Morgunblaðið - 05.12.1999, Qupperneq 43

Morgunblaðið - 05.12.1999, Qupperneq 43
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUDAGUR 5. DESEMBER 1999 43 fyrir að hún sjálf gengi ekki ætíð heil til skógar. Hún tókst á við lífið og hellti sér í vinnu. Hún var leiðsögu- maður og vílaði ekki fyrir sér, komin yfir miðjan aldur, að þeysast um fjöll og fimindi, liggjandi í tjöldum eða fjallakofum, oftast með sænska eða spænska ferðahópa því tungumál stóðu ekki fyrir henni. Hún var mikill náttúruunnandi og elskaði landið sitt, var vel að sér í jarðfræði og sögu sem ferðalangar fengu að njóta ríkulega og svo naut einstakur frásagnarhæfi- leiki sín vel þegar spaugilegir atburð- ir urðu að góðri sögu eftir ferðirnar. Ahugi og þekking hennar á leiklist varð til þess að hún lagði sig eftir upp- lestri og hafði sérstakt lag á að lesa fyrir böm. Það gerði hún víða en ekki síst á síðasta vinnustað sínum Bóka- safni Kópavogs. Bamabömin og önn- ur böm fengu líka að njóta þessara stunda. Mitt í gleði og bjartsýni var hún al- vömgeftn, viðkvæm og einstaklega næm fyrir ytri áhrifum. Hún var ber- dreymin og sagði sjálf oft söguna af því, að þegar þrír elstu strákamir vom fæddir og sjá fjórði á leiðinni, þá hafði hún rétt fyrir jólin týnt stómm peningaseðli sem henni hafði áskotn- ast. Hún sofnaði áhyggjufull en vakn- aði um miðja nótt, klæddi sig, fór út í snjóinn og fann seðilinn sem var skorðaður nákvæmlega þar sem henni hafi verið sýnt í draumi. Nokkm áður og eftir að hún veiktist alvarlega af krabbameini í haust dreymdi hana ýmsa drauma sem maður skilur núna að vom vísbend- ingar um brottfór hennar héðan. Allra síst datt okkur í hug að hjarta- áfall yrði henni að aldurtila og það svo skjótt en sjáum nú að líkn er lögð með hverri raun. Eftir heimkomu þeirra hjóna frá Svíþjóð á sjötta áratugnum urðu eðli- lega nánari samskipti við fjölskyldu mína og fylgdumst við öll stolt með vexti og þroska hinnar sístækkandi fjölskyldu. Vinskapur milli okkar Fíu óx og þróaðist með ári hverju og því meir sem við urðum eldri og þrosk- aðri. Hún var sá einstaki vinur sem vandasamt er að finna. I gleði og sorg var hún til staðar, vai' tilbúin að hlusta og ræða máhn og gagnkvæmt traust líkti milli okkar. En fyrst og fremst hlógum við mikið saman, það var svo gott að hlæja með henni. Eftir að við Stefán stofnuðum heimili sýndi hún okkur sérstaka ástúð og elsku og var Stefáni ekki síður vinur en mér. Það skapaðist einstök hlýja, skilning- ur og gagnkvæm virðing milli þeirra sem engan skugga bar á. Yngstu bömin hennar og okkar börn eru á svipuðum aldri og náðu þau að mynda haldgóðan vinskap og eldri bömin hennar urðu einnig sem hluti af fjöl- skyldu okkar. Hún fylgdist með böm- unum okkar af áhuga og væntum- þykju sem væm þau hennar og það hafa þau bæði metið mildls og þakka nú fyrir af alhug. Fía mín kvaddi okkur allt of fljótt. Það var til mikils að hlakka, að eldast með henni og eiga von á skemmtileg- um stundum. En við ráðum engu. Guð einn ræður ferðaáætlun okkar og hann stjómar öllu, einnig veðurfar- inu. Og þvílík fegurð sem birtist okk- ur föstudaginn 26. nóvember þegar hún kvaddi okkur öll á sinn hátt, ná- kvæmlega 15 ámm eftir að Óli, eigin- maður hennar, kvaddi. Sólin skein óvenju skært í vetrarskammdeginu og minnti mig á sólskinið síðsumar- daginn sem ég sá hana fyrst, það var stafalogn og léttur svali og sólsetrið lék undurfagra litahljómkviðu sem lýsti upp himininn. Óvenju stórt tunglið lýsti síðan upp miðnættið og nóttina. Þetta minnti óneitanlega á útsýnið úr stofuglugganum þeirra í Vogatungunni þar sem oft var setið og fegurðarinnar notið. Þvílík kveðja. Við þökkum fyrir hana