Morgunblaðið - 22.06.1997, Blaðsíða 25

Morgunblaðið - 22.06.1997, Blaðsíða 25
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUDAGUR 22. JÚNÍ 1997 25 stílisti af gnðs náð. Það er íslensk- um bókmenntum óbætanlegur skaði að honum skyldi ekki gefast tóm til að skrifa meira. Hann var skáld réttlætisins. Það var hans hlut- skipti og þar skildi hann eftir sig þau verk sem munu geyma nafn hans um ókomna tíð. Við fráfall hans er mannlífið nú öllu litdaufara en áður, en þeir menn sem hafa gróðursett frækom vináttunnar í hugum annarra lifa um alla tíð. Kvenskörungnum og hetjunni, Elínu, sendi ég innilegustu samúðarkveðjur, sem og börnum þeirra. Ég hygg að það sé ekki of- mælt að Elín hafi ekki síður verið formaður fornfrægasta verkalýðs- félags landsins og hún var jafnan virkur þátttakandi í símtölum okkar Guðmundar með skarplegum og hárbeittum athugasemdum. I verkalýðsbaráttu sinni var Guð- mundur jaki fulltrúi lifandi fólks. Hann hafði innilegan vilja til að bæta kjör þess og beijast af krafti fyrir betra samfélagi. I samanburði við Jakann verða arftakar hans í verkalýðshreyfingunni aldrei annað en ísmolar. Ég held að ég hafi verið síðasti maðurinn sem varð þeirrar ánægju aðnjótandi að tefla skák við Guð- mund jaka. Þar kom baráttulund hans best í ljós. Hann sagðist nú eiginlega ekkert hafa teflt eftir að Albert vinur hans dó, og þess sáust nokkur merki á taflmennsku hans. En að aflokinni hverri skák sagði hann djúpri og sannfærandi röddu: „Næst skal ég taka þig.“ Nú er skák Guðmundar J. Guð- mundssonar lokið. Hann sigraði. Ég veit að í framtíðinni verður það svo að þá kemur mér hann í hug þegar ég heyri góðs manns getið. Hrafn Jökulsson. Frá því ég man eftir mér hefur Guðmundur J. Guðmundsson verið til staðar, óijúfanlegur hluti af landslaginu, nánast einsog Esjan. Og sú staðreynd mun reynast óhagganleg þrátt fyrir fráfall hans, að á síðustu áratugum hafa fáir talsmenn verkalýðshreyfingarinnar sett eins mikinn svip á sína samtíð og hann gerði. Allt frá því Guðmundur J. Guð- mundsson fór að láta til sín taka sem ungur maður hefur þjóðin aldr- ei velkst í vafa um hver Jakinn var. Og jafnvel eftir að heilsunni hrakaði virtist baráttuþrek hans óþijótandi og brennandi löngun til að hrinda fram þjóðfélagsbreyting- um launafólki til hagsbóta. Því fór fjarri að Guðmundur J. væri alltaf allra, jafnvel í eigin ranni, innan verkalýðshreyfingar- innar, enda fór hann iðulega ótroðn- ar slóðir. Fyrir bragðið gustaði oft hressilega um Jakann. En þannig vill það líka stundum verða með menn sem ekki vilja lognmollu og liggur á að láta hlutina gerast. ís- lensk verkalýðshreyfing þyrfti að eiga sem flesta slíka eldhuga. Hin síðari ár, eftir að ég tók við formennsku í BSRB, lágu leiðir okkar Gumundar J. Guðmundsson- ar oft saman og var jafnan gott að leita til hans. Að honum er nú mikill sjónar- sviptir. Reyndar er fráfall Guð- mundar J. í mínum huga enn mjög óraunverulegt og ég hef grun um að fyrir okkur mörg verði svo um langa hríð. í lifanda lífi var Guð- mundur J. Guðmundsson fyrirferð- armikill maður. Og minningin um Jakann mun lifa. Hún verður á sín- um stað, fyrirferðarmikil - einsog Esjan. Eiginkonu Guðmundar J. Guð- mundssonar og fjölskyldu votta ég mína dýpstu samúð. Ögmundur Jónasson. Guðmundur Joð, eitt helsta stór- menni íslenskrar verkalýðssögu, er skyndilega allur, allt of skömmu eftir að hann ætlaði að fara að hægja á, setjast við lestur fornbók- mennta