Morgunblaðið - 07.09.1996, Side 25

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGAEDAGUR 7. SEPTEMBER 1996 25
I • -••• ,
að til þeir týndust í burtu, einn í
einu.“
Besti nýi
varnarmaðurinn
AÍSLANDI er
ekki leikinn
fótbolti held-
ur knattspyrna, þetta
segi ég stundum við
vini mína til að stríða
þeim,“ segir Orvar
Geir Friðriksson.
Hann veit hvað hann
syngur því hann lék
amerískan fótbolta á
síðastliðnu ári í
Bandaríkjunum þeg-
ar hann var þar sem
skiptinemi á vegum AFS í New -
York fylki.
Lið hans Clyde-Savannah sem
heitir eftir samnefndum „high
school" náði þeim ágæta árangi-i að
verða fylkismeistari í sinni deild.
Amerískur fótbolti er lítt þekktur á
íslandi en er geysivinsæll í Banda-
ríkjunum. Þó sást víst til nokkurra
náunga æfa íþróttina í Hljómskála-
garðinum um skeið siðan hefur ekk-
ert til þeirra frést. Orvar Geir seg-
ist hafa æft ameríska fótboltann að-
eins í þrjár vikur áður en keppnis-
tímabilið hófst og hefði því þurft að
leggja hart að sér við æfingarnar.
Ekki síst vegna þess að hann var í
slæmu líkamlegu ástandi til að
stunda svo erfiða íþrótt sem amer-
íski fótboltinn er. Svo hófst alvaran.
„Fyrir hvern leik var búið að
ákveða og teikna upp leikkerfið sem
leika átti eftir. Vikan á undan
hverjum leik fór í að æfa
leikkerfið. Brugðið var
frá leikkerfinu ef
þurfa þótti, en
því stjórnaði
aðstoðarþjálf-
arinn sem
fylgdist með
leiknum efst í
stúkunni og
hafði því góða
yfirsýn yfir
völlinn. Hann
var með tal-
stöð og var í
beinu sambandi
við aðalþjálfar-
ann, sem kallaði á
strák í liðinu sem
sagði okkur hvað við
áttum að gera,“ út-
skýrir Örvar Geir.
Fékk að prúfa
fleiri stöður
Örvar Geir, sem er stór og
stæðilegur íslendingur, fékk í
upphafí stöðu hægri tæklara,
„Right Tackle". Tæklarinn
stillir sér upp fyrir framan
sóknarvegg andstæðing-
anna og reynir sitt ýtrasta
til að stöðva leikstjórnand-
ann og leikmanninn sem
hleypur með boltann. „Ég
lék oftast þessa stöðu sem
mér fannst skemmtilegust.
Ég fékk að prófa fleiri stöður
því stundum var ég sá sem ruddi
brautina í gegnum varnarvegg
mótherjanna þegar stutt var í
snertimarkið. Þriðja staðan sem ég
hafði var að sparka boltanum eins
langt aftur völlinn og hægt var eftir
að liðið haí'ði skorað snertimarkið."
Viku fyrir fyrsta leikinn sem hann
Hann lét lang-
þráðan draum
rætast og lék am-
erískan fótbolta í lékufenf lGÍkmenn1i,;nir
-------------------- i hendurnar bækling
Bandaríkjunum á með yfír tuttugu íeik-
----------—--------- kerfum, sem leikmönn-
síðasthðnu an.
Hildur Einars-
dóttir ræðir við
Orvar Geir Fið-
riksson MR-ing.
um bar að læra utan að.
Leikkerfin höfðu verið
skrifuð upp af njósnara
Clyde-Savannah sem
sáu andstæðingana
spila æfingaleik helgina
áður. Sagði Örvar Geir
þetta fullkomlega lög-
legt, svona gengi þetta
bara fyrir sig.
Fyrsti leikurinn er honum eftir-
minnilegur: „Áðui’ en leikurinn
hófst safnaðist liðið saman í bún-
ingsklefanum. Menn settu á sig
brynjurnar, festu púða á olnboga og
smeygðu
Morgunblaðið/Ái*ni Sæberg“
Örvar Geir Friðriksson í búningi Clyde-Savannah liðsins.
treyjunni yfir, hlífar voru einnig
settar á læri og hné. Ég fann að
hjartað var byrjað að slá örar. Þjálf-
ararnir sögðu nokkur hvatningar-
orð. Allir krupu á hné og báðu til
síns Guðs. Við settum upp í okkur
munnstykkin og brugðum hjálmin-
um yfir höfuðið. Síðan opnuðust
dyrnar og við gengum út á flóð-
^ lýstan völlinn ásamt mótherjun-
um, Bishop Cearney. Stemmn-
ingin var mikil hjá þeim þrjú
inn. Ég var sendur inn á þegar
þrjár mínútur vora eftir af fyrsta
leikhluta en hver og einn leikhluti
stendur í fimmtán mínútur. Ég verð
að viðurkenna að fátt er eins ógn-
vekjandi og að horfast í augun við
þúsund áhorfendur
voru komnir til að
fylgjast með leikn-
um. Hljómsveitin
spilaði, klappstýr-
urnar skræktu og
sj ónvarpsvélarnar
suðuðu. Við mynd-
uðum hring á vellin-
um og gerðum upphit-
unaræfingar. Eftir það
vorum við sendir að
snertimarki okkar og hver
pg einn kynntur fyrir áhorfendum.
