Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1850, Blaðsíða 85

85
ínga, sem sjalfir, liver bóndi fyrir sig, verka mest
allan Jtorskafla sinn í saltfisk, svo mikið sem saltið
hrekkur til, og má óhætt fullyrða, að sá fiskur
þeirra er álitlegri og reynist útgeingilegri vara, en
{)að sem sumir verzlunarmenn annarstaöar verka
sjálfir af að keyptum blautum fiski. Hetír kaup-
maðurinn á Bíldudal átt góðan |>átt í þessu fyrirtæki
Arnfirðinga, að því leyti sem hann hefir hvatt til
þess, og kerit gott verkunarlag á fiskinum, og selt
blutaðeigendum saltið til að salta hann með, þó
hann hafi sjálfur þurft ærið mikið á því að balda,
og keypt það frá Kaupmannaböfn.
Með því að salta fiskinn, verður hann allur að
verzlunarvöru, þó magur sé, og þótt svo óliklega
færi, að bann yrði ei allur seldur kaupmönnum, er
hann einhver hin notalegasta fæða á heimili manna.
Menn verða því ei í sömu vandræðum með hann,
eins og megrínga þá, er meðal ennar hörðu skreið-
ar teljast óætilegt roð.
Nú vilja menn vita, hvort það sé nokkur hagur
að salta fiskinn, annar en sá, að bann þannig verði
útgeingilegri og betri fæða? Og svara eg því, með
tilliti til magra þorsksins, eptir nokkurri reynslu
þannig: 1000 afenum mögrustu þorskum, sem þessi
árin hafa fiskazt á Breiöafirði, liafa vegið fullbertir
í barðan fisk frá 12£ til 13^ vættar. Nú vil eg taka
til meiri viktina, og gjöra svo ráð fyrir, að menn
Iiefðu getað selt verzlunarmönnum megrínga þessa,
sem þó hefði trauðlega orðið þetta árið, á 2i rbd.
vættina, verður það alls 33 rbd. 2 mörk. jiessi fiskur,
gjörður að saltfiski, varð að vigt 21^ vætt, og varð
seldur vættin á 3 rbd., þá er það 64 rbd. 48 sk.
Verður þá 31 rbdl. og 16 skildíngum meira fyrir
fisk þenna saltaðan en hertan. Frá þessu dregst nú
fyrir saltið, sein ei þurfti í svo magran fisk, saltað-