Morgunblaðið - 26.06.1998, Blaðsíða 39

o<r>
MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 26. JÚNÍ 1998 39<*
MINNINGAR
J
i
i
GUÐLAUG
KRIS TINSDÓTTIR
+ Guðlaug Ásrún
Kristinsdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 11. júlí
1936. Hún andaðist á
Landspítalanum 15.
júní síðastliðimi.
Foreldrar hennar
voru Kristinn Bjara-
ason, f. 19. maí 1892,
d. 12. júlí 1968, af
Bólu-Hjálmars _ ætt,
ojg Guðfínna Ástdís
Amadóttir frá Gr-
und í Vestmannaeyj-
um, f. 19. nóvember
1903, d. 5. október
1990, seinni kona hans. Systur
Guðlaugar eru Árveig, f. 14. des-
ember 1929, eklqa Jóns Óla Þor-
lákssonar, búsett á Akureyri;
Bergþóra Gunnbjört, f. 17. febr-
úar 1933, gift Benedikt Krist-
jánssyni, búsett í Reykjavík, og
Hrafnhildur, f. 22. mars 1935,
gift Sigurði Axelssyni, búsett í
Garðabæ. Hálfsystkini samfeðra
voru Ásgrúnur, f. 29. desember
1911, látinn, bóndi í Ásbrekku í
Vatnsdal; Ásdís, f. 22. júlí 1912,
búsett í Kópavogi, látin; Gunnar,
f. 23. september 1913, fanga-
vörður í Reykjavík,
látum; Bjami, f. 28.
apríl 1915, bóndi,
síðar verkamaður,
Selfossi, látinn; Að-
alheiður, f. 18. maí
1916, búsett í Sví-
þjóð; Benedikt
Ragnar, f. 13. mars
1921, búsettur í S-
Aft-íku; og Sigríður,
f. 24. apríl 1925, bú-
sett í Reykjavík.
Hinn 20. júm' 1957
giftist Guðlaug
Rósant Hjörleifssyni
bifreiðastjóra, f. 21.
ágúst 1933. Börn hennar eru: 1)
Kristimi, f. 12. maí 1954 (kjör-
sonur Rósants). 2) Hjördís Unn-
ur, f. 7. júní 1958, gift Sigurði
Sigurðssyni rafiðnaðarfræðingi.
Synir hennar eru Páll Ingi og
Sigurður Gunnar. 3) Guðfinna, f.
12. janúar 1970, markaðsfulltrúi,
maki Grétar Már Ómarsson
húsasmíðameistari. Þeirra böm
em: Amór Bjarki og nýfædd
stúlka.
títför Guðlaugar verður gerð
frá Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
4
Nú þegar lífsljós systur minnar er
slokknað, streyma minningamar fram
í hugann. Hún var yngst okkar fjögra
alsystra. Þegar hún fæddist nefndum
við hana Lillu og því nafni kölluðum
við hana þar til hún var skírð Guðlaug
Ásrún en nafn hennar var sett saman
úr nöfnum fósturforeldra fóður okkar,
þeirra Guðmundar og Sigurlaugar að
Ási í Vatnsdal. Þá ákváðu foreldrar
okkar að við ættum að breyta til og
Lilla okkar yrði nú kölluð Ásrún og
því nafni hélt hún nokkuð fram á
bemskuár en þá kom fóstra hans
pabba að máli við hann og bað hann
að kalla hana Laugu eins og hún sjálf
var kölluð og pabbi okkar var hlýðinn
fóstursonur og vildi gera henni til
hæfis. Ekki vorum við systumar sátt-
ar við þessa nafhbreytingu en það
tókst með tímanum, og Lauga varð
hún eftir það.
Okkur systram var skipt í tvo hópa,
þær eldri vora stóra stelpumar en við
Lauga voram litlu stelpumai1 og vor-
um alltaf saman og mjög nánar. Við
voram samt nokkuð ólíkar í okkur,
hún var miklu duglegri og áræðnari.
Hún var hestamanneskja, hún átti til
að hnýta spotta upp í ótemju og þeysa
um hagana hlæjandi. Oft fékk hún
slæmar byltur þegar hæst hóaði. En
vegna þess að ég var ári eldri, fannst
mér ég alltaf bera ábyrgð á okkur
báðum.
