Morgunblaðið - 27.06.1996, Blaðsíða 44

44 FIMMTUDAGUR 27. JÚNÍ 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
JÓHANNA BÁRA
JÓHANNSDÓTTIR
+ Jóhanna Bára
var fædd á Ak-
ureyri 12. júní 1921.
Hún lést á heimili
sínu í Reykjavík 18.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Magnea G.
Jónsdóttir _ verka-
kona frá Ólafsfirði
og Jóhann F. Sig-
valdason búfræð-
ingur í Eyjafirði.
Systkini Báru voru
tíu. Sammæðra var:
Asta Dagbjört Em-
ilsdóttir, og sam-
feðra: Sæmundur, Gunnar Þór
(látinn), Sigrún, Baldvin Helgi
(látinn), Þóroddur Ingvar (lát-
inn), Áðalsteinn Björgvin, Ás-
laug Ágústa, Snjólaug Jóhanna
og Bryndís. Fyrstu níu árin var
Bára að mestu hjá föður sínum
og fjölskyldu hans í Eyjafirði.
Flutti síðan til Reykjavíkur með
móður sinni, sem lést aðeins 36
ára, er Bára var á fermingar-
aldri.
Bára fór þá í vist að Geita-
bergi í Svínadal og síðan að
Grafardal í sömu sveit.
18 ára gömul giftist hún fyrri
manni sínum Sigurði Bjarna-
syni. Þeirra synir eru: 1) Oiafur
Bjarni, matsveinn (f. 13.8.1939).
Fótatakið er ekki lengur, röddin
hljóðnuð og nálægðin ósýnileg. Mörg
ár að baki í lokin. Illskeyttur sjúk-
leiki sigraði líkamann - ekki and-
ann. Bemska og æska Báru voru
ekki alltaf áfallalausar. Fyrstu níu
árin dvaldist hún í Eyjafirði hjá föð-
ur sínum og fjölskyldu hans. Síðan
flutti hún til Reykjavíkur með móður
sinni, sem dó aðeins 36 ára, þegar
Bára var á fermingaraldri.
Þá vistaðist hún að Geitabergi í
Svinadal og síðar að Grafardal í
sömu sveit. Það taldi Bára æ síðan
Sonur hans er
Bjarni Þór (f. 1964)
og er sambýliskona
hans Elva Björk
Ævarsd., dóttir
þeirra er Guðrún
Yr. 2) Magnús Jó-
hann, leigubílstjóri
(f. 21.4.1943). Börn
hans eru: a) Margrét
Bára (f. 1964), sam-
býlismaður hennar
er Friðþjófur Ö.
Vignisson, sonur
hennar er Daði
Freyr Bæringsson.
b) Sigríður Inga (f.
1973). c) Arnar Sindri (f. 1979).
Bára giftist 1954 eftirlifandi
manni sínum Jóni Guðna Guðna-
syni organista og kórstjóra frá
Landakoti á Vatnsleysuströnd.
Þau eiga eina kjördóttur,
Hönnu Heiðbjörtu (f. 12.3.1955)
sjúkraliða. Auk húsmóðurstarfa
vann Bára margvísleg störf
utan heimilis og má þar nefna:
aðstoðarstörf á sjúkrahúsi,
störf á gæsluvöllum Reykjavík-
urborgar, störf á elliheimili og
síðast ræstingastjóri á Vífils-
stöðum meðan heilsan leyfði.
Bára berður jarðsungin frá
Bústaðakirkju í dag, og hefst
athöfnin klukkan 15.
til gæfu, því Grafardalsfólkinu
tengdist hún sterkum vináttubönd-
um til hinsta dags.
Heimili Báru og Jóns að Landa-
koti á Vatnsleysuströnd ber hátt í
minningunni og leikur ljómi þar um.
Það var í senn listrænt og hámenn-
ingarlegt, þar sem velvild, hjarta-
gæska og hljóðlát gestrisni voru
eðlislæg húsráðendum. Þar var jafn-
an rnargt um manninn alla tíma árs.
Ógleymanlegar eru stundirnar
þegar Bára sagði frá merkum bók-
um, eða hafði yfir Ijóð eftir horfin
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
BRAGI JAKOBSSON,
Kirkjubraut 5,
Seltjarnarnesi,
sem lést í Sjúkrahúsi Reykjavíkur, Fossvogi, 21. júní, verður jarð-
sunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 28. júní kl. 15.00.
