Morgunblaðið - 18.03.1999, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 18. MARZ 1999 53
+ Helga Soffía
Friðbjörnsdótt-
ir fæddist á Króki í
Flóa 2. september
1913. Hún lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 10. mars síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Stein-
unn Guðmundsdótt-
ir, f. 5. júlí 1874, d.
10. maí 1938, og
Friðbjörn Jónsson,
f. 9. janúar 1867, d.
5. október 1941.
Fósturforeldrar
hennar voru Jón
Gíslason, f. 9. júlí 1868, d. 5.
maí 1924, og Sigríður Arna-
dóttir, f. 13. febrúar 1866, d.
26. október 1934, Eystri-Lofts-
stöðum í Gaulverjabæjar-
hreppi. Hálfbróðir Helgu var
Helgi Guðmundsson en hann
lést ungur maður.
Hinn 26. maí 1958
giftist Helga Eiríki
Skúlasyni frá Mör-
tungu á Síðu, f. 5.
nóvember 1902, d.
10. mars 1977. Helga
eignaðist tvær dæt-
ur, Brynhildi, f. 12.
september 1933, fað-
ir Brynhildar var Jón
Gíslason, f. 16. sept-
ember 1899, d. 14.
október 1953. Fóst-
urforeldrar Bryn-
hildar voru Bjarnrún
Jónsdóttir, f. 4. mars
1885, d. 20. ágúst
1965, og Guðmundur Árnason, f.
3. júní 1879, d. 20. júní 1950,
Múla í Landsveit. Eiginmaður
Brynhildar er Gunnar S. Björns-
son, f. 4. september 1932 og eiga
þau íjögur börn og ellefu barna-
börn. Yngri dóttir Helgu, sem
hún eignaðist með eiginmanni
sínum, Eiríki Skúlasyni, er
Svala, f. 7. nóvember 1957. Eig-
inmaður hennar er Eyjólfur
Bergsson, f. 24. september
1954, og eiga þau þrjú börn.
Helga ólst upp á Eystri-Lofts-
stöðum í skjóli fósturforeldra
sinna og móður. Þaðan fluttist
hún að Múla í Landssveit þar
sem hún var vinnukona í
áraraðir. Einnig vann hún á
öðrum sveitabæjum á Suður-
landi bæði sem vinnukona og
einnig var hún eftirsótt til að-
stoðar við sængurkonur. Helga
ojr Eiríkur hófu síðan búskap á
Asmundarstöðum í Ásahreppi
árið 1956 og bjuggu þar í tvö
ár. Síðan bjuggu þau á Minni-
Borg í Grímsnesi í tvö ár en
fluttu þá til Reykjavíkur sökum
heilsubrests Eiríks og stóð
heimili þeirra í Reykjavík eftir
það, lengst af á Háaleitisbraut
26. Síðustu tvö árin bjó Helga á
Daibraut 27.
Helga verður jarðsungin frá
Kópavogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30. Jarð-
sett verður í Grafarvogskirkju-
garði.
HELGA SOFFÍA
FRIÐBJÖRNSDÓTTIR
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag.
Við erum gestir og hótel okkar er jörðin.
(Tómas Guðm.)
Svona hefst uppáhaldsljóðið
hennar mömmu. Mér fannst stund-
um hún hafa full mikið dálæti á því
en núna geri ég mér grein fyrir að
það segir allt um mannsævina.
Hún mamma mín var ekki ein af
þeim sem mikið fór fyrir hér á jörð-
inni, hún gerði ekki kröfur til ann-
arra heldur fannst hún aldrei geta
gert nógu mikið fyrir fjölskyldu
sína og vini. Hún sagði mér stund-
um frá því að þegar hún var lítil
hafí hún sagt: „Aihr góðir, enginn
vondur,“ og þannig vildi hún hafa
það. En heimurinn er ekki þannig
og það kom sennilega oftar fyrir á
lífsleið hennar að hún væri særð af
samferðamönnum sínum en ég veit
um, hún ræddi það ógjaman. Ég
veit að hún færði stórar fómir,
fórnir sem fólk í þjóðfélagi dagsins
í dag á bágt með að skilja að nokk-
ur þurfi að færa. Hún varð ekki bit-
ur og sár þannig að það væri öllum
augljóst, auðvitað hefur henni oft
sárnað en hennar fallega og blíða
sál fyrirgaf og skildi.
Mamma hafði frá svo mörgu
skemmtilegu að segja, hún var lífs-
glöð og hlátunnild kona en þó ekki
þannig að hún sækti skemmtistaði,
stæði upp og héldi ræður eða hlæði
hátt, hún hafði enga þörf fyrir að
standa í sviðsljósinu. Állt var það á
svo hljóðlátan og fágaðan hátt. En
eitt má ég til að minnast á og það
var hvað hún gat verið stríðin, en
aldrei var það gert þannig að það
skildi eftir sársauka hjá þeim sem
fyrir stríðninni varð heldur var það
gert til að búa til létta stemmningu
-eða auka á gleðina sem fyrir ríkti.
Allt kom þetta beint frá hennar
stóra hjarta.
