Morgunblaðið - 21.05.1997, Síða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 21. MAÍ 1997 43
milli fjölskyldnanna og við frænd-
systkinin náin. Það finn ég best á
tímum sem þessum.
Elsku Árni frændi. Ég mun
sakna þín innilega. Ég veit að þú
ert kominn á góðan stað hjá Guði
sem ég bið um að varðveiti þig og
geymi.
Elsku Maríus, Ásdís, Beggi, Kalli
og Steingerður. Guð veri með ykkur
og hjálpi ykkur gegnum lífið og
þessar erfiðu stundir.
Þín frænka,
Steinunn Lund.
Árni Pétur Lund er látinn. Okkur
langar til að minnast góðs vinar sem
svo skyndilega er fallinn frá.
Sameiginlega höfum við sem
skrifum þessar línur verið þeirrar
gæfu aðnjótandi að fá að kynnast
Árna, sönnum og góðum dreng og
erum ríkari fyrir vikið. Þegar við
hugsum til Árna kemur margt
fram í hugann. Árni var ekki einn
af þeim sem talaði hvað mest, en
það var langt frá því að hann lægi
á sínum skoðunum. í rökræðum
var engin lognmolla í kringum
Árna og ef menn voru sammála
var jafnan stutt í stríðnina og átti
hann þá til að skipta um skoðun á
hlutunum. Athugasemdir hans
urðu með tíð og tíma að einstökum
gullkornum sem koma til með að
lifa í minningunni: - „Ég þoli ekki
þegar einhver hringir og hefur
ekkert að segja.“ Og þegar kom
að prófum átti hann til að segja:
„Nei, núna panta ég gáminn heim.“
En prófin stóðst hann með glæsi-
brag og það jafnvel þó danska og
Árni ættu kannski ekki fyllilega
samleið.
í Árna leyndist dulinn prófessor.
Hvort sem hanna átti eitthvað í
skólanum eða bæta núverandi
geimsamgöngur var stutt í að hug-
urinn færi á flug og færni hans og
hæfileikar komu vel í ljós. Prófess-
orar eiga það líka til að vera stund-
um utan við sig og var Árni engin
undantekning þar frá. Líklega höf-
um við aldrei þekkt mann sem hef-
ur jafn oft týnt eða gleymt lyklun-
um sínum og einn daginn var hann
sannfærður um að búið væri að
skipta um skrá í grúppuherberginu
sínu. Árni var þá búinn að reyna í
þó nokkra stund að opna hurðina
þegar honum var góðlátlega bent á
að þetta væri ekki herbergið hans.
Það var ekki einungis í náminu
sem hæfileikar Árna nutu sín. í
félagsstarfinu hér í Álaborg var
Árni með virkustu mönnum. Hann
söng í kórnum, skoraði mörk og
körfur af harðfylgi og þegar kom
að skemmtunum var hann mættur
hress og kátur með gítarinn, hrókur
alls fagnaðar. Árni var bóngóður
og var yfirleitt fyrstur manna að
bjóða fram hjálp sína, þegar aðstoð-
ar var þörf.
Árni er dáinn. Eins óraunveru-
lega og það hljómar fyrir okkur,
þá er það satt. Við áttum eftir að
gera svo margt og upplifa saman,
en í dag eigum við einungis eftir
minninguna um Árna, minningu um
góðan dreng, svo hreinan og beinan.
í dag staldrar hugurinn við. í litlu
samfélagi á erlendri grund þar sem
vinir koma í stað fjölskyldu og allir
taka þátt í gleði og sorg hver ann-
ars, hefur bróðir verið tekinn frá
okkur og tómleikatilfinningin hellist
yfir. Við sem eftir sitjum gerum
okkur betur grein fyrir gildum þess
að eiga góða vini og fjölskyldur,
því í daglegu amstri og kapphlaupi
við tímann eigum við til að gleyma
því sem máli skiptir. í huga okkar
ríkir þakklæti fyrir að hafa fengið
tækifæri til að kynnast Árna -
minning um góðan dreng lifir.
Fjöldskyldu Árna, Steingerði og
vinum sendum við okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Árni og Helga, Einar
Eysteinn, Jóhann og
Margrét Lind, Kristján
og Kristbjörg.
• Fleirí minningargreinar um
Árna Pétur Lund bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
ARNDÍS
STEFÁNSDÓTTIR
+ Arndís Stefáns-
dóttir var fædd
í Miðhúsum, Reykja-
fjarðarhreppi í ísa-
fjarðardjúpi 30. jan-
úar 1923. Hún lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 11. maí síðast-
liðinn.
