Morgunblaðið - 18.12.1998, Síða 50

' 50 FÖSTUDAGUR 18. DESEMBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
ÁSGEIR
ARNGRÍMSSON
+ Ásgeir Arn-
grímsson, fram-
kvæmdastjóri Fisk-
miðlunar Norður-
lands á Daivík, til
heimilis að Brekku-
síðu 18 á Akureyri,
fæddist á Ólafsfírði
5. október 1954.
Foreldrar hans
voru Helga Jónína
Ásgeirsdóttir, nú
látin, og Arngrímur
Marteinsson, bú-
settur í Reykjavík.
Fósturfaðir Ásgeirs
er Bjarni Sigmars-
son á Akureyri. Ásgeir átti 4
systkini sammæðra, þau eru
Guðrún og Margrét, búsettar í
Reykjavik, Sigurbjörg og Sig-
urður, búsett á Akureyri. Systk-
ini Ásgeirs samfeðra eru: Kári,
Reynir, Kara og Auðbjörg, bú-
sett í Reykjavík og Sveinn, bú-
settur í Þýskalandi. Ásgeir
kvæntist Örnu Hrafnsdóttur 31.
desember 1976. Þau slitu sam-
vistum. Þau eiga þrjá syni: 1)
> Elsku pabbi.
Þriðjudagurinn 8. desember er
dagur sem mun seint gleymast okk-
ur, því þann dag opnaðist stór
sprunga í hjarta okkar, þann dag
fengum við fregnir af slysinu. Sá
dagur virtist ekki vera raunveru-
legur, því að missa þig svona
snemma er nokkuð sem okkur gat
ekki dottið í hug. Svo virðist sem
lífið sé ekki þess virði að halda
áfram eftir svona missi, en við eig-
um svo góðar minningar um þig,
> eins og öll sumrin sem við veiddum
saman í Skjálfandafljóti, þar sem
við áttum marga skemmtilega og
lærdómsríka daga. Það eru þessar
minningar sem lifa áfram og gefa
okkur styrk til að halda áfram, það
eru þær sem fylla upp í sprunguna
sem myndaðist við lát þitt. Við átt-
um margt ósagt við þig þegar þú
fórst, því að í lífi okkar varst þú
stoð og fyrirmynd sem við munum
reyna að lifa eftir. Okkur finnst
þetta hræðilega ósanngjarnt að þú
skulir vera tekinn frá okkur, því við
eigum svo margt eftir að læra um
lífið og tilveruna, en við vitum að þú
verður ávallt með okkur, hjálpar
okkur, styrkir okkur og verður með
"jokkur í huga, eins og þú ert góð
minning sem mun hressa okkur og
kæta þegar lífið virðist ósann-
gjarnt. Við hlökkum til að hitta þig
á ný þegar við munum hittast í
himnaríki, þangað til megi guð
geyma þig og varðveita.
Kæru vinir, við þökkum ykkur
fyrir góðan og styrkan stuðning,
umhyggja ykkar hefur sýnt okkur
að „sannur vinur geymist en ei
gleymist".
Strákarnir þínir
Baldvin, Bjarni og Brynjar.
Þú fékkst víst engu, rinur, ráðið um það,
en vissulega hefði það komið sér betur,
að lát þitt hefði ekki borið svo bráðan að.
Við bjuggumst við að hitta þig oft í vetur.
Og nú var um seinan að sýna þér allt
það traust,
sem samferðafólki þínu hingað til láðist
að votta þér. Það virtist svo ástæðulaust
að vera að slíku fyrst daglega til þín náðist.
(Tómas Guðm.)
Svo skyndilega var ástkær bróðir
okkar, Geiri, dreginn úr hringiðu
lífsins í hörmulegu slysi í síðustu
viku. Ekkert ráðrúm gafst til þess
að kveðja, ekkert tækifæri til að
ý segja hve mikil ást okkar væri, um-
hyggja og kærleikur án
landamæra. En hvernig eigum við,
sem höfum vart lært að þekkja lífíð,
að þekkja dauðann? Endalokin
birtust eins og hendi væri veifað,
dauðinn sem hylur allt myrkri og
gerir okkur máttvana og orðlaus í
hyldýpi sorgarinnar.
f Við skiinaðarstund felst lífsins
Ijós í hinum björtu minningum um
Baldvin Hermann,
f. 30. október 1976,
2) Bjarni Hrafn, f.
10. maí 1979. 3)
Brynjar Helgi, f. 6.
apríl 1981.
