Morgunblaðið - 30.05.1998, Blaðsíða 14

14 D LAUGARDAGUR 30. MAÍ 1998
MORGUNBLAÐIÐ
UNNUR fór íprufu-hárgreiðslu til Ellu á hárgreiðslustofunni Lúðvík XVI. JÖKULL þvoði og bónaði brúðarbílinn af stakri natni á fimmtudeginum. SIGURÐUR Sigurðsson í Sólblóminu a
Hver man ekki eftir því þegar Morgunblaðið greindi frá því að ungur
maður hefði birt unnustu sinni bónorðið á stóra auglýsingaskiltinu á
Kringlunni. Eftir að honum hafði tekist að sannfæra hana um að honum
væri full alvara tók hún bónorðinu og giftingin fór fram 9. maí sl. Unnur
Halldórsdóttir segir að eini gallinn hafi verið að dagurinn hafi liðið
alltof fljótt. Brúðkaupið hefði helst þurft að standa í viku.
HIN nýgiftu hjón gáfu góðfúslegt
leyfi tíl þess að greint yrði frá undir-
búningi brúðkaupsins í máli og
myndum. Þegar til átti að taka kom í
Ijós að eðlilegt væri að rekja söguna
lengra aftur. Ekki aðeins að
bónorðinu heldur því hvernig Unnur
og Jökull kynntust bjart vorkvöld
árið 1995. „Ég sá að símsvarinn
blikkaði þegar ég kom heim
úr vinnunni seint að kvöldi
19. maí. Á símsvaranum
sagði ókunn karlmannsrödd:
„Unnur, ég heiti Jökull. Ég er
í heimsókn hjá Völlu, frænku
þinni. Við vorum að skoða
myndir af ykkur saman í
Munchen. Mig langar svo til
að kynnast þér - viltu hringja
í mig?“ Ég hugsaði náttúrlega
með mér að maðurinn væri
illa klikkaður og fór svo að
sofa,“ segir Unnur hiæjandi
þegar hún rifjar upp aðdrag-
andann að því að þau Jökull
fóru að draga sig saman.
Daginn eftir hringdi Valla,
frænka Unnar, í hana. „Valla
spurði mig hvort ég væri búin
að hringja í Jökul. Ég neitaði
því og tók því fjarri að ég færi
að leggja lag mitt við jafn ör-
væntingarfullan piparsvein.
Nú líður og bíður og Valla
hringir í mig aftur til að spyrja
mig hvort ég vilji koma út
með sér helgina á eftir. Mér
leist í fyrstu ágætlega á að
fara með henni út. Eftir að
hún sagði mér að fleiri
myndu slást í hópinn, Maja
og Óðinn, kunningjar hennar,
og ef til vill Jökull fóru að renna á
mig tvær grímur. Að endingu ákvað
ég hins vegar að láta slag standa
enda var ég að drepast úr forvitni.
Ég hitti Jökul og við urðum fljótt hin-
ir mestu mátar. Ekki spillti heldur að
blóm tóku að streyma til mín í vinn-
una,“ segir Unnur og tekur fram að
sagan sé alls ekki búin.
„Ég brann lengi I skinninu að fá að
vita hvað hefði rekið Jökul til að tala
inn á símsvarann og stundi spurn-
ingunni loks upp um haustið. Jökull
sagðist ekki vita hvað ég væri að
tala um og kannaðist hvorki við að
hafa séð myndina af okkur Völlu né
að hafa talað inn á símsvarann.
Smám saman rann upp fyrir okkur
Ijós og með bellibrögðum tókst okk-
ur að fá Völlu til að viðurkenna að
Maja og Óðinn hefðu komið í
heimsókn til hennar, séð myndina af
okkur Völlu og Óðinn talað inn á
símsvarann. Ég þekkti auðvitað ekki
röddina og hafði ekki eina mínútu í
þrjá mánuði efast um að Jökull hefði
talað inn á símsvarann."
Opinbert
bónorð
Unnur og Jökull fluttu saman og
hann bað hennar, eins og frægt er
orðið, 22. nóvember einu og hálfu ári
síðar. „Ég bauð henni í bíltúr tveimur
dögum eftir afmælið hennar og tók
einn nágranna okkar með. Hann var
með myndbandsupptökuvél og ég
sagði Unni að við þyrftum að koma
aðeins við til að taka svolítið upp.
