Óðinn - 01.07.1922, Qupperneq 21

ÓÐINN
69
störf. Nú er hann framkvæmdastjóri Sjóvátrygginga-
fjelags Islands og aðalumboðsmaður Svitzers björg-
unarfjelags.
Hann er formaður Iþróttasambands Islands og hefur
verið það frá stofnun þess. Iþróttalífið hjer á landi á
honum mikið að þakka, og hefur hann lengi unnið
að framförum þess með miklum áhuga og ósjerplægni.
Hann stofnaði í ungdæmi sínu, ásamt bræðrum sín-
um, fimleikafjelag á Eskifirði. Mun það vera elsta
fjelag landsins í þeirri grein. Þetta gamla fjelag end-
urreisti hann þegar í stað, er hann kom heim frá
Khöfn að loknu námi, og varð mikið líf í því, er hann
settist aftur að á Eskifirði. Það eignaðist sjerstak hús
til sinna nota, með áhorfendapalli, og voru sýningar
þess oft fjölsóttar af borgurum kaupstaðarins. I leik-
fiminni tóku þátt jafnt konur sem karlar, og einnig
börn. Skotæfingar fóru og fram í sambandi við leik-
fimina. 011 áhöld sín smíðuðu fjelagsmenn sjálfir, og
höfðu til þess vissa verkadaga. Hafði fimleikafjelag
þetta mikil áhrif í þá átt, að fjörga kaupstaðarlífið.
Gaf það Tuliníusi gullúr til minja, er hann skildist við
það og fór suður hingað.
Um íþróttastarfsemi A. V. Tuliníusar, eftir að hann
kom suður hingað, var fyrir nokkru skrifað í mál-
gagni íþróttafjelags Reykjavíkur, »Þrótti«, og segir
þar m. a.: »Hann stuðlaði manna mest að því, að
koma á fót bandalagi fyrir öll íþróttafjelög á landinu.
Var hann einn af aðalfrumkvöðlum að stofnun íþrótta-
sambands íslands, en það var stofnað 28. janúar 1912.
Var hann þá þegar kosinn formaður þess, og hefur
verið það síðan. Hjer er ekki rúm til að rekja öll
þau rnörgu störf, sem Axel Tuliníus hefur leyst af
hendi fyrir í. S. í., enda gerist þess naumast þörf.
Sú starfsemi hans er þegar orðin þjóðkunn. En þar
að auki hefur hann látið margt gott af sjer leiða. Á
yngri árum sínum, 1893, stofnaði hann t. d. skauta-
fjelag Reykjavíkur. — Árið 1913 tók hann að sjer
forustu væringjafjelagsins hjer í bæ. Hefur það fjelag
dafnað prýðilega undir hans handleiðslu, enda hefur
Tuliníus lagt afarmikla vinnu í það verk sitt. Og það
er ekki síst fyrir þá stórnýtu starfsemi, að hann hefur
ár frá ári áunnið sjer sívaxandi alþýðuhylli og vin-
sældir. — Eins og vænta má, hefur Tuliníusi verið
sýndur margur sæmdarvottur. Hann hefur unnið marga
verðlaunapeninga fyrir frækni í íþróttum, sjerstaklega
skotfimi. Árið 1907 varð hann riddari af Dbr. En
einna vænst mun honum þykja um heiðurspeninginn,
sem þann fjekk 1905, fyrir það hreystiverk, sem hann
vann þá, ásamt bróður sínum Þórarni, á Hornafjarðar-
ósi; þeir björguðu þar 3 mönnum úr berum lífsháska.
Tuliníus hefur verið meginþrótturinn í allri okkar
íþróttastarfsemi og framfaraviðleitni undanfarin ár«.
Þetta er umsögn íþróttamannanna sjálfra. I sam-
bandi þeirra eru nú 106 fjelög, og má heita mikið
fjör í íþróttalífinu hjer, nú sem stendur, og sá fjelags-
skapur í góðu lagi. — Ogetið er þess hjer á undan,
að Tuliníus gekst fyrir byggingu hins svonefnda Vær-
ingjaskála, sem stendur hjer upp með Hellisheiðar-
veginum, eigi langt frá Lögbergi í Mosfellssveit. Þar
eiga Væringjar athvarf á gönguferðum sínum, og er
þar oft mikil aðsókn og alt í bestu reglu.
Tuliníus telur almennar íþróttaiðkanir nauðsynlegar,
eigi síður en bóklega mentun, og aldrei segist hann
hafa sjeð eftir þeim tíma, sem hann hafi varið til
eflingar leikfimi.
*
Til Stefáns Eiríkssonar
á sextugsafmæli hans.
Sagt er mjer, að sextíu ára
sjertu orðinn, Stefán minn.
Þó er engan elligára
enn að sjá á fríðri kinn.
]eg man, er fyr þú fórst með sögur
og fjörið svall sem hornalögur,
en kýmnin ljek um kampinn þinn.
Glatt nú þjóðarþökkin brennur,
þrykt með gulli nafn þitt er;
fílabeinið, trje og tennur
talar alt til sæmdar þjer.
En tignarmesta tel jeg merkið,
að teikning, handbragð, ástaverkið
sama snildarsniðið ber.
Nafn þitt er með gripum geymt,
gefnum víða’ um lönd.
Aldrei, aldrei er þeim gleymt,
sem eiga slíka hönd.
Fnjóskur.
0