Morgunblaðið - 14.07.1996, Blaðsíða 30

30 SUNNUDAGUR 14. JÚLÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
-I
S
EINAR
KRISTJÁNSSON
+ Einar Kristjáns-
son var fæddur
á Hermundarfelli í
Þistilfirði þann 26.
október 1911. Hann
lést 6. júlí síðastlið-
inn á Hjúkrunar-
heimilinu Seli á Ak-
ureyri. Foreldrar
hans voru hjónin
Guðrún Pálsdóttir
frá Hermundarfelli,
f. 1. september
1880, d. 13. maí
1923, og Kristján
Einarsson frá
Garði, f. 6. febrúar
1875, d. 10. febrúar 1969.
Systkini Einars sammæðra eru
Þórdís, f. 23. febrúar 1901, d.
14. desember 1986, Einar, f.
1906, d. 1910, og Páll, f. 17.
apríl 1909. Hálfsystkin Einars,
börn Kristjáns og Sveinbjargar
Pétursdóttur, eru Lilja, f. 12.
febrúar 1929, Fjóla, f. 28. nóv-
ember 1931, d. 23. ágúst 1975,
og Pálmi, f. 20. júní 1933.
Þann 11. september 1937
kvæntist Einar Guðrúnu Krist-
jánsdóttur frá Holti í Þistil-
firði, f. 16. ágúst 1917, dóttur
hjónanna Ingiríðar Árnadóttur
og Kristjáns Þórarinssonar í
Holti í Þistilfirði. Börn þeirra
eru: Angantýr, f. 28. apríl 1938,
skólastjóri Litlulaugaskóla í
Reykjadal, kona hans er Auður
Ásgrímsdóttir, f. 15. janúar
1946. Börn: Halla, f. 8. nóvem-
ber 1964, Hlynur, f. 7. júní 1967,
Ásgrímur, f. 3. ágúst 1972, Ein-
ar, f. 21. september 1974, d. 29.
mai 1979. Óttar, f. 3. október
1940, skólastjóri
Svalbarðsskóla í
Þistilfirði. Kona
hans er Jóhanna Þ.
Þorsteinsdóttir, f.
13. maí 1945. Börn:
Steinunn Inga, f. 7.
október 1963, Guð-
rún Ambjörg, f. 21.
september 1964,
Þuríður, f. 22. ágúst
1968. Bergþóra, f.
21. mars 1944, ritari
þjá Marel, búsett á
Seltjarnarnesi. Mað-
ur hennar er Eyjólf-
ur Friðgeirsson, f.
19. nóvember 1944. Börn: Páll,
f. 5. október 1967, Friðgeir, f.
3. október 1969, Ragnheiður, f.
24. maí 1973, Bergþóra, f. 19.
ágúst 1976. Hildigunnur, f. 17.
júní 1947, d. 27. maí 1987. Maður
hennar Steinar Þorsteinsson, f.
9. janúar 1943. Börn: Þór, f. 27.
janúar 1974, Guðrún Silja, f. 1.
október 1977, Þórdís, f. 13. ágúst
1980. Einar Kristján, f. 12. nóv-
ember 1956, tónlistarmaður,
Reylqavík. Sambýliskona: Jó-
hanna Þórhallsdóttir, f. 18. apríl
1957, skildu. Barn: Hildigunnur,
f. 26. janúar 1983. Einar var
bóndi á Hermundarfelli og nýbýl-
inu Hagalandi í Þistilfirði frá
1937-1946. Árið 1946 fluttist fjöl-
skyldan til Akureyrar þar sem
Einar var húsvörður við Barna-
skóla Akureyrar til ársins 1982.
Einar var landsþekktur rithöf-
undur og eftir hann liggur fjöldi
bóka, m.a. æviminningar í fjómm
bindum. Hann var kunnur út-
varpsmaður og urðu þættir hans
A.
t
Alúðarþakkir til allra þeirra, er sendu
blóm, minningarkort eða á annan hátt
sýndu samúð og vináttu við andlát
HARALDAR S. SIGURÐSSONAR.
Gunnar Örn Haraldsson,
Hafþór Haraldsson,
Dagþór Haraldsson, Lára Sigurjónsdóttir,
Birgir Ómar Haraldsson, Hrafnhildur Jóakimsdóttir,
barnabörn og aðrir aðstandendur.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug
við andlát og útför
JÓHANNS PÁLSSONAR,
Leifsgötu 32,
Reykjavik.
