
segir að Halldór hafi fyrr á árum
tekið þátt í stjórnmálum innan Sjálf-
stæðisflokksins og nefndir eru til
ýmsir frammámenn flokksins sem
Halldór hafi starfað með og verið í
vinfengi við. Allt er það hæfilega
trúverðugt í eftirmælastíl og ekki til-
efni til athugasemda ef ekki hefði
komið þetta: „Á árunum fyrir [hið
rétta: eftir] 1960 bárust Halldóri í
hendur leyniskýrslur um Sovétríkin
og bar hann þær undir Bjarna heitinn
[Benediktsson]. Bjarni sá svo um að
láta Morgunblaðið birta úr þeim kafla
og kafla öðru hvoru. Enginn vissi
hvaðan Halldóri bárust leyniskýrsl-
urnar eða að Bjarni hefði fengið þær
hjá honum fyrir Morgunblaðið.“
Undarlegt var að sjá látinn mann
mærðan með þessum hætti. Gerði
greinarhöfundur sér ekki ljóst, hvaða
sökum hann var í rauninni að bera
hinn látna? Og um leið fleiri en hann
einan. Mátti þetta ekki liggja í þagn-
argildi?
Leyniskýrslur þær sem hér er til
vísað eru hinar svonefndu SÍA-
skýrslur sem birtust í Mbl. fyrir bæj-
arstjómarkosningar 1962 og Heimd-
allur gaf út í bók fyrir alþingiskosn-
ingar 1963. Að stofni til voru þetta
raunar einkabréf okkar nokkurra
námsmanna í Austur-Evrópu og í
Kína og báru þau þess merki. Bréfm
voru tekin ófrjálsri hendi og birt að
okkur forspurðum. Við komumst að
því að skjalaböggull með bréfunum
í hvarf úr geymslu á einkaheimili í
hendur manna er gerðu sér mat úr
þeim í pólitísku dægurþrasi. Á þjófn-
aðinum vöktum við athygli fyrir ára-.
tugum, en við nefndum aldrei nein
nöfn. Fyrir hvem var verið að rifja
þetta upp nú, mannsaldri síðar? Ekki
þurfti þess okkar vegna; við hugð-
umst ekki reka málið frekar og ekki
lásum við hér neinar nýjar fréttir.
Við höfðum haldið að best færi á því
að láta tímann breiða sína miskunn-
arblæju yfir verk sem ekki þoldu
dagsljósið á sínum tíma.
Lífsreynslan kennir að misskipt
er mannaláni; sumir virðast bornir
til minni gæfu en aðrir. Þar ráða
verðleikar ekki öllu eins og sannast
á ýmsum okkar sem hafa setið sól-
armegin í lífinu. Halldór Þorsteinn
Briem varð afskiptur þegar lífsgæf-
unni var úthlutað og það er ástæðu-
laust að draga fjöður yfir það. En
óþarft er að hnykkja á ógæfu hans
með ummælum sem ekki var talið
sæmandi að setja á prent meðan
hann enn var lífs.
HJALTI KRISTGEIRSSON,
Víðivangi 10, Hafnarfírði.
Getur almennur safn-
aðarfundur orðið sóknar-
nefnd til hneisu og kirkj-
unni til skammar?
Frá Ágústu Jónsdóttur og
Halldóru Eyjólfsdóttur:
MARGT hefur verið sagt og skrifað
um deiluna í Langholtskirkju og
virðist ekkert lát þar á. Ekki hefur
heyrst mikið frá okkur sóknarbörn-
um kirkjunnar en nú er svo komið
að ekki er lengur hægt að sitja hjá
án þess að leggja orð í belg. Dropinn
sem fyllti mælinn var sú ótrúlega
yfirlýsing séra Flóka Kristinssonar
á Rás 2 þriðjudaginn 16. janúar, að
engin ástæða væri til að boða til
almenns safnaðarfundar þar sem
söfnuðurinn hefði ekkert með þetta
mál að gera!! Ef við í söfnuðinum
höfum ekkert með þetta mál að gera
hverjir hafa það þá? Hvað er kirkjan
annað en fólkið sem í henni er, þ.e.
við sóknarbörnin? Þetta er okkar
kirkja og okkur stendur hreint ekki
á sama hvernig er farið með hana
og starfsfólkið sem í henni vinnur.
