Morgunblaðið - 10.10.1997, Blaðsíða 39

Morgunblaðið - 10.10.1997, Blaðsíða 39
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUK ÍO. OKTOBER 1997 39 QO MINNINGAR ODDNYJONA KARLSDÓTTIR + Oddný Jóna Karlsdóttir var fædd í Hænuvík 23. janúar 1906. Hún lést á Hrafnistu í Reykjavík 26. sept- ember síðastliðinn. Foreldrar hennar voru Karl Hinrik Kristjánsson, f. á Kvígindisfelli í Tálknafirði 27.11. 1874, d. á Patreks- firði 14.11.1956, og Mikkalína Guð- bjartsdóttir, f. í Kollsvík, 29.9. 1870, d. á Patreksfirði 29.4. 1956. Karl og Mikkalína bjuggu fyrst í Vesturbotni, þá i Hænu- vík en frá 1907-1950 á Stekkj- armel í Kollsvík. Systkin Oddnýjar voru: Andrés Teitur, f. 1901, bóndi og sjómaður, fyrst í Kollsvík síðar á Patreks- firði, Anna Halldóra, f. 1903, saumakona í Kópavogi, Líka- frón, f. 1904, dó ungbarn, og Matthías, f. 1908, verkamaður í Keflavík. Öll eru systkinin látin. Oddný giftist 11.3. 1928 Þór- arni Guðmundi Benediktssyni sjómanni, f. 8.6.1904 á Patreks- firði, d. 7.10. 1966 í Reykjavík. Foreldrar hans voru Benedikt Sigurðsson, skipstjóri á Pat- reksfirði, f. í Vesturbotni, og Elín Sveinbjarnardóttir, f. í Tungu í Tálknafirði. Oddný og Guðmundur bjuggu allan sinn búskap á Patreksfirði. Síð- ustu 12 árin dvaldi Oddný á Hrafnistu í Reykjavík. Börn Oddnýjar og Guð- mundar: Ingibjörg, f. 13.1. 1929, búsett í Reykjavík, gift Ólafi D. Hansen. Eiga þau fjögur börn, sex barna- börn og eitt barna- barnabarn. Krist- ján Jens, f.18.7. 1930, búsettur i Reykjavík, giftur Solveigu Mar- gréti Þorbjarnardóttur. Eiga þau tvö börn og sex barnabörn. Benedikt Erlingur, f. 23.9. 1939, búsettur á Akranesi, gift- ur Sigurlaugu Jónsdóttur. Eiga þau þrjú börn og fjögur barna- börn. Fósturdóttir er Kristín Henríetta Andrésdóttir, f. 21.2. 1949, búsett í Reykjavík, gift Ingimundi Jónssyni. Eiga þau fjögur börn og tvö barnabörn. Oddný og Guðmundur voru lengi með búskap sem Oddný annaðist mest. í áratugi, fram undir áttrætt, vann hún í frysti- húsum á Patreksfirði. Hún var einn af stofnendum Slysavarna- deildarinnar Unnar og var þar heiðursfélagi. Útför Oddnýjar Jónu fer fram frá Áskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30. Það er aðeins eitt sem við getum verið viss um í þessum heimi og það er að eitt sinn skulu allir menn deyja og einmitt í dag er hún amma mín kvödd í síðasta sinn. Eftir 91 farsælt ár hefur hún yfirgefið þetta tilverustig og fagnar eflaust að hitta afa aftur. Þeir sem eftir lifa eru fullir söknuðar en vita vel að svefninn langi var það sem hún beið eftir í lokin. Ég hafði lítil samskipti við hana ömmu þegar hún bjó á Patreks- firði, en eftirvæntingin var því meiri er hún flutti loks að Hrafnistu í Reykjavík fyrir 12 árum. Sú eftir- vænting sveik mig ekki því þarna eignaðist ég góða vinkonu sem allt- af var gaman að heimsækja og þiggja hjá súkkulaði og kók eða shenytár. Ég man ekki þau jól eða afmæli að ekki væru hosur eða vettlingar ásamt súkkulaðimola í einum pakka. Síðar nutu dætur mínar þeirrar ánægju að opna slíka