Morgunblaðið - 24.12.2000, Blaðsíða 44

Í4 SUNNUDAGUR 24. DESEMBER 2000
MORGUNBLAÐIÐ
BREF
TIL BLAÐSINS
Hundalíf
|
í
I
%
Smáfólk
IM 50RRY YOUR CHRI5TMA5
PIAY WA5 CANCELEP..
NO CHRI5TMA5PLAY..NO
CHRISTMA5 TREE..NO
CHRI5TMA5 CAROLS.. NO
CHRI5TMA5 COOKIE5...
711-
JU5T A MATH TE5T ON
REPANP GREEN PAPER.
Mér þýkir leitt að skólaleikritið Ekkert jólaleikrit.. Ekkert jólatré.. Bara stærðfræðipróf á rauðan og
þitt hafi verið slegið af.. Engir jólasöngvar.. Engar grænan pappír..
jólasmákökur...
«6,
Kringlunni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Kýrrassa
tók ég trú
Frá Guðmundi Bergssyni:
ÞANNIG orti Káinn í eina tíð. Nú á
þessu ári tóku framsóknarmenn
upp kýrrassatrú. Er það vel við hæfi
á sama tíma og þjóðin hélt upp á
þúsund ára afmæli kristni í landinu,
að þeir taki upp þessa trú, en það
eru ekki íslenskar kýr, því þær
kvaddi ráðherra með kossi í beinni
útsendingu en þær hafa haldið lífi í
þjóðinni frá því land byggðist öðru
fremur, á alskonar hallærisárum
hafísa og eldgosa.
Þetta eru norskar kýr enda eru
framsóknarmenn mikið fyrir allt
sem þaðan kemur. Ekki hika þeir
við að spilla íslenskri náttúru með
því að leggja undir vatn beitilönd
hreindýra og varplönd heiðargæsa
til að geta selt Norðmönnum ódýra
raforku til að þeir geti komið upp ál-
verum í sem flestum fjörðum á Is-
landi. Áhugi Norðmanna fyrir ál-
verum hér er auðskilinn. Þeir mega
hvergi heima reisa álver né virkja
heima hjá sér, svo er Sömum fyrir
að þakka. Þegar norska þingið ætl-
aði að samþykkja að koma á fót
stórorkuveri með því að leggja und-
ir vatn stór svæði af beitilöndum
hreindýra tóku Samar til sinna ráða
og það vakti athygli þegar þeir
tjölduðu fyrir framan þinghúsið um
hávetur og þaðan fóru þeir ekki fyrr
en hætt var við skemmdarverkið.
Eftir það voru sett lög um virkjanir
og eftir þeim er farið og mættum við
taka þá til fyrirmyndar á þeim svið-
um og hætta hentistefnuaðferðinni
um umhverfismat og ekki umhverf-
ismat eða að hægt sé að hagræða
því ef svo ber undir. Þá lægi það fyr-
ir löngu áður en til framkvæmda
kemur hvar og hvernig að verki
væri staðið í stað þess að hefja als-
konar undirbúning að stórfram-
kvæmdum á meðan beðið er eftir
umhverfismati eða ganga á skjön
við allt mat ef svo ber undir. Þó að
Austfirðingar fái vinnu á meðan
virkjanir og framkvæmdir standa
yfir þá tekur það enda. Ekki hef ég
trú á’því að það verði margir íslend-
ingar í verinu um miðja öldina, í
mesta lagi nokkrir sem fylgjast með
á töflum og skjám hvernig gengur í
kerskálunum en þar verður mest at-
vinnulaust Asíu- og Afríkufólk sem
er auðvitað ágætisfólk en það verða
ekki austfirskir Islendingar sem
vinna í kerskálunum, en það er sjálf-
sagt að taka vel á móti þeim. Gamla
fólkið sem hefur unnið í fiski alla tíð
er flutt í burtu og það eru komnir
útlendingar í staðinn, þannig er nú
þegar farið að manna atvinnurekst-
urinn á austfjörðum og það áður en
álverið stóra kemur. Það verður
ekki spornað við flóttanum af lands-
byggðinni með álverum. Það er al-
gjör öfugþróun að unga fólkið sem
hefur verið að mennta sig á tækni-
sviði þurfi að gerast landflótta og
stuðla að uppbyggingu hjá öðrum
þjóðum sem eru að keppa við okkur,
af því að ráðamenn þjóðarinnar ein-
blína á erlenda stóriðju til framtíðar
í stað þess að hlynna að íslensku
hugviti. Utgerð er alltaf að komast á
færri hendur og vinnslustöðvum í
landi lokað á æ fleiri stöðum en
vinnslan færist æ meir út á sjó og
þar er öllum úrgangi hent fyrir borð
og svo mætti lengi telja, en ekki
meira í einu.
Þeim finnst ekki mikið mál
mörgu þó þeir grandi,
leggja byggðir undir ál
á okkar kæra landi.
GUÐMUNDUR BERGSSON
Sogavegi 178, Reykjavík.
Þjóðmenningarhú sið
er til sóma
Frá Jóhannesi Þór Guðbjartssyni:
MIG LANGAR til að segja nokkur
orð um Þjóðmenningarhúsið.
Ég fór um húsið og skoðaði það
þegar búið var að hreinsa allt út úr
því;
Ástæða þess að ég skoðaði húsið
var að ég hafði verið beðinn að skoða
húsið með tilliti til þarfa fatlaðra og
hverju þyrfti að breyta til að það
væri aðgengisfært fyrir alla.
Ég var mjög hrifinn af húsinu og
einnig sá ég að mikil vinna var fyrir
höndum að breyta því þannig að það
þjónaði þörfum okkar allra.
Húsið var hátt í 100 ára og barn
síns tíma.
Nú vorum við að hugsa til næstu
hundrað ára og þætti sjálfsagt gott
ef ekki þyrfti að gera það aftur upp
fyrr en eftir jafnlangan tíma.
Þegar húsið var opnað fór ég um
það og skoðaði, ég verð að viður-
kenna að ég var hissa á hve vel hefði
tekist til og allt vel gert og vinnu-
brögð góð.
Eg tek það fram að endurgerð
gamalla húsa hefur verið áhugamál
mitt lengi og hef ég skoðað mörg hús
víða í Evrópu.
Mikil vinna og tími fór í þetta verk
og ber að þakka þeim sem það unnu.
Ég viðurkenni að betra hefði verið
að kostnaðartölur hefðu staðist en
það er alltaf leiðinlegt þegar svona
málum er snúið upp í pólitískt mold-
viðri bara vegna þess að mönnum
finnst það heppilegt en ekki er horft
á málið í heild.
Við erum að vinna þetta verk til að
það standi næstu hundrað ár eða
meira og er ég viss um að eftir þann
tíma verður talað um hve vel var
vandað til verksins og ekki minnst
orði á þann kostnað sem var við það.
Þjóðmenningarhúsið er til sóma
fyrir íslensku þjóðina og það sem
mest er um vert er að allir komast
um það.
JÓHANNESÞÓR
GUÐBJARTSSON,
húsasmíðameistari og fram-
kvæmdastjóri Sjálfsbjargar á höf-
uðborgarsvæðinu.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.