Morgunblaðið - 22.01.2000, Qupperneq 46

MORGUNBLAÐIÐ
46 LAUGARDAGUR 22. JANÚAR 2000
MINNINGAR
tÞóninn Vigfús-
ddttir fæddist í
Tungu í Valþjófsdal í
Vcstur-ísafjarðar-
sýslu hinn 17. apríl
1903. Hún lést á Dvai-
arhcimili aldraðra í
Borgarnesi himi 12.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Guðrún Svein-
bjarnarddttir og Vig-
fús Eiríksson, bdndi
og skipasmiður í
Tungu. Þdrunn var
yngst níu bama
þeirra, sem nú eru öll
látin. Hún var við nám í Alþýðuskdl-
anum á Núpi veturna 1919-1921.
Síðar starfaði hún í mötuneyti
Kennaraskdlans í Reykjavík og
sdtti þá einnig námskeið í myndlist.
Þdrunn giftist Þorsteini Guð-
mundssyni, Skálpastöðum í Lund-
arreykjadal, 24. maí 1929. Bjuggu
þau í eitt ár á Akranesi, þar sem
hann stundaði sjdmennsku og smíð-
ar, en vorið 1930 keyptu þau
Skálpastaði af föður hans og ráku
þar búskap í 41 ár, siðustu níu árin í
félagi við tvo syni sína. Alla tíð sfð-
. an áttu þau heima á Skálpastöðum,
en haustið 1995 fengu þau vist á
Dvalaheimili aldraðra í Borgamesi.
Þorsteinn lést hinn 5. jan. 1996.
Böm þeirra em: 1) Guðbjörg, f.
1930, handiðakennari í Sviþjdð, gift
Nils Johansson og eiga þau tvær
dætur, a) Þdranni Birgittu f. 1963,
gift Per Skoglund, tæknifræðingi;
þau eiga tvö böm; og b) Karin f.
1966.
2) Vigfús Önundur, f. 1931, d.
1936.
3) Þorsteinn, f. 1933, bdndi á
Skálpastöðum. Kona
hans var Ásdís Þor-
steinsdóttir frá tílfs-
stöðum í Hálsasveit.
Hún lést 1994. Böm
þeirra em fjögur: a)
Ylfa, f. 1966, sjúkra-
þjálfi í Reykjavík, gift
Vilhjálmi Araasyni, ra-
feindavirkja, þau eiga
þrjá syni, b) Guðrún, f.
1970, félagsráðgjafi í
Reykjavík, sambýlis-
maður Siguröur Am-
arsson, kerfishönnuð-
ur, þau eiga eina
dóttur. Guðrún átti áð-
ur son með Gísla Gunnarssyni. c)
Þdr, f. 1972, kerfisfræðingur Skálp-
astöðum, kvæntur Guðrúnu Björk
Friðriksddttur, auglýsingastjdra,
þau eiga þrjá syni, d) Áslaug, f.
1976.
4) Guðrún Kristín, f. 1936, bdndi
að Þverspymu í Hrunamanna-
hreppi, gift Valgeiri Jdnssyni,
þeirra böm em: a) Jón Guðmundur,
f. 1968, lögmaður í Vestmannaeyj-
um, kona Guðbjörg Viðarsddttir,
kennari, b) Þdrarinn, f. 1969, bif-
vélavirki í Kaupmannahöfn, kona
Kristín Bragaddttir, þau eiga einn
son, c) Guðlaug, f. 1971, nemi í
þroskaþjálfun í Reykjavík, sambýl-
ismaður hennar er Einar Geirsson,
matreiðslumaður, þau eiga einn
son, og d) Kristinn, f. 1974, bdndi i
Þverspymu, sambýliskona hans er
Nína Björk Steinarsddttir, þau eiga
tvö böm. Sonur Guðrúnar Kristín-
ar fyrir hjdnaband er Þorsteinn, f.
1964, kerfisfræðingur í Reykjavík,
kvæntur Hjördisi Bjömsdóttur, ís-
lenskufræðingi og eiga þau þijá
syni.