pakka og minnast þær þess oft. Er þær tóku að eldast fóru þær sjálfar til ömmu löngu á Hrafnistu til að panfa sokka í réttum litum og stærðum. Seinni árin saumaði hún líka út og voru þau handverk ekki síðri en ptjónaskapurinn. Á Hrafnistu líkaði henni vistin vel. Hún var ánægð með allan þann aðbúnað sem hún bjó við. Ekki síst félagsskapinn sem hún hafði lengst af í handavinnustofunni sem og öðrum stöðum. Þegar hún varð ní- ræð átti öll fjölskyldan ánægjulegan dag saman í Keflavík. Þarna var stór og myndarlegur hópur saman kominn til að heiðra ömmu. Á jólum og páskum var hefð fyr- ir að amma, fjölskylda mín og Þór bróðir með sína fjölskyldu hittumst heima hjá mömmu og pabba og gerðu þessar eftirminnílegu stundir þessara fjögurra ættliða sérstak- lega nánar. Hún amma var ekkert allt of ræðin á sínum efri árum en þær sögur sem hún sagði voru hnyttnar og skemmtilegar. Hún hafði valdsmannslega framkomu sem vakti virðingu fólks. Elsku amma, ég kveð þig nú með söknuð í hjarta og vona að þér líði vel þar sem þú ert. Alltaf er erfitt að sjá á eftir ástvini en ég veit að þinn tími var kominn. Hve undur hægt vaggast bátur þinn við landsteina eigin bemsku. í mjúkum silkispegli, bak við langa ævi, horfist þú í augu við litla telpu, slegið hár hverfist í leik smárra fiska, í sólskini fljúga þeir á gullnum vængjum inní laufgrænan skóg. (Jón úr Vör.) Þrúður Jóna. Elsku amma. Nú ertu farin frá okkur. Ein- hvern veginn fínnst mér að þú haf- ir átt að vera endalaust með okkur hér í þessu lífi. Þú sem alltaf hefur verið svo fastur punktur í lífi mínu að það er erfitt að hugsa framtíðina án heimsókna til þín á Hrafnistu þar sem þú hefur búið undanfarin 12 ár. Mér finnst svo stutt síðan þú fluttir suður og ég kom fyrst að heimsækja þig. Við fórum þá saman í bæinn, þú 80 ára og ég 24 ára, fórum á búðarrölt og svo að fá okkur pizzu á eftir. Það var ekki . seinasta bæjarferðin okkar saman og ailtaf var ég jafn stolt af að eiga ömmu sem gaman var að fara og gera ýmislegt með og ekki var kyn- slóðabilinu fyrir að fara. Þegar ég var lítil var það ósjald- an að ég sagðist vorkenna þér svo að sofa „ein“ um jólahátíðina, um páska og helgar að ég fékk að sofa hjá þér. Það var nú ekki vorkunn- semin ein sem rak mig til þess. Ég er hrædd um að ég hafi bara notið þess svo að vorkunnsemin hafi ver- ið notuð sem yfirskin. Þú varst heill hafsjór af fróðleik og ég held ég hafi bara verið 8-9 ára þegar ég var búin að lesa allar Aldirnar hjá þér. Mest þótti mér gaman að lesa Öldina okkar og spjalla svo við þig um þá atburði sem þú gast sagt mér meira um. Þá varstu í essinu þínu sem oftar þegar þú gast miðlað af reynslu og minning- um liðinna atburða. Mér þótti heldur ekki slæmt að fá bita af brúnu súkkulaðikökunni, sem ég finn núna bragð af kreminu á 5 munninum, fyrir háttinn. Fá að lesa eins lengi og ég vildi eða gat og sofa svo út daginn eftir. Það eru óteljandi fætur og hend- ur sem hafa fengið hlýju frá vetti- ingunum og sokkunum sem þú hefur pijónað í gegnum árin. Eg minnist