Morgunblaðið - 01.12.1996, Page 3

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 1. DESEMBER 1996 B 3
nafnið mitt var „Old Fox“ (gamli
refur) og ég kallaði hann Billy litla.
Ég sagði Billy að þegar ég fiskaði
þarna áður hafi verið mjög góð veiði
11 mílur undan landi, en hann yrði
að fara mjög varlega.
Billy litli var á undan að kasta
svo hann var nær landi. Þegar ég
kastaði var ég fyrir utan hann en
samt rétt skriðinn yfir línuna. Þá
sá ég Óðinn koma öslandi og ég
kallaði í Billy: Þetta er Crusty -
það var gælunafn okkar á Landhelg-
isgæslunni. „Crusty Chris“ notuðum
við um Eirík gamla Kristófersson.
Billy sagðist ekkert sjá í radamum,
en við vorum með mjög góðan radar
og ég beygði undan.
Varðskipið fór beint að Wyre
Á heimleiðinni
sigldu þeir á
James Barrie
suður fyrir land
og þóttu það
undur og stórmerki að sjá Surtsey
risna úr hafi þar sem áður var hyl-
djúpt haf.
Tekinn og sleppt
Það var í september 1964 að
varðskipið Óðinn kom að togurunum
James Barrie og Wyre Vanguard
innan landhelgi út af Barða.
„Skipstjórinn á Wire Vanguard
var bara ungur drengur. Þetta var
fyrsta ferð hans sem skipstjóri,"
segir Taylor. „Við höfðum dansað á
línunni, vomm að veiða kola. Gælu-
óv. | marVmma úi aí Stica lauat | arlnn þi X.5 ajómllu fyrir ii
ir tók fyrlr rolBnœttl i gœrkvaidt. var g,n<l
dimma, veðrið
var að ganga nið-
ur. Þar eð Landhelgisgæslan vildi
ekki leyfa mér að bjarga togaranum
ákvað ég að fara á veiðar. Þegar
ég nálgaðist landhelgismörkin sá ég
þessar fínu lóðningar. Ég hugsaði
að fyrst varðskipið væri bundið við
togarann, tilbúið að toga í hann
eftir fimm tíma, skyldi ég láta troll-
ið fara þarna innan við mörkin.
Þótt þeir sæju mig í radarnum gætu
þeir ekkert gert. Eg fékk mjög gott
hal af ýsu og kola.
Á flóðinu toguðu þeir í togarann
á skerinu, en honum varð ekki
bjargað. Þetta endaði því 1-0 fyrir
mig gegn Landhelgisgæslunni,"
segir Taylor og hlær.
Taylor var tekinn tvisvar í land-
helgi á James Barrie. í fyrra skiptið
um miðjan nóvember 1963 út af
Stiga. Varðskipið Þór kom að togar-
anum að veiðum. Togaramenn
hjuggu á togvírana og þurfti varð-
skipið að skjóta þremur lausum
skotum áður en togarinn stöðvaðist.
Taylor hlaut tveggja mánaða varð-
hald, þar sem um ítrekað brot var
að ræða, og 300 þúsund króna sekt.
TOMADO
THERMOS
NYLINT
MIKIÐ URVAL
FISHER PRICE
SONGKONAN
FISHER PRICE
FISHER PRICE
POCAHONTAS

Þessar vörur fást á bensínstöðvum ESSO
Oliufélagiðhf
f formi punkta
SAFNKORTSHAFAR FA AÐ AUKI
KAFFIVEL
2600 kr.
390 kr.
SAMLOKUGRILL
HITABRUSI
LITABÆKUR
BARBIDUKKA
1290 kr?) m
1635 kr.)
ÞROSKALEIKFANG
LÆKNASETT
DUKKA
halda jól með fjölskyldum sínum og
voru því fegnir.
Rekinn frá Hellyers-bræðrum
Richard Taylor var kallaður á
teppið hjá forstjóra útgerðarinnar
þegar hann kom heim úr þessari
för. „Forstjórinn var öskureiður yfír
því að ég sló lögreglumanninn,"
segir Taylor. „Hvílík skömm! hróp-
aði hann. Þú færð aldrei aftur vinnu
í Hull! Ég hafði þungar áhyggjur
þegar ég kom út af skrifstofunni
og gekk niður marmaratröppurnar.