Æska okkar var skemmtileg og
uppátækin mörg, við gátum dundað
okkur undir skemmuveggnum tímum
saman og við áttum það líka til að
finna upp mjög framlega leiki, og mik-
ið sungum við saman og kváðumst á.
Einnig var það okkar skemmtun að
yrkja ýmsa gamanbragi um menn og
málefni, ævinlega var þá ort undir
lögum sem við knnnum, og sungum.
Aldrei létum við neinn heyra þennan
grínkveðskap og aldrei var þetta
skrifað niður. Við áttum því þessar
minningar fyrir okkur í gegnum tíð-
ina. Alltaf hlógum við mikið þegar við
riíjuðum þær upp. Öll okkar bemsku-
ár voru náin og liðu ljúf áfram, hvort
heldur var í Vestmannaeyjum eða að
Borgarholti í Biskupstungum en þar
áttum við heima í tíu ár. En svo kom
árið 1950. Þá hættu foreldrar okkar
búskap og við fluttumst til Reykjavík-
ur, það vora ákaflega miklar breyting-
ar á daglegu lífi okkar, við eignuðumst
nýja vini hvor í sínu lagi, en við héld-
um áfram mikilli samvera eins og
hægt var við nýjar aðstæður. Ekki
var Lauga ánægð með borgarlífið og
notaði alla frítíma til að komast í sveit,
hún réð sig kaupakonu að Stöðlum í
Ölfúsi hjá hálfbróður okkar Bjama og
konu hans Jónínu. Þar undi hún sér
hið besta og eftir það fór hún mikið
austur, ég man að ég stríddi henni á
því að hún ætti eitthvað ógleymanlegt
í sveitinni. Þá sagði hún mér að hún
ætti sinn besta vin þar. Eftir það
minntist ég aldrei á annað en „huldu-
manninn" hennar.
Enn liðu árin, Lauga starfaði hjá
Gosdrykkjaverksmiðjunni Sanitas og
síðar hjá Sælgætisgerðunum Víkingi
og Pálmanum. Einnig vann hún í fisk-
vinnu.
Hinn 12. maí 1954 eignaðist Lauga
soninn Kristin sem nú er kvæntur
Ásthildi Kristjánsdóttur og á hann
synina Kristján Helga og Daníel
Kristin og dótturina Guðlaugu Rósu
sem er gift og á tvær dætur. Foreldr-
ar okkar voru Laugu hjálpleg við upp-
eldi drengsins meðan hún sótti vinnu.
En gæfa hennar vai- besti vinurinn
sem var enginn huldumaður heldur
bóndasonur í Amarbæli í Ölfúsi,
Rósant Hjörleifsson, f. 23. ágúst 1933.
Þau giftu sig 20. júní 1957 og hófú bú-
skap á Nethömram í Ölfusi. Þau eign-
uðust fjórar dætur, en urðu fyrir
þeirri sára sorg að missa tvær þeiira í
fæðingu, stúlku f. 25. okt. 1956, og
aðra f. 1. des. 1968. Tvær komust upp,
þær Hjördís Unnur, f. 7. júní 1958,
saumakona í Reykjavík, gift Sigurði
Sigurðssyni rafmagnsiðnfræðingi og á
hún synina Pál Inga og Sigurð Gunn-
ar, Guðfinna, f. 12. jan. 1970, markaðs-
fulltrúi, gift Grétari Má Ormarssyni
húsasmíðameistara, og eiga þau tvö
böm, Amór Bjarka og litla stúlku
fædda aðeins þrem dögum eftir andlát
ömmu sinnar Laugu.
Lauga og Rósant bjuggu á Net-
hömram til ársins 1960 en fluttust þá
til Vestmannaeyja og síðar til Reykja-
víkm’ þar sem þau hafa búið síðan.
Heilsuleysi setti sinn svip á líf Laugu,
hún var með hjartasjúkdóm og var
hún send til London í skurðaðgerð
fyrir mörgum árum. Hún fékk bót um
tíma en veikindin ágerðust og nú fyrir
aðeins tveimur og hálfum mánuði
greindist hún með krabbamein í bein-
um. Hún barðist af æðraleysi við
þennan vágest. Hún vonaðist til að lifa
fæðingu bamabamsins og ætlaði að
halda því undir skím hinn 11. júlí.