í lotningu. Stefán frá Hvítadal orti svo: Himinn yfir. Huggast þú, sem grætur. Stjömur tindra, geislar guðs, gegnumvetramætur. Vetramóttin varla mun oss saka, Fyrstaðljósinofanað yfirmönnumvaka. I sámm söknuði samhryggjumst við og biðjum góðan Guð að vaka yfir bróðurbömunum mínum og bömun- um hennar Fíu sem hún elskaði ótak- markað, yfir bamabömunum og bamabamabömunum, einnig yfir systkinum hennar og öðmm ættingj- um ogvinum. Við Stefán, Sigga Þrúður, Jón Gunnar og Tracey þökkum fyrir ein- staka vináttu, tryggð og kærleika. Hertha W. Jónsdóttir. Morgunljómi er yfh' minningunni um fyrstu kynni fjölskyldu minnar árið 1950 af ungum hjónum, Hólm- fríði Þórhallsdóttur og Ólafi Hreiðari Jónssyni, sem við kölluðum upp frá því aldrei annað en Óla og Fíu. Eg hef áður sagt frá hvemig sameiginlegur kunningi okkar Óla sem vissi að við vomm báðir í húsnæðisleit í Stokk- hólmi stefndi okkur saman og stakk upp á að við tækjum heilt hús á leigu í félagi. Þetta leiddi til þess að fáum dögum síðar vom fjölskyldurnar tvær sestar að í fallegri „villu" í Hudd- inge sem þá var sjálfstætt sveitarfé- lag byggt stöndugum borgumm en er nú samvaxið stórborginni. Samhengis vegna endurbirti ég hér paradísarmissi minn úr skyldu skrifi: „Við fluttumst í húsið að vorlagi þeg- ar eplatrén í garði okkar stóðu í fegurstum blóma. Þar uxu líka nokk- ur plómu- og peratré og skiluðu öll ríkulegum ávexti; í einu hominu sprattu bústin jarðarber. Ilm af sírenumnnum bláum og hvítum lagði að vitum um leið og komið var út fyrir dymar. Barrti’é teygðu greinar heim að húsvegg. Þar vora íkomaskinnin skottlöng á eilífum þönum upp og of- an, svo mannelsk og forvitin að þau stukku inn um stofugluggann til að hnýsast í skipateikningamar hans Óla. Broddgeltfr þágu mjólk úr skál á hlaðinu, spakir eins og heimalningar. í skóginum rétt utan við blánaði lyng af berjum þegar leið á sumarið. Um haustið vom allir skápar fullir af berjasaft og sultu, eplamauki, niðurs- oðnum pemm og plómum. Þegar landar höfðu fengið eins mikið af epl- um og þeir gátu borið var enn eftir full kompa af góðum gulum vetrar- eplum sem entust fram á vor. Allt var þetta harla ólíkt því sem við áttum að venjast heima á Islandi. Aftur á móti var mannlífsgróskan á okkar bæ al- íslensk og gaf jarðargróðanum ekk- ert eftir: við Stína komin með tvö böm, eins og fjögurra ára, en Óli og Fía áttu sitt fyrsta í vændum.“ Strax á fyrstu vorvikunum þama í Huddinge staðfestist með oklóir vin- átta sem aldrei bai’ skugga á. I þessu litla samfélagi okkar var Fía auga- steinn allra og þurfti ekki að slægjast eftir aðdáun: hún var yngst fullorðna fólksins, aðeins 19 ára, gáfuð glæsileg stúlka og geislaði af henni þeim feg- urðarauka sem ungri hraustri og ást- fanginni konu er léður þegar hún ber bam undir brjósti. Auðvitað höfðum við ekki óljósasta hugboð um að þar væri mikil ættmóðir í uppsiglingu, en hefði einhver forspár hvíslað því að okkur hefðum við ekki efast um að hún axlaði þá ábyrgð með prýði eins og hvaðeina annað sem henni bæri að höndum í lífinu. Svo fór að þeim Fíu og Óla varð sjö bama auðið, fimm sona og tveggja dætra, sem em hvert öðm betur gefin og gerð. Foreldram- ir áttu heilbrigðan metnað fyrir hönd bama sinna, innrættu þeim hollan menntahug og höfðu burði til að fylgja hvatningunni eftir. Öll gengu þau menntaveginn, fimm luku háskólanámi og tvö bættu vel við sig á öðmm vettvangi að menntaskólanámi loknu. Margur hefði haldið það væri ærið starf að vera húsmóðir á svo stóm heimili og veita 7 bömum brautar- gengi til langskólanáms. En Fía átti lika sína drauma og þrek til að láta þá rætast með aðdáunarverðum hætti. Hún hafði í bemsku ekki notið