Óðinn - 01.07.1925, Blaðsíða 31

ÓÐINN
79
Böðvar Þorvaldsson frá Mel.
Böðvar Þorvaldssonar var fæddur að Mel í Miðfirði
15. apríl 1872 og þar ólst hann upp með foreldrum
sínum, sem voru: Þorvaldur prestur Bjarnarson og
Sigríður Jónasdóttir, bæði af vel þektum ættum og
ná-komin að frændsemi. Þorvaldur prestur var að
ýmsu stórmerkur maður og er furða, hvað lítið hans
hefur verið getið opinberlega lífs og liðins. Orð-
lagður gáfu- og Iærdómsmaður, víðlesinn og fjölfróð-
ur, ör í skapi, gagnorður og hvassyrtur, þegar því
var að skifta, en allra manna hrein-
lyndastur. Hann var einn þeirra
manna, sem hlaut að verða ógleym-
anlegur hverjum þeim, sem nokkur
kynni hafði af honum. Hann var
hvarvetna mikill áhugamaður, og at-
hafnamaður hinn mesti í húsa- og
jarðabótum, þótt að sumum hans
verkum yrðu oflítil frambúðarnot.
Mikill fjáraflamaður var hann ekki.
Hann drukknaði í Vatnsdalsá vorið
1908. — Prestur á Staðarbakka var
þá Eyólfur Kolbeins og var honum
falið að þjóna Mel ásamt Bakka;
höfðu lög gert svo ráð fyrir, að
prestaköll þessi yrðu sameinuð. Vildi
prestur þegar flytja að Mel og taldi
sjer bera öll ráð yfir Melseignum, sem miklar voru.
Það ár bjó þar þó ekkja Þorvalds sál. með börnum
sínum; var henni mjög nauðugt að flytjast burt og
urðu af þessu deilur nokkrar. Þó fluttist prestur að
Mel næsta vor; dó hann þar nokkrum árum síðar.
— Er Melur bújörð hin ágætasta og til þess fallin
að vera hjeraðsprýði, enda áður löngum höfuðból og
heimkynni hinna merkustu manna. Því daufara sem
verður að líta yfir þennan merka stað — eins
og hann er nú setinn — því ljúfari verða þær
minningar.
Ein af »hjáleigum« Mels var eyðibýlið Steinstaðir,
sem sögur nefna; þar hafði Þorvaldur sál. látið bæ
reisa og hafði þar bygð verið um mörg ár, áður en
hann dó; var nú býlið nefnt Barð. Þangað fluttist
Böðvar sál. með móður sinni vorið 1907 og tók við
búsforráðum. Þar var engi gott, en tún lítið og
bygging ljeleg. Fór hann brátt að gera húsabætur,
og var þar, eftir nokkur ár, allt orðið nýtt, bær og
peningshús með vatnsleiðslu og fleiri þægindum, og
þar rekið eitt af blómlegustu búum sveitarinnar. —
Svo er Barði í sveit komið, að margur á þar leið
nærri og var þar oft gestkvæmt; ekki af því að
reynt væri þar að hæna að sjer vissa menn, með
heimboðum og dekri. En þau mæðgin voru mörgum
að góðu kunn, greiði og gisting var öllum heimil og
skorti hvorki hey nje mat; að taka borgun fyrir slíkt
mun þeim síst hafa til hugar komið. — Vel er land
þar fallið til hestaræktunar, en hestamaður var Böð-
var sál. flestum betri, sem fleiri ættmenn hans, átti
hann hesta góða og tamdi fyrir sig og aðra; taldi
hann sjer flestra meina bót að fara á hestbak, var
hann löngum óhraustur, þoldi ekki að ganga að
vinnu, en ferðaðist allmikið. Hann
var í hreppsnefnd Vtri-Torfastaða-
hrepps og fasteignamatsnefnd Vest-
ur-Húnavatnssýslu hin síðustu æfiár
sín; til þeirra starfa var hann vel
fallinn, en fremur ófús og fjarri því,
að telja sjer vegsauka að neinu
slíku. Mjög fáskiftinn var hann þó
ekki; en það sem aðgreindi hann
frá öðrum þeim, er hlutast vilja um
annara mál, af ýmsum hvötum, var
hans alþekta drenglyndi og hrein-
skilni, því honum var hverjum manni
óhætt að treysta. Hann var ör í
skapi, en aldrei svo að til vinslita
drægi, og jafnan fús að rjetta hverj-
um manni bróðurhönd. Hann var
bindindismaður og því máli trúr sem öðrum. Hjá
honum voru sameinaðir margir kostir sannra Islend-
inga, bæði hinna fornu og núlifandi: Veglyndi og
hjálpsemi höfðingjans samfara ráðdeild og hagsýni,
bjartsýni og lífsgleði, þrátt fyrir langvarandi heilsu-
brest. Hann var í fæstum orðum sagt: velgefið prúð-
menni, sem gott var að kynnast og hverju góðu
málefni hin traustasta stoð.
Síðla vetrar 1919 fór Böðvar sál. til Reykjavíkur
og undir vopn læknanna; með fram fyrir áeggjan
ýmsra vina sinna, er með því töldu honum fulla
heilsubót vísa; hafði hann þá mjög lengi kent van-
heilsu, en borið hana með fádæma þreki og stillingu.
— Læknar gerðu holskurð, sem talið var að vel
hefði hepnast og lítil hætta fylgdi; en 2 dögum síðar
flutti síminn hina sviplegu frjett: að Böðvar Þor-
valdsson væri dáinn. Það varð hljótt hjer í húsi
hverju. Svo almennan söknuð hefði engin önnur
dánarfregn getað vakið í þessu hjeraði. Flestir munu
hafa treyst því, ðð heim kæmi hann heill og hraust-
Böðvar Þorvaldsson.