5) Guðmundur, f. 1937, bdndi á
Skálpastöðum, kvæntur Helgu
Bjamaddttur. Þeirra böm. em
Qögur: a) Bjami, f. 1963, bdndi á
Skálpastöðum, kvæntur Hildi Jó-
steinsddttur, þau eiga þijú böm, b)
Þdrunn, f. 1964, kennari í Reylqa-
vík, gift Jdni L. Ámasyni, skák-
meistara, þau eiga þtjár dætur, c)
Þorsteinn, f. 1966, tæknifræðingur
í Kdpavogi, sambýliskona Björg
Magnúsdöttir, verslunarmaður,
þau eiga einn son. d) Margrét
Helga, f. 1973, nemi í lyfjatækni,
hún á eina ddttur, bamsfaðir Svan-
ur Þór Eyþórsson.
6) Vigfús Önundur, f. 1941, Iækn-
ir á Akureyri, kvæntur Auði Sig-
urðarddttur, hjúkmnarfræðingi.
Þeirra böm em þijú: a) Þráinn, f.
1965, kerfísfræðingur í Reylqavík.
b) Þdmnn, f. 1969, sjúkraliði Akur-
eyri, gift Reyni Sigurðssyni, vél-
sljdra, þau eiga fjögur börn. c) Eir-
ikur, f. 1972, háskdlanemi í
Reykjavík.
Þá ólu þau Þdmnn og Þorsteinn
upp frá sex ára aldri Hauk H. Geirs-
son Gígju, f. 1933, verkstjdra í
Njarðvík. Kona hans er María Sig-
urðardöttir og eiga þau þijár dæt-
ur.
Þdmnn tók virkan þátt í félags-
lífi sveitar sinnar, einkum á vett-
vangi Kvenfélags Lunddæla og sat
áratugum saman í stjdm þess, lengi
sem formaður. Þá starfaði hún að
málefnum Sambands borgfirskra
kvenna og var formaður þess 1949-
1952. Var hún og kjörin heiðursfé-
lagi íþessum samtökum báðum.
Myndlistin var Þdmnni jafnan
hugleikin og á efri ámm sínum
sinnti hún því áhugamáli nokkuð.
Notaði hún gjama þurrkaðar jurtir
og fleiri jarðefni, með hefðbundn-
um litum f myndir sínar.
Þórann verður jarðsungin frá
Lundarkirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30. Jarðsett verður í
heimagrafreit.
ÞÓRUNN
VIGFÚSDÓTTIR
Elsku amma mín. Það er nú einu
sinni þannig að þegar tími er kominn
til að kveðja skortir mig alltaf réttu
orðin, hvað þá þegar kveðjan er eins
endanleg og núna. Minningarnar
hellast yfir mig, hver á eftir annarri,
og ég verð þakklátari og þakklátari
fyrir að hafa kynnst þér. Þær voru
ófáar stundirnar sem ég eyddi niðri í
eldhúsi hjá þér. Þótt ótrúlegt megi
virðast er einna minnisstæðast þeg-
ar þú sast með mig í fanginu, fjög-
urra til fimm ára gamla, og kenndir
mér að lesa upp úr bókinni Gagn og
gaman. Og pappírsfígúrurnar sem
þú teiknaðir á blað og klipptir svo út,
heilu fjölskyldumar voru þarna sam-
an komnar og auðvitað húsdýr líka,
hestar, kýr og hundar. Þetta var
óendanleg uppspretta alls kyns
leikja, annaðhvort var pappírsfólkið
að hugsa um böm og bú eða það fór á
hestbak, og svo náttúrlega allar
rútuferðimar sem þau fóra í klaka-
boxinu. Og manstu allar löngu-vit-
leysumar sem við spiluðum?
En allt tekur enda, og eftir standa
ánægjulegar minningar um yndis-
lega ömmu sem verður sárt saknað.
Hvíl í friði, elsku amma.
Kveðja.
Þ£n sonardóttir,
Margrét Helga.
' Þórunn amma mín er látin eftir
langa ævi og undir það síðasta erfið
veikindi. Ég veit að hún er hvíldinni
fegin og hefur fengið góða heim-
komu. Þó fylgir kveðjustundinni
sorg og söknuður en líka þakklæti
fyrir allar góðu stundimar og minn-
ingamar.
Best verður ömmu lýst með því að
segja að hún hafi verið góð kona.
Hún bar hag annarra fyrir brjósti og
vildi öllum vel. Alltaf talaði hún vel
um fólk og var tilbúin að rétta hjálp-
arhönd þegar þess þurfti.
