Morgunblaðið - 24.07.1997, Blaðsíða 37

Morgunblaðið - 24.07.1997, Blaðsíða 37
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR FIMMTUDAGUR 24. JÚLÍ 1997 37 _ ........ ' ' '■■■■• • m*' STEINGRÍMUR PÉTURSSON + Steingrímur Pétursson, Garðstöðum, fæddist á Litlabæ í Skötufirði 20. september 1924. Hann lést á heimili sínu 28. júní síðast- liðinn. Foreldrar hans voru, Pétur Finnbogason, bóndi á Hjöllum, f. 2. maí 1894, d. 22. apríl 1990, og Stefanía Jensdótt- ir, ættuð af Snæ- fjallaströnd, f. 5. ágúst 1893, d. 22. apríl 1972. Systkini Steingríms eru: Hallgrímur (látinn), Finnbogi (látinn), Jens Steinn (dó ung- ur), Sigrún og Hulda tvíburar, Jens, Kristján og Helga. Steingrímur kvæntist Vilborgu Ólafsdóttur frá Garðstöðum f. 10.10. 1940. Þau eignuðust fjögur börn. Þau eru: 1) drengur, f. 12.6. 1960, d. 17.6. 1960. 2) Guðrún, f. 7.1. 1964, sambýlis- maður Jóhann Snorri Arnarsson, f. 15.4. 1960. 3) Þorbjörn, f. 4.8. 1967, sambýlis- kona Guðfinna Birna Guðmundsdóttir, f. 22.5. 1966, börn þeirra eru Brynjar Örn og Rakel. 4) Pétur, f. 21.12. 1976. Útför Steingríms fór fram frá Ögurkirkju 5. júlí. Látinn er Steingrímur Pétursson bóndi á Garðstöðum, tæplega 73 ára að aldri. Steingrímur ólst upp hjá foreldr- um sínum á Hjöllum í stórum systkinahóp, við hin ýmsu störf til sjós og lands. Hjallar hafa alltaf verið talin heldur kostarýr jörð, og því byggðist afkoma fólks þar ekki síður á sjávargagni en landbúnaði, eins og raunar má segja um flest býli í Skötufirði, enda þótt stundum væri Skötufirði líkt við handraðann í „Gullkistu Vestíjarða" eins og ísafjarðardjúp var stundum nefnt. Slík var fiskisæld þessa fjarðar, rómuð hér áður fyrr, áður en fiski- gengd í Djúpið datt niður upp úr 1960-70. Bæjarstæðið á Hjöllum er án efa eitt hið sérkennilegasta á Vestfjörð- um, og jafnvel þótt allt landið sé tekið með. Bærinn svo að segja í miðri snarbrattri fjallshlíð, land- kostir mjög takmarkaðir, og sjávar- gatan brött og stórgrýtt. Má geta nærri að ógreiðfært hafi verið í myrkri, sleipu og snjóófærð að klöngrast niður „Hjallabakkana", þegar hyggja skyldi að sjóferð. Þetta létu þeir Hjallafeðgar sig þó hafa og æðruðust hvergi. Sjórinn var sóttur af miklu kappi meðan fiskur gekk í Djúpið og Skötufjörð- inn. Steingrímur kynntist þannig, þegar í æsku, fangbrögðum náttúr- unnar og lét ekki deigan síga. Steingrímur fór snemma að „fara til sjós“ i nálægum verstöðvum þar sem skilyrði voru betri og allar að- stæður allt aðrar með tilkomu nýrr- ar tækni hins nýja tíma. Menn réðu sig þá á „stóru bátana“, og allar stærðir af skipum og togurum. Var hann alls staðar talinn afburða verkmaður við öll sjóverk og eftir- sóttur af aflaskipstjórum. Steingrímur var smiður ágætur, hugvitsmaður á margan hátt. Má nefna sem dæmi þar um, að hann virkjaði litla lækjarsprænu sem rann niður Hjallabakkana, til ljósa, sem veittu ljósi og birtu í öll hús á Hjöllum, meðan hann bjó þar. Gefið má telja að þetta hafi verið eitt minnsta raforkuver sem byggt hef- ur verið á íslandi, og sýnir vel að mjór er mikils vísir. Sveitungar Steingríms nutu oft hugkvæmni hans og