Sigurbjörg Nielsen,
Margrét Bragadóttir, Hjalti V. Helgason,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Ástkaer faðir okkar, tengdafaðir, sonur,
afi og bróðir,
MAGNÚS STEFÁN SIGURÐSSON,
Skólavegi 3,
Keflavík,
sem varð bráðkvaddur 23. júní sl., verð-
ur jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju
föstudaginn 28. júní kl. 14.
Maria Magnúsdóttir, Viðar Erlingsson,
Sigurður Magnússon, Björk Reynisdóttir,
Sigurður Sumarliðason,
barnabörn og systkini hins látna.
t
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
JÓN GUÐBJARTSSON
húsasmíðameistari
frá Flateyri,
Hraunbae 103,
Reykjavík,
verður jarðsungirin frá Árbæjarkirkju
föstudaginn 28. júní kl. 13.30.
Sigurlaug Jónsdóttir, Benedikt E. Guðmundsson,
Guörún Jónsdóttir, Davíð Gfslason,
barnabörn og barnabarnabörn.
góðskáld. Hún var unnandi fagur-
bókmennta. Eða þegar Jón settist
við orgelið og söngur blandaðist fag-
urri tónlist. Að loknum rausnarleg-
um veitingum var síðan gengið út á
tún og niður í stórgrýtta ijöruna þar
sem Jón sagði frá áður gjöfulum
sjónum nálægt ströndinni. Víst er
að ótal margir kannast við þessu lík-
ar ferðir til þeirra hjóna í Landa-
koti. Þær höfðu í sér mátt vináttu
og birtu jafnt að vetri sem sumri.
Böm þeirra og bamaböm áttu hjá
þeim öruggt skjól og vom þar oft
langdvölum, einnig hér í Reykjavík,
þar sem þau hafa búið undanfarin ár.
Það var ekki létt fyrir Báru og
Jón að flytja frá Landakoti, frá öllum
góðu nágrönnunum sem sumir voru
einlægir vinir og nágrannar allt frá
bernsku Jóns.
Lífið hafði kennt Bám að laga sig
eftir aðstæðum og ásamt kjördóttur
þeirra, Hönnu, sem er sjúkraliði,
bjuggu þau sér heimili að Háagerði
63 sem ber með sér sömu ytri og
innri einkenni sem fyrr.
Þrátt fyrir að líkamlegri heilsu
Bám hrakaði stöðugt leitaði hugur
hennar sterkt út í náttúruna. Bjargf-
ast ástríki og umhyggja Jóns gáfu
henni andlegan styrk. Hún var næm
á fegurð landsins og einstök blóma-
kona. Þau Jón og Hanna gerðu henni
kleift að ferðast um gamlar slóðir
æsku- og manndómsára hennar,
þótt veikburða væri hún. Það var
henni mikils virði.
Listfeng, hreinlynd, vinföst er
Bára horfin sjónum okkar - en það
er hvorki brostinn stór né smár
hlekkur. Minningin sér um það, af
því hún gaf ástvinum og samferða-
fólki af öllu því besta í fari sínu, það
var hennar aðal.
Elskulegi Jón, Hanna og aðstand-
endur, öll eigið þið samúð þeirra sem
hugsa til ykkar nú. Og Jón, ég hygg
að í vitund okkar beggja leynist sú
von að nú hittist þau á ný, frænd-
systkinin Bára og Hreiðar, sem voru
svo einlægir vinir.
Blessun fylgi lífs og liðnum.
Og enn hann segin Sjá ég kem í skýjum,
og sendir þá, er lúta ásýnd hans,
að boða líkn og lífíð í hans nafni
og leiða saman vep guðs og manns.
(Matthías Johannessen).
Jenna Jensdóttir.
Mig langar til að kveðja vinkonu
mína og frænku með nokkmm orð-
um. Við vorum systkinabörn og
þekktumst frá því í bernsku. Seinna
þegar leiðir okkar lágu aftur saman
í Reykjavík og við báðar giftar kon-
ur, varð vinátta milli heimila okkar
mikil og einlæg.
Eiginmenn okkar, Jón og Guð-
mundur, stóðu einnig með okkur i
blíðu og stríðu. Margar voru ferð-
irnar og góðar stundirnar sem við
Janus áttum seinna með þeim hjón-
um í Landakoti.
Bára var atorkukona alla sína
ævi. Hún var sífellt að pijóna,
hekla, sauma og liggja eftir hana
mörg listaverkin. Ogleymanlegar
eru æskuminningar Fjólu dóttur
minnar frá heimili þeirra Bám og
Jóns. Húsmóðurstörf sem- og öll
störf utan heimilis innti Bára af
hendi af samviskusemi og stökum
myndarskap.