Foreldrar hennar
voru Stefán Páls-
son, bóndi á Miðs-
húsum og síðar í
Hnífsdal, og Jón-
fríður Elíasdóttir
frá Uppsölum,
Ketildalahreppi,
V-Barð. Eftirlifandi systkini
hennar eru Árni Stefánsson (f.
1921) lögfræðingur í Reykjavík;
Kristín Stefánsdóttir (f. 1929)
húsfreyja í Reykjavík og Páll
Stefánsson (f. 1932) bifvélavirki
í Reykjavík.
Arndís giftist Ásgrími Jóni
Benediktssyni, sjómanni og bif-
reiðastjóra, 24. desember 1949.
Hann var fæddur á Suðureyri
í Súgandafirði 27. ágúst 1920.
Hann lést 23. júní 1994. Þau
eignuðust þrjá syni,
en fyrir átti Arndís
dóttur, með Sigurði
Þórðarsyni, f. 30.
maí 1920, d. 5. maí
1975. Börn Arndís-
ar eru: Friða f. 26.
mars 1945, fulltrúi,
hún á þrjú börn og
þrjú barnabörn;
Richard, f. 5. ágúst
1950, deildarverk-
sljóri, hann á fjögur
börn og eitt barna-
barn, sambýliskona
Guðlaug Björgvins-
dóttir; Stefán, f. 7.
desember 1951, prentsmiður,
kvæntur Huldu Halldórsdóttur
og eiga þau fjögur börn og eitt
barnabarn; Benedikt Gabríel,
f. 10. desember 1961, iðnverka-
maður, kvæntur Sólrúnu Hösk-
uldsdóttur og eiga þau þrjú
börn.
Útför Arndísar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30. Jarð-
sett verður í Gufuneskirkju-
garði.
Elskuleg tengdamóðir mín, Arn-
dís Stefánsdóttir, er látin. Það er
ávallt þungbært að horfa á eftir
ástvinum sínum. Mig langar með
þessum línum að minnast hennar
og þakka fyrir þá samfylgd sem við
áttum síðasta áratuginn.
Þegar ég kom í fjölskylduna fyrir
um ellefu árum tóku sæmdarhjónin
Ási og Dísa mér opnum örmum. Þau
hjón voru mjög samrýnd og eftir
að Ási fór bjó einmanaleikinn um
sig í bijósti Dísu. Börnin, barna-
bömin og loks barnabarnabörnin
voru þá hennar gæfa og stuttar
heimsóknir þeirra veittu henni mikla
gleði.
Dísa hafði mjög gaman af því að
sauma út og eru ófáar myndi eftir
hana inná „Laugó“ og mitt heimili
prýða tvær. Hún unni fallegum, ís-
lenskum söng og safnaði geisladisk-
um eins og unglingarnir, en það
sagði ég oft við hana í gríni.
Ási og Dísa voru dugleg að ferð-
ast um landið með tjald fyrr á árum
og hefur Bensi, eiginmaður minn,
sagt mér frá ferðum þeirra í hans
bernsku. Dísa þekkti landið s;tt vel
enda hafði hún gert víðreist um það
og þekkti nöfn fjalla og fossa í hverri
sýslu. Dísa barst ekki mikið á í líf-
inu. Ef ég ætti að lýsa henni í fáum
orðum mundi ég segja að hana hafi
einkennt nægjusemi, trygglyndi og
góð greind.
Síðustu ár hrakaði heilsu hennar
nokkuð og varð hún fyrir því óhappi
í vor að detta og brotna illa. Ekki
óraði okkur fyrir því að kveðjustund-
in væri svo nálæg. Fyrir aðeins fá-
einum dögum kvöddum við Bensi
Dísu hressa og glaða þar sem hún
sagði heilsu sína fara dagbatnandi.
Þó svo að sorg okkar og söknuð-
ur sé mikill þökkum við Guði fyrir
að hafa tekið Dísu í faðm sinn í
draumi.
Ég þakka Arndísi viðkynninguna
og bið góðan Guð að styrkja okkur
öll í sorginni. Blessuð sé minning
Arndísar Stefánsdóttur.
Sólrún Höskuldsdóttir.
Nú er elsku amma og langamma
okkar dáin. Það hvarflaði ekki að
okkur að hún yrði tekin frá okkur
svona fljótt, en nú er hún komin til
afa og líður vonandi vel. Síðustu
vikurnar voru mjög erfiðar fyrir
hana og einnig fyrir okkur ljölskyld-
una. Við héldum alltaf að hún ætti
eftir að hressast og koma aftur
heim en svo varð ekki. Hún varð
alltaf svo glöð þegar við komum í
heimsókn til hennar og hefðum við
svo innilega viljað hafa heimsókn-
irnar fleiri. Hún hafði gaman af að
hlusta á fallega tónlist og það var
sjaldan að maður kom í heimsókn
og allt var hljótt. Það er erfitt að
sætta sig við að hún sé farin frá
okkur en við getum huggað okkur
við það að við eigum eftir að hittast
aftur seinna. Eftir sitja allar fallegu
minningarnar um elskulegu ömmu
okkar sem við munum geyma í
hjörtum okkar alla tíð.