útsjónarsemi, enda var hann hjálpsamur og greið- vikinn nágrönnum sínum, og vin- sæll hjá öllum sem hann kynntist. Hann fór ekki að hlutunum með neinum asa eða írafári, en lét hag- kvæmni og hugvit ráða meiru en að böðlast áfram með látum. Kona Steingríms var Vilborg Ól- afsdóttir frá Garðstöðum í Ögur- hreppi. Foreldrar hennar voru Olaf- ur Jónsson og Guðrún Hansdóttir, ættuð úr Skjaldarbjamarvík á Ströndum. Fluttu þau að Garðstöð- um árið 1946. Þau áttu saman 14 börn, og em 12 þeirra á lífi. Komu þau börnum sínum vel til manns, enda þótt efnin væm ekki alltaf umfram brýnustu þarfir, eins og nærri má geta með þennan stóra barnahóp á heldur kostalítilli jörð. Sambúð íjölskyldunnar var alltaf góð og samheldni í besta lagi. Þau hjón em nú bæði látin, áttu þau heima á ísafirði síðustu árin. Eftir að Ólafur og fjölskylda hans fluttu til ísafjarðar, fluttu Stein- grímur og hans fólk að Garðstöðum og bjuggu þar þar til Steingrímur andaðist. Síðustu árin var hann mjög heilsutæpur, og mæddu þá bústörfin mest á húsmóðurinni, sem leysti þau af hendi með mestu prýði, enda var hún og er mesta þrifnað- ar- og myndarkona í öllum sínum verkum. Heimilislíf og heimilisbrag- ur þeirra var með ágætum. Steingrímur var alla tíð sjálf- stæður í skoðunum og vildi einskis manns handbendi vera, enda var hann alltaf vel bjargálna, og sá sér og fjölskyldu sinni vel farborða. Vilborg kona hans studdi hann líka með ráðum og dáð og var sambúð þeirra með ágætum. Við sveitungar Steingríms þökk- um honum samfylgdina gegnum árin og vottum eftirlifandi eigin- konu hans, börnum, og öðrum ætt- ingjum innilega samúð okkar allra. Baldur Bjarnason. Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvu- sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld I úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins f bréfasfma 5691115, eða á netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíð- um. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega ltnulengd — eða 2.200 slög. Höfundar eru beðnir að hafa skímarnöfn aín „„ „un afnftnnfni undir vreinunum. LEQSTEMAR Marmari ♦ Granít ♦ Ðlágrýti ♦ Gabbró íslensk framleiðsla Sendum myndalista MOSAIK Hamarshöfði 4 - Reykjavik sími: 587 1960 -fax: 587 1986 LOFTUR S. LOFTSSON + Loftur Sigurður Loftsson, bóndi og tónlistarkennari, var fæddur á Sandlæk í Gnúp- verjahreppi 5. apríl 1937. Hann lést á Landspítalanum 18. júní síðastliðinn og fór útför hans fram frá Stóra-Núpskirkju í Gnúpveijahreppi 28. júní. Góður vinur okkar er genginn. Eftir langa og stranga baráttu kvaddi Loftur í Breiðanesi í hörpu- lok. Við áttum því láni að fagna að kynnast fjölskyldunni í Breiðanesi, þegar við settumst að í Laugarási fyrir hartnær aldarfjórðungi. Vinátta þeirra hefur verið okkur dýrmæt, vinátta sem aldrei hefur borið skugga á og hefur haldist, þótt síðar yrði lengra á milli heimila okkar. Við komumst fljótlega að því, að þetta var engin venjuleg fjölskylda. Loftur, bóndinn ungi, sem hafði ásamt Nönnu, konu sinni, reist ný- býlið Breiðanes úr landi Sandlækjar hafði lamast í slysi, en í stað þess að gefa búskapinn upp á bátinn og flytja