Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1850, Qupperneq 8

8
utan, þegar vinnufólkið kemur úr straungu erfiði eða
örðugu ferðalagi, eður við einstöku tækifæri, og
fyrir gesti, sem heimsækja mann, þeim og sér til
ánægju í þessu gestrisnislandi, þegar að öðru leyti
hóf og bindindi er lagt á alla áfeinga drykki. 5ar
sem kaffi væri ei drukkið nema á helgum og tilli-
dögum, niundi vart þurfa kaffi að helmíngi við það,
sem nú er keypt, og er þá töluvert sparað, við það
sentnú er; og þó er annað, sem ávinnstlíka, en það
er ávaninn, því þessi nautn mundi varla venja al-
þýðu svo á kaffi, að nokkrir af lienni yrðu eins sólg-
niríþað, og nú eru þeir, líkt og drykkjurútarnir voru
í brennivín, og ætti eigi eins örðugt nteð að sjá af
kaffi-nautninni hvað eptir annað, jafnvel opt á dag,
einsog tóbaksmenn að takaínefið, tiggja og reykja í
endalausa sífellu, um alla æfi.
Bjargræðis-vegirnir eru að flestu óbreyttir, og
á sömu stefnu, sem frá var sagt í fyrra. Kályrkja
og garðarækt er sumstaöar á töluverðum frantfara-
vegi, en þótt mér sýnist, að frantförin mætti verða
miklum mun meiri, en hingað til. Að haustinu gætu
menn hlaðið upp girðíngar, og pælt moldina, og sáð
að vorinu útgjalda og frátafalitið. Únglínga og
vanfært fólk má nota til að hreinsa aldingarðana, og
hirða um þá, úr því búið er að sá í þá.
Sumarið, sent leið, reyndist gottgarðyrkju-sum-
ar, og spruttu jarðepli mæta vel hjá öllunt þeim,
sem aðferðina voru búnir að læra í yrkíngu þeirra.
Kálvöxtur varð sumstaðar í meðallagi, og aptur hjá
nokkrum í bezta lagi, svo í velræktuðum kálgörð-
um sáust lj ál. laung undirjarðar kálrapa-blöð, og
því nær £ ál. breið við lok ágústmánaðr, og kypti
þó ekki gróðri úr undirjarðarvextinum. iþví að
eins get eg þessa á hverju ári, ef það mætti verða
hvöt fyrir garðyrkjumenn til að leggja æ betur og