Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1907, Síða 9

Eimreiðin - 01.05.1907, Síða 9
89 fyrir og vill hafa frið við heygarðshornið sitt. En höggin eru endurtekin og þá stendur hann upp og gengur til dyranna. Par sér hann mann ókunnugan og fátæklegan til fara og yrðir komumaður á prestinn. spyr hann að, hvort hann sé eigi sá, sem hann var, og játar hann því. Gesturinn spyr prestinn, hvort hann geti veitt sér vinnu, sem gæfi sér eitthvað í aðra hönd. Nei, því getur hann ekki orkað. Pá biður komumaður hann að vísa sér á einhvern, sem kynni að geta veitt sér ásjá að þessu leyti. Eað segist presturinn heldur ekki geta. Hann er nærri því stuttur í spuna og finnur komumaður á framkomu hans, að hann þykist eigi vera sá maður, sem þurfi að greiða fyrir daglauna- mönnum til atvinnu. Maðurinn segir prestinum, að hann sé atvinnulaus daglauna- maður; kvongaður var hann og átti barn — en allslaus að öðru leyti. Árgalli var í landinu og atvinnubrestur, sundin lokuð sumra verkmannanna. En hvað kemur það mál við prestinn, sem er að semja ræðuna sína! Eegar gesturinn kemst að fullri raun um, að hann er að leita að ull í geitarhúsi, fer hann leiðar sinnar og skilur þar með þeim að sinni. Næst þegar presturinn messar í kirkju sinni, er hann orðsnjall að vanda, svo að hann vekur aðdáun messufólksins. En þegar ræðan er búin, kemur fyrir óvæntur atburður: Ókunnur maður stendur upp í kirkjunni og tekur til máls. Hann er fátæklega klæddur og fölur í andliti, magur og kinnfiskasoginn. En honum skeikaði ekki í ræðu sinni og var efni hennar á þessa leið: Eér, prestar, haldið ræður um Jesúm Krist og segið mönn- unum, að þeir eigi að feta í spor hans. En hvað er ykkur sjálfum í huga? — Hann lifði samkvæmt kenningu sinni, gekk um kring, gerði gott og græddi alla. En þér haldið einungis snotrar ræður — talið til mannanna, en komið ekki til þeirra, sem þurfa hjálpar eða huggunar, og haldið þér, að þér gangið á vegi Jesú Krists og fetið í spor hans á þennan hátt? — Eg skil ykkur ekki! Eg hefi gengið um og leitað mér að atvinnu, en enga fundið og engan mann fundið, sem vilji liðsinna mér. Ég er daglaunamaður, en kemst hvergi að, Og á meðan neyðin sverfur að mér, prédikið þér um frelsarann og sporin hans, sem mennirnir eigi að feta — og sjálfir stígið þér ekki í þau, né gangið þá götu, sem hann lagði. Maðurinn var sýnilega örmagna. Hann skalf á beinunum og

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.