Morgunblaðið - 24.12.2000, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 24. DESEMBER 2000 37^-
MINNINGAR

SS
GUÐMUNDUR PÁLL
PÉTURSSON
+ Guðmundur Páll
Pétursson fædd-
ist að Núpi í Fljóts-
hlíð 28. nóvember
1954. Hann lést 9.
desember síðastlið-
inn og fór útför hans
fram frá Breiðabóls-
staðarkirkju í Fljóts-
hlíð 16. desember.
Þegar maður er
ungur og öll okkar
skilningarvit nýþrosk-
uð markar hver nýr
staður sér sess í
minningu okkar með
sérstökum hætti. Enda þótt það
séu nú liðin þrjátíu og fjögur ár
síðan ég upplifði sveitina í fyrsta
sinn man ég eftir því eins og það
hefði gerst í gær. Hægur andvari
og hlýtt var í veðri og kyrrðin ein-
ungis rofin af einstaka fugli sem í
óða önn var að undirbúa komu
unga sinna. Þegar ég gekk upp
traðirnar að Núpi með Díu frænku
og gróðurlyktin fyllti öll vit mín
fann ég fyrir gleði og spenningi ,
nýtt ævintýri var að hefjast. Þegar
við höfðum verið boðin innilega
velkomin af þjónunum Pétri og
Önnu og höfðum sest í sæti í nýja
eldhúsinu uppgötvaði ég að bærinn
var fullur af krökkum. Þar á meðal
var snaggaralegur strákur með
mjög ljóst stíft hár sem stóð út í
allar áttir. Þessi strákur var með
kímnisglampa í augum og eins og
ég komst að síðar var alltaf stutt í
brosið hjá þessum frænda mínum.
Strákurinn hét Guðmundur Páll og
var sonur hjónanna á bænum. Ég
var fljótur að falla inn í hið daglega
líf á bænum. Við urðum herberg-
isfélagar við Palli þetta sumar og
öll þau sumur sem ég var í sveit á
Núpi og áður en leið á löngu vorum
við orðnir vinir og félagar. Guð-
mundur Páll var skapmikill maður
og gustaði stundum af honum en
aldrei var langt í brosið. Gott var
að vera í sveit á Núpi. Létt var yfir
hinu daglega lífi á bænum og fylgdi
ég Palla daglangt eftir og lærði á
lífið í sveitinni enda Palli bæði ljúf-
ur drengur og þolinmóður við bæj-
arstrákinn sem kunni
ekki neitt. Eins og all-
ir þeir sem Palla
þekktu voru hestarnir
hans líf og yndi og
vildi hann prufa sig
áfram með tamningar
og reiðlist eftir eigin
höfði. Einn sumardag
töluðum við saman um
hetju þess tíma sem
var Zorro og hvernig
hesturinn hans bæði
stökk yfir allar hindr-
anir og prjónaði alltaf
þegar Zorro fór á bak.
Palli var ekkert að tví-
nóna við hlutina en tók sig til með
það sama og kenndi Vini, sem var
hestur pabba hans, að stökkva yfir
bæjarlækinn og í beinu framhaldi
af því að láta hann prjóna í hvert
skipti sem hann fór á bak. Þetta
gekk vel og okkur fannst þetta hin
besta skemmtun, alveg þangað til
að Pétur pabbi Palla ákvað að
skreppa á hestbak. Um leið og Pét-
ur settist í hnakkinn sáum við okk-
ur til skelfingar að uppáhaldshest-
urinn hans stóð beint upp á
endann. Við létum okkur hverfa
hljóðlega og reyndum aldrei aftur
að leika Zorro á reiðhesti húsbónd-
ans. Guðmundur Páll hafði mikla
kímnigáfu til að bera og var stríð-
inn þegar það átti við. Állt var það
þó gert þannig að enginn meiddist
eða varð sár yfir. Þegar líða tók á
sumrin og dagarnir urðu styttri
áttu Palli og ég það til í húmi næt-
ur að þræða krókótta stígu að mat-
jurtagarði Önnu húsfreyju og
nappa einni rófu eða gulrót. Aldrei
hef ég fyrr eða síðar fengið eins
góðar rófur og þær sem við borð-
uðum úti á túni í stjörnubjartri
nóttinni. A þessum kvöldum töl-
uðum við Palli um vonir okkar og
þrár, hvað við ætluðum okkur að
gera þegar við værum orðnir stórir
og hvernig heimurinn átti að vera.
Arin liðu, við urðum fullorðnir og
eignuðumst okkar fjölskyldur,
heimili og börn. Guðmundur Páll
giftist æskuástinni sinni, henni
Hrund, eignaðist Loga, Odd Pétur
og Dögg og gerðist bóndi að Núpi
er foreldrar hans fluttu til Reykja-
víkur. í lífi hvers manns skiptast á
skin og skúrir og örlögin höguðu
því þannig til að ekki reyndist
vænlegt fyrir fjölskylduna að
stunda búskap. Að geta ekki
stundað búskap, haldið öllum hest-
unum sínum og lifað með nátt-
úrunni hefur eflaust tekið á hjá
Palla. Lífsvegurinn er ekki alltaf
eins beinn og breiður og við viljum.
