Norðurljósið - 01.01.1983, Síða 76

76
norðurljósið
kemur mér oft til að líta með undrun á glóbjartan himininn og
segja: Drottinn, Drottinn okkar, hversu dýrlegt er nafn þitt uffl
gjörvalla jörðina. Þú, sem breitt hefur dýrð þínayfir himininn!
„himnarnir segja frá Guðs dýrð, og festingin kunngjörir verkin
hans handa“.
O, jú, sagði háskólakennarinn, þetta getur allt saman verið
satt, en þetta er fátækleg stjörnufræði. Ég virði þann mann,
sem með vissu getur sagt mér, hvernig stjörnurnar ganga, hvar
þær munu verða á morgun og eftir 100 ár.
I sannelika, sagði Pétur, hefur Guð gefíð manneskjunum
mikla hæfileika. Biblían segir: Þegar ég horfi á himininn, verk
handa þinna, - tunglið og stjörnurnar, sem þú hefur skapað.
Hvað er þá maðurinn þess, að þú minnist hans? ... Þú lést hann
ríkja yfír handaverkum þínum; allt lagðir þú að fótum hans“-
En, mælti háskólakennarinn og brosti. Biblían þín upphefur
mennina miklu meir en ég geri. Ég sé ekki, að stjörnurnar séu
mönnum undirgefnar. Væri það svo, þá hefði ég ekki þurft að
ganga upp allar þessar tröppur.
Þú hefðir komist öðru vísi að orði, herra minn, ef þú hefðir
lesið biblíuna af jafnmiklu kappi og þú hefur lesið stjörnu-
fræði. Satt er það, að mennirnir sem afkomendur Adams eru
ekki herrar stjarnanna. Vegna synda sinna gegn Guði er
manneskjan sokkin niður í botnlaust díki vonleysis. En Manns-
sonurinn er til, og hann er hafinn upp fyrir stjörnurnar. Það er
hann, sem átt er við í sálminum, sem ég vitnaði til. Nú situr
hann við hægri hönd Guðs, hátt upp hafínn yfir alla heima, er
svífa um í óendanlegum geimnum. Hann er höfuð safnaðar
síns, Drottinn minn, og allir, sem hafa fest traust á honum, eru
limir á líkama hans. Hann elskar þá, því að hann hefur keypt þá
með blóði sínu. Og einhvern tíma mun hann taka þá heim til
sín, svo að þeir verði alltaf hjá honum og fái hlutdeild með
honum í dásamlegu konungsríki hans. Allt það, sem mannkyn-
ið missti við fall Adams, er meira en endurheimt með KristU
því að hann var bæði Guðs-sonur og mannssonur.
Sannarlega! hélt háskólakennarinn áframog brosti, hljómar
þetta fallega, en trúir þú því virkilega, að hann, sem skapaði
þessar yndislegu stjörnur, hafí vanheiðrað sig þanning: að
verða maður og að dvelja á þessum litla hnetti? Aðeins sólin er