Þar beið eftir mér maður og spurði
hvort ég væri Richard Taylor.
Ég svaraði því játandi. Hann
sagði að yfírmaður sinn, Michael
Burton, vildi hitta mig. Ég vissi að
Burton var forstjóri Newington
Trawlers útgerðarinnar. Ég sagðist
mundi panta hjá honum viðtalstíma.
Nei, hann vill hitta þig núna, svar-
aði maðurinn.
Þegar ég kom á skrifstofu New-
ington sagðist Burton vita að ég
væri hættur hjá Hellyers bræðrum.
Við viljum ráða þig, okkur vantar
einhvern sem kraftur er í! sagði
hann. Ég var hjá þessari útgerð í
20 ár og sá aldrei eftir því. Mér
gekk mjög vel. Hellyers-bræður
reyndu tvisvar að fá mig aftur á
þessum 20 árum, en ég kærði mig
ekki um það.“
Öll skip Newington félagsins hétu
eftir rithöfundum, til dæmis James
Barrie, Peter Scott, Sommerseth
Maugham, Hammond Innes, C.S.
Forester og Conan Doyle. Taylor
var boðið að velja á milli tveggja
skipa.
„Ég valdi Conan Doyle og var á
honum í ár en var aldrei tekinn í
landhelgi. Ég var stundum hissa á
því að ég slapp vegna þess að ratsjá-
in var alltaf að bila. Ég var mikið
útaf Horni, en aðeins farjnn að vitk-
ast og öðlast reynslu. Ég vissi að
55 faðma dýptarlínan var rétt utan
við landhelgismörkin útaf Horni og
allt að Jökulíjörðum, ef maður fór
ekki grynnra þá var allt í lagi þótt
ratsjáin væri biluð.
Varðskipin komu oft upp að mér
og við kölluðumst á.
Taylor, þú ert mjög nálægt lín-
unni, sögðu þeir.
Ég veit það, en ég er ekki fyrir
innan, svaraði ég.
Við fylgjumst með þér, svöruðu
þeir.
Já, verið þið sælir!“
Stóðst ekki mátið
Eftir ár á Conan Doyle fékk Tayl-
or stærra skip, James Barrie, og
var á því í þrjú ár. Hann rifjaði upp
nokkur ævintýri á því skipi. Það
fyrsta frá því er togarinn Northern
Spray frá Grimsby strandaði undir
Grænuhlíð í ísafjarðardjúpi í lok
október 1963.
„Við vorum að búa okkur undir
að leggjast um hálfa mílu undan
Ritnum, ég vildi ekki kasta akkerum
heldur láta reka,“ segir Taylor.
„Northern Spray var um hálfa mílu
fyrir framan okkur. Skipstjórinn var
að tala við annan Grimsby-togara í
talstöðinni. Ég reyndi að ná athygli
hans og komast inn í samtalið því
hann var að reka upp á sker. Það
tókst ekki og hann strandaði.
Ég kallaði í hann og sagðist vera
rétt fyrir aftan hann. Ef þú lætur
áhöfnina fara í bátana þá reka
þeir yfir til okkar, sagði ég. Meðan
ég var að tala kallaði Landhelgis-
gæslan í mig og sagðist vera á
Isafirði og á leiðinni til okkar á
fullri ferð.
Þeir tóku áhöfnina um borð og
fóru með hana til ísafjarðar. Ég
kallaði í varðskipið og sagði að það
yrði flóð eftir 6 tíma. Það væri eng-
inn eftir um borð og ég vildi fá að
bjarga skipinu og eiga það, þótt það
væri orðið gamalt.
Ef skipið myndi sökkva, þá færi
það hvort eð er. Skipherrann sagði
mér að láta það vera, varðskipið
ætlaði að bjarga togaranum. Þeir
reyndu það í birtingu en togarinn
fór ekki á flot. Ég vissi að þeir
myndu ekki aftur reyna að draga
hann á flot fyrr en á flóðinu sem
var um kl. 23 þetta kvöld.