Morgunblaðið - 24.12.2000, Blaðsíða 36

J6 SUNNUDAGUR 24. DESEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi, sonur og tengdasonur,
EIRÍKUR KRISTINN NIELSSON,
Kambsvegí 7,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum við Hringbraut
sunnudaginn 17. desmber.
Jarðsungið verður frá Áskirkju fimmtudaginn
28. desember kl. 13.30.
Sérstakar þakkir eru til starfsfólks á deild 11 E Landspítalanum við
Hringbraut fyrir einstaka umönnun.
Jónína Eggertsdóttir,
Eggert Jóhann Eíríksson,
Bergþóra Eiríksdóttir,
Sigríður Th. Eiríksdóttir, Atli Örvar,
Jónína Valgerður Örvar,
Bergþóra Eiríksdóttir
Sigríður Th. Árnadóttir
t
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
SIGURÐUR BERGSSON,
Króktúni 17,
Hvolsvelli,
sem lést sunnudaginn 17. desember, verður
jarðsunginn frá Stórólfshvolskirkju á Hvols-
velli föstudaginn 29. desember kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast hins látna, er bent á björgunarsveitina Dag-
renningu á Hvolsvelli.
Guðríður Árnadóttir,
Jónína Sigurðardóttir,
Árný Jóna Sigurðardóttir.
+
Ástkær móðir mín, dóttir og systir,
AÐALHEIÐUR JÓNATANSDÓTTIR,
Skúlagötu 76,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut fimmtu
daginn 21. desember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Eydís Olsen,
Valborg Guðmundsdóttir,
Friðrik Max Jónatansson.
SÍMON
PÁLSSON
+ Símon Pálsson
fæddist í Reykja-
vík 30. aprfl 1948.
Hann lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 10. des-
ember sfðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Vídalíns-
kirkju í Garðabæ 21.
desember.
Góður drengur er
fallinn í valinn langt
fyrir aldur fram. Eins
og svo oft í lífi Símonar
Pálssonar var atburða-
rásin hröð. Minna en sólarhringur
frá því er maðurinn með ljáinn gerði
fyrst vart við sig þangað til öllu var
lokið.
Við Símon kynntumst fyrst að
gagni sumarið 1973 þegar við unnum
saman hjá Flugfélagi íslands á
Keflavíkurílugvelli. Við höfðum þá
verið málkunnugir í nokkur ár enda
feður okkar góðir vinir, en það var
ekki fyrr en þetta sumar sem góður
kunningsskapur tókst sem síðar þró-
aðist í nána og trausta vináttu.
Konur okkar, þær TV og Bobba,
eru einnig miklir vinir. Raunar átti
Símon verulegan þátt í því að ég
kynntist konunni minni og oft gönt-
uðumst við með það að Símon væri í
vissum skilningi arkitekt að hjóna-
bandi okkar Bobbu eins og hann orð-
aði það. Sagðist hann hafa séð það
löngu á undan mér hve ágætlega við
hjónin ættum saman.
Við fyrstu kynni virkaði Símon
fremur hlédrægur, en það breyttist
brátt enda iðaði hann af lífsgleði og
gáska sem ekki fór leynt við nánari
kynni. Á vinamótum var Símon hrók-
ur alls fagnaðar. Engum duldist að
þar fór duglegur, fjörugur og
skemmtilegur maður sem naut þess
að lifa. Sérstaklega var áberandi
hvað hann var einstaklega hug-
myndaríkur og hnyttinn í tilsvörum.
Af öllum þeim góðu stundum sem
við áttum saman er mér minnisstæð-
ust veiðiferð í Laxá í Laxárdal sum-
arið 1982. Ekki svo að skilja að Sím-
on væri sérstakur áhugamaður um
veiði, miklu fremur var hann áhuga-
maður um útivist og að
vera samvistum með
vinum sínum. Áttum
við hjónin einstakar
stundir í fögru um-
hverfi og góðu veðri.
Ekki fer miklum sög-
um af veiðiskap, enda
var fremur hugsað um
að njóta lífsins, náttúr-
unnar og heitra geisla
sólarinnar.
Þessar samveru-
stundir sem margar
aðrar gleymast aldrei.
Að leiðarlokum er
þakklæti og söknuður
efst í huga. Þakklæti fyrir ógleyman-
legar samverustundir við góðan
dreng og söknuður yfir því að þær
verða ekki fleiri.
Góður Guð styrki TV, Jóhönnu,
Villa, Svein Orra og fjölskylduna alla
í þeirra miklu sorg.
Óli Haukur.