Unnur og Kristín Hulda.
Elsku Dísa mín, þú átt eftir að
vera ævinlega ofarlega í huga mín-
um. Ekki hvarflaði að mér þegar
ég kvaddi þig að það væri í síðasta
sinn. Þér líður örugglega betur núna
eftir þessi erfiðu veikindi sem þú
lentir ;. Nú hefur þú loksins hitt
hann Ása þinn, hann hefur örugg-
Iega tekið vel á móti þér. Það er
margs að minnast eftir öll þessi ár.
Þú varst mikið einmana eftir að Ási
dó en þú varst alltaf ánægð þegar
einhver birtist, sérstaklega barna-
börnin og langömmubörnin sem þú
talaðir mikið um. Mig langar að
þakka þér fyrir allar yndislegu
stundirnar sem við áttum saman,
einnig síðustu vikurnar á Grensási.
Það gaf mér mikið að geta verið
hjá þér og finna að þér fannst gott
að ég var nálægt.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Hulda Halldórsdóttir.
Vorið er á næsta leiti, gróður
jarðar er að sýna okkur að upp sé
runnin sú árstíð sem eflir og þrosk-
ar gróður sem móðurmoldin nærir.
Fuglakvak og vængjaþytur vorfugl-
anna berst til eyrna okkar. Oll
hlökkum við til þeirrar árstíðar sem
í vændum er. Þannig er máttur
þeirra sem hefur hagsæld okkar í
hendi sinni. Þótt okkur þyki við
hart leikin, þá duga æðruorð sára
lítið. Þessu kalli ber okkur að hlýða,
hvort sem okkur þykja þau réttlát
eða ranglát. Við trúum samt að líf
okkar sé þeim lögmálum háð, að
þetta sé vilji þeirra sem hagsæld
okkar hefur í hendi sinni. Við komu
okkar í þennan heim erum við dæmd
til hlýðni við hið æðsta vald. Þegar
vinur er kvaddur, þá sest stundum
að okkur sorg, en þakklæti fyrir
samfylgd, trú okkar á hið góða sem
í fari samferðamanns býr, brynjar
okkur og minnir á að lífið er þessu
lögmáli háð. Með þökk og virðingu
vil ég minnast látinnar frænku
minnar, sem í dag er kvödd hinstu
kveðju. Kona sem taldi sig jafnan
litlu hafa áorkað í sínu lífsstarfi. Á
yngri árum vann hún ýmisleg störf
sem til féllu og þóttu hæfa starfi
kvenna. Æskuheimili Arndísar og
það hugarfar sem þar ríkti var fast-
mótað af störfum sem sá tíðarandi
bauð uppá. Reglusemi, dugnaður
og samviskusemi var sá aðall sem
þar ríkti. Foreldrar hennar höfðu
fast mótaðar reglur um heiðarleika
í öllum sínum athöfnum. Sveitar-
störfín voru þá með öðrum hætti,
en þau eru í dag. Þá var hrífan,
orfið og ljárinn sem voru þau giidi
sem til þurfti við fóðuröflun fyrir
búsmalann. Ég og frænka mín átt-
um oft samleið í dalnum okkar góða.
Við vorum snemma látin sækja kýr
til mjaita á kvöldin. Það var stutt á
milli æskuheimila okkar Þúfna og
Miðhúsa, þá þótti kúnum gott að
njóta félagsskapar. Nú eru þessar
götur sem við gengum á eftir kún-
um, huldar sinu og mosa, verða
sennilega ekki troðnar aftur af kúa-
og kindafótum. Slík eru örlög
byggðar í þessu landi sem taldar
eru jaðarbyggðir. En eru í hugum
okkar, sem gengum þar um sem
börn og unglingar, helg spor. „Því
lengri ferð sem er farin, er fegurra
heim að sjá, því blómið við bæjar-
vegginn er blómið sem allir þrá“.
Eru ekki helgustu minningar æsku-
áranna, bundnar við þann stað, þar
sem fyrstu sporin eru stigin og leik-
völlur með horn og skel? Umhverfið
mótað af listnæmu og fögru lands-
lagi, sem óvíða er fegurra en við
okkar kæra bláa Djúp. Tilbreyting
í þeirri völundarsmíði sem umgjörð
Djúpsins er, minnug þess þegar
lognið er svo mikið að fjöllin spegl-
ast í Djúpinu. Fannir liggja stundum
við fjöruborð, gróðurilmur í ijörðum
stundum svo sterkur og tún flekkja
á sig í góðviðrissumrum. Allt eru
þetta staðreyndir sem á hugann
leita, þegar „hugsað er heim“.
