Óðinn - 01.07.1925, Blaðsíða 23

ÓÐINN
71
þekt heimilið á Núpi, sem var vel efnum búið og
orðlagt fyrir reglusemi, ráðvendni og áreiðanleik
í hvívetna.
A Núpi ólst svo Þórarinn upp í guðsótta og góð-
um siðum, mun það uppeldi hans þar allmjög hafa
glætt og þroskað hina meðfæddu, arfgengu góðu
hæfileika hans, er síðar öfluðu honum trausts og
virðingar allra, er honum kyntust. — A Núpi dvald-
ist Þórarinn þar til hann kvæntist 1885 ungfrú Guð-
nýju Oddsdóttur frá Ey í Landeyjum, var hún af
hinni alkunnu Víkingslækjarætt og þótti hinn besti
kvenkostur. Það ár um vorið .fluttust þau að Austur-
hlíð í Gnúpverja-
hreppi og reistu
þar bú, í fyrstu við
lítil efni, sem þrátt
fyrir vaxandi ómegð
og ýmsa erfiðleika,
þó blómgaðist smám
saman, fyrir dugnað
þeirra, ráðdeild og
sparsemi.
Frá Austurhlíð
fluttust þau 1898 að
Fossnesi í sömu
sveit, sem er miklu
betri jörð, og bjuggu
þau þar, uns hann
andaðist af lungna-
bólgu, nálega 68
ára að aldri. — A
Fossnesi gerðust þau hjón brátt sæmilega efnuð, og
lagði nú Þórarinn alla stund á að bæta jörðina, bæði
með húsabyggingum, túnasljettun og miklum girðing-
um — um 3/4 mílu að lengd, — hlaut hann tvisvar
heiðursverðlaun fyrir jarðabætur og alment lof sveit-
unga sinna fyrir, hversu vel þær voru unnar. —
Árið 1916 keypti Þórarinn þessa ábúðarjörð sína,
stóð hagur þeirra hjóna síðan með all-miklum blóma,
enda voru þá hin mannvænlegu börn þeirra upp-
komin og fjölskyldan samhent í öllu.
Þórarinn Vigfússon var tæplega meðalmaður á
hæð, en svaraði sjer vel og hinn knálegasti og hátt-
prúður í hvívetna. Hann var falslaus, allra manna
áreiðanlegastur til orða og verka, iðjumaður, sjerlega
reglusamur, þrifinn og vandvirkur, einkar sýnt um
fjenaðarhirðingu, hestamaður með afbrigðum og bú-
þegn góður, sem flestir þeir frændur. — Hann hafði
skarpa dómgreind, fylgdist vel með öllum almennum
málum, og sætti sig furðu vel við ýmsar breytingar
hins nýja tíma, enda þótt hann hinsvegar hjeldi trygð
við hina gömlu og góðu siði og lífsreglur, er hann
var uppalinn við.
Guðný Oddsdóttir kona hans var honum einkar
samhent í öllu og unnust þau mjög; hún var búkona
góð og sjerlega hneigð fyrir að hlynna að veikum
og þurfandi og því mjög vinsæl. Hún lifði mann sinn
um 2 ár, andaðist hjá Steini syni sínum 22. ágúst
1924, sjötug að aldri.
Börn þeirra hjóna, er á lífi eru, eru þessi: Steinn
bóndi á Fossnesi, tók við jörð og búi að föður sín-
um látnum, kvæntur Ingunni Ingimundardóttur frá
Andrjesfjósum á
Skeiðum. Magnús,
var um hríð ráðs-
maður hjá Gesti
Einarssyni frænda
sínum á Hæli, en
er nú bóndi á
Skógsnesi í Flóa,
kvæntur Þórdísi
Þorkelsdóttur. Guð-
jón bóndi á Lækj-
arbug í Mýrasýslu,
ekkjumaður, átti
Valgerði Stefáns-
dóttur frá Jörfa.
Vilborg, kona Páls
bónda á Litlu-
Reykjum í Flóa,
Árnasonar hrepp-
stjóra á Hurðarbaki. Sigfús, býr í Haga við Selfoss,
smiður góður og skytta, hefur nú næstliðin sumur
stjórnað hinni miklu skurðgraftarvjel, sem notuð er
við skurðagröft Flóaáveitunnar; kvæntur er hann
Láru Guðmundsdóttur bónda á Sólheimum í Hruna-
mannahreppi.
Allir þeir, sem á einhvern hátt höfðu kynni af
Þórarni Vigfússyni Ofjord og konu hans Guðnýju
Oddsdóttur, munu ávalt minnast þessara hjóna af
hlýjum hug og óska þess, að íslensk bændastjett ætti
jafnan sem flesta þeirra líka.
Og vissulega eiga þeir allra góðra manna lof og
þökk skilið, er lokið hafa með slíkum heiðri og sóma
blessunarríku lífsstarfi í þarfir lands og lýðs.
0. 0.
St