Maður er vart búinn að átta sig á
fréttinni um fráfall vinar okkar og
samstarfsfélaga Símonar Pálssonar,
sem jarðsettur var tuttugasta og
fyrsta desember síðastliðinn. Erfitt
er að ímynda sér að hann sé ekki enn
á meðal okkar, með sama baráttu-
andann sem einkenndi Símon alla þá
tíð sem við unnum saman, sem var
allt of stutt. Það var í lok vikunnar
sem hann féll frá, að ég hafði
samband við hann til þess að fá hjá
honum viðskiptaráð vegna starfs
míns hjá Flugleiðum í London, en
Símon var þar svæðisstjóri fyrir
félagið í nokkur ár. Hann var ekki
seinn að koma með holl ráð sem ein-
kenndust af reynslu og réttsýni. Það
er undarlegt að sjá fyrir sér starf
okkar á sölu- og markaðssviði Flug-
leiða í framtíðinni án Símonar. Hann
setti sterkan svip á hópinn og átti
stóran þátt í markaðsstarfi Flugleiða
um allan heim, þar sem við félag-
arnh- tókum hann allir til fyrirmynd-
ar, alla tíð. Símon reyndist mér ein-
staklega vel jafnt í starfi sem í leik.
Hann var reynsluríkur, réttsýnn og
kom til dyranna eins og hann var
klæddur. Símon var bóngóður, út-
sjónarsamur, áræðinn og hörkudug-
legur, fyrir utan að vera bráð-
skemmtilegur og lúmskur húmoristi.
Það voru forréttindi að fá að kynnast
Símoni.
Fyrir utan vinnuna átti fjölskyld-
an og skógræktin hug hans allan.
Hann var duglegur við að gefa mér
góð ráð um skógrækt og ég hef sjald-
an hitt mann sem hafði eins mikla til-
finningu fyrir jörðinni og því sem
hún gaf af sér. Hann hafði yndi af því
sem blómstraði og dafnaði, jafnt úr
jörðu sem og þegar þurfti að ná vexti
út úr markaðssvæðum. Þá var eng-
inn betri en Símon.
Allir starfsmenn Flugleiða í Lond-
on eru harmi slegnir yfir skyndilegu
fráfalli Símonar. Starfsmenn Flug-
leiða í Bretlandi og fjölskylda mín
senda Þuríði, Jóhönnu, Vilhjálmi
Styrmi, Sveini Orra og öðrum að-
standendum sínar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Megi góður guð
styrkja ykkur í sorginni.
Ljúfur vinur, látinn vinur, lifir
áfram í mínum klökka hug.
Stefán Eyjólfsson.
Leiðir okkar Símonar lágu saman
á aðalfundi Bresk-íslenska verslun-
arráðsins í London haustið 1998.
Hann var þá að taka sæti í stjórn
ráðsins og ég við stöðu fram-
kvæmdastjóra. Strax kom í ljós að
kröftugri liðsmann var ekki hægt að
hugsa sér en Símon. Hann var ávallt
tilbúinn að benda á ný sóknarfæri í
starfseminni og leggja krafta sína í
þau verkefni sem tekist var á hendur
hverju sinni. Ég heillaðist strax af
framsýni þessa mikla heimsmanns
og fannst mikið til koma hve auðvelt
hann átti með að samsama sig tíð-
aranda unga fólksins í dag. Það tók-
ust því með okkur ágæt vinabönd og
fátt vissi ég skemmtilegra en að hitta
Símon yfir morgunkaffi til að ræða
heimsins mál.
Stundum komu listir inn í þá um-
ræðu og þar var hann í essinu sínu og
leiðbeindi unga manninum um eft-
irtektarverða listamenn af yngri
kynslóðinni í dag. Við höfðum ein-
mitt nýlega ráðgert slíkt morgunsp-
jall um jólaleytið.
Fyrir hönd Bresk-íslenska versl-
unarráðsins vil ég þakka Símoni fyr-
ir frábær störf í þágu ráðsins og
votta fjölskyldunni dýpstu samúð á
erfiðum tímum.
Guðjón Rúnarsson.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, sonur, bróðir, tengdasonur og afi,
SÆVAR MÁR STEINGRÍMSSON
sölustjóri,
Álfhólsvegi 79c,
Kópavogi,
sem lést þriðjudaginn 19. desember, verður
jarðsunginn frá Digraneskirkju föstudaginn
29. desember kl. 10.30.
Bára Hákonardóttir,
Hrönn Sævarsdóttir, Arnar Þórir Ingason,
Drífa Sævarsdóttir,
Sævar Már Sævarsson,
Sigrún Fanney Sigfinnsdóttir,
Einar Steingrímsson, Sigfríður Steingrímsdóttir,
Ólafía Árnadóttir, Hákon ísfeld Jónsson,
Harpa Sif, Ómar Þór og Kara Björk.
+
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
HERDÍS TORFADÓTTIR,
Víkurgötu 4,
Stykkishólmi,
verður jarðsungin frá Stykkishólmskirkju fimmtu-
daginn 28. desember kl. 14.00.
Guðmundur Bjarnason,
Bragi Guðmundsson, Sigríður Guðmundsdóttir,
Páll Guðmundsson, Ólöf Þórey Ellertsdóttir,
Bára Guðmundsdóttir, Guðjón Karlsson,
Áslaug Guðmundsdóttir, Halldór Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+ Hulda Njálsdótt-
ir fæddist í
Reykjavík 4. janúar
1936. Hún lést 12.
desember síðastlið-
inn og fór útför
hennar fram frá
Hóladómkirkju 21.
desember.