Aðeins sólarhring fyrir andlát
sitt, og þá var mjög af henni dreg-
ið, setti hún sig ekki úr færi að
glettast aðeins og á það eftir að lifa
með okkur öllum sem urðum vitni
að því. Þannig hélt hún sínum að-
alsmerkjum, hlýjunni og kímninni,
til hinstu stundar.
Ævin hennar mömmu var helguð
því að hlúa að sínu fólki, dýrum og
gróðrinum. Aldrei var neitt of gott
fyrir fólkið hennar og var hún
óþreytandi að elda mat og gera í
ofninn, því það fór sko enginn
svangur frá henni mömmu. Verst
fannst henni nú síðustu mánuðina
sem hún lá á spítalanum að geta
ekki einu sinni hellt á könnuna
handa okkur. Vettlingarnir og
sokkamir sem hún prjónaði handa
ástvinum sínum eru fleiri en tölu
verði á komið og munu um ókomin
ár ylja köldum tásum og puttum,
því það sem mamma gerði var gert
til að endast.
Dýrin fóru ekki varhluta af hlýj-
unni hennar, þegar hún flutti til
Reykjavíkur úr sveitinni nutu fugl-
arnir í borginni þess. Nokkur sum-
ur gerði dúfupar sér hreiður á svöl-
unum heima og bjuggu þar í skjóli
mömmu og pabba hvað sem hver
sagði og komu sínum afkvæmum á
legg. Þeir voru líka fljótir að átta
sig á því þrestimir hvar var að
vænta góðgætis þegar mamma
flutti á Dalbrautina. Þar fengu þeir
korn, smjör og jafnvel bakkelsi. Ef
þeim fannst hún æt)a að lúra of
lengi frameftir þá gerðu þeir sér
lítið fyrir og bönkuðu á gluggann.
Það var yndislegt að sjá þetta fal-
lega samband, þeir treystu henni
fullkomlega.
Mikið á ég eftir að sakna hennar
mömmu minnar, mér finnst eins og
ég eigi aldrei eftir að sætta mig við
að hún sé ekki hjá mér lengur. En
ég mun eflaust læra að lifa með
söknuðinum og hlýja mér á ótelj-
andi minningum um samveru-
stundir okkar og finna í huganum
fallegu mjúku hendurnar hennar
strjúka mér um kinnarnar og
þerra tárin mín. Hún elskaði mig
án skilyrða og þá ást fengu einnig
Eyjólfur minn, Anna Sigga, Helgi
Eiríkur og Sóley Ósk, hún umvafði
okkur öll allt til hinstu stundar og
ég veit hún gerir það áfram.
Að lokum vil ég færa þakkir öllu
því góða fólki sem hlúði að mömmu
síðustu ævidaga hennar með svo
miklum kærleik að unun var á að
horfa. Allt starfsfólk deildar B4 á
Sjúkrahúsi Reykjavíkur á skilið
svo miklu meira þakklæti en ég get
nokkum tíma fært í orð. Sá mann-
kærleikur sem þar ríkir var í anda
mömmu. Starfsfólki Dalbrautar 27,
þar sem hún bjó síðustu tæpu tvö
árin, vil ég einnig færa hjartans
þakkir fyrir alla þeirra ástúð og
hlýju. Að lokum get ég ekki látið
hjá líða að færa sérstakar þakkir
til Jóns Högnasonar læknis sem
sýndi henni svo mikla hlýju og
skilning, þeirra samband minnti
fremur á djúpa vináttu en samband
læknis og sjúklings. Mamma var
óendanlega þakklát ykkur öllum.
Guð geymi þig, elsku mamma
mín.
Þín dóttir,
Svala.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Elsku amma, þessa bæn kenndir
þú okkur þegar við kúrðum hjá
þér. Hún mun alltaf minna okkur á
þig og allai- stundimar sem við átt-
um saman. Minningin um þig mun
lifa með okkur að eilífu.
Þín barnabörn,
Anna, Ilelgi Eiríkur
og Sóley Osk.
I dag er kvödd hinstu kveðju
kona sem var okkur afar kær. Hún
var ekki amma okkar í þeirri merk-
ingu orðsins, en þrátt fyrir að vera
óskyld okkur var það þannig að frá
okkar fyrstu kynnum kölluðum við
hana Helgu ömmu. Hún umvafði
okkur ætíð elsku sinni, hlýju og
kærleika. Helga var einstaklega
blíð og þægileg kona og kom okkur
ætíð þannig fyrir sjónir að vilja
ekki láta hafa mikið fyrii- sér.