Ég var kynntur sem íslendingurinn
O.G. Fridriksson. Eftir það var leik-
inn þjóðsöngur Bandaríkjanna. Að
honum loknum leiddumst við út á
miðjan völlinn þar sem kastað var
upp á hvort liðið ætti að hefja leik-
andstæðinginn þar sem maður situr
á hækjum sínum og skynjar að
hann mun gera allt sem hann getur
til að stöðva mann . . . Ég stóð upp
og hljóp í áttina til hans. Ég vissi
varla hvað ég var að gera og allt í
einu var ég dottinn í jörðina neðst í
tíu manna hrúgu þvi á einhvern
óskiljanlegan hátt hafði ég komist
inn í sendingu andstæðinganna og
hafði varið hana þannig að boltinn
féll á jörðina við hlið mér, þess
vegna fékk ég alla hrúguna ofan á
mig. Leikhhlé var tekið og mér var
klappað lof í lófa vegna frammi-
stöðu minnar."
Blaðamaður spyr hvernig honum
hafi liðið með allt þetta lið ofan á
sér. „Svolítið óþægilega, en þetta er
bara hluti af leiknum," segir hann
og yppir öxlum kæruleysislega. „Ég
varð bara að bíða þolinmóður þang-
Eftir þetta léku Öraar Geir og fé-
lagar hans í Clyde-Savannah hvern
leikinn á fætur öðram og sigruðu
eins og ekkert væri. Það var siður
að í lok venjulegs leiktímabils væri
haldinn dansleikur sem kallaðist
heimkoma eða „Homecoming".
Þar var valinn verðmætasti leik-
maður tímabilsins. Var Örvar Geir
sæmdur heitinu besti nýi varnar-
leikmaðurinn. Það er ekki úr vegi í
þessu samhengi að spyrja Örvar
Geir hvort það sé rétt að strákarnir
í ameríska fótboltanum njóti ein-
stakrar kvenhylli vegna þess hve
þeir era stæðilegir og harðir af sér.
Hann vill sem minnst gera úr því og
segir: „Þetta er ekki eins og sýnt er
í bíómyndunum. Flestir af strákun-
um sem era í liðinu eru ekkert sér-
staklega stórir, þ.e.a.s. þeir sem
hlaupa með boltann. En margir af
bestu námsmönnunum voru í liðinu.
Fylgst er vel með námi okkar, ef við
slógum slöku við fengum við ekki að
keppa.“ Þegar kom að deildar-
keppninni endurtók sagan sig,
Clyde-Savannah ljðið sigi-aði í deild-
inni. En aðeins fimm dögum fyrir
fyrsta leikinn í fylkiskeppninni
gerðist leiðinlegt atvik. „í matsal
skólans brutust út áflog milli hvítra
og svartra. Það urðu víst einhver
leiðindi út af stelpu og hvítur strák-
ur kallaði svartan „nigger". Svörtu
strákarnir hófu að þjarma að hinum
hvíta. í Bandaríkjunum er þetta
einfalt, svartir standa saman á móti
hvítum og öfugt. Fleiri blönduðust í
slaginn og úr þessu varð uppþot,
stólum var fleygt, borð mölvuð og
kennarar barðir niður. Ég blandað-
ist einnig í slagsmálin því verið var
að berja vini mína, m.a. þjálfarann
minn. Lögreglan skarst í leikinn og
fjórtán manns voru handteknir.
Þetta var ömur-
legt artik. Það var
boðað til fundar í
lok dagsins þar sem
rædd voru sam-
skipti kynþáttanna
og leiðir til að bæta
þau. Þrátt fyrir at-
burðinn var æfing
þennan dag en hvít-
ir og svartir æfðu
sitt í hvoru lagi.“
Svo við föram hratt
yfir sögu gekk liði
Órvai's Geirs vel í
fylkiskeppninni og
lék til úrslita við lið
sem hét Elba
Lancers frá Albany,
höfuðborg New
York fylkis. „Leik-
urinn fór fram í
íþróttahöll atvinnu-
mannaliðsins
Buffalo Bills í
Buffalo-borg í New
York fylki. Ég þori
að skjóta á að áhorf-
endafjöldinn hafi
verið um tólf þús-
und manns. Liðin
voru heldur ójöfn
því að engin tak-
mörk eru fyrir leik-
mannafjölda í lið-
um. Okkar lið sam-
anstóð af 28 leik-
mönnum þar sem
nokkrir lykilmenn yngri flokkanna
vora færðir upp í okkar flokk en í
liði Elba vora rúmlega sextíu strák-
ar. En við stóðum saman og lékum
betur en nokkru sinni fyrr. Leikn-
um lauk með sigiá okkar, 39-14. Ég
get ekki lýst tilfinningunni sem
gagntók mig eftir sigurinn, svo vel
leið mér. Sjónvarpsvélarnar um-
kringdu okkur og ég upplifði mig
sem stjörnu. Á leiðinni heim höfðu
bæjarbúar í Clyde-Savannah raðað
bílunum sínum meðfram veginum
fyrir utan bæinn, kveiktu á háu ljós-
unum og þöndu flauturnar okkur til
heiðurs. Gerður var sjónvarpsþáttur
um okkur sem var sýndur víða.
Þessi reynsla í ameríska fótboltan-
um var stórkostleg og ekki lík neinu
sem ég hafði áður lifað og ég mun
ekki gleyma þessu svo lengi sem ég
lifi.