Það var á þriðju-
daginn 12. desember
sem mágur minn, Sig-
urður á Melum,
hringdi í mig og sagði
mér af því að systir
mín hefði veikst. Mér
var mjög brugðið en róaðist nokk-
uð þegar hann sagði frekar frá
veikindum hennar og að ekki virt-
ist þau vera alvarleg. Sagði hann
mér að hún hefði verið flutt á
sjúkrahúsið á Akureyri til frekari
skoðunar og síðast þegar hann
hafði haft spurnir af henni virtist
henni líða vel og létt yfir henni.
Var mér léttara í lund þegar hann
kvaddi mig og kvíðinn hvarf.
Nokkru síðar hringdi hann aftur
og sagði mér lát systur minnar.
Mér fannst sem heimurinn
hryndi yfir mig og sorgin heltók
mig. Ég hafði misst einu systur
mína og þá manneskju sem ég mat
mikils og hafði verið mér svo hjart-
fólgin.
Ég spurði Guð í hljóði hvers
vegna, hún sem átti eftir að gera
svo mikið, en fékk ekki strax svar í
hjarta mitt. Mér var hugsað til eig-
inmanns hennar, mannkosta-
mannsins, þess góða
drengs, sem hafði
reynst systur minni
afskaplega vel, en
hafði nú misst svo
mikið. Einnig hugsaði
ég til barnanna þeirra
sem svo skyndilega
misstu elskaða móðir
og barnabarnanna
sem misstu hana
ömmu sem hafði verið
þeim svo góð, tengda-
dætra og tengdasona.
Það var svo sannarleg
sorg og söknuður hjá
minni fjölskyldu að
hafa misst hana Huldu, konuna
sem ég, kpnan mín og börn elsk-
uðum öll. Ég minnist bernsku okk-
ar og örfárra stunda sem ég man
að við áttum saman, en Hulda var
elst okkar fjögura systkina. Veik-
indi móður okkar og lát hennar
varð til þess að leiðir okkar skildu
þegar við vorum öll ung.
Hún fór til ömmu í Fljótum,
hennar Maríu. Elsti bróðirinn fór
til afa og ömmu á Breiðabólstað á
Skógarströnd, en við tveir þeir
yngstu vorum sendir á aðra staði.
Það voru erfiðir tímar og þungt
fyrir föður okkar að þurfa að
sundra þannig fjölskyldu sinni, en
önnur ráð voru ekki fyrir hendi.
Ég minnist þess þegar ég var fimm
ára og pabbi hafði mig hjá sér að
Hulda kom í heimsókn í Siglufjörð.
Strax kom í ljós sú ástúð og hug-
ulsemi sem margur átti eftir að
kynnast hjá henni.
Stóra systir, þá átta ára, tók að
sér að annast litla bróður. Þess
tíma mun ég minnast meðan ég lifi
og þess hvað hún gaf mér þá, þessi
elskaða systir mín.
Hún skrifaði mér oft og sagði
mér af högum sínum og því sem
hún taldi mig hafa gaman af. Þann-
ig héldum við sambandi og síðar
áttum við fjölskylda mín margar
ferðir, bæði í Siglufjörð þar sem
þau Sigurður bjuggu fyrst og síðar
að Skúfsstöðum í Hjaltadal þar
sem þau bjuggu lengst af sinn hjú-
skap. Börnin mín nutu þess að eiga
hana Huldu að, Sigga og börnin
þeirra. Elsta barnið okkar hjóna
var í níu sumur hjá þeim í sveit og
önnur skemur. Það var svo sann-
arlega þeirra gæfa. Það veit ég að
svo er um aðra þá sem dvöldu á
sumrin á Skúfsstöðum. Oft var
margt um manninn á Skúfsstöðum,
við matborðið og í gistingu. Aldrei
minnist ég þess að ekki hafi verið
pláss fyrir alla. Víst er að margir
muna komu sína að Skúfsstöðum
og einnig þeir sem nutu höfðing-
skapar þeirra hjóna þar og örlætis.
Eitt einkenndi Skúfsstaðaheimilið,
en það var gjafmildin, gestrisni og
umhyggja fyrir öðrum.
Margar voru þær sendingar sem
komið var til ættingja, vina og ann-
ara sem þótti ástæða til að gleðja,
matur og annað. Þar var systir mín
oft stórtæk og naut ég og mín fjöl-
skylda þess mjög, einnig aðrir sem
Hulda og Sigurður höfðu hug til.
Aldrei vissi ég til að slík mál
væru sérstaklega til umræðu og
skipti mágur minn sér ekki af því
hvað konan hans aðhafðist í þeim
málum, en gerði hvað hann gat til
að aðstoða ef þörf var á, þó oft hafi
magnið verið mikið. Þar var hugur
beggja sá sami, þeim hjónum best
HULDA
NJÁLSDÓTTIR