Morgunblaðið - 21.05.1997, Qupperneq 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 21. MAÍ 1997 39
andi og stolt með stúdentshúfuna
sína og með henni eru þau Steini,
Jóhanna föðursystir hans og þar eru
einnig foreldrar Eddu, Elín og Guð-
mundur, sem nú kveðja ástkæra
dóttur sína.
Árið 1992 gerðist Edda félagi í
Soroptimistaklúbbi Hóla og Fella.
Þar fann hún vettvang sem sam-
ræmdist hennar lífsskoðunum og trú
á því góða sem býr í manninum.
Þar naut hún sin vel og fékk gull-
merki klúbbsins fyrir mætingu. Hún
tók ætíð virkan þátt í félagsstarf-
inu, m.a. sem ritari klúbbsins.
Soroptimistasystur sjá nú á eftir
„bestu systur“ með trega í hjarta
og J>ökk fyrir góða samfylgd.
Á síðasta ári fóru þau Edda og
Steini, ásamt Guðbjörgu dóttur
sinni, til Bandaríkjanna. Steini var
í ársleyfi frá starfi skólameistara
Fjölbrautaskólans í Garðabæ og
hugðist bæta við sérþekkingu sína,
en Edda fór í tölvunám. Námið gekk
mjög vel hjá þeim öllum og þau
voru sæl og ánægð. Rafpósturinn á
netinu var óspart notaður og færði
með hraði nýjustu fréttir fram og
til baka yfir hafið. Við ákváðum að
halda áfram að senda rafpóst eftir
að þau kæmu heim. Þá ætluðum
við að senda tilkynningar um að nú
væri heitt á könnunni og fundur
settur. Allt lék í lyndi og framtíðin
virtist blasa við, björt og fögur.
En skyndilega dró fyrir sólu;
Edda var á leið heim. Niðurstöður
á rannsóknum vegna ónota í maga,
bentu til þess að einhverra frekari
aðgerða væri þörf. Edda kom heim
8. mars og var lögð inn á Sjúkrahús
Reykjavíkur daginn eftir. Þegar ég
kom til hennar á spítalann, sagðist
hún ósköp fegin að vera komin heim
og vonaði að hún þyrfti nú ekki að
vera lengi á spítalanum. Hún sagði
mér frá dvölinni á Flórída og hve
þeim hefði liðið vel þar. Alltaf væri
þó best að vera heima og yndislegt
að sjá fólkið sitt aftur. Á meðan
hún sagði sögur úr sólinni, leit hún
út um gluggann á hríðarkófíð fyrir
utan og sagði brosandi: „Það er þó
hvergi betra loftslag en á Islandi,
mér líður strax betur.“ En enginn
ræður sínum næturstað.
Ég var hjá Eddu þegar henni
voru færð hin ógnvænlegu tíðindi
um að hörð barátta væri framund-
an, sem enginn gæti séð fyrir hvern-
ig lyktaði. Á slíkum stundum er
maðurinn minntur á hve lítill og
vanmáttugur hann er. Nú, þegar
hún var hrædd og þarfnaðist hjálp-
ar, gat ég ekki endurgoldið alla þá
hjálp sem hún hafði veitt mér og
mínu fólki. Ég gat aðeins faðmað
hana að mér og gefið henni alian
þann styrk sem mér var mögulegt.
Við báðum saman að Hann, sem
öllu ræður, héldi vemdarhendi sinni
yfír henni og gæfi henni heilsu á
ný. Hana hefur þó sjálfsagt grunað
hvert stefndi. Það var þung raun
að þurfa þann dag að færa Steina
vini mínum slíkar fréttir yfír hafíð.
Hann og Guðbjörg komu heim með
fyrsta flugi. Allt var reynt, sem í
mannlegu valdi er, til að breyta
gangi sjúkdómsins, en allt kom fyr-
ir ekki. Edda lést laugardaginn 10.
maí, umvafin ást og umhyggju
þeirra sem hún elskaði mest.
Það eru þung spor sem Steini
vinur okkar tekur nú, þegar hann
fylgir Eddu, eiginkonu sinni og vini,
hinsta spölinn.