Hún tók því vel og við stöðvuðum
þílinn niður við Kringlu. Við vorum að
rabba saman og ég sagði að hún
skyldi fylgjast vel með Ijósaskiltinu,"
segir Jökull og Unnur skýtur inn í að
hún hafi haldið að Jökull væri að
vekja athygli hennar á frumlegri
auglýsingu en því fór fjarri. „Allt í einu
blasti við mér á Ijósaskiltinu „Elsku
Unnur mín - til hamingju með
daginn" og á næstu flettimynd
„Viltu giftast mér - þinn Jök-
ull.“ Á myndbandinu sést
reinilega hvað ég var forviða.
g var viss um að Jökull væri
ekki með öllum mjalla þar sem
hann kraup fyrir framan mig í
snjónum og beið eftir svari.
Smám saman áttaði ég mig og
spurði í gríni hvort hann væri
búinn að biðja foreldra mína
um hönd mína og hann játti
því og sagðist hafa beðið mín í
bundnu máli. Nú gat ég ekki
annað en hlegið og játast hon-
um,“ segir Unnur og Jökull
bætir við til skýringar á því að
bónorðið hafi ekki farið fram á
afmælisdeginum að Unnur hafi
verið við nám í rekstrarfræði á
Bifröst.
Vegna námsins og fæðingar
frumburðarins, Halldórs Páls,
4. júní í fyrra, var giftingunni
frestað þangað til 9. maf. „Við
byrjuðum á því að tala við sr.
Sigurð Helga Guðmundsson,
sóknarprest I Víðistaðakirkju í
Hafnarfirði, um mánaðamótin
nóvember og desember. Hann
hefur séð um flestallar kirkju-
legar athafnir í fjölskyldunni
minni og tengdist okkur persónuleg-
um böndum eftir að foreldrar mínir
létust árið 1990. Ég man að á leiðinni
vorum við að hugsa um að snúa við
af því að við værum að koma allt of
snemma. Sú var hins vegar ekki
raunin því að þegar við komum og
sögðumst ætla að bera fram sér-
staka ósk sagðist Sigurður vera
hræddur um að erfitt yrði að liðsinna
okkur enda væru allar helgar upp-
teknar ár fram í tímann. Hann vildi
samt vita hvaða helgi við værum að
hugsa um og þegar við sögðumst
vera að hugsa um 9. maí, afmælis-
TVÆR blómarósir hughreystu Jökul á meðan hann
las upp Ijóð á Ingólfstorgi ífærður bleiu.
HRÍSGRJÓNIN voru látin bylja á brúðhjónunum eftir athöfnina í Viðisstaðarkirk
dag móður minnar, og nefndum tí-
mann sagði hann einfaldlega: „Já,
það er laust,“ og engu líkara en þar
hafi æðri máttarvöld togað í spott-
ana,“ segir Jökull.
Frumlegir vinir
Á svipuðum tíma var gengið frá
húsnæði og veisluföngum fyrir brúð-
kaupið. „Við fórum svo að huga að
öðrum undirbúningi, semja
boðskortið og ég að velja kjólinn, í
janúar og febrúar. Annars var álagið
á okkur sjálfum ekki svo mikið því
að foreldrar mínir og aðrir aðstand-
endur okkar beggja voru afar hjálp-
legir. Vinkonur mínar sáu svo um að
skreyta salinn," segir Unnur og talið
berst að steggja- og gæsapartíi viku
fyrir sjálfa giftinguna.
„Ég vissi ekki hvaðan á mig stóð
veðrið þegar ég sat hérna inni og
heyrði allt í einu hóp karla arga og
garga fyrir framan stóran bíl hérna
úti á plani. Þarna var hópurinn
„Golden Boys Society" og nokkrir
vildarvinir komnir að sækja mig og
fara með mig í Bláa lónið. Þar var ég
klæddur og settur í hálfgegnsæja
gula sundskýlu. Eftir heimsóknina I
Bláa lónið var ég sendur I límósínu
frá A. Hansen með tveimur skvísum
niður í bæ. Á Ingólfstorgi var ég
færður í stóra bleiu og látinn lesa
Ijóð á sviðinu fyrir framan Hlöllabáta.
Ég þurfti sem betur fer ekki að vera
lengi í bleiunni og eftir uppákomuna
fengum við okkur að borða á Pizza
67 og hittum svo Unni og hennar
hóp á Café Romance," segir Jökull.
í GÆSAPARTÍINU einbeitt á svip.
En Unnur hafði ekki haft hugmynd
um að til stæði að halda henni
gæsapartí. „Ég sat heima hjá
mömmu og var að brjóta saman
servlettur þegar flautukór heyrðist af
götunni fyrir framan. Inn þustu vin-
konur mínar og systir, sem býr úti á
landi, afhentu mér leyfisbréf og
skemmtilega grínmynd og námu mig
á brott. Með viðkomu í Kringlunni
var brunað niður á Hótel Loftleiðir
þar sem dekrað var við mig áður en
við fórum út að borða á Café Óperu.
Ég var líka látin gera nokkur listaverk
og átti að selja þau á veitingastaðn-