Skírnir - 01.12.1916, Síða 54

■390
Dúna Kvaran.
[Skírnir
•en ef þér látið hann leggja eitthvað stórt í sölurnar fyrir
yður, það markar hans sál. Ástin vex heitara í hjarta
iþess sem færir fórnina en í hjarta þess sem fær hana.
Ég hefl legið hér veik í tvo mánuði; en þessir tveir mán-
uðir töldu ekki sextíu daga. Allur sá tími umfaðmaði
bara einn dag, einn langan og fagran dag, daginn sem
ég stóð nakin til að bjarga lífi yðar. Ég sé enn fyrir
mér mann, líf hans hangir á þræði, hann horfist í augu
við dauðann með bros á vörunum, sem kystu mig . . . .«
Hún rétti út báðar hendur á móti honum. Hann
hneig niður með höfuðið í kjöltu liennar.
Það var eins og öll náttúran streymdi í kvaki og
angan inn um gluggann, og mitt í því sat hún og hélt
úfram að tala.
Hann hlustaði á rödd hennar. Hann hlustaði á eilífð-
arinnar dropatal:
Dúna Kvaran, Dúna Kvaran. Alt var Dúna Kvaran.
Og fuglarnir sungu nafn hennar.
New York, 1916.
Goðmundur Kamban.