Ef á mínum ævivegi
ástvinum ég sviptur er,
Guðs son mælir: „Grát þú eigi,
geymdir eru þeir hjá mér.
Aftur gefa þér skal þá,
þar sem hel ei granda má.“
(Þýð. H.Hálfd.)
Við Guðni vottum Steina, börn-
unum og fjölskyldum þeirra, foreldr-
um Eddu og öðrum aðstandendum,
dýpstu samúð okkar og biðjum góð-
an Guð um að veita þeim styrk og
blessun á erfiðum tímum.
í hugum okkar lifir falleg minning
um góða vinkonu.
Guðrún Snæbjörnsdóttir.
• Fleirí minningargreinar um
Elinu Eddu Guðmundsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í blað-
inu næstu daga.
ÞÓRÐUR
EINARSSON
+ Þórður Einars-
son var fæddur
í Reykjavík 19. júní
1923. Hann lést á
heimili sínu að
kvöldi 12. maí. For-
eldrar hans voru
Sigríður Þórðar-
dóttir, húsmóðir, f.
1884, d. 1953, og
Einar Einarsson,
bátasmiður, f. 1880,
d. 1939. Fósturfaðir
Þórðar var Jóhann-
es Þórðarson, bóndi
og smiður, f. 1872,
d. 1956. Þórður átti
fímm hálfsystkin sammæðra,
Júlíu Hjörleifsdóttur Nielsen, f.
1908, látin, Jóhann Kristin Hjör-
leifsson f. 1910, látinn, Magneu
Jóhannesdóttur Nyrop, f. 1915,
látin, Ólaf Hafstein Jóhannes-
son, f. 1918, látinn, og Kristínu
Jóhannesdóttur, f. 1918.
Árið 1949 kvæntist Þórður
eftirlifandi eiginkonu sinni,
Karólínu Hlíðdal, f. 12. apríl
1929. Foreldrar Karólínu voru
Karólína Þorvaldsdóttir, hús-
móðir, f. 1886, d. 1957, og Guð-
mundur J. Hlíðdal, póst- og
símamálastjóri, f. 1886, d. 1965.
Þórður og Karólína eignuðust
þrjú böm. Þau eru: 1) Sigríður,
húsmóðir, f. 1950, gift Francis
Worthington. Þeirra börn eru
Markús Ari og Magnús. Þá á
Sigríður Karólínu Ehretsmann
og Tristan Stansbury. 2) Þor-
valdur Hlíðdal, dýralæknir, f.
1954, kvæntur Sigurlaugu Önnu
Auðunsdóttur, húsmóður.
Þeirra böm era Hrafn Hlíðdal
og Hervar Hlíðdal. Þá á Þorvald-
ur Þórð Gunnar. 3) Jóhannes,
arkitekt, f. 1957,
kvæntur Arndísi
Ingu Sverrisdóttur,
tölvunarfræðingi.
Þeirra börn era
Amar Ingi Jónsson
(stjúpsonur Jóhann-
esar), Una og Dag-
ur.
Þórður lauk
verslunarprófi frá
Samvinnuskólanum
1941 og prófi frá
City of London Coll-
ege 1944. Hann varð
löggiltur skjalaþýð-
andi og dómtúlkur í
ensku 1945. Hann starfaði hjá
Eggerti Krisijánssyni & Co og
Byggingarfélaginu Brú hf. 1944-
1950. Hann var fulltrúi í sendi-
ráði Bandarikjanna 1950-1963,
fulltrúi í menntamálaráðuneyt-
inu 1964-1968. Hann var fúlltrúi
hjá Evrópuráðinu í Strassborg
1968-1972, blaðafulltrúi og
deildarstjóri í utanríkisráðu-
neytinu 1973-1977. Þórður var
sendiráðunautur, sendifulltrúi,
prótókollstjóri og sendiherra í
utanríkisþjónustunni 1977-1993.
Hann var sendiherra í Svíþjóð
og Finnlandi 1987-1991. Þórður
sat í ýmsum nefndum á vegum
utanríkisráðuneytisins og
menntamálaráðuneytisins þ.á m.