Við kynntumst í gegnum sam-
kvæmisdansana þar sem Helga
Huld og Helgi Eiríkur barnabarn
hennar voru danspar. I mörg ár
var það fastur liður að hafa hana
við borðið hjá okkur á danskeppn-
um, hún gladdist með okkur þegar
vel gekk og hvatti unga fólkið til
dáða. Þegar álagið og umstangið
sem fylgir þessum keppnum varð
of mikið bað hún okkur öll að slaka
á og þessi ró og blíða sem ein-
kenndi hana kom okkur oft til að
sjá hlutina í öðni ljósi. í minning-
unni finnst okkur mæðgum að hún
hafi með sinni yfirvegun verið kjöl-
festan við borðið. En eins og geng-
ur og gerist í lífinu tökumst við á
við breytingar og Helga amma
hætti að geta komið og fylgst með
dansinum og seinna hætti danspar-
ið að dansa saman en á milli okkar
hafði myndast strengur kærleikans
og vináttu sem var okkur mæðgun-
um mikils virði. Þegar við komum í
heimsókn til hennar kom ekki ann-
að til greina en að við myndum
þiggja veitingar og hún lagði mikið
upp úr því að enginn færi svangur
úr sínu húsi. Helga var hlédræg en
hláturmild kona og hafði sig ekki
mikið í frammi, það má því segja að
þessi hending hafi átt afar vel við
hana: „lítillát, ljúf og kát“.
Við erum þakklátar fyrir að hafa
fengið að kynnast svo góðri konu
og munum ætíð minnast hennar
með hlýhug.
Elsku Svölu, Eyjólfi, Önnu
Siggu, Helga Eiríki, Sóleyju Ósk
og öðrum aðstandendum sendum
við samúðarkveðjur.
Við kveðjum með þessu fallega
kvæði:
Við þökkum samfylgd á lífsins leið.
Par lýsandi stjömur skína.
Og birtan himneska björt og heið.
Hún boðar náðina sína.
En alfaðir blessar hvert ævinnar skeið.
Og að eilífu minningu þína.
(Vigdís Einarsdóttir)
Sigurlaug og Helga Huld.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
t*að eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
t
Ástkær systir okkar,
MARGRÉT EINARSDÓTTIR
frá Hruna á Brunasandi,
lést sunnudaginn 7. mars á endurhæfingarstöð Landspítalans í Kópavogi.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Bestu þakkir fyrir góða umönnun til starfsfólksins í Kópavogi.
Jónína Einarsdóttir,
Baldvin Einarsson,
María Einarsdóttir
og aðrir vandamenn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, stjúpfaðir, bróðir og afi,
HARALDUR BJARNASON,
Birtingakvísl 22,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju á morg-
un, föstudaginn 19. mars, kl. 13.30.
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeir sem vildu
minnast hans vinsamlegast láti Karitas, hjúkrunarþjónustu, s. 551 5606,
njóta þess.
Auður Sigurðardóttir,
Jóhann Óskar Haraldsson, Anna Guðmundsdóttir,
Páll Ragnar Haraldsson, Rakel Rán Guðjónsdóttir,
Lilja Hafdís Guðjónsdóttir, Pálmi Hamilton Lord,
Birna Sigurjónsdóttir,
Unnur Sigurjónsdóttir,
Hilmar Sigurjónsson, Guðný Eggertsdóttir,
Bragi Sigurjónsson,
Jónas Bjarnason,
Bjarni Bjarnason, Fríður Pétursdóttir
og barnabörn.
+
Eiginmaður minn og faðir okkar,
STEFÁN SIGFÚSSON,
Vogum,
Mývatnssveit,
lést miðvikudaginn 10. mars.
Minningarathöfn verður í Langholtskirkju í
dag, fimmtudaginn 18. mars, kl. 13.30.
Jarðsett verður frá Reykjahlíðarkirkju laugar-
daginn 20. mars kl. 14.00.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir, en þeim, sem vildu minnast
hans, er bent á Orgelsjóð Langholtskirkju eða Reykjahlíðarkirkju.
Jóna Jakobína Jónsdóttir,
Jón Stefánsson,
Steingerður Védfs Stefánsdóttir,
Jakob Stefánsson,
Ólafur Þröstur Stefánsson,
Sólveig Valgerður Stefánsdóttir,
Ólöf Kolbrún Harðardóttir,
Halldór Torfason,
Edda Stefánsdóttir,
Gyða Björgvinsdóttir,
Jón Pétur Líndal.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ÓSKARJÓNSSON
fyrrverandi forstjóri,
Þiljuvöllum 30,
Neskaupstað,
sem lést laugardaginn 13. mars, verður
jarðsunginn frá Norðfjarðarkirkju laugardaginn
20. mars kl. 14.00.
Sigríður Vigfúsdóttir,
Guðný Óskarsdóttir, Einar Jóhannsson,
Örn Óskarsson, Ólöf Þórarinsdóttir,
Ingibjörg Óskarsdóttir, Guðmundur Guðbjartsson,
Svanhildur Óskarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær systir mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
ELÍSABET GUÐJÓNSDÓTTIR,
Norðurbrún 1,
sem lést sunnudaginn 14. mars, verður jarð-
sungin frá Aðventistakirkjunni föstudaginn
19. mars kl. 13.30.
Karitas Guðjónsdóttir,
Rut Sigurðardóttir, Einar Lúthersson,
Elísabet Einarsdóttir,
Lúther Einarsson,
Guðmundur Einarsson,
Rakel Einarsdóttir,
tengdabörn og langömmubörn.