þín alltaf með pijónana alla tíð þegar stund gafst til að taka þá upp. Alltaf voru þeir með í töskunni þegar þú fórst út, ef ske kynni að þú stoppaðir einhvers staðar mátti ekki minna vera en að nota tímann til að pijóna. Núna seinni árin fórstu svo að sauma púða sem við í fjölskyldunni erum stolt af að eiga. Þú varst vinnusöm og í dag eiga eflaust margir erfitt með að ímynda sér sjálfa sig vinna í frysti- húsi til 77 ára aldurs, en svona varst þú alla tíð, alltaf að. Lífsbaráttan hjá þér hefur t Móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma og langalangamma, INGVELDUR ÁGÚSTA JÓNSDÓTTIR, Grund, Hringbraut 50, veröur jarðsungin frá Dómkirkjunni mánu- daginn 13. október kl. 13.30. Gísli Guðmundsson, Hulda Ragnarsdóttir, Guðrún Guðmundsdóttir, Klemenz Jónsson, Jóhann Guðmundsson, Laufey Hrefna Einarsdóttir, ömmubörn, langömmubörn og langalangömmubörn. t Faðir okkar, tengdafaðir og afi, JÓNAS GEIR JÓNSSON fyrrv. kennari, Húsavfk, verður jarðsunginn frá Húsavíkurkirkju laugar- daginn 11. október kl. 10.30. Olga Jónasdóttir, Gunnur Jónasdóttir, Bergsteinn Karlsson og barnabörn. Heimir Danfelsson, Guðjón Bjarnason, eflaust verið hörð eins og hjá mörg- um af þinni kynslóð, það sýndi allt þitt fas. Ég naut þeirra forréttinda sem barn að kynnast mjúku hlið- inni á þér og þakka fyrir það. Alla tíð minnist ég þín gefandi, maður fór aldrei tómhentur frá þér. Ekki um annað að ræða en þiggja eitt- hvert smáræði, annaðhvort eitt- hvað í svanginn, sokkapar eða vettlinga. Núna seinustu árin hefur hún Aida mín alltaf byijað að nefna það að hún væri svöng um leið og við komum í heimsókn til þín, vit- andi af sælgætisskálinni og ískex- inu inni í ísskáp. Þú vissir alltaf hvað klukkan sló og rauða skálin var dregin fram og við nutum gest- risni þinnar. Það er sárt að kveðja þá sem manni þykir vænt um, en ég held að hvíldin hafi verið kærkomin hjá þér, skrokkurinn orðinn lélegur og þú ekki sú manngerð sem maður sér rúmliggjandi ósjálfbjarga. Það eru ekki nema tvær vikur síðan ég og Alda komum til þín og þú spurðir hana hvort hún væri ekki að verða 7 ára í næstu viku. Svona varstu alltaf, fylgdist með stórum og smáum atburðum af miklum áhuga. Elsku amma mín, ég þakka fyr- ir allt sem þú hefur verið mér í lífinu og kveð þig stolt fyrir að bera nöfnin ykkar afa. Þín, Guðný. Eitt er það sem enginn getur flúið, það er dauðinn. Hann er eins sjálfsagður og lífið sjálft. Ekki ótt- aðist hún amma mín dauðann, tal- aði reyndar lítið um hann, sagðist taka honum eins og sjálfsögðum hlut þegar þar að kæmi. Hún naut bara lífsins, hélt góðri heilsu nán- ast fram á síðasta dag þótt hún væri komin á 92. aldursár. Amma ólst upp í Kollsvík i stór- brotinni náttúru og hefur það sjálf- sagt mótað hana mikið. Þegar hún var að alast upp var margmenni í Kollsvík og flestir náskyldir svo fólkið þar var eins og ein stór fjöl- skylda. Ég held að óvíða hafi fólk verið tengt jafnsterkum böndum sem aldrei rofnuðu, þegar verið var að tala um nágranna og frændfólk var eins og