og njóta langþráðra og verðskuldaðra frístunda. Sagnameistarinn segir ekki kím- inn fleiri mergjaðar sögur héma megin - og skvettir ekki lengur neftóbaki allt um kring eftir því sem nær dregur hámarki sögunnar. Slyngur samningamaður og verka- lýðsforingi leggur ekki lengur á ráðin um næstu skref í stöðugri baráttu fátæks fólks fyrir rétti sín- um og brauði. Blíður afí fær ekki lengur blik í auga þegar minnst er á börn og barnabörn. Elskandi eig- inmaður lygnir ekki lengur aftur augum þegar hann talar um Elínu sína sem var honum dýrari en nokk- uð annað. Guðmundur Joð var hjartahlýr maður - en bjó vitaskuld yfír þeim hæfileika að fara fínt með það þeg- ar honum þótti hæfa. Á bak við framhliðina var tilfinningalega við- kvæmur maður og sjálfsagt hefur sú staðreynd átt meiri þátt í að móta hann og marka hans kúrs meira en sósíalískir leshringar og rökræður um díalektíska efnis- hyggju. Samstaða Guðmundar með lítilmagnanum í samfélaginu var einlæg og afdráttarlaus. Trú hans á mannlega reisn var óendanleg. Fyrirlitning hans á þvermóðsku skrifræðiskerfisins og hverskonar snobbi var fullkomin. Reykvískt verkafólk var hans fólk og með hagsmuni þess í huga vann hann sitt ævistarf. Hver maður mætti vera fullsæmdur af að hafa unnið þó ekki væri nema brot af öllu því sem Guðmundur Joð kom til leiðar fyrir íslenskt verkafólk. Vandséð er hver fyllir það skarð. Skemmtilegasta verk sem ég hef tekið mér fyrir hendur var að skrá endurminningar Guðmundar jaka. Ég hafði áður heyrt hann segja fáeinar sögur í hóp blaðamanna og samheija á þingum Verkamanna- sambandsins og ASÍ - en að hann gæti sagt sögu um nánast hvert einast atvik lífs síns hafði ekki hvarflað að mér. Og þetta voru engar venjulegar sögur; lífið var endalaus og samansúrruð ævintýr og frásagnarlistin, herra minn trúr, - sjálfur Garcia Márquez hefði mátt hafa sig allan við. Vegna starfa erlendis get ég ekki fylgt góðum vini síðasta spöl- inn. Elínu, börnum þeirra og barna- börnum sendum við Dagmar hug- heilar samuðarkveðjur. Omar Valdimarsson. Mér brá er ég heyrði fráfall vinar míns Guðmundar J. Guðmundsson- ar. Að vísu er sagt að maður komi í manns stað, en með fráfalli Guð- mundar þykir mér skarð fyrir skildi, sem seint verður fyllt. Með örfáum, fátæklegum orðum, vil ég kveðja Guðmund. Óþarft er að rekja hreinskilni Guðmundar og baráttuvilja. Það þekkir þjóðin öll. Hann var einlæg- ur baráttumaður fyrir bættum kjör- um almennings í landinu. Hann var einnig sannur andstæðingur þeirrar tekjuskiptingar, sem fer vaxandi með þjóðinni, skiptingu í ríka og fátæka. Guðmundur var harður stuðningsmaður velferðarkerfisins. Með öðrum orðum, Guðmundur trúði því að þjóðinni í heiid farnað- ist best ef lífskjör væru tiltölulega jöfn, allir hefðu atvinnu og jafnræð- is væri gætt eins og frekast er unnt og þjóðfélagið viðurkenndi þá skyldu að sjá þeim farborða, sem af einhveijum ástæðum færu hall- oka í lífsbaráttunni. Guðmundur J. Guðmundsson hvikaði aldrei frá þessari sannfær- ingu sinni. Hann var henni trúr til dauðadags. I síðasta skiptið sem við hittumst stuttlega lýsti hann áhyggjum yfir öndverðri þróun. Við Guðmundur þekktumst lengi, en kynni okkar urðu ekki náin fyrr en á árunum 1989 og 1990. Þá var mönnum orðið ljóst, að ekki varð lengur búið við þá verðbólgu sem hafði geisað um áratuga skeið. Menn skildu loksins að hún þjónaði aðeins þeim, sem áttu fjármagn og gátu siglt á öldutoppnum, en gerði hins vegar