á mölina fór Loftur í nám, sem gæti nýst honum heima. í uppsveit- um Árnessýslu er rík tónlistarhefð, fjölskylda Lofts er mjög músíkölsk og lá því beint við að hann færi i tónlistarkennaranám. Tóku hjónin sig upp með dæturnar sínar ungu og dvöldust um sinn á höfuðborgar- svæðinu meðan Loftur stundaði nám sitt. Leið þeirra lá síðan aftur heim í Gnúpveijahrepginn og var það mik- ill fengur fyrir Árnessýslu, að Loftur skyldi snúa til heimahaga sinna. Loftur helgaði tónlistinni krafta sína sem tónmennta- og tónlistar- kennari, stofnandi kóra og kórstjóri. Hann var mjög metnaðarfullur í þessum störfum ölium og hafa hundruð barna og fullorðinna notið góðs af kennslu hans, kórastarfi og tónlistariðkun allri. Allt sem snerti tónlist lék í huga hans og höndum. Hann útsetti fjölda laga, samdi gull- falleg lög og orti ljóð við lög sín og annarra. Ótrúlegt var hve miklu hann kom í verk, því vinnudagurinn var langur og ferðir oft erfiðar milli skóla og heimilis. Hann var mjög harður við sjálfan sig og kvartaði_ aldrei, þótt oft væri hann þjáður. í hans huga var orðið uppgjöf ekki til. Loftur var bóndi í þess orðs bestu merkingu. Hann unni jörð sinni og sveit og naut þess að vinna við bú- störfin. Það var stórkostlegt að sjá þessa samheldnu og duglegu fjöl- skyldu að störfum og leik. En hann stóð ekki einn. Nanna, konan hans, hefur verið einstakur lífsförunautur. Stillt og æðrulaus hefur hún staðið sem klettur við hlið manns síns i búskapnum, í tónlistinni og í veikind- um hans til hinstu stundar. Börn þeirra fimm eru mannkostafólk og bera foreldrum og uppeldi fagurt vitni. Að leiðarlokum leita ótal minning- ar á hugann. Samvera á hátíða- stundum í lífi okkar, þar sem Loftur spilaði og leiddi söng. Ferðir á fjöll, þar sem áð var í grænni tó við læ- kjarnið og fuglasöng. Þórsmörk, Hagavatn, Gæsavötn, Herðubreiðar- lindir, Einhyrningur og ótal perlur í óbyggðum, þar sem við áttum saman ógleymanlegar stundir. Þegar við heimsóttum Loft á sjúkrahús snemma í vor var rætt um að skreppa inn í Þórsmörk í sumar og tjalda þar í góðri laut. En við munum ekki tjalda saman að sinni. _ Góðir vinir gefa af auðlegð hjarta síns. það gerði Loftur. Við þökkum honum samfylgdina og minnumst hans með þökk og virðingu. Við sendum þér, kæra Nanna og ykkur bömunum og fjölskyldunni allri innilegar samúðarkveðjur. Jósefína, Guðmundur, Sigurður Hrafn, Helga Salbjörg, Sigurður Torfi. lísa r 3ifl t Its J L S( JCL- iórh öfða sfn 17, vlð G íii 567 484 ulUnhr 4 ú, Okkar menn, féiag fréttaritara Morgunblaðsins, og Morgunblaðið efndu til samkeppni um bestu Ijósmyndir fréttaritara frá árunum 1995 og 1996. í Sveitasetrinu á Blönduósi hefur verið komið upp sýningu á þeim myndum sem dómnefnd taldi bestar. Myndefnið er fjölbreytt og gefst því kostur á að sjá brot af viðfangsefnum fréttaritara Morgunblaðsins sem eru um 100 talsins og gegna mikilvægu hlutverki í fréttaöflun blaðsins á landsbyggðinni. Sýningin stendur til föstudagsins 31. júlí og er opin á afgreiðslutíma Sveitasetursins. Myndirnar á sýningunni eru til sölu.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.