Morgunblaðið - 05.05.1996, Side 32

32 SUNNUDAGUR 5. MAÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
t
Eiginmaður minn,
THEO (Ted) STEPHANS,
89 Trellis Drive,
San Rafael,
Kaliforníu 94903,
lést í sjúkrahúsi í San Francisco laugardaginn 27. apríl sl.
Áróra Björnsdóttir Stephans.
t
Kveðjuathöfn um ástkæran eiginmann, föður okkar, tengdaföður,
afa og tengdason,
EIRÍK ÓLAFSSOIM,
Safamýri 54,
fer fram í Fossvogskirkju þriðjudaginn 7. maí kl. 15.00.
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim, sem vildu minnast hins
látna, er bent á Styrktarsjóð hjartasjúklinga.
Sigurlaug Straumland,
Andrés Eiríksson, Deborah Spence,
Ólafur Friðrik Eiriksson, Valgerður Vilmundardóttir,
afabörnin,
Sigrún Straumland.
t
Útför eiginkonu minnar, móður, tengda-
móður og ömmu,
SIGRÍÐAR EGGERTSDÓTTUR,
Espigerði 4,
fer fram frá Bústaðakirkju þriðjudaginn
7. maí, kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkað-
ir, en þeim, sem vildu minnast hennar,
er bent á Barnaspítalasjóð Hringsins.
Minningarkort fást hjá hjúkrunarfor-
stjóra Landspítalans, sími 560 1300, og
flestum apótekum.
Þorsteinn Guðlaugsson,
Gylfi Þór Þorsteinsson, Guðrún J.M. Þórisdóttir
og sonardóttir.
t
Elskulegur föðurbróðir og frændi,
KONRÁÐ GUÐJÓNSSON
trésmíðameistari,
Bragagötu 33,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
þriðjudaginn 7. maí kl. 10.30.
Guðbjörg M. Benediktsdóttir,
Guðiaugur B. Arnaldsson.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir, afi og langafi,
EGILL RAGNAR ÁSMUNDSSON
fyrrverandi húsvörður,
Ánahlíð 8,
Borgarnesi,
verður jarðsunginn frá Borgarneskirkju
þriðjudaginn 7. maí kl. 14.00.
Halidóra Jónsdóttir,
Ólafur Ragnarsson,
Elín Ragnarsdóttir Hervik, Ivar Hervik,
Helga Ragnarsdóttir, Þorsteinn Viggósson,
Brynjar Ragnarsson, Elísabet Þórðardóttir,
afabörn og langafabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, fósturfaðir,
afi og iangafi,
DANÍEL JÓELSSON,
Laugavegi 132,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju
mánudaginn 6. maí kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent
á heimahlynningu Krabbameinsfélags-
ins.
Kristín Þorvarðardóttir,
Sigrún Þóra Indriðadóttir, Kristin Þórsdóttir,
Rannveig Þórsdóttir, Hjörtur Skúlason,
Sigrún Halldórsdóttir, Þórður Guðmundsson,
Thelma Dögg Haraidsdóttir, Daníel Þór Valdimarsson,
Guðmundur Vignir Þórðarson.
+ María Jónsdótt-
ir var fædd á
Brekku í Hvalvatns-
firði 7. október
1904 (samkvæmt
kiriqubók, en 12.
okt. 1905 að sögn
móður hennar).
Hún lést á Hrafn-
istu í Reykjavík 12.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Manasína Guð-
rún Sigurðardóttir
bústýra, sem fædd
var á Skógum í
Hörgárdal 22. nóv.
1877, d. 4. febr. 1944, og Jón
Fanndal Jónsson bóndi, fæddur
á Helgastöðum í Fljótum 22.
ágúst 1872, d. 23. apríl 1969.
Önnur börn þeirra voru Hlíf,
f. 1897, húsfreyja á Auðnum í
Öxnadal, Sigurvin Marinó, f.
1900, pípulagningameistarí í
Vestmannaeyjum, og Eiður, f.
1902, sjómaður og skipstjóri í
Vestmannaeyjum. Þau Manas-
ína og Jón fluttust í Fjörður
1901 en skildu um 1908 og bjó
hún þá um tíma með börnin,
ásamt móður sinni, á Hóli í
Þorgeirsfirði, en þau fluttust
siðar I Höfðahverfi. Árið 1914
fluttist Manasína með síðari
manni sínum, Sigurði Gunnars-
syni, til Siglufjarðar. Einn
bróður átti María samfeðra,
Þorstein, f. 1914, bónda á Brak-
anda í Hörgárdal. Systkini Mar-
íu sammæðra voru Jóhann, f.
1912, sjómaður á Ólafsfirði og
síðar á Akureyri, Marsibil, f.
1914, húsmóðir á Grund í
Grýtubakkahreppi, og Helgi, f.
1917, verkamaður á Svalbarðs-
eyri. ÖIl eru systkini Maríu Iát-
in.
María Jónsdóttir var á 92. aldurs-
ári er hún lést, södd lífdaga. „Hún
hafði lengi verið ferðbúin," sagði
séra Pálmi í líkræðunni.