Margt fer öðravísi en ætlað er. Það
var aðdáunarvert hvað fjölskylda
hennar studdi hana í þessari raun,
hún kunni svo sannarlega að meta það
og þakka. Ég reyni að muna hana eins
og hún var, síkát og létt í lund, með
hlátur bemskuái’anna.
Lauga gekk í Kvöldvökufélagið
Ljóð og Saga árið 1975 og þar áttum
við saman ógleymanlegar stundir með
þeim hjónum. Síðast komu þau á
skemmtun í janúar. Það var hagyi’ð-
ingakvöld og vora þau bæði meðal
þátttakenda í vísnagerðinni. Félagar í
Ljóði og sögu minnast hennar með
þakklæti og vfrðingu.
Ég kveð systur mína og þakka öll
góðu árin sem hún átti með eigin-
manninum og sínum besta vini. Henn-
ar lífsljós slokknaði alltof fljótt.
Hrafnhildur Kristinsdóttir.
Hún Lauga frænka okkar er dáin.
Hún Lauga, litla systir hennar
mömmu. Okkur, sem búsettar eram
erlendis, bárast fregnir af alvarlegum
veikindum hennar og við fylgdumst
með úr fjarlægð. Lauga var yngsta
móðursystir okkar og einungis 61 árs
að aldri þegar hún dó. Eiginlega
finnst okkur Lauga alltaf hafa verið
ung. Þó átti hún ekki sjaldan við veik-
indi að stríða og fór ekki varhluta af
ýmsum áfóllum í lífinu.
Nú miðsumai’s, þegar dagur er hvað
lengstur og bjartastui’, sjáum við hana
fyrir okkur síunga, lífsglaða, bjartsýna
og brosandi og okkur finnst óraun-
verulegt að komið sé að kveðjustund.
Við lítum um öxl og upp koma í hug-
ann myndir og minningabrot af sam-
verastundum með Laugu, bæði frá
uppvaxtaráram okkar og nú hinum
síðari áram. Við systur sem þetta
skrifum eram að mestu aldar upp á
Akureyri, fjarri okkar skyldfólki sem
flest bjó á Reykjavíkursvæðinu. En
við voram svo lánsamar að eiga frænk-
ur í höfuðborginni - frænkur sem áttu
böm á okkar aldri. Fjarlægðin milli
landshlutanna var meiri áður fyrr og
ferðalög ekki eins tíð. En einmitt þess
vegna var svo mikil upplifun að koma
suður og hitta frænkumar og þeirra
fjölskyldur. Lauga er órjúfanlega
tengd þessum æskuminningum -
ánægjulegum minningum. Það vora
samverastundir hjá afa og ömmu í
Hosiló, hjá ömmu í Gnoðarvogi, eða
heima hjá þeim Laugu og Rósa og
þeirra bömum. Okkur finnst Lauga og
Rósi alltaf hafa verið saman og er
gjamt að nefna þau í sömu andrá.
Lauga og Rósi. Éða Rósa og Laugi
eins og okkur hefur stundum orðið á
að segja. Oft lá leið þeirra líka norður
til Akureyrar og sérstaklega hin síðari
ár hafa verið skemmtílegir fundir í
eldhúsinu hjá mömmu. Það var spilað,
hlegið, sungið og dansað. Að ógleymd-
um ævintýralegum samvistum á öðr-
um stöðum á landinu.
Með þessum minningarorðum vilj-
um við kveðja Laugu frænku okkar
og þakka fyrir samverastundir. Elsku
Rósi, Guðfinna, Hjördís og Kiddi, við
sendum okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Ásta og Erla Hrönn
Jónsdætur, Noregi.
Nú á þessum björtu sumardögum
hlaðast upp minningar um þig Lauga
mín. Þú kvaddir þetta jarðneska líf
eftír harða og erfiða baráttu við skæð-
an sjúkdóm. Þegar við hittumst hinsta
sinni, degi fyrir andlát þitt, var Ijóst
að hverju stefhdi.
