Ný félagsrit - 01.01.1848, Blaðsíða 145

II EST.VUETTARDOMAIt.
I iö
lángt á leií) í niebganngutíinanuni (á Tda niánub), og
væri því ísjárverbara aíi byggja á henni, spin hér var
uin hegníng ab gjöra. Sainkvænit þessu dænidi lands-
jfirrétturinn, þann 2. dag Nóvbr. nián. 1840, í niálinu
þannig rétt ab vera:
„Akæröa, fánginn þórunn Jónsdóttir, áfyrir rétt-
vísinnar frekari ákæruni í þessari sök frí aö vera.
Uún betalar sanikvænil undirréttarins dómi sinn
var&halds kostnab og öll af sökinni löglega leidd
útgjöld, þar á inefeal til sóknara sakarinnar, kand.
juris Kristjánsson, 6 rd. og svaranianns, land- og
bæjarfógeta Gunlögsens, 4 rhd. s. in. — Dóininum
ab fullnægja undir abför ab lögum.”
Assessor Johnsen sendi ágreinanda dóms-atkvæbi
og dænidi hina ákærbu eptir grundvallarreglunuiii
í tilskipun 4. Oktbr. 1833, 29. gr. 2. atr., sbr. 22. 23.
gr., til ab sæta 20 vandarhagga refsíngu „fyrir mjög
vitavert hirbuleysi uin líf annara og velvegnan, og
fyrir stakt ræktarleysi vib tengdanióbur sína, er var
vesöl og hjálparþurfi.’’
Abur var, vib aukarétt í Eyjafjarbar sýslu, þann28.
dag Júlí mán. 1840, í niálinu þanníg dæmt rétt ab vera:
„Fánginn þórunn Jónsdóttir á ab erfiba í Kaup-
mannahafnar betrunarhúsi í sex ár. Akærbi þórb-
ur þorfinnsson og þorfinnur Hrandsson *) eiga,
hvor fyrir sig, ab láta úti 30 rbd. bætur til Arn-
arness hrepps fátækra fjárhirzlu. Líka greibir
sú fángaba, þórunn Jónsdóttir, ein allan varbhalds
og viburlialds koslnab á sér, og þarabauki helfíng
*) maður þórunnar og faðir hans; var þeim kennt um, að þeir
hefði vanrækt skyldti sína, að fjri Onnu fyrir fæði ojj að
hjúhran.
10