Ný félagsrit - 01.01.1848, Blaðsíða 86

TERZLUWARFRELSI A ISI.ANDI.
gnfnskipum, aS gjöra vegabætur á Islandi, aö bæta
alniúgakennsluna og aS koma upp sjómönnuin, er
allt ágætlega vel til fallib, en þaí) er rejndar ekki
hans uppgötvanir og orb hans uin þaí) skýra líliS
hugmjndirnar. Ef þessu góíia sæí)i væri sáb í þá
jörb, sein hann hefir búib nndir í fyrsta atribinu, í
einokunarréttindi einstaks lands, einstakra kaupstaba
og einstakra manna, þá mætti sjá fyrir, aí> þab gæti
ekki borib ávöxt fyrr enn þab væri látife í hreina jörfe,
og tekife frá þessum kakalofns hita, svo sól frelsis-
ins næfei aö skína á þafe. Stjórnin yrfei afe öferum
kosti afe halda öllu vife mefe verfe’aiinum og gjöfoni,
því ekkert gæti borife sig sjálft, og þeir sem réttindin
heffei þættist þó hafa þau einsog í þáguskyni, til afe
halda öferum uppi, en þegar stjórnin yrfei leife á afe
halda öllu vife þannig, og hætti, þá ryki allt um koll,
og svo yrfei afe byrja á því sem fyrst lá vife, en
inenn vildu ekki fylgja, af því þafe var of einfalt og
óbrotife fyrir djúpsæi hinna skarpvitru verzlunar-
manna.
Vér þykjnmst nú hafa synt nokkufe ofaná, hvernig
hiigmyndiim þeim sé varife sein koma fram í þessu
Flensborgarriti, og Keykjavíkiirpóstinnm þykir svo
lærdómsríkt. þafe er ekki vor ætlan afe gjöra lítife
úr höfnndinum, því vér vilnm afe liann er í mörguin
efnum sómamafeur, og verzlan sú álslandi, sem hann
hefir átt þátt í, hefir í mörguni greinuin haft betra
orfe á sér rnn niargar aferar; þafe er ekki heldur nein
raniari villa sem hann fer mefe, enn sú, sem opt hefir
heyrzt; ekki ber heldur meira á hlutdrægni hans,
stétt sinni í vil, enn annara: en þess getum vér ekki
dulizt, afe oss virfeist þafe annmarki á hverjum manni,