Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1920, Blaðsíða 2

2
krafta hans, bæði kennarahæfileika haus og þekkingar, og ekki síður
reglusemi hans og stjórnsemi.
En menn munu sjá, að söfnin hafa mátt sjá eftir að missa
slíkan mann, og að líkindum hefði eftirtíminn notið Pálma betur, ef
hann hefði orðið safnamaður, og þá sennilega um leið enn meiri
vísindamaður. En ekki er að fást um það, að skólinn naut hans
fremur, því að víst er þeirri mentastofnun, svo mikils verð og svo
einstök sem hún er i sinni röð hér á landi, unnandi góðra starfs-
manna, og þess að óska, að rúm það, er þar er nú autt orðið við
fráfall Pálma Pálssonar, megi skjótt verða skipað vel aftur.
Um Fornleifafélagið mun ’mönnum þykja lítt máli skifta, þótt
þar sje nú skarð fyrir skildi. En minnugir munu þó félagar Pálma
þar missis síns; þeir vissu hvern þeir áttu fyr en mistu, og meðan
Fornleifafélagið er til mun það í heiðri hafa minningu þessa formanns
síns, sem það á nú á bak að sjá.
M. Þ.