Morgunblaðið - 02.02.1997, Blaðsíða 4

4 B SUNNUDAGUR 2. FEBRÚAR 1997
MORGUNBLAÐIÐ
að leggja áherslu á eitthvert eitt atriði eins
og að gefa spjald fyrir smáatriði í fyrstu
leikjum og sjá síðan að sér þegar menn fara
að tínast í bann. Ruud Gullit kom inn á þetta
atriði í Evrópukeppninni í fyrra þegar Tékk-
ar misstu marga leikmenn í bann. Hann
benti á að aðeins einn dómari, Skoti, hefði
dæmt sómasamlega í keppninni vegna þess
að hann var að dæma í síðasta skipti og lét
ekki aðra segja sér fyrir verkum. Allir hinir
voru svo hræddir við nefnd eldri manna hjá
Evrópusambandinu sem sagði að þeir ættu
að túlka lögin á ákveðinn hátt og því fór sem
fór. Dómarar KSI eiga ekki að hlusta á þessa
nefnd heldur dæma eftir lögunum og brjóst-
vitinu. Eins er fáránlegt að dómarar skulu
vera dæmdir af eftirlitsmönnum, sem sumir
hafa sáralitla eða enga þekkingu á málinu.
Þetta kerfi bíður hættunni heim og skemmir
heilu leikina og jafnvel mótin eins og dæmi
eru um. Enginn veit hverju hann á von á og
það tekur á taugarnar.
Hvað sem þessu líður höfum við átt láni að
fagna og því stöndum við jafnfætis erlendum
liðum hvað aðbúnað leikmanna varðar.
Strákamir þurfa aðeins að mæta með
raktöskuna á æfir.gu eða í leik því félagið sér
um allt annað. Þetta var markmið okkar
Haraldar á sínum tíma og takmarkinu hefur
verið náð að þessu leyti en við ráðum ekki við
rokið eða rigninguna."
Erfiðast að selja leikmenn
Margir af bestu knatt-
spyrnumönnum
landsins hafa komið
frá Akranesi og ófá-
ir þeirra hafa farið í
atvinnumennsku er-
lendis. „Erfiðast í
þessu starfi hefur
verið að selja leikmenn til útlanda, einkum
vegna þess að sú skoðun er algeng að félagið
eigi ekki að fá neitt fyrir leikmann sinn og
eins er erfitt að finna út hvað sanngjamt sé
að félagið fái og hvað leikmaðurinn fái, en í
allra síðustu leikmannasamningum er þessi
skipting ákveðin ef til sölu kemur. Því vona
ég að þetta vandamál sé úr sögunni en í litlu
bæjarfélagi eins og okkar em öll svona mál
mjög erfið. Það er til dæmis mjög sárt að
ekki skuli hafa tekist að afgreiða félagaskipti
Sigurðar Jónssonar til Svíþjóðar á eðlfiegan
hátt án þess að þau hafi orðið að blaðamáli en
við Siggi höfum verið vinir í áratugi og verð-
um það vonandi áfram. Hins vegar vom fé-
lagaskipti Þórðar Guðjónssonar til Bochum í
Þýskalandi til fyrirmyndar. Eins hafa þjálf-
aramálin oft verið erfið og í raun má segja að
þessi tvö atriði, félagaskipti og þjálfaramál,
hafi tekið mest á mig. Þetta em þau atriði
sem ég hefði helst viljað hafa sloppið við, því
þama hefur verið um að ræða vini mína til
margra ára, jafnvel menn í fjölskyldunni.
í öðra lagi er erfitt að taka ákvörðun í svo
mikilvægum málum og vera viss um að verið
sé að gera rétt. í svona starfi verður maður
að hugsa hvað félaginu er fyrir bestu en ekki
um eigin hag. Því hef ég ávallt haft að leiðar-
ljósi að taka ákvörðun með hag félagsins fyr-
ir brjósti þótt ég viðurkenni að tilfelli hafa
komið upp þar sem ég hef ekki verið fyllilega
sáttur við gang mála. Ég er frekur og vil
ganga í verkin en ég hef ekki verið einráður
heldur hefur meiri hluti stjórnar ráðið. Ég
var til dæmis ekki alveg sáttur þegar félagið
sagði Guðjóni Þórðarsyni þjálfara upp störf-
um en ég hafði ekkert val.“
Er það ástæðan íyrir því að þú gafst ekki
áfrajn kost á þér?
„Ég held ekki. Eftir leikinn við KR í haust
sagði ég að tími minn væri kominn, að gott
væri fyrir fótboltann og sjálfan mig að ég
hætti. Ég lofaði að halda áfram ef við fyndum
ekki formann sem menn gætu sætt sig við og
ég er feginn að komin er stjórn sem er al-
menn og góð sátt um. Ég ber mikið traust til
stjómarmannanna og þeirra er framtíðin.
Engu að síður er ég ánægður með hvað
margir hafa komið til mín undanfarna daga
og þakkað mér fyrir liðin ár.“
Mikilvæg samskipti
Gunnar hefur komið víða á löngum ferli,
kynnst mönnum og málefnum og verið heiðr-
aður á margvíslegan hátt fyrir störf sín, m.a.
fengið gull- og silfurmerki KSÍ, gullmerki
ISI og var sæmdur gullkrossi ISI á 50 ára af-
mæli sinu á liðnu vori.
„Það er ómetanlegt að hafa fengið tæki-
færi til að kynnast öllu þessu fólki en fyrir
vikið hef ég náð góðu sambandi við^ menn
víða um heim. Samstarf við fólk á íslandi
Á HÁTÍÐARSTUND
GUNNAR með börnum sínum, Emi og Ellu Maríu, í 50 ára afmæli sínu.