Ásgeir lauk stúd-
entsprófi frá Kenn-
araskóla Islands og
stundaði síðan
framhaldsnám við
skólann í eitt ár að
því loknu. Þá stund-
aði hann nám við
Fiskvinnsluskólann
og Tækniskóla Is-
lands og lauk út-
gerðartækniprófi 1978. Hann
starfaði sem verkstjóri um
nokkurra ára skeið hjá Utgerð-
arfélagi Akureyringa. Var síðan
framleiðslustjóri Fiskiðjunnar
Freyju á Suðureyri. Hann
gegndi einnig stöðu fram-
kvæmdastjóra hjá fiskvinnslu-
fyrirtækinu Kaldbak á Grenivík.
Útfór Ásgeirs fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 10.
stóra bróður, lífsglaðan og hvers
manns hugljúfi. I öllu amstrinu á
æskustöðvunum á Túngötunni í
Ólafsfirði var alltaf einn fjörkálfur,
Geiri bróðir, sem hafði fylgt
mömmu í hjónabandið með pabba
og var ávallt einn af okkur.
Snemma mótuðust persónuein-
kennin, sem fylgdu Geira alla tíð.
Glaðværð og gleði urðu snemma
ábei’andi hjá stóra bróður þar sem
hann virtist oftar en ekki njóta til
fulls þeirrar gleði sem hann veitti
öðrum. Alltaf birta, alltaf Ijós,
stundum meinlausir hrekkir og
skens. Svona liðu æskuárin okkar
með Geira bróður handan við horn-
ið, góðan dreng, sem átti elsku okk-
ar allra.
Síðar í lífinu skildu leiðir okkar
systkinanna um lengri eða skemmri
hríð. Geiri hélt á vit nýrra ævin-
týra, stórhuga og framtaksamur.
Hann eignaðist yndislega fjöl-
skyldu og sæg vina og kunningja
bæði hérlendis og erlendis.
Hin seinni ár var hlutskipti hans
að ala upp drengina sína sem hann
var svo stoltur af, jafnframt því að
sinna ábyrgðarstarfi. Vissulega
gekk á ýmsu við slíkar aðstæður,
en aldrei skyldi Geiri missa móðinn,
áfram skyldi haldið á vit nýrra æv-
intýra. Hann var hreinskiptinn,
glaðvær, og góður vinur.
Með þessum fátæklegu línum
viljum við systkinin kveðja yndis-
legan dreng, sem skilur eftir birtu
og yl í minningunni. Mamma mun
taka á móti þér í nýjum heimkynn-
um og styðja þig af ástúð og um-
hyggju eins og hún gerði þegar þið
voruð hér hjá okkur. Við sendum
Örnu og strákunum, Balla, Bjarna
og Binna samúðarkveðjur og vitum
að pabbi mun bera harm sinn þung-
an eins og við öll. Megi góður Guð
þig geyma.
Guðrún, Margrét, Sigurbjörg
og Sigurður.
Kæri bróðir.
Þú í blóma lífsins, kallaður burt
svo skyndilega, það var sem veröld-
in hvolfdist yfir mig, er ég sat
heima með börnunum mínum veik-
um þennan hræðilega dag sem
þetta gerðist. Nei og af hverju?
spyr maður sig. Þú sem hafðir svo
mikið að gefa og mörgu að miðla til
okkar hinna, ekki síst sona þinna
sem þú varst svo stoltur af.
Við erum öll harmi sleginn, þú
varst mér mjög kær, svo hlýr og
innilegur, en jafnframt myndugur
og virðulegur í fasi, en samt alltaf
svo kurteis og hlédrægur en jafn-
framt alltaf stutt í hárfínan og
glettinn húmorinn þinn.
Þó svo við höfum ekki alist upp
saman og ég kynntist þér fyrst þeg-
ar ég var tólf ára er þú dvaldist á
heimili fjölskyldu minnar hér í
Reykjavík er þú varst við nám í
Fiskvinnsluskólanum, þá varð ég
strax mjög heillaður og uppnuminn
af þér, stóra bróður að norðan, sem
gat allt fannst mér, leikið á hljóð-
færi, spilandi og syngjandi í popp-
hljómsveitum, þú leiddir mig á
þessum árum inn í ævintýraheim
poppsins, og svo íþróttamaðurinn
Ásgeir, alls staðar skaraðir þú fram
úr. Auðvitað fylltist maður stolti á
þessum miklu mótunarárum æsk-
unnar, sem ég þá var á, að eiga slík-
an stóra bróður og maður naut
samvista við þig og frá þér skein
lífsbirta og næi’vera þín var og hef-
ur alltaf virkað svo vel á mig, sem
og alla aðra sem þér kynntust á
lífsleiðinni. Þessi ár hafa í raun
tengt okkur órjúfandi böndum sem
ævinlega hafa tengt okkur saman
síðan.
