Norðurljósið - 01.01.1983, Page 90

Norðurljósið - 01.01.1983, Page 90
90 norðurljósið Jonni, sagði hann og leit niður á litla, áhugasama drenginn, sem var við hlið hans, Jonni, við skulum fara heim, og annað kvöld skal ég koma og vera þá hreinn, annað kvöld, Jonni. Hamingjubrosið hvarf af Jonna, og hann var mjög nærri því að fara að gráta. Nei, pabbi, nei, við skulum koma núna, sárbað hann. Og hann togaði í hönd föður síns. Pabbi reikaði upp tröppurnar og opnaði hurðina. Hann reyndi að læðast í sæti aftast, en tilraunir hans voru fjarri því að heppnast. Loksins komust þeir Jonni og hann í sæti. Er pabbi var orðinn vanut hlýjunni og ljósunum, reyndi hann að sjá, hvaða maður væri í ræðustólnum. Með undrunar andvarpi fór hann að tala við sjálfan sig: Bob! gamli félagi minn, hann Bob! . . . Það getur ekki verið. Hann mundi eftir þeim stundum, er hann og Bob höfðu verið saman í öllum vínkrám í borginni. En þetta var gamli félaginn hans, hann Bob. Predikunin hætti allt í einu. Er predikarinn þekkti pabba, fór hann niður úr ræðustólnum án andartaks hiks og kom skálmandi eftir ganginum milli sætaraðanna, uns hann kom þangað, sem pabbi og Jonni sátu. Jón! hrópaði predikarinn og lagði arminn yfir herðar pabba. Þú veist eins vel og nokkur annar, hvernig mitt líferni var. En sjáðu, það, sem Guð hefur gert fyrir mig, getur hann gert fyrir þig. Komdu, Jón, komdu með mér. Pabbi reis á fætur og tók í höndina á Jóni litla, hann gekk hægt og mjög reikandi upp að altarinu. Þar kraup hann niður með Jonna litla við aðra hliðina, en Bob við hina, og hrópaði af hjarta, sem var fullt blygðunar og örvæntingar: „Guð, vertu mér syndugum líknsamur!“ Þá gjörðist kraftaverkið - kraftaverkið, sem aðeins Guð getur látið eiga sér stað. Er pabbi stóð á fætur, var hann alveg ódrukk- inn. Hugur hans var eins skýr og bjölluhljómur. Á santa andartaki og afturhvarf hans varð, fyrirgaf Guð honum allaf syndir hans. Auk þess hurfu öll áhrif drykkjuskapar hans ekki aðeins þessa dags heldur líka allra ára drykkjuskapar hans- Pabbi tók í höndina á fáeinum, sem hann þekkti, gekk hiklaust til dyra og hann og Jonni litli gengu út.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160

x

Norðurljósið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Norðurljósið
https://timarit.is/publication/128

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.