Merkur sagnfræðmgur sagði eitt
sinn um Djúpið. „Ég horfði út yfir
„Djúpið bláa“ frá Ármúla, sjáið hvað
fjöllin eru tignarleg og fagurlega
gjörð, fannir við fjörukamb, lognið
svo mikið að fjöllin færast langt út
á Djúp. Það er eins og smiður með
stóran hefil hafi heflað ofan af fjöll-
um Djúpsins og gjört þau jafn há.
Er nokkur furða þótt læknirinn og
tónskáldið tæki upp nafnið Kalda-
lóns, með þessa útsýn. Slíka fegurð
er óvíða hægt að berja augum."
Amdís frænka var lánsmanneskja
í sínu eina lífi, hún eignaðist góðan
og traustan lífsfömnaut, Ásgn'm Jón
Benediktsson. Börnin hennar voru
henni sem kærir sólargeislar. Heim-
ili hennar var sá arinn sem hún unni
af heilum hug. Hugarfar hennar var
ætíð á þann hátt að bóndi hennar
og böm ættu þar hlýtt athvarf, þessu
starfi gegndi hún af kostgæfni, og
var henni sem heilagt vé. Það er
stundum talað um að vera „heima-
vinnandi húsmóðir". Slík störf em á
margan hátt kannski vanmetin og
ekki metin á þann rétta hátt sem
vera skyldi. Þar sem konur annast
hcimilið og börnin. Ábyrgðin hvílir
jafnan á móðurinni, en bóndanum
er hossað á kostnað konunnar. Góð
vinkona mælti eitt sinn á þessa leið.
„Sumar lyfta tökum tveggja, trútt
við nóttu daginn leggja, en hróður
okkar mætu manna, en minna getið
húsfreyjanna."
Nokkru fyrir andlát Arndísar
varð hún fyrir því óhappi að slasast
á heimili sínu. Um tíma lá hún á
spítala, þangað heimsótti ég hana.
Við rúm hennar stóð sonur hennar
og tvær tengdadætur, auðséð var
að þar ríkti hjartahlýja og góðvild.
Líkamsþrekið var auðsjáanlega
þrotið, en hugurinn skýr, en þakk-
læti í orðum og huga til okkar sem
áttum stund hjá henni. Hugarfar
Arndísar til samferðarfólks hennar
var á þann hátt, að aldrei lét hún
ljótt orð falla til fólks, heldur voru
orð hennar vörðuð þakklæti og
hlýju. Góðvildin var henni í blóð
borin, trú á þann sem gefur okkur
máttinn og dýrðina að eiiífu. Þannig
kveð ég kæra frænku, með þökk
fyrir liðna tíð. Hún mun mæta út-
réttum armi eiginmannsins, sem
hún unni svo mikið, á landi lifenda.
Vandamönnum hennar vottum við
hjónin dýpstu samúð.
Vertu ætíð guði falin.
Páll Pálsson frá Borg.
Svo viðkvæmt er lífið sem vordagsins blóm,
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann allsheijardóm
sem ævina teiur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni
og nú ertu gengin á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson frá Grímsstöðum)
Blessuð sé minning þín.
Arndís Baldursdóttir.
Elsku langamma, okkur langar
að þakka þér fyrir þær góðu stundir
er við áttum með þér.
Leiddu mína litlu hendi,
Ijúfi Jesú, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesú, að mér gáðu.
Hvíl í friði
Andrea, Fríða Rún
og Hildur Elísabet.
Þegar nóttin kemur
taktu henni feginshugar.
Hún mun loka hurðinni
að baki deginum
og lyfta byrði hans
af herðum þínum.
Hún, sem geymir fortíðina
og safnar óskum,
mun vita
hvert skal leiða þig
og vídd hennar er önnur.
(Þóra Jónsdóttir).
Dísa mín. Við þökkum þér fyrir
löng og góð kynni.
Arndís og Jóna.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust
er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins
í bréfasíma 5691115, eða á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar
þar um má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki
yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega linulengd — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ÞÓRÐUR EINARSSON
fyrrverandi sendiherra,
verður jarðsunginn frá Neskirkju ( dag, mið-
vikudaginn 21. ma(, kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeir, sem vildu minnast hans, láti Kknar-
stofnanir njóta þess.
Karólína Hlíðdal,
Sigríður Þórðardóttir, Francis Worthington,
Þorvaldur Hliðdal Þórðarson, Sigurlaug Anna Auðunsdóttir,
Jóhannes Þórðarson, Arndís Inga Sverrisdóttir
og barnabörn.