Eg minntist á Fiskvinnsluskól-
ann en þar varst þú í einum af
fyrstu árgöngunum sem luku prófi
frá þessum þá nýja og metnaðar-
fulla skóla sem ætlaði sér að
mennta fólk til starfa við þessa
frumatvinnugrein þjóðarinnar.
Enda hafa starfskraftar þínir og
hæfileikar alla tíð nýst þessari at-
vinnugrein að fullu síðan, nú síð-
ustu árin sem stjórnandi hjá því
framsækna fyrirtæki Fiskmiðlun
Norðurlands, flytjandi út fiskinn
okkar til allra heimshorna. Þessi
heimur var þinn, þar undir þú þér,
þar skapaðir þú þér þinn vettvang,
þar nutu sín til fulls hæfileikar þín-
ir til athafna og sköpunar.
Seinni árin urðu samskipti okkar
talsvert meiri og segja má að við
töluðumst við og hittumst reglu-
lega. Kom þar ýmislegt til en ekki
síst það að nú störfuðum við orðið
báðir við fyrirtæki í þjónustu og
sölu við sjávarútveginn, ég með fyr-
irtæki mitt hér fyrir sunnan, þú
fyrir norðan. Oft leitaði ég ráða hjá
þér, þar sem mér fannst ég nánast
algjör nýgræðingur í þessum
bransa miðað við þá miklu þekk-
ingu og reynslu sem þú bjóst yfir.
Ávallt réðst þú mér heilt um við-
skiptin, mennina og málefnin. Ef
maður spurði þig út í einstaka
menn í hinum harða heimi viðskipt-
anna, þá varstu ávallt gætinn og
varfærinn og hallaðir ekki á neinn
því aldrei talaðir þú illa um
nokkurn mann, það var ekki þinn
stíll. Það var í mesta lagi að þú
segðir: „Vertu bara gætinn gagn-
vart honum, Reynir minn.“
Eftir að breytingar urðu á fjöl-
skylduhögum þínum fyrir fáeinum
árum og strákarnir þínir komust á
unglingsár ræddum við oft saman
um að þú kæmir suður og mig
virkilega langaði til að fá þig til
Reykjavíkur til þess að geta unnið
með þér í viðskiptum og við lagt
saman. En ég fann það alltaf að það
var eitthvað, Norðurlandið og fyrir-
tæki þitt héldu í þig. En það var
einnig annað og meira, því_ komst
ég að ekki alls fyrir löngu. Eg man
fyrir skömmu að ég enn þráspurði
þig og þá sagðir þú við mig: „Reyn-
ir, athugaðu að það eru líka
drengirnir mínir, þeir vilja vera hér
og þeir þarfnast mín núna og með-
an svo er þá verð ég hér.“ Eg fann
það þá á alvörunni og þunganum í
svari þínu, þetta var og hafði alltaf
verið aðalástæðan, drengirnir þínir
voru þér meira virði en allt annað í
þessari veröld. Hvorki frægð, fé né
framapot skipti þar máli. Þannig
varstu alltaf trúr og heill þínu,
tryggur faðir.
Eg kveð þig nú elskulegi bróðir,
hinstu kveðju, falleg og tær minn-
ingin um þig mun alltaf lifa í hjarta
mínu. Eg og fjölskylda mín vottum
ástkærum sonum þínum og öllum
ástvinum þínum okkar dýpstu og
innilegustu samúð.
Þinn bróðir
Reynir.
Þegar fregnin um fráfall Ásgeirs
barst var eins og allt lamaðist.
Þetta gat ekki verið satt að hann
stóri bróðir okkar hefði fyrirvara-
laust verið kallaður burt. En vegir
guðs eru órannsakanlegir og ekki á
færi okkar mannfólksins að skilja
hvaða ástæður liggja þar að baki.
Öll höfum við okkar hlutverk í lífinu
og þegar því er lokið erum við köll-
uð burt og aðrir taka við.
Það má segja að Ásgeir hafi verið
ríkari en margur hvað varðar fjöl-
skylduna. Hann ólst upp á Ólafs-
firði ásamt fjórum systkinum en að
auki átti hann fimm systkini fyrir
sunnan. Öll litum við systkinin upp
til Ásgeirs sem stóra bróður. Þótt
samskipti okkar systkinanna fyrir
sunnan við Ásgeir hafi ekki verið á
daglegum nótum vegna þeirrar
fjarlægðar sem var á milli, þá
fréttu allir hver af öðrum og þegar
eitthvert okkar hitti eða heyrði í
Ásgeiri þá fréttum við hin af því.