María tengdist íjölskyldu okkar
er hún fluttist til Vestmannaeyja,
ung ekkja með lítið barn. Þar var
hún í skjóli tveggja bræðra sinna,
vann fyrir sér með matsölu í
Hvammi, en giftist síðar föðurbróður
okkar, Georg Þorkelssyni frá Sand-
prýði. Þau settu saman bú á Skjald-
breið, í stóru húsi Sigurðar Ingi-
mundarsonar, eftir að þau giftu sig.
En þá dundi ógæfan yfir þau er
sonur Maríu af fyrra hjónabandi,
Sverrir Ólafsson, augasteinn hennar
og yndi, lést úr heilahimnubólgu á
sjöunda ári. Það sár greri aldrei.
Skömmu síðar fluttust þau María
og Georg til Ólafsfjarðar og bjuggu
þar í tæpa tvo áratugi. Skömmu
eftir komuna til Ólafsfjarðar eignuð-
ust þau dreng (kjörson) sem hlaut
nafnið Sverrir Ólafur. Hann varð
þeim mikil harmabót, einstakur geð-
prýðismaður allt frá barnsaldri, góð-
ur félagi þeirra og traustur vinur.
Nokkru áður en Sverrir varð stúdent
frá MA 1954 og ljóst að hann færi
til náms við Háskóla íslands fluttust
þau Georg og María til Reykjavíkur.
Þau vildu fylgja einkasyni sínum og
veita honum þá aðstoð sem þau
gátu. Sverrir lauk kandídatsprófi í
læknisfræði 1962, en fór til fram-
haldsnáms í Bandaríkjunum tveimur
árum síðar, 1964, og hefur átt heim-
ili þar æ síðan, sérfræðingur í þvag-
Hinn 3. okt. 1925
gekk María að eiga
fyrri _ mann sinn,
Olaf Árnason, f. 10.
okt. 1896, verka-
mann á Siglufirði.
Hann lést eftir
stutta sambúð
þeirra 14. okt. 1927.
Barn þeirra var
Sverrir, f. 28. júní
1925, en hann lést
á sjöunda ári 17.
jan. 1932.
María fluttist til
Vestmannaeyja um
1929. Hinn 22. maí
1931 í giftist hún síðari manni
sínum, Georg Þorkelssyni
verkamanni þar, f. 4. ágúst
1906, d. 28. des. 1983. Eftir lát
Sverris, sonar hennar, fluttust
þau Georg og María til Ólafs-
fjarðar, en þar eignuðust þau
kjörson, Sverri Ólaf, sem nú er
sérfræðingur í þvagfærasjúk-
dómum í New York, Bandaríkj-
unum, f. 19. jan. 1934. Sverrir
er þrígiftur. Fyrsta kona hans
var Sigurlín Helgadóttir, barn
þeirra er Georg Már, f. 9. nóv.
1956, húsasmiður í Reykjavík.
Önnur kona hans var Anna
Guðmundsdóttir, böm þeirra
eru María Anna, f. 20. sept.
1960, læknir í Bandaríkjunum,
Eva Þóra, f. 28. júní 1962, aug-
lýsingateiknari í New York, og
Sverrir Ólafur, f. 27. júlí 1970,
nemi í New York. Þriðja kona
Sverris er Unnur Erla Atladótt-
ir (áður Kendall).
Georg og María bjuggu á
Ólafsfirði fram um 1950 er þau
fluttust til Reykavíkur þar sem
þau bjuggu lengst af síðar.
Utför Maríu fór fram í kyrr-
þey 15. mars.
færasjúkdómum, með stofu á Man-
hattan.
María Jónsdóttir var í alla staði
mjög sérstök kona. Hún kynntist
þegar í æsku miklu mótlæti er faðir
hennar fiuttist burt frá fjölskyld-
unni. Fráfall Ólafs fyrri manns henn-
ar og einkabams þeirra skömmu síð-
ar setti mark sitt á hana. Þrátt fyr-
ir það bjó með henni gott þel til
annarra, ræktarsemi við vini og
ættingja og rík kímnigáfa. Hún var
rausnarleg og gaf stórar gjafir. Hún
var afskaplega góð við þá sem sýndu
henni traust og einlægni, en var ill-
skeytt ef henni fannst ómaklega að
sér vegið, skaphörð þá og skóf ekki
utan af hlutunum. Hún gerði stund-
um harðar kröfur. En ávallt kom
hún til dyranna eins og hún var
klædd og sagði það sem henni fannst
rétt og satt, hvort sem mönnum lík-
aði betur eða verr, heiðarleg, hrein
og bein.
Við bræður vorum ekki háir í loft-
inu þegar við kynntumst þeim ágætu
hjónum, Georg og Maríu. Þau voru
að mörgu leyti mjög ólík, hún alvöru-
kona, ákveðin og föst fyrir, óhlut-
deilin, en hann léttlyndur, uppá-
tækjasamur og skrafhreifinn; nef-
tóbaksmaður svo að eftir var tekið;
og eins og mörgum hjartahlýjum
mönnum ekki mjög gefið um fjár-
málalega fyrirhyggju. Til þeirra var
styrks að leita og þeim mátti treysta,
leystu allan vanda eftir bestu getu.