Eftir því sem árin liðu varð lengra
á milli heimsókna en það skipti
engu máli því þegar við hittumst
var eins og við hefðum hist daginn
áður og Palli snaraði fram sögu
eða skemmtilegri lýsingu úr hinu
daglega lífi, eitthvað sem hann var
sérlega laginn við. Það er undar-
legt að hugsa til þess að Guðmund-
ur Páll, persóna sem hefur fylgt
mér í gegnum lífið eins langt aftur
og ég man, skuli vera farinn.
Nú þegar vegir skilja vil ég óska
Palla, vini mínum og frænda, vel-
ferðar í þeirri ferð sem hann hefur
nú lagt út í og bið Guð um að
styrkja fjölskyldu hans og veita
þeim frið.
Erlendur Birgisson.
Manstu eftir blóminu sem óx í
hlíðinni fyrir ofan bæinn? Það var
þarna þegar þú fæddist, en þú viss-
ir ekki af því fyrr en löngu seinna.
Það var vor, sólbjart vor. En
innra með þér var engin birta. Þú
labbaðir upp í hlíðina og fannst
þetta blóm, sem brosti við þér í
sólskininu og þú brostir á móti
þegar þú fannst hlýjuna, sem
blómið gaf þér. Og þú settist niður
í hlíðinni hjá blóminu og grést eins
og lítið barn, sem veit ekki af
hverju það grætur. Heimurinn get-
ur verið svo stór og vondur fyrir
lítil börn.
Þegar þú fórst úr sveitinni,
klipptirðu blómið niður við rót og
tókst það með þér í postulínsvasa
með vatni og blómagræði. En
smám saman visnaði blómið og dó,
þvi það hafði enga rót.
Og þú fórst að sækja rótina, svo
nýtt blóm gæti vaxið næsta vor. En
þá var búið að eyðileggja hlíðina
þína, þar sem blómið hafði vaxið öll
þessi ár. Þá vissir þú að lífið er þar
sem blómin vaxa, en dauðinn í
postulíni.
Blessuð sé minning þín.
Andrés Guðnason.
lýst, sýndi mannkosti þeirra og hve
þeim þótti óumræðilega vænt
hvoru um annað og aðra. Það gleð-
ur mig að vita og finna að slíka
mannkosti hafa börn þeirra erft og
dugnað. Með dugnaði og elju gerðu
þau Hulda og Sigurðu sér gott bú
; og eftir áratugi gátu þau leyft sér
að láta af búskap. Byggðu þau sér
ji fallegt hús í fögru umhverfi 1 landi
'®* sem tilheyrt hafði Skúfsstöðum og
skírðu það Mela.
Þar var hafinn annar þáttur í lífi
þeirra, notalegt ævikvöld og fram-
tíðin var björt.
Hafin var skógrækt á Melum og
annað til að fegra og bæta. Hugsað
var til gesta og gerð falleg grasflöt
við húsið. En skyndilega tók Guð
hana Huldu til sín, konuna sem átti
eftir að gera svo margt hér á jarð-
ríki og gefa svo mikið af sér.
Missir margra var mikill. Við
sem eftir lifum minnumst hennar
með þakklæti og ást og biðjum
Guð að gæta sálu hennar. Elsku
Siggi minn, Hólmfríður, Reynir,
Una, Njáll Haukur, Inga Fjóla og
Halla, barnabörn og tengdasynir,
megi Guð styrkja ykkur og varð-
veita í sorg. Treystum böndin og
lifum í anda hennar sem við elsk-
uðum.
Skarphéðinn.
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
Frágangur
afmælis-
ogminning-
argreina
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textameðferð og
kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er enn fremur unnt að senda
greinarnar í símbréfi (569 1115)
og í tölvupósti (minn-
ing@mbl.is). Nauðsynlegt er,
að símanúmer höfundar/send-
anda fylgi.
Um hvern látinn einstakling
birtist formáli, ein uppistöðu-
grein af hæfilegri lengd, en aðr-
ar greinar um sama einstakling
takmarkast við eina örk, A-4,
miðað við meðallínubil og hæfi-
lega línulengd, - eða 2.200 slög
(um 25 dálksentimetra í
blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða
ljóð takmarkast við eitt til þrjú
erindi. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir grein-
unum.
BlómaLjMðin
öauSskom
v/ Possvo0skiVkju0ai*3
Sími: 554 0500
,<VlV^lR^n í
OSWAI.DS
sími 551 3485
ÞJÓNUSTA ALLAN
SÓLARHRINGINN
I ADAI5TRÆTI 4B • 101 REYKJAVÍK j
Díivið Jnger Olufiur
l 'tfítrnrstj. I tfnrnrstj. (’t fnrnrstj.