Fjölskyldan var honum mjög mikil-
væg og ekki síst hans eigin fjöl-
skylda, en hann eignaðist þrjá syni,
þá Baldvin, Bjarna og Brynjar.
Drengirnir voru augasteinar hans
og var hann þeim traustur og góður
faðir. Á námsái-um sínum bjó Ás-
geir hjá okkur fyrir sunnan og er sá
tími ógleymanlegur, ekki síst fyrir
það hvað fjölskyldutengslin styrkt-
ust. Systkini Ásgeirs fyrir norðan
nutu þess að alast upp með honum
og ekkert getur komið í þess stað,
en þau kynni sem við höfðum af Ás-
geiri eru okkur mjög dýrmæt og
munu aldrei gleymast.
Ásgeir var alla tíð duglegur til
vinnu. Þegar hann var í sveit í
Ystafelli á sumrin var tekið til þess
hversu duglegur hann var og laginn
við meðferð véla. Allt virtist leika í
höndunum á honum. En sama átti
við um þau störf sem hann hefur
unnið við gegnum tíðina. Það var
sama hvern maður hitti sem hafði
kynnst honum, hvort sem var í við-
sídptum eða persónuleg kynni, allir
töluðu um hversu gott væri að eiga
samskipti við hann. Það var sérlega
gaman að ræða við Ásgeir, hann
hafði einstakt lag á að segja
skemmtilega frá en léttleiki og grín
voru hans aðalsmerki. Iþróttir voru
sérstakt áhugamál hjá Ásgeiri á
hans yngri árum og í sveitinni kom
hann sér upp aðstöðu fyrir frjálsar
íþróttir, s.s. sandgi’yfju, hástökks-
súlum, langstökksplönkum og
fleiru sem hann notaði við æfingar.
Hann keppti svo á mótum, m.a. fyr-
ir hönd ungmannafélags sveitarinn-
ar. Þetta sýnir að þó svo að aðstæð-
ur væru ekki sem bestar til iðkunar
íþrótta, þá bætti hann úr því sjálfur
sem kostur var. Hann hafði gaman
af að spá í framtíðina og var alltaf
með einhverjar hugmyndir á prjón-
unum og framkvæmdi margar
þeiira.
Við systkinin eru hreykin af Ás-
geiri stóra bróður. Söknuðurinn er
mikill og erfitt verður að sætta sig
við að hans njóti ekki frekar við en
minningin mun lifa um ókomna tíð.
Við biðjum guð að styrkja syni hans
í sorg þeirra og hjálpa þeim í gegn-
um þessa erfiðu tíma sem og alla
aðstandendur.
Systkinin að sunnan.
Mig setti hljóðan er ég fékk
hringingu eftir hádegi þriðjudaginn
8. desember og mér var tilkynnt að
það hefði orðið hörmulegt bílslys
rétt fyrir utan Akurevri og Ásgeir
Arngn'msson látist í slysinu. Hvað
getur maður sagt? Hver er tilgang-
urinn? Hvar er réttlætið? Mikið
getur þetta líf verið miskunnarlaust
þegar ungur maður er hrifinn burt.
Einhver hlýtur tilgangurinn að
vera, þegar maður á besta aldri er
kallaður burt, maður sem átti eftir
að gera margt og hafði uppi ýmis
áform til að berjast áfram í lífstíð-
arkapphlaupinu. Það eina sem mað-
ur getur sagt er að vegir guðs eru
órannsakanlegir og eins gott að vita
ekki þá braut. Það sem maður get-
ur huggað sig við er að Ásgeiri
hljóta að hafa verið ætluð ný verk-
efni, en eftir sitja börn og ættingjar
með mikinn missi og söknuð.
Það koma upp margar góðar
minningar um Ásgeir, þar sem við
þekktumst vel enda á svipuðu reki
og áttum vingott alla tíð.
Ásgeir ólst upp í Ólafsfirði við
Túngötu 5, hjá móður sinni Helgu
Ásgeirsdóttur og Bjarna Sigmars-
syni, ásamt hálfsystkinum sínum,
þeim Guðrúnu, Margréti, Sigur-
björgu og Sigurði. Heimili Helgu
og Bjarna var fyrirmyndarheimili.
Samband milli þeirra systkina var
mjög gott og veit ég að söknuður
þeirra er mikill.
