Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1850, Blaðsíða 62

62
nauðsyn bera til að bæta jafnmiklu viö fyrningar á
ári hverju *).
4. 5ó skal aldrei setja á heyfyrníngarnar, eða
telja þær meö, þegar á er sett, nema með ráfii fé-
lagsmanna og samþykki þeirra á fundi, j>egar ein-
hverjar sér stakar kringumstæður gjöra það ráðlegt;
því fyrníngarnar eiga að geymast til hörðu vetranna,
en gefa skal þær upp á ári hverju, og fyrna jafn-
mikið af nýum heyum í þeirra stað.
5. Til þess að ákveða, hve mikinn pening hver
félagsmanna má setja á árlega, eptir því semhérer
fyrir mælt, skulu félagar með atkvæðafjölda kjósa 3
meðlimi sína, er skoði heyafla bænda ekki seinna
en innan loka októbermánaðar, láta skoðunarmenn-
irnir bændur greinilega segja sér frá, hve marga
heyhesta þeir eiga af hverri heytegund, skoða sjálf-
ir heyin, og ákveða síðan, hve mikinn peníng skal
á þau setja.
6. Skoðunarmenn þessa skal árlega kjósa með
atkvæðafjölda á fundi, sem félagsmenn halda annað-
hvort um leið og hreppskilaþíng, eða út af fyrirsig.
7. Verði nú einhver félagsmanna heyþrota, og
*) er auðséð, að hðfundurinn hefir hér einúngis tillit til
Vestfirðíngafjórðúngs, hvar baendur eiga minni búsmala, en aðr-
ir Qórðúngsmenn landsins, og virðiit þó alt hið minsta til tek-
ið um fyrnínguna. Árið 1848 voru hygðar jarðir í Vestfirðínga-
fjórðúngi 21340 hundruð, og á þeim mun hafa húið rúmlega
1700 búendur, þegar maður nú skiptir jafnt á þá kvikíjártöl-
unni eptir búnaðartöflunum þetta sama ár, þá hefði meðalhónd-
inn átt fram að færa á heyum sínum i nautpeníngi nær hæfis
á móts við 2£ kú, í sauðfé á móts við 3kýr, í hroisum 1£
= 7. Ef menn nú gjöra ráð fyrir, að hann þurfi 7 kýrfóður
fyrir pening sinn í meðalári, og hann á 5 ára fresti ætti þess
utan fyrníngar, sent svaraði hálfu öðru kýrfóðri, þá eru fyrn-
ingarnar ekki næg 6 viknagjöf, og má þó ei ætla fyrir minna
fram yfir meðalár, ef harðan vetur með vorharðindum ber að.