Norðurljósið - 01.01.1983, Qupperneq 59

NORÐURLJÓSIÐ
59
í>ar með tók hann silfurúr upp úr vestisvasa sínum, hélt því í
vinstri hendi og á leikrænan hátt hóf hann þá hægri hönd til
himins, skók hnefann upp fyrir sig og hrópaði: Guð, ertu þarna
uppi? Ef þú ert þar, þá hef ég eitthvað að segja við þig. Ég hata
þig. Þú ert ekki sanngjarn. Þú ert ekki réttlátur. Þú ert fyrirlit-
legur. Þú ættir að fara til helvítis. Ég heiti þér því, að ég skal
aldrei breytast. Ég hata þig fram á þann dag, sem ég dey.
Nú Guð, hélt hann áfram, fyrst ég hata þig, - hvers vegna
deyðir þú mig ekki? Ef þessi lygahrúga, sem kölluð er Biblía, er
sönn, þá væri það auðvelt fyrir þig að gera það. Ég mana þig að
gera það. Ég bið þig að gera það. Ég sárbæni þig að gera það.
ÉG skora á þig að gera það. Ég gef þér eina mínútu nákvæmlega
til að gera það. Og ef þú deyðir mig ekki á þeirri mínútu, þá
mun ég vita það og allt þetta fólk mun vita það, að þetta er
vegna þess, að enginn Guð er til!
Alvörugefinn hóf guðleysinginn silfurúrið stóra á loft, svo að
fólkið sá það Fimm sekúndur liðu, tíu sekúndur. Fólkinu
blöskraði, og var sem það hefði fengið rothögg. Það var sem
þögn dauðans væri yfir áheyrendum. Er þrjátíu sekúndur voru
liðnar, skók guðleysinginn hnefann um leið og hann æpti til
himins: Best fyrir þig að flýta þér, Guð. Komdu þér af stað.
Þrjátíu sekúndur eru þegar liðnar. Fólkið er að glata trú sinni.
Aldrei mun það trúa á þig aftur. Best fyrir þig að flýta þér og
drepa mig snarlega.
Þótt margt af því fólki, sem hlustaði á hann, lifði spilltu lífi
og syndsamlegu, blöskraði því þetta háværa guðleysi. Fjörutíu
og fímm sekúndur liðu, - fimmtíu, fimmtíu og fimm og loks
sextíu. Guðleysinginn sagði ekkert, en leit með kaldhæðnis-
legu brosi á mannfjöldann. Rólegur stakk hann úrinu aftur í
vestisvasa sinn. Það, sem hann sagði og gjörði var sem
sjónleikur og sannfærandi fyrir marga. Loksins sagði hann:
Frúr og herrar. Það er engin slík persóna til sem himneskur
faðir. Guð er ekki til. Ég trúi því ekki, að til sé nokkur í þessum
mannfjölda öllum, er nokkru sinni muni trúa því, að virkilega
sé til Guð. En sé ennþá einhver, sem trúir á Guð á himnum, þá
óska ég, að hann gangi fram og gefi okkur eina góða ástæðu til
að trúa því.