í stjóm Listahátíðar. Hann starf-
aði um árabil sem löggiltur
skjalaþýðandi og dómtúlkur og
skrifaði greinar um bækur og
bókmenntir í Eimreiðina og fé-
lagsbréf Almenna bókafélags-
ins.
Útför Þórðar verður gerð frá
Neskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að fá að kynnast nánu vinafólki for-
eldra minna betur en oft vill verða
þegar Þórður og Níti buðu mér að
dvelja hjá sér á heimili sínu erlendis
í tvígang. Það var í byijun árs 1977,
þá sautján ára gömul, sem ég fór
til þeirra til London og dvaldi hjá
þeim á heimili þeirra í Wimbledon í
nokkra mánuði.
Þar kynntist ég þessum yndislegu
hjónum sem hafa upp frá þeim tíma
sýnt mér slíka vináttu og velvilja
að aldrei verður fullþakkað. Góðar
minningar frá þessum tíma streyma
fram í hugann og tíminn leið hratt
á góðum stundum er Þórður sagði
mér gamlar sögur af þeim félögun-
um sem ég hafði lítið heyrt af fram
að þeim tíma. Þórður var mikill fróð-
leiksbrunnur og var unun að fá að
sitja með þeim hjónum og ræða
málin og fræðast um leið um ótrúleg-
ustu hluti.
Síðan var það tveimur árum
seinna í byijun árs 1980 er þau voru
komin til Brussel að þau buðu mér
enn að dvelja hjá sér í nokkra mán-
uði. Enn var tekið á móti mér opnum
örmum og allt gert til að gera dvöl
mína sem ánægjuiegasta.
Ég hóf störf í utanríkisráðuneyt-
inu árið 1981 og þannig atvikaðist
að árið 1982 var ég send sem ritari
hjá Fastanefnd íslands hjá NATO
og fékk nú að vinna með Þórði í tvö
ár. Enda þótt ég væri þá í eigin
húsnæði báru þau alltaf velferð mína
fyrir bijósti og heimili þeirra var
mér ávallt opið. Það var mikill styrk-
ur að eiga vináttu þeirra hjóna.
Núna síðustu ár höfum við verið
nágrannar en á stundu sem þessari
hefði maður viljað hafa gefíð sér
meiri tíma frá amstri dagsins til að
rækta þessa vináttu sem hefur verið
mér og síðar Sigurði manninum
mínum og börnum okkar ógleyman-
leg.
Með kæru þakklæti en trega kveð
ég yndislegan mann.
Anna S. Haraldsdóttir.
Þegar góðvinur okkar Þórður Ein-
arsson kveður svo skjótt að ekki
næst að þakka sem skyldi samveru-
stundir á undanförnum áratugum,
er næst að grípa til pennans.
Það er margs að minnast frá
mörgum ferðum bæði austanhafs og
vestan en við hjónin vorum svo lán-
söm að Þórður og Nítí buðu okkur
sem ferðafélögum í margar ferðir
um Evrópu og Bandaríkin þegar þau
voru búsett ytra vegna starfa Þórðar
erlendis.
Betri ferðafélaga er vart hægt að
hugsa sér því Þórður var hafsjór af
fróðleik um menn og málefni hvar
sem við komum.
Þórður var frábær málamaður og
átti jafnvel til að nota þær mállýsk-
ur sem við áttu á hveijum stað.
Hann var hinn sanni herramaður í
fasi og framkomu enda virtur full-
trúi íslands hvar sem staða hans
bauð.
Þó ég muni fyrst eftir Þórði sem
ungum manni á Öldugötunni, hófst
kunningsskapur okkar fyrir alvöru
þegar ég giftist Hrefnu konu minni
en þær Nítí voru og eru saman í
saumaklúbbi. í gegnum árin hefur
sá hópur hist reglulega og þegar við
karlarnir fengum að vera með var
Þórður hrókur alls fagnaðar og verð-
ur hans sárt saknað.
Minningar liðins tíma hrannast
upp í hugum okkar og öðlast því
meira gildi sem árin líða. í þeim sjóði
eiga þau Þórður og Nítí dijúgan
skerf.
Með söknuði og þakklæti kveðjum
við og fjölskylda okkar góðan vin
og biðjum góðan Guð að gefa Nítí
og fjölskyldunni styrk á kveðjustund.