Á kveðjustundu, sendum við Jan-
us, dætur mfnar og fjölskyldur
þeirra einlægar samúðarkveðjur til
Jóns, Hönnu og annarra ástvina.
Elskuleg frænka og vinkona er
kært kvödd og henni þökkuð sam-
fýlgdin.
Rósa G. Stefánsdóttir.
SIGRÚN
JÓNSDÓTTIR
+ Sigrún Jóns-
dóttir var fædd
I Vík í Skagafirði
26. júlí 1904. Hún
lést á Landspítalan-
um 17. júní síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Jón Jóhannesson
siðast bóndi á Auðn-
um í Sæmundarhlíð
í Skagafirði, til árs-
ins 1915, eftir það
búsettur á Sauðár-
króki, f. 3. des.
1864, d. á Sauðár-
króki 17. ágúst
1930, og Anna Jósefsdóttir, f.
28. apríl 1868, d. í Birkihlíð í
Skagafirði 12. október 1909.
Sigrún var einkabarn foreldra
sinna.
Árið 1926 giftist Sip’ún fyrri
manni sínum, Kristjáni Guð-
brandssyni, f. 1902. Börn þeirra
eru: 1) Ármann, f. 1927, giftur
Ester Guðmundsdóttur, er lést
á þessu ári. Börn þeirra eru a)
Rögnvaldur Rúnar, b) Kristín
Inga og c) Ingólfur Ómar. 2.
Jón Trausti, f. 1928, d. 1993,
hann var giftur Onnu Guð-
björgu Jónsdóttur. Börn þeirra
eru: a) Jón Stefnir, b) Elínborg
Ingibjörg, c) Ragnhildur Bjarn-
ey, d) Guðmundur Einar, og e)
Elísabet Anna. 3) Ásta Aðal-
heiður, f. 14.10. 1929. Fyrri
maður Vilhjálmur Jónsson,
þeirra börn a) Birgir Ómar dó
á fyrsta ári, b) Sigrún Erla og
c) Anna Sigurbjörg. Seinni
maður Ástu er Hákon Torfa-
son. 4) Þorsteinn Ingi, f. 10.12.
1930, ókvæntur og barnlaus.
5) Herbert Dalmar, f. 3.10.
1932. Fyrri kona Guðbjörg Eg-
ilsdóttir. Börn
þeirra: a) Kolbrún
og b) Sveinn. Seinni
kona Dagný Vern-
harðsdóttir, barn-
laus. Sigrún og
Kristján slitu sam-
vistir og var börn-
unum komið í fóst-
ur nema Ástu er
fylgdi móður sinni.
Um 1933 ræðst
Sigrún sem kaupa-
kona að Dalkoti í
V estur-Húnavatns-
sýslu til hjónanna
Ámunda Jónssonar
og Ástu Sigfúsdóttur og þar
kynnist hún seinni manni sín-
um, syni hjónanna, Rögnvaldi,
f. 3.9. 1906, d. 18.4. 1979. Börn
Sigrúnar og Rögnvaldar eru:
1) Ámundi, f. 16.1.1935, d.
18.4.77. Sambýliskona Sigríður
Rögnvaldsdóttir og áttu þau
saman tvær dætur, Kolbrúnu
sem er látin og Helgu. Síðar
kvæntist Ámundi Evu Jónsdótt-
ur og áttu þau saman þrjú börn,
sem eru: a) Ásdís, b) Rögnvald-
ur og c) Hrönn. 2) Sigurbjörg,
f. 1940. Hennar sonur Rögn-
valdur Ómar Gunnarsson. Sig-
urbjörg giftist Rúnari Ársæls-
syni, sem látinn er fyrir nokkr-
um árum. Þeirra börn eru: a)
Anna, b) Sigrún og c) Erla Vig-
dís. Seinni maður hennar er
Sigurjón Guðmundsson. Barna-
barnabörn Sigrúnar eru mörg
og of langt að telja þau öll upp
hér, en þess má geta að sl. rúm
fjögur ár gat stundum að Iíta
fimm ættliði samankomna.
Utför Sigrúnar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Tengdamóðir mín, Sigrún Jóns-
dóttir, er látin eftir stutta legu á
sjúkrahúsi, tæplega 92 ára að aldri.
Hún kvaddi með stuttum fyrirvara
og hljóðlega eins og raunar allt líf
þessarar aldamótakonu var, því
alla tíð var hún hlédræg og lítt
fyrir það gefin að láta á sér bera.
