Morgunblaðið - 21.05.1996, Qupperneq 48

48 ÞRIÐJUDAGUR 21. MAÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
4
Dýraglens
Ljóska
Pervunsi erl þaó
ónú-tar.' .
Oq þab er qx versta.
•rtUxusi
stxói-
St■.
(?*■
// /A>
er . E&ó.þtíb? i þ aS eru | M4E>?/EiJ6lfl) Bara, v
\fr> LT^
smavaricsama u/nttm.
„...... peaarmaikjrjeq'irpeim
^jróna^ fm. þe"n.stdrtL
þaa qleumcL aj.tfaf
sniávario amb umarn.
ú/
Ferdinand
" LAPIE5 ANP 6ENTLEMEN,
VOUR ATTENTI0N,PLEA5E'
D065 ANYONE HERE OWN
A5MALL WHITE D06.."
„Dömur mína og herrar, takið ... með . löng
eftir! Á einhver ykkar hrér lít- eyru ... “
inn hvítan hund?
svört
'l.WHO SEEM5T0 3E A 5ER6EANT
IN TWE F0REI6N LE6I0N?"
„og sem lítur út fyrir að vera liðþjálfi í
útlendingahersveitinni?"
pl«ir0iimlillíJÍ>i!h
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reylgavík • Sími 5691100 • Símbréf 569 1329
• Netfang: lauga@mbl.is
Undur tákn-
málsins
Frá dr. Benjamín H.J. Eiríkssyni:
FYRIR skömmu birti Morgunblaðið
grein eftir mig sem hét „Góðhugi",
(16.12. 1995). Þar benti ég á það,
að Guð notar ekki aðeins mannamál
í viðskiptum sínum við menn, út-
valda menn, heldur einnig táknmál,
sem segja má um að sé alþjóðlegt
mál, mál sem takmarkast ekki við
neina sérstaka þjóð eða þjóðahóp.
Táknin eru víða í Biblíunni, og tók
ég nokkur dæmi. Upprifjun Morg-
unblaðsins og Útvarpsins nú á háv-
aðanum kringum heimflutning
beina Jónasar Hallgrímssonar, gef-
ur mér tilefni til þess að segja enn
fáein orðum þetta mál, en áður hefí
ég fjallað lítillega um það í bók
minni Éger, í kafla sem heitir „End-
urtekning atburða“. Ég tel að um
sé að ræða táknmál Guðs.
Sigurbjöm Einarsson biskup var
staddur á hátíðinni á Þingvöllum í
júní 1974, þá æðsti prestur þjóð-
kirkjunnar. Það var verið að minn-
ast landnáms íslands fyrir 1000
árum. Hann flutti þar hátíðarræðu
og sagði að Þingvellir væru musteri
Guðs, musteri sem Guð hefði gert
sér. (Mbl. 30.7. 1974). Því verður
seint í móti mælt að Þingvellir og
umhverfi séu ótrúlega tignarleg og
áhrifamikil náttúrusmíð.
Þá hlýtur sú spurning að vakna:
Hversvegna skyldi Guð gera sér
„musteri" á Islandi? Er þetta
kannski tákn? Og þá, í hvaða til-
gangi? Hvað ætti slíkt að segja oss?
Næst er að því að hyggja, hvað
hann hafi sagt um musteri sitt. Við
vígslu hins mikla musteris sem
Salomon konungur reisti, bað kon-
ungurinn mikillar bænar. Hann bað
Guð að hafa opin augu nótt og dag
yfir þessu húsi er þú hefir um sagt:
þar skal nafn mitt búa. (1. Kon.
8;29 og víðar) Er hugsanlegt að
nafn Guðs sé í þessu musteri sem
er Þingvellir?
Vér hijótum að hugsa fyrst til
fóstbræðranna Úlfljóts ’ og Gríms
Geitskós. Annar samdi lögin og
gerðist síðan lögsögumaður. Hinn
ferðaðist um landið, „skoðaði land-
ið“ og valdi Þingvelli. Hann var í
rauninni einskonar náttúruskoðari.
Geitskór mun vera nafn á jurt sem
vex í Noregi.
