Morgunblaðið - 18.03.1999, Blaðsíða 54

54 FIMMTUDAGUR 18. MARZ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
HALLDÓRA
DANIVALSDÓTTIR
+ Halldóra Dani-
valsdóttir fædd-
ist á Litla-Vatns-
skarði í Austur-
Húnavatnssýslu 10.
ágúst 1909. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Skjóli 7.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Danival
Kristjánsson, bóndi
í Selhaga og á
Litla-Vatnsskarði,
og Jóhanna Jóns-
dóttir. Halldóra átti
sjö alsystkin, Danival, Brynjólf,
Sigurjón, Ingigerði, Kristínu,
Sólveigu og Ingibjörgu (Lóu).
Hálfsystur samfeðra voru Ingi-
björg og María.
Halldóra var tvígift. Fyrri mað-
ur hennar var Guðmundur Guð-
mundsson, f. 20.11.1898, d. 25.2.
1982 frá Ofeigsfirði, stýrimaður
Elsku Dóra frænka, nú hefur þú
kvatt þennan heim og ert farin yfir
móðuna miklu, þangað sem við
munum öll fara að lokum. Nú getur
þú gengið á fjöll og gert allt sem þig
langaði að gera en gast ekki gert
síðustu æviárin. Elsku frænka mín,
þú varst svo stolt og dugleg kona,
og svo glæsileg á velli, það sópaði að
þér hvar sem þú fórst. Það var svo
gaman að tala við þig um pólitík og
og síðar netagerðar-
maður í Reykjavík.
Guðmundur og Hall-
dóra áttu tvær dæt-
ur, Auði, f. 10.10.
1928, d. 6.8. 1999,
maki Magnús
Randrup, f. 24.9.
1926, og Ernu, f. 5.6.
1930, d. 12.7. 1996,
maki Bragi Bjöms-
son, f. 18.6. 1929.
Seinni maður Hall-
dóru var Páll Ein-
arsson frá Stokks-
eyri, f. 27.8. 1904, d.
1.1. 1958. Páll og Halldóra áttu
tvö börn, Gretti, f. 6.8. 1937,
maki Oddný Jakobsdóttir, f.4.2.
1936, og Hallgerði, f. 10.2. 1943,
d. 28.11. 1993, maki Guðni
Arthúrsson, f. 5.11.1937.
Útför Halldóru fer fram frá
Fossvogskapellu í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
málefni er snertu þjóðfélagið yfir-
leitt, þú hafðir svo ákveðnar skoð-
anir á málunum og varst svo sann-
færandi. Eg vil þakka þér nú þær
ánægjulegu samverustundií' sem
við áttum. Eg þakka þér einnig,
elsku frænka, fyrir þær bænir og
kveðjur sem þú sendir mér þau ár
er ég dvaldi á erlendri gi-und, sem
veittu mér stuðning og styrk.
Elsku frænka mín, bestu þakkir
t
Útför hjartkærrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
JÓNÍNU SIGRÍÐAR JÓNSDÓTTUR,
Austurbrún 4,
Reykjavík,
fyrrum húsfreyju í Beykishúsi á Isafirði,
fer fram frá Isafjarðarkirkju föstudaginn 19.
mars og hefst athöfnin kl. 14.00.
Þeim, sem viidu minnast hennar, er vinsamlegast
bent á líknarstofnanir.
Guðmundur Kr. Kjartansson, Kristín F. Hermundardóttir,
Kjartan Páll Kjartansson, Sigríður Nikulásdóttir,
Jón Sigurður Kjartansson, Kolbrún Karlsdóttir,
Guðfinnur R. Kjartansson, Erla Björk Axelsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega öllum þeim sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu við andlát og útför
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
KRISTJÁNS JÓHANNSSONAR
frá Syðra-Lágafelli,
Lyngbrekku 5,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til Félaga í ST. nr. 1 Ingólfs
I.O.O.F. og starfsfólks hjartadeildar E-14 Landspítala.
Svava Sigmundsdóttir,
Jóhann M. Kristjánsson, Unnur Arnardóttir,
Margrét Kristjánsdóttir,
Borghildur J. Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug vegna
andláts og útfarar ástkærs sonar míns, bróður
okkar, mágs og frænda,
SIGURÐAR HELGASONAR,
Vesturbergí 78,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Heimahlynn-
ingar Krabbameinsfélags íslands fyrir hlýhug
og umönnun.
Þóra Guðmundsdóttir,
Guðmundur Helgason, Álfhildur Agnes Jónsdóttir,
Þórdís Helgadóttir,
Berglind Helgadóttir, Björn Hermannsson,
Kristín Helgadóttir, Jakob Viðar Guðmundsson
og systkinabörn.
MINNINGAR
fyrir allt. Megi Guð geyma þig og
varðveita.
Eg sendi Gretti og Oddnýju og
öllum aðstandendum mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Hvíl í friði.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesú, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer,
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgr. Pét.)
Hafsteinn Björn Isleifsson
(Steini).
Lækkar lífdaga sól.
