Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1980, Qupperneq 52

56
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
IIII 11111111 lll1111111111111111lli11III111u1111uI
o ■/ 2 3 4 5 cm
Uppdráttur af verkinu á snceldusnúðnum frá Stóruborg. Hlutföll eru lítillega skekkt sökum kúp-
unnar og kringbeygjunnar á fletinum. 3:2. — Teikning Stefán Örn Stefánsson.
bók Ellen Marie Mageroy um íslenskan tréskurð. Enda kemur ekki til mála að
snúðurinn sé yngri en frá þeim tíma. En hann gæti verið eldri, og má t.d.
benda á samskonar teinunga á alþekktu útsaumuðu altarisklæði frá Skarði á
Skarðsströnd. Það er með vissu frá fyrri hluta 16. aldar.
Höfðaletur er íslensk leturgerð, runnin frá gotnesku smástafaletri. Elstu
minjar um það munu vera frá 16. öld, einkum í smásmíði, eins og t.d. grefti á
látúnshlutum. Letrið á Stóruborgarsnúðnum er gamallegt og gæti þess vegna
vel verið frá 16. öld ekkert síður en frá eitthvað seinni tíma. Hinsvegar getur
snúðurinn varla verið öllu eldri en þetta, meðal annars af því að fornleifafund-
ir benda til að í fornöld og fram eftir miðöldum hafi snældusnúðar yfirleitt
verið úr steini en síður tré.
Snældusnúður sá sem hér hefur verið gerður að umtalsefni er mjög
snoturlega gerður og með laglegri hlutum sem komið hafa upp úr Stóruborg-
arhólnum. Þó eru margir aðrir hlutir ekkert síður merkir en hann. Þegar þeir
koma allir saman í einn stað, munu þeir gefa fjölskrúðuga mynd af hversdags-
lífi þess fólks sem þarna bjó.