Fjölnir - 01.01.1845, Qupperneq 45

45
að færa afla sinn laglega í iancl, og gæta hans fyrir
höggum og lemstri. Jeg ber ekki móti f)ví, að bágt sje
að forðast slíkt með ölln í sumum lendingum; eu þó
muiHÍi víðast hvar meiga koma við börum eða vandlaupum
(„körfum”), ef viljinn væri góður; og ekkert ættu menn
að spara til fiess, slíkur skemmdar-siður yrði niður lagður.
3. Af f)vi, sem jeg lief áður sagt, má sjá, að f)að
er rangt, að tiskurinn — eins og opt ber við — skuli
liggja lengi, fyr enn að honum er gert og hann kemur
í salt eða er breiddur til fnirks, og hvað sem við hann
er gjört, f)arf hann að koma nýr til verkunar. En að
láta fiskinn liggja þangað til hann er farinn að úldna,
það er ófyrirgel'anlegur trassaskapur; heppnist að þurka
slíkan fisk og hann komist saman við annan betri í vöru-
búr kaupmanna eða í skipafartna, þá getur bann spillt
allri þeirri vöru, sem þar er saman komin; og setji
menn liann ekki til kaupmanna, en lialdi honum eptir
til að borða hann sjálfir, eins og margur hefur sagt mjer
í afsökunarskyni, þegar jeg lief talað um, að mjer þætti
þeir ekki fara vel að, þá er mjer óhætt að segja, þeir
hinir sömu brjóti mjög skylduna við sig og sína, með
því að fyrirbúa þeim svo dauðans-óholla og vesala fæðu.
jþegar með engu móti verður við komið að salta fiskinn
undir eins, eða breiða hann út til þerris x, ríðnr á því,
hann liggi ekki úti í sólskiui eða vætu, og ekki lield-
ur í svó stórum hrúgum, að neðri fiskurinn fergist neitt
töluvert; bezt er þá að geyma hann í lijalli, og sje
lijallur ekki til, held jeg væri ráðlegt að þekja hann í þangi
og halda honum svölum á þann hátt. J>að ber opt við, að
fiskur, sem menn ætla sjer að herða, verður ekki breidilur
undir eins til þerris sökum votviðra, og þá sýnist mjer
bezt að salta hann tafarlaust og gjöra heldur úr hon-
um góðan saltfisk, enn Ijelegan harðan fisk. Hjaltlend-
') Jeg gjöri allt af ráð fyrir, Mið sje að afhöfða hann og
sltegja.