I ÍKK1 STUVl NNUSTOFA
EYVINDAR ARNASONAR I
<$ ÚTFARARÞJÓNUSTAN
Persónuleg þjónusta
Höfum undirbúið og séð um útfarir
fyrir landsmenn í 10 dr.
Sími 567 9110 & 893 8638
www.utfarir.is utfarir@utfarir.is
Rúnar Gcirmundsson Sigurður Rúnarsson
útfararstjóri útfararstjóri
JÓN KORT
OLAFSSON
+ Jón Kort Ólafs-
son fæddist í
Haganesi í Fljótum
15. ágúst 1921. Hann
lést á Sjúkrahúsi
Siglufjarðar 26. nóv-
ember sfðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Siglufjarð-
arkirkju 2. desem-
ber.
Elsku afi, það er
leiðinlegt að þú þurftir
að deyja því þú varst
svo hugrakkur að berj-
ast fyrir lífi þínu. Bar-
áttan var löng og ströng fyrir þig en
því miður tapaðir þú og fórst til
Guðs og ég mun ætíð minnast þess
hversu góður þú varst mér alltaf. Þú
reyndir að láta temja hest til að við
barna- og bamabamabörnin gætum
farið á hestbak en það var ekki
hægt. Þú varst alltaf svo skemmti-
legur, fórst með mér að gefa hest-
unum brauð þó svo að þú værir veik-
ur, þú hjálpaðir mér að reka
kindumar inn í fjái’hús og leyfðir
mér að gefa þeim þegar ég kom á
veturna. Fórst oft með mér í sund
og það þótti mér gaman. Þú bauðst
mér upp á ís. Fórst með mér á vél-
sleða til að gefa hestunum, sem þér
þótti auðvitað mjög vænt um.
Þér þótti svo gaman
að syngja lagið Blessuð
sértu sveitin mín og
mér þykir svo vænt um
að þú söngst það á
spólu fyrir mig í síð-
asta skiptið sem þú
varst hjá okkur. Guð
geymi þig elsku afi
minn. Ég skrifa eitt af
uppáhaldslögunum
þínum í kveðjuskyni.
Blessuð sértu, sveitin mín
sumar, vetur, ár og daga.
Engið, fjöllin, áin þín,
yndislega sveitin mín,
heilla mig og heim til sín
huga minn úr fjarlægð draga.
Blessuð sértu, sveitin mín,
sumar, vetur, ár og daga.
Fjalladrottning, móðir mín
mér svo kær og hjartabundin.
Sæll ég bý við brjóstin þin,
blessuð, aldna fóstra mín.
Hér á andinn óðul sín
öll, sem verðá á jörðu fundin.
Fjalladrottning, móðir mín,
mér svo kær og hjarta bundin.
Elsku amma og aðrir ástvinir,
votta ykkur mína innilegustu og
dýpstu samúð.
Astarkveðja,
Rafnar Snær Baldvinsson.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð, vináttu og
hlýhug vegna andláts eiginkonu minnar,
móður okkar, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
ÁGÚSTU ÞORSTEINSDÓTTUR.
Sérstaklega viljum við þakka starfsfólki lyfja-
deildar St. Jósefsspítala í Hafnarfirði.
Jón Guðmundsson,
Þóra Valg. Jónsdóttir, Einar Steingrímsson,
Anna Björg Jónsdóttir, Garðar Guðmundsson,
Ólafur Helgi Jónsson, Ásdís Geirsdóttir,
Jóna Jónsdóttir, Óskar Örn Óskarsson,
Ágúst Haukur Jónsson, Þórunn Þorsteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug vegna andláts og útfarar eiginkonu
minnar, móður okkur, systur, tengdamóður
og ömmu,
EYVARAR MARGRÉTAR
HÓLMGEIRSDÓTTUR,
Hlunnavogi 15,
Reykjavík.
Steingrímur Helgason,
Unnur Heba Steingrímsdóttir, Hafþór Aðalsteinsson,
Helga Guðrún Steingrímsdóttir, Eiríkur Hauksson,
Jón Hólmgeir Steingrímsson, Soffía Hilmarsdóttir,
Ingunn Steingrímsdóttir, Sveinbjörn R. Auðunsson,
Aðalbjörg Hólmgeirsdóttir, Lárus Guðgeirsson
og barnabörn.

Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð, hlýju og vinarhug vegna andláts
eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður
og ömmu,
VALGERÐAR SÆMUNDSDÓTTUR,
Ljósheimum 4.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar A-3 á
Landspítalanum Fossvogi, hjúkrunarfrasðinga
Karitas og starfsfólks líknardeildar Landspítalans í Kópavogi
Indriði Indriðason,
Guðrún Indriðadóttir, Jón Ágúst Sigurjónsson,
Sólveig Indríðadóttir, Stefán K. Guðnason
og barnabörn.