annarrar kennslu en þá tíðkaðist í fjögurra vetra barnaskólum á íslandi. Ur því varð að bæta. Þegar hún var 53 ára tók hún stúdentspróf frá Menntaskólanum við Hamrahlíð. Síð- ar bætti hún við sig leiðsögumanna- prófi og fór með útlendinga af ýmsum þjóðum um fjöll og fimindi og vitan- lega vítt um byggðir landsins. Skand- inavísk mál hafði hún á valdi sínu, fór í málaskóla á Englandi til að hressa upp á menntaskólaenskuna, spænsku hafði hún numið fyrst í landinu sjálfu þegar fjölskyldan dvaldist í Vigo um skeið, og síðar jók hún spænskukun- náttuna í skóla. Aðeins einu sinni á okkar löngu kynnum óttaðist ég að kjarkur hennar og víkingslund lékju hana gi'átt. Það var þegar hún rígful- lorðin réðst kennari að gmnnskólan- um á Vopnafirði. Eg veit raunar ekk- ert um hvemig henni gekk að ráða við rollingana, nema hún stóð sína vakt til vors, var nemendum sínum góð, og ég er ekki i vafa um að mörgum þar eystra hefur þótt vænt um hana. Móðurætt Fíu er að vestan og utan míns þekkingarsviðs, en í íoðurætt var hún Skaftfellingur. Aldai'þriðj- ungi eftir að við kynntumst komumst við á snoðir um að ættir okkar mætt- ust í búandi hjónum á Brannum í Suðursveit, Auðbjörgu Sigurðardótt- ur og Einari Eiríkssyni. Mig hefui- lengi gmnað að Auðbjörg á Bmnnum og hennar lið hafi lumað á dálítið öðmvfei genabanka en aðrir banka- eigendur í Suðursveit á 19. öld. Af henni er kominn fjöldi þjóðkunnra listamanna: skálda, myndhstarmanna og sérstaklega leikara. Það kemur því ekki á óvart þótt með Fíu blundaði frá bamæsku hneigð til leiklistar og nátt- úmhæfileikar leiddu hana á unglings- aldri á svið í Sjálfstæðfehúsinu við Austurvöll þar sem hún tók þátt i sýn- ingum Bláu stjömunnar með Alfreð Andréssyni og félögum. Á fullorðins- árum lék hún mikið með Leikfélagi Kópavogs og var framkvæmdastjóri þess mörg ár. Enn siðar sogaðist hún inn i kvikmyndaheiminn: lék fyrst í Óðali feðranna eftir Hrafn Gunn- laugsson, næst Hergilseyjarfrúna í Útlaganum eftir Ágúst Guðmunds- son, þá ömmuna í Allt gott eftir Hrafn og komst vel frá öllum sínum hlut- verkum. Hún var að hefja leik í einni kvikmynd enn þegar hún veiktist snögglega og lagðist banaleguna. Þegar fundum okkar Fíu bar fyrst saman vom fáir mánuðir liðnir frá því er Ditta mannsbam kom út á fe- lensku. Hún las verkið og hreifst af því, sagði mér að hún hefði fundið hjá Dittu svo margt sem hún þekkti frá eigin bernsku- og æskuámm: atvik, hugsanfr, drauma. Mörgum ámm síð- ar vomm við enn að ræða um Dittu og hún minntist á lokakaflann sem ber yfirskriftina: Mannsbam er dáið. Þar standa meðal annars þessi orð: ,Á hvem sekúndu kveður mannssál heiminn. Ljós slokknar og kviknar aldrei aftur, stjama sem máski hefur tindrað óvenju skært - að minnsta kosti haft sitt eigið litróf sem aldrei hafði áður verið augum Utið. Mann- vera sem ef til vill hefur dreift um sig hugviti eða gæsku yfirgefur jörðina. Það sem aðeins sást einu sinni - undr- ið sem varð hold og blóð - hættir aðl. vera til. Enginn maður er endurtekn- ing annars manns né verður heldur nokkurn tíma endurtekinn. Hvert mannsbarn líkist þeim halastjömum sem aðeins einu sinni um alla eilífð snerta braut jarðarinnai' og fara á einni örskotsstund yfir hana eftfr björtum vegi sínum - leiftur sem bregður snöggvast fyrir milh tveggja eilífða af myrkri!