Guðmundur Pálsson,
Guðríður Pálsdóttir,
Siguröur E. Pálsson,
Páli Ól. Pálsson,
Guðrún Pálsdóttir,
Hreinn Pálsson,
Salbjörg Matthfasdóttir,
Sjöfn Óskarsdóttir,
Samúel Steinbjörnsson,
Guðrún Kristjánsdóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og vinarhug vegna andláts elskulegrar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
LAUFEYJAR ARNÓRSDÓTTUR,
Hjallaseli 27,
Reykjavík.
Ingibjörg Bjarnadóttir, Einar Magnússon,
Lúðvik Bjarnason, Sigrún Böðvarsdóttir,
Haukur Bjarnason, Jóhanna Borgþórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
MINNINGAR
“Mér em fornu minnin kær“
einkar vinsælt útvarpsefni. Ein-
ar var um árabil eftirsóttur
upplesari á skemmtunum og
mannamótum. Hann hlaut
margháttaða viðurkenningu
fyrir ritstörf sín, m.a. frá Menn-
ingarsjóði Akureyrarbæjar
árið 1992 og verðlaun úr Rit-
höfundasjóði ríkisútvarpsins
árið 1972.
Útför Einars Krisljánssonar
fer fram frá Akureyrarkirlq'u
mánudaginn 15. júli kl. 16.
Okkur langar til að kveðja afa
okkar með örfáum orðum. Fyrstu
minningamar tengjast Bamaskól-
anum þar sem hann var húsvörður.
Inni á skrifstofunni hans þar, vom
allir veggir þaktir bókum og ritvélin
stóð tilbúin á skrifborðinu. Bókaryk
og pípulykt sat lengi í nösunum þeg-
ar maður kom út úr þessum helgi-
dómi. Oftast lét hann okkur krakkana
í friði, nema ef við ýttum bókunum
innar í hillunum. Þá seig á honum
brúnin en hann skammaði okkur ekki.
í Þingvallastræti 26 og Víðilundi 6
áttu afí og amma fallegt heimili og
var þar jafnan margf. um manninn.
Þangað komum við öll saman á jólum
og gengum í kringum jólatréð og
spilaði afi undir á píanóið eða harmón-
ikkuna.
Afi hafði alltaf sögur af einkenni-
legum mönnum á takteinum og hann
var hafsjór af þjóðlegum fróðleik.
Hann var orðlagður hagyrðingur og
húmoristi. Afi var í rauninni sjálfur
búinn að semja sín eftirmæli í ljóðinu
Dagar mínir:
í dapurlegum skugga verða dagar mínir
taldir,
það dregur senn að skapadægri því, sem
koma skal,
og ég mun liggja fúnandi um næstu ár og
aldir
og engan varðar framar um daga minna tal.
Ég átti hér í verðldinni aðeins fáa daga
við örðugleika, hamingju, söng og gleði og
vín,
sem allt í hljóðum hverfleik verður aðeins
horfin saga,
hið eina varanlega, er kannski beinin mín.
(Einar Kristj. frá Hermundarfelli, Góðra
vina fundur 1985.)
Við viljum biðja góðan guð að veita
ömmu styrk í sorg sinni.
Kveðja frá bamabömum,
Steinunn, Guðrún og Þuríður.
Fáeinum orðum vil ég minnast lát-
ins félaga og sveitunga. Einar frá
Hermundarfelli er allur.
Einar Kristjánsson varð lands-
þekktur fyrir ritstörf sín er verk hans
fóru að koma fyrir almenningssjónir.
Ríkuleg frásagnargáfa og hnitmiðað-
ur og hnyttinn texti gæddu sögur
hans lífi. Ekki síst urðu smásögum-
ar, mismunandi stef úr mannlífinu,
honum yrkisefni og íþrótt. Islenskt
mál lék í höndum hans, óbundið sem
bundið, enda var Einar hluti af hinu
merkilega samfélagi Akureyrarskáld-
anna um langt árabil. Nöfn Kristjáns
frá Djúpalæk og Rósbergs G. Snædal
koma upp í hugann til að nefna að-
eins tvo af mörgum sem voru skálda-
gyðjunni handgengnir og auðguðu
mannlíf Akureyrar eftir miðbik aldar-
innar.