Löng er orðin mín ferð.
Fauk í faranda skjól,
Fegin hvfldinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið,
gleddu’ og blessaðu þá,
sem að lögðu mér lið.
Ljósið kveiktu mér hjá.
(Herdís Andrésdóttir.)
Þessi litli sálmur kom upp í huga
mér þegar ég frétti andlát Halldóru
Danivalsdóttur.
Ég hitti Halldóru fyrst fyrir
nokkrum árum og kom hún mér fyr-
ir sjónir sem heilsteypt, sterk hug-
sjónakona, með ákveðnar skoðanir á
mönnum og málefnum. Þessum
skoðunum sínum kom hún á fram-
færi tæpitungulaust þegar við átti.
Halldóra var mjög pólitísk og alla tíð
trú sinni vinstri sannfæringu. Hún
lét sig miklu varða málefni fatlaðra
og þroskaheftra og vann hún mjög
óeigingjamt starf í að bæta lífskjör
þessara minnihlutahópa. Ég kynnt-
ist Halldóru ekki fyrr en farið var að
halla undan fæti hjá henni, en hún
sýndi samt að hún hafði mikla rétt-
lætiskennd og hún gat talað í sig hita
ef henni fannst á einhveijum brotið.
Þegar ég læt hugann reika aftur
spretta fram minningabrot, en þó
eru tvö þeirra ljósari en önnur.
Annað þeirra er frá því þegar kosið
var til borgarstjórnar í fyrsta skipti
sem R-listinn bauð fram. Daginn
fyrir kosningadag heimsóttum við
Halldóru, þá sat hún í litlu stofunni
sinni, steytti hnefann og mælti af
sinni einlægu sannfæringu: „Nú
fellum við íhaldið". Hún lét sig held-
ur ekki vanta á kjörstað og hafði ár-
angur sem erfiði.
Hitt minningabrotið er öllu yngra
eða síðan um síðustu jól, en þá vor-
um við heima á íslandi í stuttri
heimsókn. Halldóra var þá á hjúkr-
unarheimilinu Skjóli og orðin ansi
léleg. Hún var búin að fara og fá
jólahárgreiðsluna og sat í hjóla-
stólnum sínum. Við vorum ekki viss
um að hún þekkti okkur, en þegar
lítill langömmustrákur laumaði
kossi á kinn gömlu konunnar mýkt-
ust munnvikin og brosið þreiddist
hægt yfir andlitið og náði loks til
augnanna.
Dauðinn getur verið kærkominn
og jafn sjálfsagður og fæðingin.
Halldóra var löngu tilbúin til að
leggja af stað í þá langferð sem nú er
hafin. Með henni er horfin ein af
þeim kjamorkukonum sem lifðu
miklar breytingar í þjóðfélagi og á
lífskjörum alþýðunnar. Halldóra
reyndi ýmislegt á sinni löngu ævi og
bjó þar af leiðandi yfir dýrmætri
reynslu sem hún miðlaði af örlæti til
samferðafólksins.
Mér þykir leitt að geta ekki verið
viðstödd útför þessarar merku
konu, en vil með þessum orðum
kveðja Halldóm „ömmu“ með þakk-
læti og virðingu í huga._
Steinunn Þ. Árnadóttir.
í dag verður vinkona okkar hún
Halldóra „amma“ jarðsett. Fljótlega
eftir að við mæðgurnar fluttum til
Reykjavíkur íyrir nimum 20 áram
urðum við svo lánsamar að kynnast
henni Halldóru. Hún var einstök
kona sem gott var að eiga að. Minn-
ing hennar mun lifa í hjörtum okkar.
Vérstöndum hver einasti einn
um Island hinn skylduga vörð:
afhjartavérleggjumnúhönd -
áheilagajörð
og sverjum að sameinast bezt
þess sál þegar hættan er mest
hver einasti einn.
Gegn kalsi um framandi kvöð
skal kynstofninn sjálfum sér trúr
í landhelgi rísa við loft
sem lifandi múr
og heldur en hopa um spönn
vér herðum á fórn vorri og önn
hver einasti einn.
Pótt særi oss silfur og gull
þótt sæki að oss vá eða grand
vér neitum að sættast á svik
og selja vort land:
á fulltingi frelsisins enn
vér festum vort traust eins og menn
hver einasti einn.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Við sendum aðstandendum henn-
ar samúðarkveðjur.
Helga og Bergdís.
+ Sjöfn Aðalsteins-
dóttir var fædd í
Reykjavík 10. októ-
ber 1935. Hún lést á
heimili sínu 10. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Aðalsteinn
Jóhannsson renni-
smiður, f. 8. desem-
ber 1910 , d. 8. apríl
1987, og kona hans
María Davíðsdóttir
húsmóðir og verka-
kona, f. 8. september
1905, d. 27. maí
1987.
Sjöfn giftist Halldóri Karli
Halldórssyni árið 1958. Þau
skildu árið 1985. Börn Sjafnar
og Halldórs eru: 1) María
Hrönn, f. 24. september 1953.