Hrefna og Ragnar.
Það er óhætt að segja að þyrmt
hafí yfir mig síðastliðinn þriðjudag
þegar hringt var í mig og mér færð
þau tíðindi að Þórður Einarsson
væri látinn. Rúmum sólarhring áður
höfðum við Ingi átt indælt sunnu-
dagssíðdegi með þeim Nítí í þeirra
sólríku stofu, skoðað með þeim gróð-
urinn í garðinum og „drífhúsinu".
Allt var að springa út, vakna til lífs-
ins. Þessi ljúfi heiðursmaður yfirgaf
þessa heimstilveru með sama hæg-
læti og af sömu reisn og hann lifði
lífinu. Það eru forréttindi að hafa
átt hann að vini. Við vorum félagar
í vinahópi sem hefur átt samleið
hátt í hálfa öld, þ.e.a.s. sauma-
klúbbnum góða, sem m.a. hefur
heimsótt þau hjón til dvalar í tví-
gang, allar tíu, þar sem hann var
fulltrúi fyrir land og þjóð á erlendri
grund. Áreiðanlega hefur ekki nokk-
ur þjóðhöfðingi fengið hlýrri móttök-
ur. Eftir að þau komu endanlega
heim úr nærri tuttugu ára útlegð,
en við hjón nýflutt aftur í Vesturbæ-
inn, fjölgaði samverustundum okkar;
margar stundirnar sátum við saman
og Þórður miðlaði okkur af fróðleik
sínum um menn og málefni, ekki
síst um gamla Vesturbæinn og okk-
ar sameiginlega áhugamál, ætt-
fræði. Þetta voru góðar stundir.
Einhvern veginn gerist það að
annars ágætis kunningsskapur verð-
ur eins og af sjálfu sér að hlýrri
vináttu. Það er dýrmætt. Það er
margs að minnast og margt að
þakka, ekki síst velvilja þeirra hjóna
í garð sonar okkar og hans fjöl-
skyldu er þau voru við nám í Stokk-
hólmi um árið, þar sem þeirra dyr
stóðu þeim ævinlega opnar. Vinir
hans allir munu sakna hans sárt og
minnast hans með virðingu og þökk.
Á skilnaðárstundu er minningin
huggun harmi gegn. Níti, Sigríði,
Þorvaldi, Jóhannesi og þeirra fjöl-
skyldum vottum við Ingi dýpstu
samúð.
Lilja Gunnarsdóttir.
Við skyndilegt fráfall vinar hópast
fram minningar um líf og starf Þórð-
ar Einarssonar, ekki síst hvemig
vinir hans fengu notið þeirrar hlýju
og vinsemdar er hann bar með sér.
Ungur lauk Þórður prófí frá Sam-
vinnuskólanum í Reykjavík. Eftir
það sigldi hann til Englands og lauk
þar framhaldsnámi frá City of Lond-
on College árið 1944.
Þórður var mikill fagurkeri í bók-
menntum, þýddi nokkuð og las mik-
ið. Valdi hans á enskri tungu var
við brugðið. Hann var nokkurs kon-
ar alfræðibók, sem bæði vinir og
starfsfélagar gátu sótt sér fróðleik
í. Vegna starfa sinna erlendis bætti
Þórður við þekkingu sína og nam
tungumál þjóða þeirra landa sem
hann starfaði í.
Þórður var hafsjór þekkingar um
menn og málefni bæði hérlendis og
erlendis. Minni hans var frábært og
mátti þar einu gilda hvort rætt var
um ættir, einstaklinga, ömefni, há-
klassískar bókmenntir, horfin hús,
keisara- eða konungsættir, svo og
gamla eða nýja landaskipan.
Starf hans sem fulltrúi hjá Menn-
ingarstofnun Bandaríkjanna í 13 ár
var góður tími bæði fyrir Þórð og
Bandaríki N-Ameríku. M.a. þýddi
Þórður og bjó til prentunar bókina
„Ágrip af sögu Bandaríkjanna" sem
er frábær fróðleikur um þessa stór-
þjóð í vestri. Síðar átti Þórður eftir
að starfa þar vestra, nánar tiltekið
sem fulltrúi í sendiráði íslands hjá
Sameinuðu þjóðunum í New York.