Rokið var til og gerður heiðurs-
grafreitur á þeim helga stað, Þing-
völlum, og þar jarðsett tvö skáld,
fræg og ástsæl skáld, sameign allr-
ar þjóðarinnar. Annað þeirra var
lögfræðingur og sýslumaður. Hann
hugsaði mikið um verklegar fram-
kvæmdir og framfarir, svo sem
frægt var á sinni tíð. Hann var í
sannleika andlegur risi haldinn ótrú-
Iegri sköpunarþrá og sköpunar-
krafti. Hinn var náttúrufræðingur,
ferðaðist um landið og skoðaði nátt-
úru þess. En fyrst og fremst voru
þeir skáld. Ég endurtek: Grafreitur-
inn er heiðursgrafreitur.
Getur það verið að þama sé tákn-
ið, sem vér erum að leita að, nafnið
sem á að búa í musterinu, nafn
Guðs, eða að minnsta kosti tákn
þess?
Mennirnir, sem þarna. eru heiðr-
aðir á svona einstæðan hátt, hétu
Einar Benediktsson og Jónas Hall-
grímsson, EB og JH. Þetta á að
lesast frá hægri til vinstri eins og
ég álít að rita eigi táknið BHJE,
því að Faðirinn og Sonurinn eru
eitt, samkvæmt orði Jesú. Sam-
kvæmt þessu táknaði Jónas Soninn.
í Biblíunni er nafn Guðs aðeins sýnt
með fjórum bókstöfunum YHWH.
Öll þjóðin vissi, á sínum tíma,
hver og hvað hann var þessi „há-
vaði“ sem ég minnist á hér í upp-
hafi. Það heyrðust semsé háværar
raddir, sem fullyrtu að beinin, sem
sögð voru bein Jónasar, væru alls
ekki bein Jónasar, heldur væru þetta
bein af öðrum. Jónas á Þingvöllum
væri því Fals-Jónas. Er þetta
kannski líka partur af tákninu eða
táknunum?
Eitthvað hlýtur Guð að vilja með
þessum „flutningi" musterisins til
Islands. Raunar er þetta musteri á
íslandi miklu eldra en musterið í
Jerúsalem, sem sýnir hve Guð und-
irbýr verk sín með ótrúlega löngum
fyrirvara. En um það hefi ég áður
fjallað í skrifum mínum.
Já, er Guð að segja eitthvað sér-
stakt við íslenzku þjóðina? Og þá
hvað?
Setjum sem svo, að Guð sé með
þessum táknum að segja þjóðinni,
að hann - eða Sonurinn, eða þeir
báðir, myndu koma og heimsækja
hana, nú í fyllingu tímans. í fyllingu
tímans?
Tvær heimsstyrjaldir. Styrjaldir,
byltingar og borgarastyijaldir um
allan heim, kollvörpun stórvelda og
þjóðfélaga og lok nýlenduyfirráð-
anna, helför gyðinga, hrun Sovét-
ríkjanna og heimskommúnismans
og síðast en ekki sízt já, það óvænt-
asta og ótrúlegasta: endurreisn
Israelsríkis. Sannlega, þetta er end-
ir tímanna, endalok núverandi
heimsskipulags, fortáknuð með
hruni styttu Nebúkadnezars í Daní-
elsbók. (Ég er, kapítulinn Spádóm-
a r.)
Vér sjáum því, að þetta er alls
ekki svo langsótt tilgáta. Jesús
sagðist koma aftur. Upprisa hans á
þriðja degi er fortáknun þess, að
hann komi eftir 2000 ár. „Fyrir þér
er einn dagur sem þúsund ár.“
Kirkjan boðar endurskoðuna í trú-
arjátningunni: „Og mun þaðan
koma að dæma lifendur og dauða.“
Einhverstaðar yrði hann þá að tylla
niður fæti. Og er ekki ísland jafn-
boðlegur staður og hver annar, land
án eigin hers og herskyldu?
Setjum sem svo að það yrði Jes-
ús sem kæmi, að minnsta kosti svo
eftir yrði tekið. Samkvæmt um-
ræddum táknum yrði hann augljós-
lega stimplaður sem Fals-kristur.
Það myndi skýla honum augum
manna. „Hann hefir gjört munn
minn sem beitt sverð og hulið mig
í skugga handar sinnar.“ (Jesaja
49;2) Þar með væri gátan, um hin
undarlegu og stórbrotnu tákn, ráð-
in.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í
upplýsingasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu það-
an, hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
e
i
I
i
i
Í
i
i
(
I
i
i
i
i