Fyrir allmörgum áram kynntíst ég
Laugu og þá hjá Árveigu systur henn-
ar norður á Akureyri og það fór strax
vel á með okkur öllum. Það var mér
fljótlega Ijóst að Lauga var mikill per-
sónuleiki og hafði svo mikið að gefa að
viðurðum fljótt góðar vinkonur.
Ég kom oft í heimsókn til hennar í
Hraunbæinn, þegar ég bjó á Akureyri
og síðar á Húsavík, og oft sátum við
yfir kaffibolla í fallega eldhúsinu
hennar í Hraunbænum, eftir að við
Þórhallur fluttum suður í Kópavog.
Ung kynntíst hún eftirlifandi manni
sínum Rósant Hjörleifssyni eða
„Rósa“ eins og hann er alltaf kallaður.
Ég vil biðja góðan Guð að styrkja
hann og börn þeirra í sorg sinni. Þau
hjónin ferðuðust víða, bæði á erlendri
grundu svo og hér á landi.
Mér fannst þó sérlega gaman að fá
þau í heimsókn norður á Húsavík, en
þau komu þá færandi hendi með aðal-
bláber, sem þau höfðu tínt á leiðinni.
Þetta var þeirra háttur.
Lauga var einstaklega glaðvær og
skemmtileg kona og sá alltaf svo
skoplegar hliðar á mannlífinu. Hún
var einnig prýðilega hagmælt, sem
hún áttí kyn til, því það var ekki svo
sjaldan að hún sat yfir vísum og ljóð-
línum sér og öðrum til skemmtunar.
Lauga var ráðholl, hvetjandi og
hreinskilin manneskja og máttí ekkert
aumt sjá; þó oft á tíðum væri hún sjálf
mjög þjáð af veikindum. Það er bjart
yfii- minningu Guðlaugar Ásrúnar
Kristinsdóttur. Ég sendi fjölskyldu
hennar mínar dýpstu samúðarkveðjur.
Sigríður Björg Sturludóttir.
Blówabúðín
C\c\rSsk
,om
v/ Possvo0ski‘*l<ju0a»*ð
‘ . Sími: 554 0500 "
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
BIRGIR ÓSKARSSON,
Kópalind 8,
Kópavogi,
lést á heimili sínu 19. júní sl. Útförin fer fram
frá Seljakirkju þriðjudaginn 30. júní kl. 13.30.
Ragnheiður Ögmundsdóttir,
Ögmundur Birgisson, Margrét H. Pétursdóttir,
Knútur Birgisson, Anne Mette Vinther,
Óskar Ögri Birgisson,
Birgir Heiðar Birgisson
og barnabörn.
+
Eiginkona mín,
INGIBJÖRG ÞORSTEINSDÓTTIR
JÓNSSON,
lést 22. júní.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju
mánudaginn 29. júní kl. 10.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
Landssamband fatlaðra.
Fyrir hönd barna, systkina, foreldra og annarra ástvina,
Páll H. Þormóðsson.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð, hlýhug og vináttu við andlát og
útför föður okkar, tengdaföður og afa,
EIRÍKS HELGASONAR
stórkaupmanns,
Laugarásvegi 73.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki
Landakotssþítala fyrir góða aðhlynningu.
Anna Eirfksdóttir, Bjarni Hákonarson,
Jóhanna Eiríksdóttir, Jón Wendel,
Jóhannes Eiríksson, Kolbrún Steingrímsdóttir
og barnabörn.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför móður minnar, ömmu
okkar og langömmu,
ÁSTU SIGHVATSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til fyrrverandi starfsmanna
öldrunarlækningadeildar Landspítalans í Há-
túni og til starfsmanna á öldrunardeild Sjúkra-
húss Reykjavíkur á Landakoti.
Sigrún Karlsdóttir,
Ásta Sighvats Ólafsdóttir,
Sigurjón Sighvatsson
og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
eiginkonu minnar, móður okkar, tengdmóður og ömmu,
GRÓU SIGURÐARDÓTTUR
frá Vattarnesi.
Guð blessi ykkur öll.
Sigurður Úlfarsson,
Sigbergur Elís Friðriksson, Margrét Vigfúsdóttir,
Ingibjörg Sigurðardóttir, Þröstur Júliusson,
Úlfar Sigurðsson, Ólöf María Guðmundsdóttir
og barnabörn.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200 j
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.