Íslenska sendinefndin hjá Samein-
uðu þjóðunum hefur ávallt verið fá-
LCGSTCINHR
B H œb Guðmundur Jónsson 1 F. 14.11.1807 U D. 21. 3.1865
SÍMI: i.
t Groníl ij | HELLUHRAUN 14 | 220 HAFNARFJÖRÐUR 565 2707 FAX: 565 2629
liðuð en samt hefur henni tekist, oft
með einum fulltrúa, að taka þátt í
umræðum og atkvæðagreiðslum í
mörgum nefndum sem allar starfa
samtímis. Það þarf mikla kunnáttu —
og atorku til slíks.
Þórður starfaði víða erlendis, upp-
haflega sem fulltrúi menntamála-
ráðuneytisins hjá Evrópuráðinu í
Strasbourg. Þar naut hann hinnar
frábæru málakunnáttu sinnar, en á
þessum árum voru íslendingar að
stíga sín fyrstu skref til tengingar
og aðhæfingar sameinaðrar Evrópu.
Árið 1972 ræðst Þórður til utanríkis-
ráðuneytisins og starfar í Reykjavík,
London, Brussel, New York og sem
prótókollstjóri hér heima. Síðar er
Þórður skipaður sendiherra íslands
í Svíþjóð, Finnlandi, Júgóslavíu og
Albaníu með aðsetur í Stokkhólmi.
Diplómatastarfíð fór vel í hendi
Þórðar. Góð greind og gætni í öllum
störfum með hagsmuni lands síns
að leiðarljósi einkenndu öll hans
störf.
Upphaf áralangra kynna og vin:
áttu voru skíðaferðir í Skálafellið. í
áratugi hélt þessi hópur saman með
hestaferðum er farnar voru vítt og
breitt um landið. Var það mikið
ánægjuefni vinahópsins að geta not-
ið nærveru Þórðar við þessi tækifæri.
Heimili Þórðar og Karolínu, Nítíar
eins og hún er kölluð, stóð ávallt
opið vinum og vandamönnum hvar
sem þau dvöldu vegna sinna starfa.
Glaðværð, hlýja og gestrisni var ■».
þeim sameiginleg. Á sorgarstundu
viljum við vinir þeirra votta Nítí,
Sigríði, Þorvaldi, Jóhannesi og öðr-
um aðstandendum innilegustu sam-
úð.
Þórir Jónsson.
Góður vinur okkar er látinn, minn-
ingar hrannast upp, ferðalögin, he-
staferðirnar sem Þórður stóð fyrir,
yndislegar, alltaf sól og hiti (við
erum vissar um að það var Þórði ^
að þakka). Það er ekki hægt að
hugsa sér betri ferðafélaga en Nítí
og Þórð, full af fróðleik og Nítí með
eitthvað gott í pokahominu. Svo
þegar hjónin tóku á móti okkur tíu
konum í London, skemmtileg ferð
með afbrigðum, gestrisni Nítíar og
Þórðar er rómuð, húmorinn hans
Þórðar sérstakur og nutum við ein-
stakrar leiðsagnar hans og hjálp-
semi. Eða þegar við heimsóttum þau
til Svíþjóðar, ekki var síðri móttakan
þar.
Við þökkum Þórði öll góðu árin,
þau em nú orðin um 50 frá því að
við sáumst fyrst sem unglingar í
Skálafelli hjá KR.
Við samhryggjumst þér, elsku
Nítí, börnum og bamabömum. Þið
hafíð misst mikið, en eigið góðar
minningar.
Saumaklúbburinn.
• Fleiri minningargreinar um
Þórð Einarsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
Sérfræðingar
i blómaskrevtingum
við öll tækifæri
1 blómaverkstæói I
I HlNNA," |
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090
FALLEGIROG LISTRÆNIR
LEGSTEINAR
ÁJsíensÁÁönnun
15% AFSLÁTTUR
Á GRANÍTSTEINUM
AFGREIÐSLAN OPIN KL. 13-18.
jSí
Nýbýlavegi 30, Dalbrekkumegin
Kópavogi. Sími: 564 3555