Hún fæddist árið 1904 í Vík í
Skagafirði og þegar hún var fimm
ára missti hún móður sína, sem án
efa hefur sett mark á þessa hæg-
látu konu, því oft minntist hún
þess stutta tíma, er hún mundi
eftir, að hún fékk að njóta móður-
umhyggju og hlýju.
Hún elst síðan upp hjá föður sín-
um, sem réð sér ráðskonu og bjó
áfram á ýmsum stöðum í Skaga-
firði til ársins 1915 að hann hætti
búskap og flyst til Sauðárkróks og
dvelur þar til dauðadags 1930.
Sigrún var einbirni, en með henni
ólust upp frændi hennar Þorsteinn
Björnsson, sem látinn er fyrir
nokkrum árum, svo og dóttir bú-
stýru föður hennar, Ólöf Aðalheið-
ur, sem einnig er látin. Beggja
þessara uppeldissystkina sinna
minntist hún ávallt með hlýhug.
Ung að árum giftist hún fyrri
manni sínum, Kristjáni Guðbrands-
syni. Þau hófu búskap fyrst að
Litla-Vatnsskarði í Austur-Húna-
vatnssýslu i tvö ár, og eftir það
áttu þau heima á Sauðárkróki og
í næsta nágrenni þar til þau slitu
samvistir.
Þar kom að því tímabili í ævi
Sigrúnar, sem án efa hefur markað
dýpstu spor í sálarlíf hennar, þegar
hún stendur uppi með fimm börn,
fjóra drengi og eina stúlku, og verð-
ur nú að mestu ein síns liðs að
halda út í nýjan harðan heim, því
faðir hennar, sem hafði verið henni
stoð og stytta, var nú látinn fyrir
þremur árum. Á þeim árum voru
engar félagsmálastofnanir til þess
að hlaupa undir bagga og því voru
engin önnur ráð en að leysa upp
fjölskyldur og koma börnunum í
fóstur. Drengjunum var því komið
í fóstur, en dóttirin, Ásta, fylgdi
móður sinni.
Um 1933 ræðst Sigrún sem
kaupakona að Dalkoti í Vestur-
Húnavatnssýslu og þar kynntist
hún sínum seinni manni, Rögnvaldi
Ámundasyni. Þau búa fyrst í Dal-
koti ásamt foreldrum Rögnvaldar
en flytja fljótlega til Hvammstanga
og búa þar til ársins 1951 að þau
fluttu að Vatnahverfi í Austur-
Húnavatnssýslu. Þau eignast tvö
börn: Ámunda er lést 1977 og Sig-
urbjörgu. Einnig ólu þau upp Ástu
af fyrra hjónabandi Sigrúnar. Þá
ólst upp hjá þeim að mestu leyti
dóttursonur þeirra, Rögnvaldur
Ómar. Tæp tuttugu ár bjuggu þau
Sigrún og Rögnvaldur í Vatna-
hverfi og undu þar hag sínum vel
í návist góðra granna og kunn-
ingja, er mynduðust fljótt. Þau
byggðu upp húsakost jarðarinnar
og stækkuðu tún. Þau voru bæði
gestrisin að eðlisfari og góð heim
að sækja. Bærinn stóð við þjóð-
braut og urðu því margir til þess
að þiggja veitingar, sem ávallt voru
til reiðu með litlum eða engum fyr-
irvara. En svo er með gleðidaga
sem aðra daga, þeir taka enda.
Heilsa húsbóndans bilaði og fluttu
þau þá suður, þótt óljúft væri, árið
1979, og stofnuðu til búrekstrar
að Katrínarkoti í Garðabæ. Þar
bjuggu þau þar til Rögnvaldur lést
árið 1979. Nokkru síðar keypti Sig-
rún sér litla íbúð í Keldulandi 7 í
Reykjavík og bjó þar nema síðasta
æviárið, er hún dvaldi hjá dætrum
sínum.
Ekki er hægt að ljúka stuttu
æviágripi um Sigrúnu án þess að
minnast á konuna, sem elskaði
söng og dans ef svo bar við og að
þjóta á góðum vökrum gæðingi um
sléttar grundir, enda var hún að
innsta eðli og uppeldi sannur Skag-
fírðingur til hinstu stundar. Að lok-
um þakka ég Sigrúnu fyrir liðnar
samverustundir og óska henni frið-
ar og farsældar á öðru tilverustigi.
Hákon Torfason.