“ I blaðaviðtali fyrir nokkmm ámm var Fía spurð: Hvað er það sem þú hefur ekki glóra um? og svar hennar var: ... hvað við tekur að þessu lífi loknu hef ég ekkert kynnt mér - enn^ þá. Hvað er fegurð? Sólarlag við haf- ið. Hvemig viltu veija elhnni? Eg vil eldast með refen án bægslagangs og kröfu um að vera alltaf „hress“. Ég hlakka til að grúska í íslenskum fræð- um í sumarbústaðnum við hafið. Ég held við höfum varla hfet svo seinustu árin að ég hafi ekki hvatt hana til að hætta þessu striti í bóka- rykinu og nýta árin sem hún ætti eftir sjálfri sér tíl ánægju; hún hefði fyrir löngu goldið samfélaginu sitt. Hún tók því aldrei illa, en samt varð niður- staðan alltaf sú að til þess að geta elst með reisn og notíð þolanlegra eftir- launa yrði hún að vinna úti til sjötugs. Hún lést á sjötugasta ári. Sumarbústaðinn við hafið eignaðisfc hún ekki, og tími tíl að heíja grúsk í felenskum fræðum var ekki upp runn- inn þegar klukkan klingdi. Við stær- um okkur gjama af felenska velferð- arkerfinu, og víst á það fáa sína líka. Samt er einhver skipulagsveila í því meðan þeir sem sannanlega em við hestaheilsu um sjötugt mega ekki vinna lengur, en aðrir sem búa við stopula heilsu og gjama vildu hætta fyrr hafa ekki efni á öðm en slíta sér gjörsamlega út áður en sjötugsaldri er náð. Við munum sakna hennai' Fíu meíP' an við hfum. Hún var hetja og heið- urskona. Við hjónin og fjölskyldur barna okkar samhryggjumst vanda- mönnum hennar öllum og sendum þeim einlægar vinarkveðjur. Einar Bragi. Birting afmælis- og minningargreina MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjóm blaðsins í Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1, Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinamar í símbréfi (569 1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi. Um hvem látínn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um 25 dálksentímetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt tíl þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skfrnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum. Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins em birtar grein- ar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar em birtar afmælisfréttir ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra. f HJARTA MIÐBÆJARINS Til sölu í Þingholtsstræti 27 eftirtaldir eignarhlutar: A Verslunarhúsnæði á jarðhæð, 217 fm, auk 209 fm kjallara. B Skrifstofuhúsnæði á 2. og 3ju hæð, hvor hæð um 168 fm auk stórra svala. Mjög gott húsnæði sem hentar einnig fyrir lúxusíbúðir. C 57 fm húsnæði á jarðhæð, hentar fyrir skrifstofur eða þjónustu. Sameign er öll mjög góð og lyfta er í húsinu. ÁSBYRGI FASTEIGNASALA SUÐURLANDSBRAUT 54 SÍMI 568 2444 Opið hús í dag Hóll fasteignasala býður þér í opið hús í dag í Heiðargerði 45 milli kl. 14 og 16 Um er að ræða hús byggt árið 1962, samtals ca 217 fm á tveimur hæðum. Bílskúr er þar af 36 frn. 4 svefnherb., stór stofa, sólstofa, nýleg við- arinnrétting í eldhúsi. Bað- herb.allt nýlegt. Mikið endur- nýjuð eign, s.s. parket, hurð- ir, gler og gluggar. Fálleg lóð með htlu garðhúsi. Verð 19,9 millj. Ólafur tekur vel á móti þér og þínum, láttu sjá þig! Garðsendi, einbýli Gott og mikið endurnýjað einbýli á þessum eftirsótta stað. Húsið er 224,1 fm, auk 26,2 fm bílskúrs og stórrar verand- ar. Möguleiki á góðri vinnuaðstöðu eða lítilli íbúð. Áhv. ca 7,4 millj. Verð 18,9 millj. Rituhöfði, einbýli Tvö glæsileg einbýlishús á einum besta útsýnisstað í Mosfellsbæ. Húsin eru 147,5 fm að stærð, auk 33,9 fm innbyggðs bílskúrs. Húsunum verður skilað fljótlega til- búnum að utan með grófjafnaðri lóð og fokheld að innan. Verð 13 millj. 3ja herb. Álmholt, Mosfellsbæ Góð 3ja herbergja íbúð á jarðhæð í parhúsi. Ekkert greiðslumat, hagstætt lán ca 5 millj. til 30 ára getur fylgt. Verð 8,2 millj. Fasteignaland, Ármúla 20, Guðmundur Þórðarson hdl. og lögg. fasteignasali, Ingimundur Jónsson, sölustjóri, sími 568 3040. Opið í dag kl. 12—15.
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.