Eins og svo margar konur af
hennar kynslóð setti hún þarfir fjöl-
skyldunnar í fyrsta sæti og lagði
metnað sinn í að búa henni fallegt og
myndarlegt heimili. Hennar áhuga-
mál og langanir urðu því oft að mæta
afgangi. Hún var mjög listræn og
þegar tími vannst til málaði hún ein-
stakar myndir sem prýða veggi af-
komenda hennar og skrifaði sögur
og orti ljóð. Það var ekki í hennar
anda að láta bera á sér eða trana sér
fram og því vora þessar sögur og
þessi Ijóð oftast hripuð niður í stfla-
bækur eða á laus blöð og síðan
stungið ofan í skúffu.
Okkur bamabörnunum sýndi hún
óendanlega þolinmæði og umhyggju.
Margar af fyrstu bernskuminn-
ingum mínum era frá heimsóknum
hjá henni, frá hallarbyggingum úr
trékubbum á eldhúsgólfinu og
myndasýningum í stofunni. Þegar ég
stækkaði kenndi hún mér kvæði og
sagði mér sögur frá því hún var ung.
Smám saman urðum við miklar vin-
konur og þrátt fyrir aldursmuninn
gátum við alltaf talað saman um allt
mögulegt. Langömmubörnin fundu
sömu hlýjuna frá henni og hændust
að henni. Hún hafði alltaf áhuga á því
sem við voram að fást við og fylgdist
vel með okkur meðan heilsan leyfði.
Það sem situr þó helst eftir og er
mér mikilvægast er að hún miðlaði
mér líka þeim lífsgildum sem henni
fannst skipta mestu máli í lífinu og
það hefur verið gott veganesti. Ég
kveð ömmu mína með þakklæti og
virðingu.
Ylfa.
Mig langar að minnast elskulegr-
ar ömmu minnar með fáeinum orð-
um.
Amma var yndisleg kona, traust
og hlý, sem gott var að koma til. Hún
mátti ekkert aumt sjá án þess að
reyna að hjálpa. Hún var myndarleg
húsmóðir og féll henni sjaldnast verk
úr hendi, hvort heldur innan heimil-
isins eða utan dyra.
Oft var gestkvæmt hjá afa og
ömmu og naut amma sín í gestgjafa-
hlutverkinu. Hún lét sig ekki muna
um þótt á fimmta tug vina og vanda-
manna kæmu við á Skálpastöðum yf-
ir helgi. Alltaf var heitt á könnunni
og boðið upp á eitthvert góðgæti.
Amma var sérlega listfeng kona,
teiknaði og málaði fallegar myndir
og ætíð var hún með eitthvað á
prjónunum. Við barnabörnin hennar
fengum gjaman hlýja sokka og vettl-
inga frá henni og öll eigum við mynd
eftir hana, sem hún gaf okkur í ferm-
ingargjöf.
Elsku amma, nú ertu búin að fá
hvíldina sem þú hefur þráð síðastlið-
in ár eftir að heilsu þinni fór að
hraka. Ég var svo lánsöm að fá að al-
ast upp í nábýli við þig á Skálpastöð-
um. Margar góðar minningar á ég
um samverastundirnar með þér.
Alltaf hafðir þú tíma fyrir okkur
systkinin þegar við litum inn til þín.
Eg minnist þess þegar ég og Bjarni
bróðir minn lærðum að lesa og skrifa
hjá þér og þegar þú fórst með okkur
í hina ýmsu leiki, last fyrir okkur eða
sagðir okkur sögur. Aldrei man ég
eftir að þú hafir skipt skapi. Alltaf
varst þú brosandi, hlý og góð.
Nú er komið að kveðjustund.
Kærar þakkir fyrir allt.
Þómnn Guðmundsdóttir.
Elsku langamma. Þú varst alltaf
svo góð við mig. Ég man þegar þú
gafst mér ullarvettlinga sem þú
prjónaðir sjálf og súkkulaðirúsínur á
jólunum. Svo þegar ég kom í heim-
sókn til þín bjuggum við saman til
kastala úr alls kyns dollum sem þú
hafðir safnað.
Ég á eftir að sakna þín mikið en ég
veit að þetta var þér fyrir bestu.
Ingibjörg.
í dag er borin til moldar sómakon-
an Þórann Vigfúsdóttir, húsfreyja á
Skálpastöðum í Lundarreykjadal.