Kall dauðans kemur okkur
mannfólkinu alltaf á óvart, jafnvel
þó að við vitum að ekkert okkar
fær undan því komist. Nú hefur
tengdamóðir okkar, Sjöfn Aðal-
steinsdóttir, lokið lífsgöngu sinni
og af því tilefni setjum við þessi fá-
tæklegu orð á blað. Við kynntumst
henni bæði fyrir rámum 10 áram
þegar við hófurn, um svipað leyti,
sambúð með tveimur yngstu böm-
um hennar, þeim Þór og Önnu. Líf
hennar var þá þegar tekið að bein-
ast í þann farveg sem átti eftir að
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlið 35 * Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
Hún var gift Árna
Árnasyni en þau
skildu. Þau eiga tvö
börn og tvö barna-
börn. 2) Aðalsteinn
Arnar, f. 28. maí
1958. Hann er
kvæntur Helgu
Björnsdóttur og
eiga þau tvo syni. 3)
Anna Halldóra, f. 9.
apríl 1963. Hún er
gift Magnúsi Krist-
jánssyni og þau
eiga 2 syni en fyrir
átti Anna eina dótt-
ur. 4) Þór, fæddur
17. desember 1964. Hann er
kvæntur Helgu V. Sigjónsdótt-
ur og eiga þau tvö börn.
Útför Sjafnar fór fram frá
Fossvogskirkju 17. mars.
móta síðustu æviár hennar. Það
varð hins vegar okkar gæfa strax í
upphafi að kynnast hennar bestu
hliðum þó að breyskleikinn færi
auðvitað ekki fram hjá okkur. Nú
þegar leiðir skiljast minnumst við
þeirra eiginleika sem okkur þóttu
einkenna hana mest. Sjöfn var góð-
um gáfum gædd og lund hennar
var létt. A góðum stundum gat hún
leikið á als oddi og hlátur hennar
var innilegur og maður hreifst auð-
veldlega með. Hún var húsmóðir af
Guðs náð enda af þeirri kynslóð
kvenna sem sótti nám sitt á hús-
stjómarskóla og rækti hún hlut-
verk húsmóðurinnar af mikilli trá-
mennsku. Hún lagði metnað sinn í
þau störf _ sem hún tók sér fyrir
hendur. Ófáar sögur höfum við
heyrt af því hve myndarlegt heimili
fjölskyldu hennar á Vopnafirði var
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Pað eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
en á þeim áram hvíldu heimilis-
störfin að mestu leyti á herðum
húsmóðurinnai'. Vegna stai'fa eig-
inmannsins var hlutverk hennar
annað og meira en gengur og gerist
á heimilum almennt þar sem gesta-
komur vora tíðar og heimilið á
stundum eins og hótel. Hún þurfti
ætíð að vera reiðubúin að taka móti
gestum í mat og gistingu hvernig
sem á stóð. I þau skipti sem Sjöfn
dvaldi um lengri eða skemmri tíma
á heimilum okkar kynntumst við
myndarskap hennar af eigin raun.
Fljótlega eftir að hún kom á stað-
inn var yfirleitt búið að bursta alla
skó, vaska upp og strauja þvottinn.
Oftar en ekki var dýrindis morgun-
verður framreiddur þegar heimilis-
fólkið fór að ramska og fiskibollun-
um hennar Sjafnar vora líka alltaf
gerð góð skil. Miðað við reynslu
okkar eram við þess fullviss að
„Hótel Skálanes" hafi verið a.m.k.
5 stjömu hótel. Það er einnig til
marks um þá alúð sem Sjöfn lagði í
húsmóðurstörfin að hún þreyttist
aldrei á að setja ofan í við yngri
konumar í fjölskyldunni fyrir að
bera fram óflysjaðar kartöflur.
Hannyrðir af öllu tagi léku í hönd-
um hennar og snyrtimennskan var
henni í blóð borin. Allt fram til
hinstu stundar hélt hún í viljann til'
að sjá um sig sjálf og kunni því illa
að láta aðra stjórna í lífi sínu. Við
kveðjum Sjöfn með þakklæti fyrir
góðu stundimar sem við áttum
saman og munum minnast þeiira
um ókomna tíð. Dauðinn getur ver-
ið líknsamur þegar lífski'afturinn
er þorrinn. Sorgin sem nú hefur
kvatt dyra hjá ástvinum Sjafnar er
blandin trega yfir því hve síðustu
æviárin urðu henni erfið og gleði-
snauð. Við eram þess fullviss að
henni líður vel þar sem hún er nú,
einkadóttirin komin í faðm foreldra
sinna á ný.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð þinn náðar kraftur,
mín veri vöm í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
méryfirláttuvaka,
þinn engil svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Við biðjum algóðan Guð að
blessa minningu Sjafnar Aðal-
steinsdóttur og veita ástvinum
hennar öllum styrk á tímum sorg-
ar og saknaðar.
Magnús Kristjánsson,
Helga V. Sigjónsdóttir.
SJÖFN
AÐALSTEINSDÓTTIR