UPPALENDUR
ÞAU Iögðu gmnninn. Til vinstri em foreldrar Gunnars, Sigurður B. Sigurðsson og Guð-
finna Svavarsdóttir en til hægri Sesselía Svavarsdóttir og Grímur Gíslason sem ólu
hann upp í sveitinni í sex sumur.
VEIÐIMAÐURINN
FEÐGARNIR renna fyrir lax en veiði er helsta áhugamál Gunnars auk knattspyrnunnar.
vegna knattspyrnunnar hefur líka gefið mér
mikið. Eitt af síðustu verkum mínum fyrir
IA var að gera samning til fjögurra ára við
bankastjórana Sólon R. Sigurðsson og Jón
Adolf Guðjónsson vegna auglýsinga Búnað-
arbankans á búningum Skagamanna, annan
til jafn langs tíma við hjónin Elías Gíslason
og Guðrúnu Ólafsdóttur hjá Lotto varðandi
búningamál og þann þriðja á sömu nótum við
Einar Benediktsson í Olís vegna auglýsinga.
Sennilega hefði ég ekki kynnst þessu fólki ef
ég hefði ekki verið í knattspyrnuforystunni
og þá þefði ég misst af miklu. Ég kynntist
Þórði Asgeirssyni vegna knattspyrnunnar og
seinna réð hann mig til Olís. Svo má lengi
telja en öll þessi samskipti innan lands sem
utan og innan sem utan íþróttahreyfingar-
innar hafa gefið lífinu aukið gildi. Ekki síst
samskiptin við bæjarbúa hér á Akranesi."
Ógleymanlegar ferðir
Þegar rætt er við miðaldra Skagamenn um
það sem á knattspymudaga þeirra hefur
drifið ber æfingaferðin til Indónesíu vorið
1979 ávallt á góma.
„Þetta var sannkölluð ævintýraferð, sem
var hluti af samningum við söluna á Pétri til
F eyenoord haustið áður og ég hef ekki trú á
að íslensk lið eigi eftir að komast í annað
eins. Þetta var þriggja vikna boðsferð þar
sem allt var borgað auk þess sem allir fengu
drjúga dagpeninga. Menn komu ekki fátækir
heim úr þessari ferð.“
Skagamenn hafa leikið 48 Evrópuleiki og
hefur Gunnar staðið í ströngu vegna flestra
þeirra.
„Þegar ÍA byrjaði í Evrópukeppni vissu
menn ekki hvað var verið að fara út í. Leik-
irnir við Spörtu urðu okkur víti til varnaðar
og þegar við drógumst á móti Sliema Wand-
eres á Möltu árið eftir seldum við heimaleik-
inn út og tryggðum að við töpuðum ekki á
þátttökunni. Fyrsti sigurinn í Évrópukeppni
er eftirminnilegur og ferðin til Barcelona
haustið 1979 er einnig ógleymanleg að ekki
sé talað um leikinn á móti Feyenoord 1993
þegar um 500 manns fylgdu okkur til Rotter-
dam auk þess sem nokkur hundrað íslend-
inga komu á leikinn víðs vegar að úr Evrópu
eftir að við höfðum unnið 1:0 heima. Yfirleitt
hafa móttökur verið mjög góðar en ekki stóð
steinn yfir steini hjá Brann í Noregi 1977.
Fyrir heimaleik okkar var settur upp mikill
og stór borði hér í bænum sem á stóð Akra-
nes Brann. Við töpuðum leiknum á miklum
rigningardegi og síðan hefur ekki verið sett-
ur upp borði fyrir Evrópuleik og verður ekki
gert.“
Uppgangur og mistök
Nær allir þjálfarar ÍA
hafa náð árangri með
liðið sem segir margt
um alla sem hlut eiga
að máli. „Englending-
urinn George Kirby
kom fyrst til okkar
1974 og var meira eða
minna með liðið til 1982. Þetta tímabil var
mjög skemmtilegt og bylting varð hjá okkur
í knattspyrnumálum. Hann innleiddi ný
vinnubrögð og kom því að hjá mönnum að agi
væri framskilyrði til að ná árangri en að
þessu búum við enn þann dag í dag. Menn
áttuðu sig á því að þeir urðu að gegna og
enginn komst upp með það lengur að mæta
of seint á æfingar. Ríkharður Jónsson og
Haraldur Sturlaugsson sömdu við Kirby og
við fengum hann á hárréttum tíma. Hann
kom fótboltanum hjá okkur á hærra plan.
Hörður Helgason hefur skilað góðu þjálf-
arastarfi hjá okkur en hann lærði mikið af
Kirby og Þjóðverjanum Klaus Jörgen Hil-
bert og nýtti það besta í þeirra fari. Liðið
varð tvöfaldur meistari undir hans stjórn tvö
ár í röð og það met verður seint slegið. Hil-
bert er án efa einhver snjallasti þjálfari sem
hefur komið til landsins. Hann kom með nýj-
ar hugmyndir úr þýsku knattspyrnunni og
var réttur maður til að taka við Kirby á sín-
um tíma.
_ Hóparnir í kringum Kirby, Klaus og Hörð
N leikmenn, stjórnarmenn, eiginkonur,
kærastur og börn N vom einstaklega
skemmtilegir. Allir vora svo samhentir og
gerðu margt skemmtilegt saman. Þetta var á
þeim tíma sem hægt var að hafa fjölskylduna
með í öllu en með auknu álagi, fleiri leikjum
og harðari keppni hefur þetta breyst. Þá
höfðu menn tíma til að gera eitthvað saman.“
Knattspyi-nufélag ÍA var stofnað 1986 og
Gunnar dró sig í hlé en fljótlega var hann
kallaður aftur til starfa. „Askoran vina og