Fjölnir - 01.01.1845, Blaðsíða 36

láttu fara í fri&i
fengsælan lial.
Stjúri sökk að sjávargnmnum,
situr yfir hvikurn unnum
veiðimaður á vaitri skeið;
förum öngul beittan beila,
báru knýja og fiska leita
þöngli nær á fiorskaleið.
Bítur undir borði gráu;
blötaðu ekki seiði smáu,
slepptu fm' heldur, maður minn
Jeg er að draga fiorsk xir fiara,
fjað varð Iionum feigðarsnara,
að hann gleipti öngulinn.
Hjálpi drottinn höndnm öllumE
hækkar dagur á austur-fjöllum,
senn á báru sólin skín.
Dragðu, sveinn! úr djúpi köldu
dagverð fiinn, sem býr í öldu,
hiutartalan hækki þin!
Hvað mun hugsa fiessi fiorri,
j)iiju setn að undir vorri
háskatólin hremma fer?
þótt þeir sjái, sjeu dregnir
synir jjeirra, beitufegnir
gamlir fiorskar gleyma sjer.
Jeg hef varla við að draga;
verði fiað svoua alla daga,