Það var rigningarsumarið mikla
1955 sem ég kynntist þeim bræðram
Steina og Mugg, sonum þeirra hjóna
Þorsteins Guðmundssonar bónda á
Skálpastöðum og Þórannar. Þeir
unnu þá við skurðgröft í Svínadal,
þar sem ég dvaldi með fjölskyldu
minni í sumarbústað. í framhaldi af
þeim kynnum var ákveðið að ég færi
í sumarvinnu að Skálpastöðum vorið
eftir, þá níu ára gamall. Það er
skemmst frá því að segja að sumrin
urðu fimm og lít ég á það sem mikla
gæfu að hafa fengið að dvelja með
þessu góða fólki. Eins og jafnan er í
sveit er það húsmóðirin sem heldur
utan um heimilislífið. Þórann var
mikill skörungur en jafnframt fann
ungur drengur skjótt hlýju í viðmóti
hennar. Gott var að eiga skjól hjá
henni, enda man ég eftir því að ég
settist næst henni við matarborðið
og þá strax stofnaðist með okkur vin-
skapur sem aldrei hefur skugga á
borið síðan ég dvaldi á bænum. Það
verður þó að segjast að Þórann hafði
sem húsmóðir á stóra heimili lítinn
tíma til að sitja við borðið. Hún
fylgdist þó vel með öllu og var fljót
að grípa inn í ef henni þótti einhver
órétti beittur eða verklag var henni
ekki að skapi. Starfsþrek Þórannar
var ótrúlegt og ég gæti trúað að hún
hafi í 50-60 ár afkastað tvöfóldu
verki venjulegs manns. Ekki síður
var hennar andlegi styrkur og gáfur,
sem við nutum ómælt. Hún var oft
alvöragefin en undir leyndist glettni
sem gat leitt til hæðni ef á þurfti að
halda.
Þau hjónin Þorsteinn og Þórann
vora afar samhent og mikil hagsýni
ríkti í öllum þeirra verkum, sem var
lærdómsríkt veganesti. Jafnan hefur
ríkt mikil vinátta milli mín og þeirra
á Skálpastöðum. Margar af mínum
bestu bernskuminningum era tengd-
ar dvölinni á Skálpastöðum og kynn-
um af þeim sem þar dvöldu.
Nú era þau bæði látin, Þorsteinn
og Þórann, eftir farsælt ævistarf.
Blessuð sé minning þeirra.
Gísli.
Nú hefur kvatt þennan heim í
hárri elli mikil sómakona, Þórunn
Vigfúsdóttir, fyrrverandi húsmóðir á
Skálpastöðum í Lundarreykjadal.
Ég naut þeirra forréttinda að fá að
dvelja í þrjú sumur á því myndar- og
menningarheimili, sem Skálpastaðir
vora í búskapartíð þeirra Þórannar
og Þorsteins Guðmundssonar, þá-
verandi hreppsstjóra. Slík sumar-
dvöl var þroskandi fyrir Reykjavík-
urbam eins og mig, því að á þessum
áram eða rétt eftir stríð var mikill
áhugi hjá foreldram sem áttu börn í
þéttbýlinu að koma þeim til sumar-
dvalar í sveit. Reynsla mín er sú að
það var góður undirbúningur fyrir
lífið að fá að vera samvistum við þau
Skálpastaðahjón, sem voru miklir
höfðingjar heim að sækja.
Minningar frá þessum tíma
streyma fram nú þegar Þórann hef-
ur kvatt þennan heim. Hún var ein-
staklega barngóð kona og þess
vegna hændist ég að henni. Hún
leyfði mér að taka þátt í eldhússtörf-
unum og leiðbeindi mér á sinn hljóð-
láta hátt. Ég gleymi t.d. aldrei
pönnukökunum hennar sem vora
bakaðar í tilefni töðugjaldanna, sem
við börnin tókum virkan þátt í. Þor-
steinn reyndist mér einnig ákaflega
vel en hann hafði sinn hátt á að koma
bömum til manns. Sem dæmi kenndi
hann mér á klukku. í rúma hálfa öld
hélst þessi kunningsskapur okkar á
milli og ekki síst fyrir það að dætur
mínar fóra seinna í sveit til Guðrún-
ar dóttur þeirra hjóna.