þá fátæku fátækari. Þetta skildi Guðmundur manna best og var kappsmál að samstaða næðist um að ráða niðurlögum verð- bólgunnar en án þess þó að launa- menn einir greiddu herkostnaðinn. Vafalaust var þjóðarsáttin, sem náðist í upphafi árs 1990, mikilvæg- asta skrefið, sem hefur verið stigið í viðureigninni við verðbólguna. Ýmsir hafa viljað tileinka sér þá samningsgerð. Það er mikill mis- skilningur. Þjóðarsáttin var sameig- inleg verkalýðshreyfingu, atvinnu- rekendum og ríkisvaldi. Fáir vita hins vegar hve stóran þátt Guð- mundur J. Guðmundsson átti í gerð þjóðarsáttarinnar. Sem forsætis- ráðherra kom ég mjög nálægt samningsgerðinni og átti marga trúnaðarfundi með forustumönnum verkalýðshreyfingar og atvinnurek- enda. Að öllum ólöstuðum reyndust mér einna mikilvægastir fundir með Guðmundi J. Guðmundssyni. Ég leitaði tíðum ráða hjá Guðmundi og fékk ég þau ætíð umbúðalaust, enda var Guðmundur sérstaklega ráðhollur maður. Hjá Guðmundi fékk ég að vita hvað launamenn gátu þolað og hveijar væru þær lágmarkskröfur á hendur ríkis- valdsins, sem fullnægja yrði, ef þjóðarsáttin ætti að nást. Þessir viðræðufundir okkar Guð- mundar voru ekki haldnir fyrir framan ijölmiðla. Við kusum báðir að halda þeim leyndum, ekki vegna þess að eitthvað væri athugavert við fundi okkar. Við óttuðumst hins vegar, að viðræður okkar kynnu að skapa tortryggni, sem oft getur spillt góðu máli. Frá þessum árum hélst góð vin- átta okkar Guðmundar. Hann heim- sótti mig m.a. á skrifstofu mína í Seðlabankanum og kvaðst þá í fyrsta sinn hafa stigið inn fyrir dyr þessa musteri fjármagnsins. Við áttum þá eftirminnilegar umræður um daginn og veginn en ekki síst um þær miklu og, að sumu leyti, alvarlegu breytingar, sem eru að verða í þjóðmálum. Fyrir síðustu áramót hitti ég Guð- mund á förnum vegi. Hann kvaðst þá ætla að líta inn til mín öðru sinni. Af þeim fundi verður því miður ekki, a.m.k. ekki í þessu lífi. Ég lýk þessum fátæklegu orðum með því að þakka Guðmundi hans mikla starf í þágu alþýðufólks í landinu og okkar góðu kynni. Ég votta eftirlifandi eiginkonu Guð- mundar, Elínu og fjölskyldu dýpstu samúð okkar Eddu. Steingrímur Hermannsson. SJÁ BLS. 32 Sambandið ergXg Nú er sannarlega rétti tíminn að fá sér GSM-farsíma, þráðlausan síma og venjulegt símtæki því Siemens símarnir hafa aldrei verið á betra verði en nú. ... með Siemens símtækjum! GSM-FARSIMINN Einstaklega léttur (165 g), þunnur (16/22 mm) og meðfærilegur farsími. Hljómgæðin í S6 eru framúrskarandi Nú á ótrúlegu júnítilboðsverði: 29.900 fcr. stgr. MtmXTTmitu ÞRÁÐLAUST SÍMTÆKI Sérlega skemmtilegt, létt og meðfærilegt þráðlaust símtæki með skjá og laust við allar truflanir. Langur endingartími rafhlöðu. Svo þægilegur að þú skilur ekki hvernig þú komst af án hans. DECT-staðall. Nú á júnitilboðsverði, 19.900 fcr. stgr. EUROSET 8 0 5 / 8 1 5 / 83 5 AFBURÐA SIMTÆKI Nýjasta útgáfan frá Siemens af þessum einstaklega þægilegu og traustu símtækjum. Hönnun og framleiðsla í sérflokki. s Skjár, hátalari, spólulaus símsvari, skammval, P hraðval, séraðgerðir Pósts og síma, forritanleg hringing, fjölbreytt litaúrval o.s.frv., o.s.frv. Tilvalin símtæki jafnt fyrir heimili og fyrirtæki. Verö frá 3.S70 fcr. Og rúsínan í pylsuendanum: ÞRÁÐLAUSAR ISDN-SÍMSTÖÐVAR frá Siemens. Hvað viltu hafa það betra? Umboðsmenn um land allt. SMITH& NORLAND Nóatúni 4 • Sími 511 3000 Heimasíða: www.tv.is/sminor
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.