Ný félagsrit - 01.01.1862, Qupperneq 158

158
UM LÆK N 4 SRIPl ÍV ■
tekib sig frani um þafc sjálfir, og tinnist þafc þörfoggagn
afc fá lög um þafc, væri þafc hægt afc fá. Til dæmis um,
hversu einföld afcferfc getur fvrirbyggt sjúkdötna. er gin-
klotinn á Vestmannaeyjum, sem áfcur varfc nærfellt hverju
barni afc hana, sem þar fæddist, en nú er horfinn afc
mestu efca öllu, sífcan kennd var rett mefcferfc á úng-
börnum, og fengin var dugleg ytirsetukona. 8vo mundi
fara um fleira, ef alúfc væri hötfc vifc og rétt afcferfc.
þafc sýnist, sem landlæknirinn sé reyndar enn á því
máli, sem hann helir áfcur veriö, afc laiknakennsla geti
því afc eins orfcifc bezt, afc hún styfcist vifc spítala, en nú
er þessi spítali orfcinn í lians augum svo dýr, afc hann
tlýr undan manni því harfcara, sem læknasjófcurinn verfcttr
stærri. En þafc er hætt vifc, afc þetta liggi eitthvafc í
nafninu, þó ekki þyrfti stærfc efca göfugleiki gömlu spít-
alanna á íslandi afc hræfca menn. þafc er ekki skiljanlegt
hvernig á því geti stafcifc, afc í hveriu kaupstafcar hreysi
annarstafcar. enda í þórshöfn á Færeyjum, hafa menn
sjúklíngahús, en í Reykjavík skuli þafc ekki geta komizt
á, efca vera manni um megn. Vér höfurn áfcur vorkennt
landlækninum þetta, af því hann heflr tekifc málifc frá
annari hlifc, og átt örfcugt vifc stjórnina, en reyndar finnst
oss þafc votta hreint ólag, afc heimta 15000 dala til spít-
alahúss, og þykjast ekki geta byrjafc mefc minna. þafc er
aufcsætt, afc þafc gæti orfcifc afc gagni þó leigfc væri fáein
herbergi til spítalahúss, kona fengin til afc halda hreinu,
o. s. frv., og þetta þyrfti ekki afc kosta meira en lítifc
eitt, smásaman meira og meira eptir því sem sjófcurinn
yxi og stofnun þessari færi fram. þegar landlæknirinn
hefir fengifc Ieyfi til afc kenna, sem vér fmyndum oss
afc heilbrigfcisráfcifc og stjórnin neiti honum ekki um, þá er