Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1850, Qupperneq 68

68
•5. V m t y r fí ng un a.
jiegar búið er að slétta alt flagið, sem bezt
verður, er byrjað að tyrfa, og er tekið til á þeirri
riind þess, er hæst, er, eða á balanum, ef svo er
sléttað og tyrft niður eptir, og snúa torfuendarnir
upp í brekkunn, þvi ef þeir snúa lángsettis, stendur
vatnið við randir þeirra, einkum þegar klaki er í
jörð, og greiðir í sundur torfumætin; hver torfan er
feld við aðra, og verði þá misþykk mætin, verður
að skera undan torfunni, þar sem hún er of þykk,
en láta undir hana, þar sem hún er þynnst, nema
moldin sé svo laus, að torfan láti undan, þegar á
hana er stigið eða barið.
Jannig hefi eg nú stuttlega skýrt frá þeirri
sléttunaraðferð með járnum þessum, er mér hefir
bezt reynzt, og vona eg, að aðrir, sem reynt hafa
járnin, láti sitt ekki eptir verða að skýra frá, ef þeir
hafa fundið aðra aðferð, sem betri er; en um þúfna-
sléttun yfir höfuð vil eg ekki að svo stöddu fleira
rita, þar eð nokkur góð rit eru þegar á prent kom-
in uin það efni, en get þess einúngis, að með járn-
um þessum þykja slétturnar verða lángt um betri,
en öðrum sléttunarverkfæruin : grasrótin verður sterk-
ari, og gripir stíga síður niður úr torfunni, þærgróa
fyrri, og sléttunin er mikið fljótunnari með járnum
þessum, þegar menn eru búnir að læra aðferðina.
6. Um lmausa og streingjaskurð.
jSegar maður vill skera hnausa, skal fyrst með
réttskeranum skera tvo lánga skurði, og sé svo
lángt á milli þeirra, sem hnausarnir eiga ab vera
lángir; séu það Mklumbuhnausar“ (klömbruhnausar),
er skorið fyrirþeim milli skurðanna, er áður var getið,
og skeranum þá hallað, eins og menn vilja að hnaus-
innhallist; en skuli kvíahnaus skera, eru þeir skorn-