Einar var fróður vel og fróðleiksfús
og án efa hefði legið vel við fyrir
hann að gera fræðistörf að lífsstarfi
ef aðstæður og örlög hefðu hagað því
svo. Þessir eiginleikar hans nýttust
vel þegar hann tók að veita þjóðinni
af þekkingu sinni og frásagnarhæfi-
leikum í útvarpsþáttum þar sem fyrst
og fremst var miðlað þjóðlegum fróð-
leik ýmisskonar. Þættir hans „Mér
eru fomu minnin kær,“ náðu geysileg-
um vinsældum og hélst svo þau ár
sem þeir voru við lýði, eins og best
kom í Ijós í hávæmm mótmælum
þegar þeir hurfu af dagskránni.
Einar var afar ræktarsamur við
sína heimasveit og kenndi sig jafnan
við Hermundarfell, fjall og fomt höf-
uðból þar sem æskuheimili hans í
Þistilfirði stóð. Hann var af þeirri
kynslóð sem full af eldmóði og bjart-
sýni hóf andlegt og verklegt upgbygg-
ingarstarf snemma á öldinni. í landi
Hermundarfells hófu þau Einar og
Guðrún, lífsgæfa hans og förunautur,
sinn búskap og reistu nýbýlið Haga-
land. Þó leið þeirra lægi síðar til
Akureyrar og þar stæði heimili þeira
eftir það breytti það engu um ræktar-
semi við heimaslóðimar.
Áratugum síðar gaf Einar sveit
sinni endurminningar sínar þar sem
af næmni og hlýju er brugðið upp
mannlífsmyndum frá uppvaxtarárum
höfundar.
Umfram allt annað er þó tilefni
þessara skrifa það, að þakka Einari
liðveisluna sem félaga í Álþýðubanda-
laginu og liðsmanni hugsjóna frelsis,
jafnréttis og bræðralags um áratuga
skeið. Einar brást jafnan vel við hve-
nær sem eftir var leitað að léggja til
efni eða stinga niður penna í þágu
þess málstaðar sem hann trúði á.
Sjálfstæði þjóðarinnar og menningar-
leg og andleg reisn gagnvart erlendu
valdi, ekki síst hervaldi, var honum
ofarlega í huga. Réttast veit ég hann
vera höfund að orðinu „hnjáliða-
mýkt“, sem enn er víst þrálátur sjúk-
dómur!
Fyrir hönd okkar Alþýðubanda-
lagsmanna á Norðurlandi eystra og
um allt land vil ég þakka Einari sam-
fylgdina. Mér og fleirum er hugleikin
myndin af Einari og Guðrúnu að
tjalda gamla tjaldinu sínu á sumarhá-
tíðum okkar Álþýðubandalagsmanna
á Norðurlandi eystra.
Kæra frænka Guðrún, ég og fjöl-
skylda mín sendum þér, bömum,
tengdabömum og allri fjölskyldu sam-
úðarkveðjur, og hugsum til ykkar af
fjarlægri strönd.
Steingrímur J. Sigfússon.
Það var á þeim árum, þegar ég
hafði fengið aðstöðu norður á Akur-
eyri til að skrifa þar á sumrin um
fundna og týnda snillinga - mörg
vötn hafa mnnið til sjávar síðan, -
en þá var það einn dag, að ég var
staddur inni í skúr þeim sem í þá
daga var afgreiðslustaður Morgun-
blaðsins í Hafnarstræti á Akureyri. Á
framhlið skúrsins var stór rúða, ef
hún er ekki þar enn, svo sá inn um
hann allan. Frænka mín var við af-
greiðslu blaðsins. Þessvegna var ég í
skúmum. Þá vék sér skyndilega mað-
ur inn í skúrinn og vildi fá keypt
Morgunblað. Hann var fremur lág-
vaxinn, en snöfurlegur. Um leið og
frænka mín hafði rétt honum blaðið,
leit hann einsog af tilviljun þangað
sem ég sat fyrir innan borðið og sagði:
Er þetta ekki Jón Óskar? - gekk síðan
rakleitt til mín, rétti mér höndina og
sagði: Ég heiti Einar Kristjánsson frá
Hermundarfelli. Við tókumst í hend-
ur. Hvað vissi ég um þennan mann?
Ég vissi að hann var einn af smá-
sagnahöfundum þjóðarinnar, en ég
hafði aldrei séð hann fyrr. Ég lét
hann heyra, að ég kannaðist við sög-
umar hans, því þeim hafði ég fyrir
löngu veitt athygli. Hann spurði mig
hvort ég vildi ekki ganga með sér upp
í Þingvallastræti, þar sem hann átti
heima, og spjalla við sig smástund.