Þá telur séra Flóki að verði boðað
til almenns safnaðarfundar, verði
það sóknarnefndinni til hneisu og
kirkjunni til skammar og mundi
kalla yfir þjóðina og þjóðkirkjuna
mikla skelfingu og hneyksli!! Hvern-
ig getur almennur safnaðarfundir
orðið sóknarnefnd til hneisu og kirkj-
unni til skammar? Er séra Flóki
hræddur um að vankunnátta okkar
sóknarbarna á litúrgíunni komist í
hámæli eða er hann hræddur við að
sjá hvaða hug sóknarbörnin bera til
hans? Óttast hann að þar komi í ljós
hvílíkra vinsælda Jón Stefánsson
nýtur í sókninni? Með því að segja
við okkur sóknarbörnin að við höfum
ekkert með þetta mál að gera sýnir
hann okkur þvílíka lítilsvirðingu að
ekki er presti sæmandi og raunar
ekki nokkrum manni. En séra Flóki
sýnir ekki aðeins sóknarbörnum sín-
um lítilsvirðingu. Hann hefur itrekað
farið með ósannindi hvað varðar Jón
Stefánsson og starfsemi hans í kirkj-
unni. í viðtali við Gissur Sigurðsson
á Rás 2 í desember sl. segir séra
Flóki að Jón Stefánsson geti ekki
kvartað yfir aðstöðuleysi í kirkjunni
þar sem hann hafi þar bæði aðstöðu
fyrir einkarekinn kórskóla og einka-
stúdíó. Þarna fyr séra Flóki vísvit-
andi með ósannindi. Jón Stefánsson
hefur aldrei kvartað undan aðstöðu-
leysi í kirkjunni enda engin ástæða
til og að sjálfsögðu er kórskóli
Langholtskirkju ekki einkafyrirtæki
hans. Skólinn er rekinn af kirkjunni
og er á ábyrgð hennar en stendur
undir sér sjálfur. Langholtskirkja
hefur einnig haft af því nokkrar
tekjur að kórar og annað tónlistar-
fólk notfæri sér margumtalað
stúdíó og taki upp tónleika sína í
kirkjunni. Er þetta með öllu óvið-
komandi organistanum þó að Kór
Langholtskirkju hafi einnig notað
þessa aðstöðu. Ekkert af þeim fjár-
munum, sem þarna hafa fengist,
hefur runnið í vasa Jóns Stefáns-
sonar.
Það er afar ólíklegt að presturinn
hafi ekki yitað betur þegar hann
kaus að greina frá þessu í útvarpi
allra landsmanna en þessar staðhæf-
ingar hefur fólk gripið á lofti og
leiðréttingar ekki komist til skila.
Það verður að teljast með ólíkind-
um að prestur sem hefur á þennan
hátt komið fram við söfnuð sinn og
samstarfsfólk, geti setið áfram í
skjóli æviráðningar - Langholts-
söfnuður á betra skilið.
ÁGÚSTA JÓNSDÓTTIR,
HALLDÓRA EYJÓLFSDÓTTIR,
félagar í Kór Langholtskirkju og
sóknarbörn í Langholtssókn.
ur einroma
,lÁhid(una SuUFijhj (j'lir Puccini cr nwðal beslu siji
IsleiViku óperunnar, mjög velgeró og (íhrijciinikil.
Sigurður Steinþórsson, Tímanum
Askell Másson, DV
„Ólöf ■KolbrúnJ laróardóllir Ixelir þarna Iwldur belm
iö sinn glœsilega feril sein óperusöngkonci... “
Jón Ásgeirsson, Morgunblaðinu
Islenska óperan hvetur alla til aö sjá þessa
einstaklega hrífandi sýningu.
Ólafur Árni Bjarnason tenór heldur senn utan til
annarra verkefna, þannig aö einungis eru fáar
sýningar eftir.
ISLENSKA OPERAN
Miðapantanir í síma: 551 1475