verið væri að tala um systkin. Þarna blómstraði menn- ing og fólk óvenju víðiesið. Að alast upp í slíku samfélagi er gott vegarnesti fyrir lífið enda var amma ósérhlífin og vandvirk. Hún ólst upp við venjuleg störf, sat yfir kvíaám í Hænuvík, suður til Reykjavíkur í vist og í fiskvinnu á Patreksfjörð, þar sem leiðir ömmu og afa lágu saman. Eftir að ég varð fullorðinn fór ég margar ferðir með ömmu á æskuslóðirnar þar sem hún upplifði % sín æskuár og lét mig njóta í frá- sögn sinni. Þar var hún í essinu sínu, gleymdi sér í sögum frá skautaferðum, spilum, leikjum og hápunkti alls, undirbúningnum fyr- ir jólin og jólaskemmtuninni í Koll- svík. Stekkjarmelur er í miðri vík- inni og þar var síminn og þar var útvarpið svo fólk safnaðist oft sam-- an þar. Ekki voru auðæfi á Stekkj- armel en aldrei sagðist amma hafa verið svöng eins og svo margir á hennar aldri voru á barnsaldri. Það var alltaf til nóg af fiskmeti í Kolls- vík. í frásögnum hennar kom fram hve eftirtektin og minnið var gott. Hún sagði mér frá ferðalagi sem hún fór á Rauðasand til að heim- sækja frænkur sínar sem ungling- ur. Hún gat lýst öllu í smáatriðum og rakið smtöl sem hún hlustaði á í ferðinni, enda var þetta stórt ferðalag í hennar huga. Hún fór ekki að ferðast neitt fyrr en hún • flutti suður. Ég naut þeirra forréttinda aó J~ kynnast ömmu betur en flestir þar t sem ég var hjá henni á veturna eftir að afi dó. Hún sýndi ekki oft tilfinningar sínar og var lítið fyrir að veita blíðu en þó naut ég henn- ar, einnig húmorsins sem hún hafði nóg af. Amma skuldaði aldrei nein- um neitt, átti helst ekki ógreiddan reikning heima yfir nótt og svaraði vel fyrir sig og lítilmagnann ef henni fannst að þeim vegið. Hún naut þess frekar að gefa en þiggja. Ótal minningar hrannast újf^r, margt sem hún trúði mér fyrir, en eftir stendur minningin um ömmu sem mundi allt, lét sig varða allt sem snerti náttúruna og umhverf- ið, ömmu sem fylgdist vel með öllu sínu fólki og var stolt af því, ömmu sem var ánægð með allt og lifði í sátt og samlyndi við alla. Blessuð sé minning hennar. Daníel. J ■1 t Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur hlý- hug og samúð við andlát og útför eiginmanns mins, föður okkar, tengdaföður og afa, GÍSLA WfUM HANSSONAR, Holtsgötu 12, Sandgerði. Sigurlína Sveinsdóttir, Sveinn Hans Gíslason, Helga Hrönn Ólafsdóttir, Jónfna S. Gísladóttir, Ragnar Antonsson, Daði Gíslason og barnabörn. + Hjartans þakkir til ykkar allra, sem sýndu okkur samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar, VALBORGAR HJÁLMARSDÓTTUR fyrrum húsfreyju á Tunguhálsi. Sérstakar alúðarþakkir til starfsfólks Sjúkrahúss Skagfirðinga, deildar II, fyrir frábæra umönnun. , Auður Guðjónsdóttir, Garðar V. Guðjónsson, Guðsteinn V. Guðjónsson, Hjálmar S. Guðjónsson, Stefán S. Guðjónsson, Guðbjörg Felixdóttir, Sigurlaug Gunnarsdóttir, Björk Sigurðardóttir, Þórey Helgadóttir, María Ásbjörnsdóttir, barnabörn, langömmubörn og langalangömmubörn.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.