Óðinn - 01.01.1932, Qupperneq 43

ÓÐINN
43
margar og góðar endurminningar frá þeim árum af
viðskiftum mínum við sjómennina, en nákvæmari lýs-
ing á því kemur í fjelagssögunni. Margir af skip-
stjórnarmönnum urðu miklir vinir mínir, og fjöldi há-
seta. Jeg get ekki talið upp öll nöfn þeirra, en ýmsir
eru mjer enn þá virtavinir og stoðir fjelagsins. —
Einn af mínum bestu vinum var Tyrvingur Magnús-
son frá Engey. Hann var þá skipstjóri á kúttaran-
um »Ágúst«, og var hann vanur að koma til mín
með hálfa skipshöfnina, er hann kom inn, og hjeld-
um við þá uppbyggilega stund saman, og næsta dag
kom stýrimaður með hinn helminginn af skipshöfn-
inni. Tyrfingur var hinn ágætasti maður og ljet sjer
mjög ant um menn sína, og bar sjer í Iagi unglinga,
sem með honum voru, fyrir brjósti, og var á því
skipi hinn besti fjelagsskapur; elskuðu allir og virtu
hinn unga skipstjóra. Einu sinni kom hann með
dreng til mín, sem var á skipinu, og sagðist vera í
vandræðum með hann; hann væri svo baldinn og
blótsamur, að hann rjeði ekkert við hann, en dug-
legur væri hann, er hann vildi. Jeg talaði svo eins-
lega við piltinn og kom okkur mæta vel saman. Jeg
gerði við hann samning. Hann lofaði að reyna að
bæta sig, og gaf jeg honum vasabók með sjer og
blýant. Átti hann að skrifa stutt stryk, er hann tæki
eftir að hann blótaði, og langt stryk, er hann væri
óhlýðinn og hortugur. Hann fjekk líka nýjatestamentið
og lofaði að líta í það á hverjum degi. Svo eftir
fyrstu útiveruna kom hann til mín og sýndi mjer
bókina, voru íhenni 57 stutt stryk og 11 eða 12
löng. Skipsmenn sögðu að hann væri orðinn miklu
betri. Hann varð mikill vinur minn, og kom oft, er
hann var í landi, að láta mig biðja með sjer. —
Hann druknaði seinna, 18 ára gamall, og varð harm-
dauði öllum, sem með honum voru. Um miðjan júní
kom Fermaud að norðan og ljet mjög vel yfir ferð
sinni. Hann ljet í ljós ánægju sína yfir sjómannastarf-
inu. Hann dáðist að legu fjelagshússins og sagði, að
ef bærinn ætti fyrir sjer að vaxa, hlyti þessi staður
að verða afarmikils virði, sjer í lagi ef Hverfisgatan
kæmi alla leið niður að Læk, en þá náði hún ekki
lengra niður en að Smiðjustíg, minnir mig, Fermaud
ætlaði að fara alfarinn 17. júní og var það afmælis-
dagur hans. Síðustu dagana sá hann, hve kærkominn
hann hafði verið. Var hann í boði hjá ýmsum merk-
ismönnum, biskupi, lector Þórhalli Bjarnarsyni, Jóni
Helgasyni dócent og landshöfðingja M. Stephensen.
Eitt kvöld hjelt fjelagið kaffigildi fyrir hann og síð-
asta daginn fóru bæði fjelögin, K. F. U. M. og K. F.
U. K., í skrúðgöngu heim til hans og færðu honum
Sigurður Helgason tónskáld.
Fyrir 40 árum fluttist tvítugur unglingur hjeöan úr
bænum vestur um haf: Sigurður Helgason, sonur Helga
heitins Helgasonar
tónskálds. Hafðihann
um eitt skeið verið í
latínuskólanum, en
hætti par námi, og
var einkum hneigður
fyrir sönglist, en á
þeim árum voru peir
bræðurnir Jónas og
Helgi, faðir Sigurðar,
mestir sönglistar-
frömuðir hjer i bæn-
um. Sigurður fórfyrst
til Winnipeg, fluttist
svo vestur á Kyrra-
hafsströnd, til Se-
altle, en er nú bú-
settur í Los Angeles
í Kaliforniu. Hann er
kvæntur íslenskri
konu, tngibjörgu Jónasdóttur, og eiga pau fjögur hörn.
Nú stendur Sigurður á sextugu, fæddur 12. febrúar 1872.
Faðir hans er dáinn fyrir nokkru hjer í hænum, en móðir
hans, frú Guðrún Sigurðardóttir, er enn á lifi, komin á
niræðis aldur, en pó við góða heilsu. Var Sigurður elstur
barna peirra. Hann hefur frá æskuárum fengist mjög við
söng og sönglagagerö. Hefur hann lengi haft á hendi söng-
stjórn og er talinn ágætur söngstjóri. Nú stjórnar hann
sænskum söngflokki. Fjölda sönglaga hefur hann samið,
og eru 2 lög eftir hann í tslensku söngvasafni, »Skaga-
fjörður« og »Vor«. Flest lög hans eru við íslensk Ijóð,
einkum ættjarðarkvæði. — Sigurður heldur sjer vel og
er enn i fullu fjöri, gleðimaður, vinsæll og vel metinn,
segja þeir, sem honum eru kunnugir.
tvo gripi, sem Stefán Eiríksson hafði skorið út fyrir
oss. Hann lagði drög til þess, að jeg skyldi koma á
Alþjóðafund K. F. U. M., sem halda átti þá um sum-
arið í Kristjaníu. Svo kvöddumst við með kærleikum
miklum og vináttu, sem enn er í gildi.
Seinast t júní útskrifaðist Bjarni Jónsson úr Lat-
ínuskólanum. Hann hafði ávalt verið oss besti fjelagi
og talað stundum í yngri deildinni. Þótti oss öllum
mikill sómi að honum og naut hann mikilla vinsælda
innan fjelagsins. Rjett eftir að hann útskrifaðist, tókum
við okkur ferð suður að Útskálum, og var það hið
ánægjulegasta ferðalag. Við vorum tvo daga um kyrt
hjá sjera Friðriki Hallgrímssyni í góðum fagnaði.
Hjeldum vjer allir þrír samkomu í kirkjunni, og seinna
kvöldið biblíulestur heima á prestssetrinu með nokkr-
um stálpuðum piltum úr fjelaginu þar. Páll Sigurðs-