Það er okkur minnisstætt hve raun-
góð þau voru er faðir okkar, bróðir
Georgs, lést um aldur fram og rausn-
arleg við móður okkar eftir það áfall.
Eftir að þau fluttust til Reykjavík-
ur var heimili þeirra hjóna ævinlega
opið vinum þeirra og venslafólki úr
Vestmannaeyjum, hvergi sparaðar
veitingar og önnur umhyggja, allir
velkomnir. Andrúmsloftið á heimil-
inu var alveg sérstakt, hjónin ávallt
ósammála um flesta hluti, hörð skot
frá henni, en glettnislegar athuga-
semdir frá honum. En allt risti það
grunnt því að samheldni var mikil
með þeim.
í Reykjavík unnu þau Georg og
María saman og ráku efnalaug. Þau
bjuggu síðar um tíma í Grindavík og
í Keflavík og voru við ýmis störf.
Þegar Georg var orðinn sjötugur
fóru þau til Vestmannaeyja og voru
á elliheimilinu þar nokkur ár en flutt-
ust svo á Hrafnistu þar sem þau
dvöldust þar til yfir lauk. Þau fóru
nokkrar ferðir vestur um haf að
heimsækja Sverri og barnabörnin,
björguðu sér ótrúlega vel þótt ekki
væru þau til að sjá mestu heimsborg-
arar á Kennedy-velli.
Á menntaskólaárum Jóns var
heimili þeirra öruggt athvarf fyrir
hann og hvíld frá námsbókunum.
Þau sýndu honum mikla tryggð og
voru honum eins og barni sínu. Ef
hánn skrópaði í heimsóknartíma
fékk hann bágt fyrir.
Margar sögur eru af tilsvörum
þeirra hjóna og glettni. Eitt sinn kom
Jón, sem dvaldist lengi í Þýska-
landi, með ijómasprautu (með gas-
hylki) og gaf bróður sínum svo að
hann slyppi við að þeyta ijóma á
vöfflur í sunnudagskaffínu. Svo var
Maríu boðið í kaffi í litla eldhúsið í
Hraunbænum hjá Helga, ásamt
fleirum af yngri kynslóðinni. „Hók-
us, pókus,“ sagði Helgi og hristi og
skók ijómasprautuna. „Nýjasta
tækni frá Þýskalandi." En þegar
hleypt var af varð sprenging. Allir
viðstaddir fengu stóran skammt af
þeyttum ijóma, en María þó mest.
Hún var í dökkum jakka með fína
slæðu um hálsinn og orðin eins og
tré í garðinum á hvítum jólum. En
María haggaðist ekki og mælti eftir
nokkra stund af stillingu: „Þær eru
svona magnaðar þessar þýsku
ijómasprautur."
Georg lést í desember 1983, 77
ára að aldri. Þau höfðu þá komið
sér fyrir í íbúðum aldraðra hjá
Hrafnistu. Eftir lát Georgs fluttist
María inn á Hrafnistu og dvaldist
þar til dauðadags. Þar fannst henni
daufleg vist, þótt vel væri að henni
búið, vildi flytjast norður til ættingja
og vina, sem hún hafði sterkar taug-
ar til, eða til Vestmannaeyja, en það
gat auðvitað ekki orðið. Andláti
Georgs tók María af stillingu. Henni
var hugfró að tala um hann. Eitt
sinn þegar vitjað var leiðis hans og
hún ætlaði að signa yfir það að skiln-
aði féll hún kylliflöt ofan á það. Við
reistum hana upp. „Ó, hann langar
svo mikið að fá mig til sin,“ sagði
hún við okkur.
María gekkst undir mikinn maga-
uppskurð skömmu fyrir 1970 og var
þá vart hugað líf, m.a. vegna óvenju-
legra mistaka í aðgerð. Hún var
eftir það veikburða og líkaminn
hrörnaði eftir því sem á leið, en sans-
ana hafði hún í lagi allt til hinstu
stundar, sjón, heyrn, minni og hugs-
un alla. Hún spilaði við vinkonur
sínar og fylgdist með, en það var
orðið fátt sem henni geðjaðist að í
þjóðlífinu eins og verða vill, enda
margt breytt frá því í Hvalvatnsfirði
um aldamótin. Vinkonum sínum á
Hrafnistu var hún þakklát fyrir að
stytta sér stundir með spilamennsku
og rabbi.
Ævivinkonur Maríu, þær Ólöf
MARÍA
JÓNSDÓTTIR
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir og afi,
EGGERT GUÐJÓNSSON,
Bugðulæk 17,
lést á heimili sínu 27. apríl.
Útförin fer fram frá Laugarneskirkju á
morgun, mánudaginn 6. maí, kl. 15.00.
Geirlaug Þórarinsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
- htl ^ Krossar á leidi
I viSorlit og máloðir Mismunandi mynslur, vönduo vinna. Siml S8S 8889 og 888 8738
Crfisdrykkjur
ið
GAPi-mn
Sími 555-4477