Ég heimsótti Þóranni sl. sumar
þar sem hún bjó á dvalarheimilinu í
Borgarnesi. Hún brosti við mér þar
sem hún reyndi að tjá sig og þó það
hafi ekki verið alveg ljóst hvað hún
sagði, þá vissi ég að það var eitthvað
fallegt og gott.
Elsku Þórann, far þú í friði. Ég
mun ávallt minnast þín og tryggðar
þinnar. Fyrir hönd okkar systra
votta ég aðstandendum mína dýpstu
samúð.
Kristín Grímsdóttir.
INGIBJÖRG
STEINGRÍMS-
DÓTTIR GÖHRING
tlngibjörg Stein-
grímsdóttir
Göhring fæddist á
Akureyri 16. septem-
ber 1939. Hún lést á
sjúkrastofnun í
Þýskalandi 2. janúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru hjón-
in Þórdís Aðalbjörns-
dóttir og
Steingrímur Guð-
mundsson. Þau eru
bæði látin. Alsystkin
Ingibjargar eru:
Guðmundur, f. 1942,
hann býr á Akureyri;
Unnur, f. 1943, búsett í Reykjavík,
og Aðalbjörn, f. 1945, búsettur í
Hafnarfirði. Þórdís og Steingrím-
ur slitu samvistir og því ólst Ingi-
björg, frá unga aldri, að mestu
leyti upp hjá föðurömmu sinni,
Unni Guðmundsdóttur frá Þúfna-
völlum í Hörgárdal.
Ingibjörg giftist Páli Árnasyni
frá Hrísey 16. september 1957 og
eignaðist með honum synina Þór,
f. 13. júní 1958, og Steingrím
Árna, f. 7. október 1963. Þeir eru
báðir búscttir í
Þýskalandi. Þór er
kvæntur þýskri
konu, Dagmar, og
eiga þau soninn
Gunnar. Ingibjörg
og Páll skildu. Þá
var Ingibjörg uni
skamman tíma gift
Einari Sigurðssyni
frá Hafnarfirði. Þau
skildu. Síðar kynnt-
ist Ingibjörg eftirlif-
andi eiginmanni sin-
um, Reinhold
Göhring, er þau
störfuðu við Álverið
í Straumsvík en Reinhold vann
þar á vegum þýsks verktakafyrir-
tækis við uppbyggingu verksmiðj-
unnar. Þau giftu sig 24. júlí 1971
og fiuttu á heimaslóðir Reinholds
í Albisheim í Vestur-Þýskalandi,
þar sem þau hafa búið si'ðan. Þau
eignuðust soninn Alexander Ró-
bert, f. 29. desember 1973.
títför Ingibjargar hefur farið
fram. Jarðsett var á Möðruvöllum
í' Hörgárdal.
Ekki datt mér í hug, þegar Ingi-
björg, mágkona mín, kom til Islands
í september sl., að ég myndi ekki
hitta hana aftur í þessu lífi. Hún kom
til að halda upp á 60 ára afmæli sitt
með fjölskyldu og vinum og var svo
glöð að hitta okkur öll. Tveim vikum
síðar var hún komin á spítala og ill-
vígur sjúkdómur tók völdin. Hún
sagðist gjarnan hafa viljað eiga
nokkur ár í viðbót, en kallið kom fyrr
en við áttum von á.
Elsku Inga.
Fyrstu sambúðina hófum við Guð-
mundur hjá þér í agnarsmáu her-
bergi, sem vakti mikla kátínu fyrir
hversu lítið það var. Alltaf varst þú
tilbúin að koma öðram til hjálpar, ef
eitthvað bjátaði á. Oftast varst þú að
snúast í kringum aðra og settir þig
sjálfa aftast í röðina. Þér var fyrir
mestu að öllum liði sem best. Það var
sérstaklega ánægjulegt að sækja þig
heim og njóta gestrisni þinnar.
Kímnigáfa þín var einstök en ávallt í
saklausum og sanngjörnum búningi.
Þér var svo lagið að koma öllum í
gott skap með spaugsyrðum þínum.
Eg á eftir að sakna þess að fá ekki
upphringingu þína frá Þýskalandi.
Við áttum saman margar góðar
stundir sem ég þakka. Ég mun minn-
ast þín fyrir alla þína góðmennsku og
u.
g bið guð að styrkja eiginmann
þinn og ástvini.
Þín mágkona,
María.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 669 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.