Það þótti mér gott boð, því á þeim
tíma þekkti ég ekkert skáld á Akur-
eyri nema Kristján frá Djúpalæk sem
ég hafði kynnst fyrir sunnan. Nú
gekk ég með Einari frá Hermundar-
felli upp í Þingvallastræti. Hann gaf
mér staup af koníaki og við spjölluð-
um saman dágóða stund í bjartri
stofu, en ekki lengi, því hann og kona
hans, Guðrún, ætluðu að leggja af
stað í ferðalag til Italíu, annaðhvort
þann sama dag eða daginn eftir, nú
man ég ekki lengur hvort heldur var.
Hann gaf mér að skilnaði fyrsta smá-
sagnasafn sitt, Septemberdaga, sem
þá var löngu orðin ófáanleg bók. Með
þessu hófst vinátta sem ekki rofnaði,
og aldrei oftar sat ég við ritstörf á
Akureyri að sumarlagi án þess að
hafa meiri eða minni samskipti við
Einar frá Hermundarfelli og Guðrúnu
konu hans. Vinátta hans var vinátta
hennar, þessarar hláturmildu, geðpr-
úðu og einstöku konu sem breiddi
notanlegan blæ yfir allt.
Dísa frænka mín, sem seldi Morg-
unblaðið í skúmum fyrmefnda og
þekkti öll skáld og alla rithöfunda
Akureyrarbæjar, sagði mér seinna að
hún vissi ekki til að Einar Kristjáns-
son frá Hermundarfelli hefði nokkum
tíma stigið fæti sínum inn á af-
greiðslu Morgunblaðsins nema í þetta
eina skipti. Þess var raunar ekki held-
ur að vænta, því Einar var velrauður
sósíalisti og Alþýðubandalagsmaður
og trúði, held ég, um þær mundir enn
á kommúnismann í Ráðstjómarríkj-
unum. Ég var hinsvegar um sömu
mundir orðinn alræmdur meðal rót-
tæklinga fyrir þau viðhorf sem fram
höfðu komið í skrifum mínum um
Moskvukommúnismann, marxismann
og alræði öreiganna. Ég velti því
stundum fyrir mér skömmu eftir
fyrstu kynni okkar Einars, hvort fyrr-
nefnd skrif mín hefðu verið ástæða
þess, að hann vildi kynnast mér, að
hann hefði hugsað sér að leiða mig
af villigötum, en ég hvarf fljótt frá
slíkri ímyndun, því hann minntist
aldrei á þessi mál við mig og ég gerði
mér ljóst, að ástæðan hafði verið ein-
skær bókmenntaáhugi, vilji til að
kynnast einum af þessum höfundum
í Reykjavík sem héldu sig kannski
eitthvað merkilegri en þá fyrir norðan.
Við töluðum saman frá fyrstu
kynnum eins og tveir rithöfundar sem
báru virðingu hvor fyrir öðrum. Hjá
hvorugum bryddi á neinu öðru. Og
við urðum fljótt sammála um margt
í bókmenntunum. Ef til vill var það
þessvegna sem við tengdumst svo
greiðlega vináttuböndum. Hinsvegar
sagði hann mér skömmu eftir fyrstu
kynni okkar að sonur sinn, Einar, sem
þá var unglingur (nú þjóðfrægur gít-
arleikari), læsi Ijóð mín með mikilli
ánægju, en slík atómljóð voru þá enn
mjög illa séð, ekki síst norður þar.
Má vera að þessi unglingur hafi óaf-
vitandi átt þátt í því að faðir hans
vildi kynna sér fyrirbærið, en smá-
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og útför eiginmanns mín, föður
okkar, tengdaföður og afa,
KRISTMUNDAR GÍSLASONAR
frá Ísafirðí,
Kirkjulundi 6,
Garðabæ.
Friðgerður Sigurðardóttir,
Páll Kristmundsson, Sigurbjörg Þorsteinsdóttir,
Guðrún L. Kristmundsdóttir
og barnabörn.
t
Þökkum innilega samúð og vinarhug við andlát og útför föður
míns, tengdaföðurs, afa og langafa
TÓMASAR STEINGRIMSSONAR
Akureyri
Sérstakar þakkir færum við Knattspyrnufélagi Akureyrar og
Geysisfélögum.
Ragna og Erik Pedersen,
Erla Elísdóttir,
Þórhildur Steingrímsdóttir,
Ragnhildur Steingrfmsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og fjölskyldur.
4
i
€
4
,
I
i
.
i
(
(
(
(
i
(
(
i
i
i
t