Geiri Helgu, eins og við nefndum
hann oftast, var kraftmikill,
skemmtilegur strákur og mikið líf í
kringum hann. Geh'i hafði mjög
gaman af hljómlist og spilaði í
skólahljómsveitinni hér um tíma,
hann gat sungið vel og naut sín er
hann söng lögin með Creedence
Clearwater. Alltaf þegar ég heyri
Creedence Cleai'water lögin kemur
Geiri upp í hugann. Núna hin síðari
ár hafa verið haldin ættarmót hjá
Árnahússættinni. Þar var stofnuð
sérstök hljómsveit sem Geiri var
aðalsöngvarinn í og uppáhaldslögin
hans hljómuðu dátt. Trommuleikari
hljómsveitarinnar var Pétur Ing-
ólfsson, æskufélagi og frændi
Geira, en þeir tveir höfðu alla tíð
mikið og náið samband.
Geh'i hafði gaman af íþróttum,
þótt hann hafi ekki lagt þær fyrir
sig en oft vorum við búnir að ræða
málefni Leifturs, og hann fylgdist
vel með gengi liðsins. Það var gam-
an að fá Geira í heimsókn til að
ræða um lífið og tilveruna. Geiri
hafði skemmtilega frásagnarhæfi-
leika og oft var búið að skemmta
sér yfir sögum sem Geiri sagði.
Lífið hefur ekki alltaf leikið við
Geira í því lífsgæðakapphlaupi sem
ríkir. Geiri missti móður sína,
Helgu, árið 1985. Hann var kvænt-
ur Örnu Hrafnsdóttur frá Akur-
eyri. Þau eignuðust fallegt heimili
að Brekkusíðu 18, bjuggu saman í
mörg ár og eignuðust þrjá drengi,
þá Baldvin Hennann, Bjarna Hrafn
og Brynjar Helga.
Geiri og Ama slitum samvistum
fyrir þremur árum.
Geiri stundaði verslunarrekstur
á Akureyri um tíma, en það gekk
ekki upp, þrátt fyrir að Geiri væri
duglegur til vinnu. Hann hafði
starfað hjá Fiskmiðlun Norður-
lands á Dalvík síðan 1992 og kunni
vel við sig.
Á þessari stundu þegar maður
stendur frammi fyrir því að fylgja
Ásgeiri Arngrímssyni til moldar
fyllist maður reiði og gremju yfir
því hversu lífið getur verið mis-
kunnarlaust og stundum ósann-
gjarnt, en við verðum því miður að
horfast í augu við staðreyndir lífs-
ins og líta fram á veginn.
Eg votta sonum Geira, fyi-rver-
andi eiginkonu, Bjarna, systkinum
og ættingjum Geira mína dýpstu
samúð mína, en huggun harmi gegn
er að eftir standa minningar um
góðan dreng sem við munum ekki
gleyma.
Þorsteinn Þorvaldsson.
Það voru skelfileg tíðindi sem
mér bárust um hádegi þriðjudaginn
8. desember. Einn besti vinur minn
hafði látist í bílslysi þá um morgun-
inn. Hvernig getur annað eins
gerst? Maður á besta aldri hverfur
af sjónarsviðinu, burtu frá sínum
nánustu, eins og hendi sé veifað.
Mann setur hljóðan, en reynir þó
að koma örfáum orðum á blað og
rifja upp kynni við góðan dreng.
Um það bil áratugur er síðan
kynni okkar Ásgeirs hófust. Hann
hafði þá hætt störfum hjá Utgerð-
arfélagi Akureyringa og tekið við
stöðu framkvæmdastjóra Kaldbaks
á Grenivík. Þar með varð hann
stjórnarmaður í Laugafiski hf., fyr-
irtæki sem ég er framkvæmdastjóri
fyrir. Það var þó ekki fyrr en hann
varð framkvæmdastjóri Fiskmiðl-
unar Norðurlands sem kynni okkar
hófust fyrir alvöru. Fljótlega eftir
það færðust sölumál Laugafisks að
miklu leyti yfir til Fiskmiðlunar
Norðurlands, og samstarf okkar
um sölu afurða Laugafisks hófst.
Við kynntumst nýjum kaupendum,
bæði á fundum hérlendis sem og
erlendis.
Við áttum margt sameiginlegt.
Báðir lentum við í hjónaskilnaði,
hann ári á undan mér. Þá leitaði
hann mikið til mín, og við urðum
tninaðai'vinir. Það sama gerðist
þegar ég lenti í sömu hremmingum
og hann, þá var gott að eiga hann